όλα αδιάφορα / όχι αδιάφθορα

κρύο

χτύπα το, χτύπα το και θα δουλέψει,
 ξαναχτύπα το και δεν θα το πληρώσεις

είναι το ταίρι σου που σε έκοψε στην μέση.

Το αίμα σου συνεχίζει να κυλάει
να λερώνει, να ποτίζει, να ρημάζει
ο,τι ζει και τακτοποιεί.

Το ταίρι σου τρέχει μακριά σου
θα γυρίσει πάλι άοπλο και τίποτα δεν θα το κάνει χειρότερο.

- 

Τα εφήμερα και τα πονεμένα, δημόσιοι κίνδυνοι αφορολόγητοι, χορτάτοι, κυνηγοί, ανανεωτικοί ή κέρινοι, αναστενάρηδες, απεργοσπάστες, οδηγοί αστικών μετά τις 12, εκείνοι που δεν κοιμούνται και έρχονται και στο κρεβάτι σου χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν, τα κιτρινισμένα σεντόνια και δάχτυλα που δείχνουν ως εκεί που φτάνει το δεξί σου μάτι. . . ως εκεί που θα απλωθούμε σαν φανταστικές επιδημίες ή κλαριά μουριάς.

- 

Ξημερώματα που η ψυχή σου είναι σε διπλό τσιγκέλι και η ρουφιάνα ο,τι και να της κάνουν δεν βγαίνει και ας ξέρει τα τελευταία λόγια της - που δεν διαφημίζονται - απ΄ έξω.
Χειρονομεί, φτύνει, παλεύει και μετά κουκουλώνεται
πριν την κουκουλώσουν.

Χειρονομεί σαν αγκαλιάζει κάτι ζεστό
Φτύνει να γλιστράει παρακάτω
Παλεύει με προβολείς, τεντωμένα σκοινιά
( θηλιές της μόδας / μυρωδάτα ακριβά ακροβατικά )
βάσανα ανέκδοτα.

-

 μια σχεδόν σύντομη ιστορία πιθανής αγάπης

- Να μου πάρεις όπως έρχεσαι ένα κουτί σοκολατάκια και ένα πακέτο σερβιέτες.  .  . Α, και ένα πακέτο τσιγάρα. . . Μικρό.
- Αν δεν μου το έλεγες, δεν θα ερχόμουν ποτέ ξανά σε εσένα, αγάπη μου. . .  Συγκεκριμένα, θα ξεχνούσα ότι υπάρχεις, φως μου.

Σημειώσεις, Περιμένοντας τον Τζώρτζη Τίλκι

Μέτζο Σοπράνο, αγαπημένη με τις Σκιές του Πορφύρα να μου μιλάει σαν να είμαι δυο - ή και τέσσερις - και να της απαντάω σαν να είναι μοναδική και ευγενική με το κραγιόν της πάνω στο ποτήρι.

100 ποιήματα της μιας μέρας - τα πιο αγαπημένα και έτοιμα να σκοτωθούν -  και Camarillo Brillo στα Ιωάννινα και μια παρουσίαση βιβλική στις πέντε και μισή το πρωί. Κανείς δεν την θυμάται, όλοι βγαίνουν όπως μπήκαν - κερδισμένοι και ζωντανοί.

 Πως έκανες το πιάνο τραπέζι;
 Πως ρήμαξες χωρίς κανείς να σε πάρει είδηση οξύθυμε πυροκροτητή μου / τα παιδιά σου υπογράφουν όλη την ώρα τα χαρτιά σου και εσύ ξέρεις τι σε περιμένει / οδηγάς και καλού κακού έχεις το διαβατήριο μαζί σου.

Στέρεψε το ορυχείο σου και όλοι τώρα πάνε και φτύνουν εκεί / η γη ( το σώμα ) που είχες υποσχεθεί και ιδρώσει πάνω της τώρα μόνο στις φωτογραφίες και σε ιστορίες που δεν πιστεύει κανείς, αχνοφαίνεται.

 Άγιοι άνθρωποι ατσούμπαλοι από την μια, που δεν ξέρουν σημάδι και από την άλλη επιδοματοφάγοι και διακριτικά παράσιτα, όλοι χωράμε όλοι θα βολευτούμε - άλλα όχι μαζί, ίσως στην άλλη ζωή τα επιτόκια θα έχουν πέσει και η ενέργεια θα είναι δωρεάν.

Ποιητές, δυο τρεις άλλοι, μια απάτη, η Δεσποινίς Καρμανιόλα και Senior Ρεμούλας και η τιμή του κρέατος σου θα εξαρτηθεί από τα ένσημα σου και τις αμαρτίες που δεν σκέφτηκες να κάνεις. . . Αλλά σε πιστεύω, αρκεί η σιωπή σου να έχει κάποια διάρκεια και στιλ / σαν κάρβουνα δυο δυο κολλητά / στο ραδιόφωνο το ΄΄Τι σου λέει η μάνα σου για μένα΄΄ να το τραγουδάει ο Cash / κάτι δεν πάει καλά

- Ποτέ δεν πήγαινε καλά.
- Ερχόταν όμως πάντα στην ώρα του.
- Ηλίθιε. . .
- Γυναίκα του ηλίθιου. 


3 μέρες άυπνος και πόσες άνθρωπος; Εφιάλτες, χαζομάρες, πόνοι χωρίς κανείς να σε πονάει, με αναμμένα κλαριά στα χέρια όπως οι τρελοί μου όταν πεινάνε, όταν διαβάζουν πάνω πάνω τους τίτλους και κοιμούνται μετά - είναι ένα έργο που το έχουν δει πολλές φορές αλλά δεν παίξανε ποτέ σε αυτό. . . Μέχρι να πάρουν στο κυνήγι - ο καθένας μόνος - τον γαμημένο υποβολέα που έχουν στο κεφάλι.

Όλα αλλού πληρώνονται και τα αστεία να είναι φτηνά - για όλους. Να ήταν και τα τρόφιμα έτσι ή όσοι δύσκολα τους παίρνεις κουβέντα. . . Τα λιπάσματα ας είναι καλά, οι παρεξηγήσεις, τα κουσούρια και οι λέξεις...

κάψε καρδιές / το στομάχι κλώτσα

της είπα ότι πονάω
μου είπε ότι βαριέται
και έτσι της έδωσα λίγα παξιμάδια να παίξει / άνοιξα το παράθυρο, έκανε κρύο αλλά εγώ έβραζα, ήταν όμορφα, όπως το πρωί που πιάνεις το σίδερο από το κρεβάτι και είναι δροσερό ενώ δίπλα σου ο άλλος κάνει ότι κοιμάται - όμως κοιμάται πραγματικά μαζί με όλα τα ελαττώματα και τις απόψεις του, έρχεται από το όνειρο του χαμογελαστός και νηφάλιος για να παλέψει με εσένα, για εσένα / δεν συνεννοείται να πεθάνει. . . Λίγο γέρνει καθώς επιστρέφει - πάντα.

ούτε άρνηση ούτε κούραση ούτε σκοτάδι
ένα χαμογελαστό ρημάδι
κόκκινα γένια, χέρια χοντρά
ατσούμπαλο σουλούπι
λερωμένο από τον τόπο του
κατευθείαν δίπλα σου
όπως παραγγέλνεις

σε κάθε αύριο πιο υπέρβαρο
και πραγματικό.

μια επέτειος να έχεις κάτι να χτυπάνε τα δόντια
διαθέσεις επικίνδυνες μα άοπλες - έτσι για να απορείς
και ένα παυσίπονο στο χρώμα που σου ταιριάζει

όμως

μια ανάσα είναι μια επιτυχία
( παραπάνω από μια
συνήθως κλεμμένες ή φιλιά )

έτσι το θέλω και το ξέρω
να με χαίρομαι 

μουλάρι;

κοιτά πάντα πίσω σου
τράβα πίσω από το μουλάρι
φίλε μακελάρη από τα παλιά
με τις δηλώσεις του Κυρίου στο πέτο
να λες ΄΄Απέχοντας υπερέχω΄΄
και κούνα το κούφιο σου να αλλάξει ο φωτισμός
στο κάθε σου πρωινό σε θρανία ή άλλα σφαγεία σε βεράντες με άνθη

που ανοιγοκλείνουν 

και ευτυχίες αθεράπευτες σαν βλακεία σαν εσένα σαν πορτραίτο

που σπάει το κάδρο

και δεν έχει να κρυφτεί γιατί είναι παντού.

μάρκα

- Θυμάσαι;
- Όχι, πεινάω.
- Και εγώ.

Ο άντρας σου και ο χρόνος σου έληξαν οι μπελάδες φρέσκοι από ένα χωριό γεμάτο όλμους και πέτρινα κάδρα ενώ καίγεται η αγορά και θέλεις δώρο ένα τσούρμο που να καυλώνει με ημερομηνίες και ονόματα βουτήματα στο μάρμαρο / χάδια, πουλημένα όλα - μα εμένα κανείς δεν θέλει να με αγοράσει έχω αποθηκευτικό χώρο έχω χρόνο έχω εσένα, μπορείς να έρθεις να δεις και να φύγεις τα λογία - στερνά ή πρώτα - δεν έχουν αξία, τα γραφτά μένουν γιατί ανακαλύφτηκε το χαρτί υγείας βιομηχανίας δικαιωμάτων.

- Από τότε που βγήκε η πολυτέλεια μπερδεύτηκαν οι αντοχές με τις ανάγκες μου / από τότε που δεν είχα τίποτα να πω με αγάπησαν όλοι χωρίς να προλάβουν να συστηθούν / από τότε που αποφάσισες να με σώσεις, έχω ξεχάσει να πεινάω /  από τότε που έμαθα να κοπανιέμαι απάνω σου όλα τα κτίρια μου φαίνονται ηλίθια, και όσοι μένουν μέσα τους και μέσα μου προσωρινοί / από τότε που σταμάτησα να παρακαλάω κέρδισα τρεις ώρες ύπνο παραπάνω. 

ο Θεός, η Φύση απεργούν
το έθνος αμετανόητο
το έθνος ασύστολο ως εύκολος στίχος βιδωμένος
χορευτής ποτισμένος μονάχος
δικός μου ήχος και δικός τους τάφος

και ας σέρνεις αυτόν που σε έσπειρε
και ας οργώνω φαντασίες λειψές
κάθε μέρα με τα θεία πιο πέρα

καβαλάς ανεμοστρόβιλους
νοικιάζομαι για αλεξικέραυνο
νοιάζομαι και σου μοιάζω

                              στις ανάγκες

κατακέφαλα

Δεν είναι πληγή, λεκές είναι, θα φύγει. . . είπε και έφυγε.
Επέστρεψε με φόρα απάνω μου.
Για μένα.

78Ν

οι κραυγές σου κάνουν μια ευφάνταστη ομοιοκαταληξία / βασανιστές συνθέτες
οι σιωπές σου το μυαλό σου και μια λίρα κατοχική / ρουφιάνοι αργυραμοιβοί
αηδίες απτές
αδικίες σωστές - σε βάθος χρόνου
σάλια να ποτίσεις κάτι που θα φυτρώσει αναπόφευκτα
λέξεις που δεν θα πιστέψεις μέχρι να ματώσουν όλα γύρω σου

γύρω γύρω σου

μέσα στο 78Ν πριν σε ληστέψουν με ψαλίδι 

 διαβάζεις Ασλάνογλου και η Θάλασσα είναι πάντα μακριά

εκτός αν προσπαθείς να πνιγείς

ενώ ψάχνεις μια σύνθεση με μπάσο, τρομπέτα και Marimba

και κάποιος σου λέει για το κόμμα ενώ εσύ βάζεις

όμορφα και σίγουρα

τρεις τελείες στην σειρά.

προχθές

Στο λεωφορείο μια λαϊστέρα  κάθετε βιαστικά δίπλα μου / μετά κάνα πεντάλεπτο με κοιτάει και φεύγει για να κάτσει αλλού / στο πρόσωπο της φαινόταν η σιγουριά για το που πάει και τι θα αφήσει να της κάνουν, στο δικό μου φαινότανε καθαρά το από που έρχομαι και το που θα με παρκάρουν. . .

Μετά την ανάβαση / βότκα με το όνομα πεθαμένου Ρώσου συνθέτη - Νίκο, αθάνατα ή απέθαντα είναι τα ζόμπι; και κάποιος είναι αθάνατος αν δεν τον σκοτώσουν ή απλά αν δεν πεθάνει; - και χυμός ροδάκινο,  κυπριακός σουρεαλισμός δηλαδή άπταιστα μεξικάνικα μπουκωμένα με χαλούμι. . .

Βραδιάζει, επιστροφή.


Στην μάπα ξαπλωμένη άχνη ή κοκαΐνη / το καμουφλάζ πετυχημένο - ένας ηλίθιος λανσάρει τα δίκια του / μπορείς να τα έχεις και εσύ μόνο με ένα συμβολικό ποσό - μια ακάλυπτη λαϊκή επιταγή για παράδειγμα.

 

Χαριλάου Χαρμάνκιοϊ, με τα πόδια πας παντού ακόμα και όταν δεν σε κυνηγούν / στην χαραμάδα της πόρτας σου άφησα 3 τσιγάρα, μου μείναν δυο, δεν ήσουν μέσα, δεν καπνίζεις - άσε τους άλλους να σαπίζουν κάτω από χαμόγελα, δεν μπορούν να σε φτάσουν - εμένα δεν θέλουν να με φτάσουν, είμαστε πετυχημένο ντουετάκι εκτός από όταν οδηγάς. . . . Εκείνη δεν τηλεφώνησε όμως έφτασα εκεί που ήθελα. . .

η πιο γλυκιά μελωδία παιγμένη ανάποδα
όπως κάποιος κρεμασμένος ανάποδα δεν μετανιώνει
γιατί δεν προλαβαίνει να μετανιώσει
όπως κάποιος που χαρίζει πρώτα τον εαυτό του, το άσχημο σώμα,
και μετά όλα τα άλλα λεπτομέρειες γαμήσια μοιρασμένα
και παρεξηγήσεις.

ψηλά

 

Δεν γίνεται να αργήσει μέχρι τα επόμενα γενέθλια του;  Από πάνω συνεχίζουν να γαμιούνται οι ελέφαντες που ξέφυγαν από το κοπάδι και δεν ξεχνούσαν τίποτα ασύμφορο, από δίπλα προσεύχονται, από κάτω κοιτάνε πιο κάτω. . . Δεν είναι απλώς τρελή, είναι τρελή για μένα, στους υπόλοιπους παραδίδει μαθήματα ευγενείας και πως να τρως το κάρβουνο αναμμένο με χάρη και τσαχπινιά. . . Κάτι ωραίες συνταγές μαγειρικής και τρόμου σε στιλ μαγείρεψε με ο,τι έχεις στο ψυγείο - όχι απαραίτητα το δικό σου - και επαγγελματική ακρίβεια - δηλαδή όλα τα λεφτά μπροστά. . . Ένας φοιτητής ιατρικής ήθελε να μου δείξει που είναι το συκώτι μου, του είπα να μου δείξει πρώτα που είναι το δικό του, δεν κατάλαβε τι εννοούσα και άλλαξε αμέσως θέμα, μου έλεγε για κάποιες θεραπείες για τους κιρσούς και τις ημικρανίες, γράφει ένα μυθιστόρημα που αυτό είναι κύριο θέμα, του χάρισα την εκτίμηση μου για αυτό και εκείνος δυο εισιτήρια διαρκείας για το Ιπποκράτειο. . . Τα έβαλα στην εσωτερική τσέπη του παλτού μου και χαμήλωσα το βλέμμα σαν να σκεφτόμουν κάτι σημαντικό. Μπήκε στο νόημα και άρχισε κουβέντα με τους παραδίπλα. . . . Πως ξεκινούσε εκείνο το αστείο με αυτόν που αυτοκτόνησε ενώ άκουγε Velvet Underground; Δεν ήταν αστείο; Ναι. . . Στον Γολγοθά που θα ανέβω σήμερα, δεν μετριέται το υψόμετρο.  . . Αλλά μπορεί να βουλώσουν τα αυτιά μου και να μην ακούω μαλακίες. . . Θα τις βλέπω, θα με βλέπουν και εκείνες και θα είμαστε ζωγραφιά αμοιβαία.

΄΄ρόδα είναι και θα σε πατήσει΄΄

Πρίμα μπαλαρίνα και φωνή που σκίζει τον ουρανό, στο πίσω κάθισμα να ουρλιάζει - Γίνομαι τρελή τώρα. . . Δεν είναι τρελή, γίνετε τρελή, εξελίσσετε αλλά δεν διασπάται. . . Ο άλλος που οδηγάει φωνάζει και αυτός. . . Το αμάξι σιγά σιγά παρεκκλίνει από την ευθεία. . . Θα σκοτωθούμε; Όχι. . . Αγαπάνε και αγαπιούνται. . . Σκέφτομαι πω κάνα φτηνό αστείο για ματζίρηδες; Δεν ταιριάζει. . .  Λέω - Έχουμε την πρώτη γενιά πολιτικών και άλλων παρατρεχάμενων που δεν θα αξιωθεί να δει το όνομα της σε οδό ή λεωφόρο. . . Οι οικογένειες τους δεν θα καυλώσουν με αυτή την τιμή, θα έχουν όμως να φάνε τουλάχιστον. . . Δεν μου δίνουν σημασία. . .  Χαζεύω από το παράθυρο. . . Κορίτσια κουρασμένα πάνε πέρα δώθε, στην τσέπη μου έχω τα ρέστα και το πακέτο είναι γεμάτο. . . Ο καβγάς συνεχίζεται. . . Θα τα βρούνε όμως. . . Ανακωχή και ο,τι τους μείνει κέρδος είναι. . .  Σε λίγο θα με αφήσουν κοντά στο σπίτι μου και θα συνεχίσουν. . . Θα γλυτώσουν από μένα. .  . Μόνο εγώ δεν γλυτώνω από μένα. . .  Ευτυχώς. . .
Κάποια άλλη φορά, σε ένα άλλο αμάξι, πάλι συνοδηγός και ο οδηγός να έχει βάλει στην διαπασών το Sea of Love, να γαβγίζει ο Waits, να καπνίζω με δυο ρουφηξιές γερές τα τσιγάρα και να τα πετάω από το παράθυρο, τραγουδώντας με φάλτσα σε βαθμό κακουργήματος. . .  Να τρέχει ο άλλος σαν τρελός και εγώ να μην λέω τίποτα επειδή τίποτα δεν με ένοιαζε. . . Καλοκαίρι ήταν και είχε δροσιά. . . Αυτό έφτιαχνε τα πράγματα. . . Τουλάχιστον για λίγο. . .

άνεμοι από μακριά
και άνεμοι μέσα σου
σαν καπνοί ελεύθεροι
να χαθούν στον ουρανό

οι επιρροές πλημμύρες
δεν μας πνίγουν όμως
δεν έχουμε πάνω μας τίποτα βαρύ
και θα ανέβουμε στην επιφάνεια
σαν φελλοί αν κάποιος δεν μας
μαγκώσει για να σωθεί

ο πνιγμένος από τα μυαλά του χάνεται
και τα λοιπά και τα λοιπά
τα υπόλοιπα
περισσεύματα να μασουλάς
να ξεγελάς την πείνα σου
και εμένα.

23

μέσα στο σπίτι γκρίνια 
στους δρόμους διαμαρτυρία
και τα δυο θα γίνουν
πάλι τρία /  ο μεζές
στα τέσσερα
που έπεσα
με τρόπο όλος δικά σου
τα στολίδια χρήσιμα 
αφού χορτάσεις
η ησυχία απαραίτητη
αφού τελειώσω 
να με φτάσεις
να διαλυθώ με σκορπισμένος σκοπός με στόχο / σκονισμένος απέχοντας διακριτικά / από τον πόνο να πάρω τα μισά σύμφωνα με τα συμφωνημένα - στην Καστοριά μοίραζα γλυκά, νόμιζαν ότι είχα γενέθλια, και μου λέγανε Χρόνια Πολλά, ευγενικοί και μπουκωμένοι όλοι ενώ ένας έρωτας πήγαινε στον κουβά και Ποιητής καλός μου ζητούσε τσιγάρο χρυσό - όχι προνομιακό, αυτά τα μοίραζαν αφιλοκερδώς και αφορολόγητα στην Βεργίνα, με μια νταμιτζάνα ρετσίνα επίχρυση να σου μείνει το συκώτι στο χέρι και να σε κοιτάζει λέγοντας ΄΄Μας έκαψες πούστη και τους δυο΄΄ / η γιαγιά να λέει ''Σκότωνε τρελούς, πλήρωνε τζερεμέδες'', ο παππούς '' Νερό πίνουν μόνο τα γαϊδούρια'' - ίσως αυτά που συμμετείχαν στην μάχη της Χ., ίσως εκείνο που διάλεξαν οι μαθητές του Χριστού χωρίς απαραίτητα να το δοκιμάσουν και εκείνο ακολούθησε.

και. . . ( με τον Celine, σεληνιασμένοι με την Σελήνη πιάτο, Σπούλα ή Debbie Tourbo ή Δέσπω Αναλαμπή, θα θυμηθεί τα πάντα και θα γράψει, στο κεφάλι μου θα προσγειωθεί, ομορφιά βασανισμένη, γλυκιά μουρμούρα, να με κρατάει πριν πέσω. . . μετά να την σηκώνω ψηλά, πιο ψηλά, να σας χαζεύει όλους σαν ξεσκισμένο χάρτη θησαυρού και εσύ να παλεύεις να βγάλεις νόημα

κάποιος να κάνει ωτοστόπ για κάπου άλλου, αλλού και δίπλα σου. . . )

Κάνοντας χιούμορ - για να κερδίσει λίγο χρόνο πριν του ορμήξουν όσοι γελάσουν τελευταίοι - είχε πει ότι ο πόλεμος -ειδικά στο Εμφύλιο κοροϊδευτικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών - χρησιμεύει, γιατί πέρα από τα προφανή κέρδη και το ξεμούδιασμα, εξουδετερώνονται και τα καθίκια και ότι  η γη χρησιμεύει μόνο ως αποθηκευτικός χώρος, ότι θα χορεύουμε μέχρι να μας πυροβολήσουν ή να μας κάνουν παρατήρηση και μετά χαλκομανία στο τοίχο, αριθμό στα βιβλία της Ιστορίας - όποιος ζήσει την γράφει, στο μέλλον αποκλειστικά Εγκληματολόγοι και Συγγραφείς Συνταγών Μαγειρικής και Τρόμου - μην εμπιστεύεσαι τις Αυτοβιογραφίες και οι αυτοκτονίες είναι πράξεις αυτοκριτικής τελεσίδικες και η απελπισία πάει στους ΄΄ζωή τώρα τώρα τώρα τώρα, σε λόγου τους΄΄ /
Άμα ξεφύγεις θα είναι επιτυχία, αν μείνεις θα γράφουν στο τομάρι σου κάποια παροιμία να δείξουν για κάτι παλιό που δεν έζησαν ή είδαν νοσταλγία, Κρανίου Τόπος και Δημοκρατίας γωνία.

τα γέλια μου πολλά
τα νοίκια και τα γένια μου
                               φτηνά
ευχές ευχές
μόνο για σήμερα
δεν φταις. . .

King Kong (Live On A Flat Bed Diesel In The Middle Of A Race Track At A Miami Pop Festival)

Vo-doh-dee-oh-doh. . .

Δέσπω

Στον Π. και Π. Σκόρδου. . . 

ο Sir Christopher Lee  ακούει Σωτηρία Μπέλλου, πατέρα, ο Νίκος Μάθεσης έβαλε το μπουζούκι στις δισκογραφικές και κάρφωσε δυο πιρούνια, ένα σε κάθε κωλομέρι του Μάρκου Βαμβακάρη - και έχεις δυο παιδιά, ένα καραβοκύρη και ένα χαμάλη ευσυνείδητο. . . . Ο πρώτος είναι παράδειγμα και ο δεύτερος πάντα ακολουθάει την όποια φυγή. . . Χαρίζει όλα τα δικά του επειδή τα νομίζει όλα ανεκτίμητα, χαρίζει όλα τα δικά του επειδή δεν περιμένει τίποτα. . . Και μια βασανισμένη ομορφιά από Χαλάνδρι μεριά τον αγαπάει και τον ψήνει να ζήσει άλλη μια μέρα. . . Πρέπει να την δεις. . . Την λέω ΄΄Γλυκιά μουρμούρα΄΄ όπως ο Τσιτσάνης στο τραγούδι. . . .Της χάρισα τα άπαντα του Καλογήρου και του Ποζουκίδη. . . Της χάρισα μια παράσταση που δεν γέλασε κανείς και καμιά. . . Μα εκείνη μπήκε στο νόημα. . .  Διαβάζει Λαμπρινή Αιωρεκλέους  και Δημήτρη Μακούση. . . Ανθρώπους που ξέρουν να ταιριάζουν τις λέξεις και τα αισθήματα τους ως καρυκεύματα από πάνω. . .Εγώ απλά σημειώνω λεπτομέρειες και τις αφήνω να τσουλάνε μέχρι να σακατευτούν. . .    Γδέρνει την ψυχούλα της και γράφει. . . Την άκουσα να κλαίει και όλες μου οι ειρωνείες πήγανε να γαμηθούν αύτανδρες. . . Και έστησα πάνω μου μια παράσταση. . . Και την ρώτησα με αγαπάει και είπε ΄΄ Λίγο. . . ΄΄ και γέλασα σαν να μην έγινε τίποτα. . .

Όλα τα όνειρα θα άξιζαν αν μπορούσες φτωχομπινέ ανέλπιστε να τα στήσεις όπως σε ένα όργιο που κανείς δεν έκοψε εισιτήριο και μπήκαν όλοι τζαμπαντάν. . . 

σημειώσεις

Στον Νίκο Βότση

Το πρώτο βιβλίο

 άπαντα 

και

απάντηση καμιά

- - -

Κάθε μαύρο πρόβατο ξεβάφει σιγά σιγά

και αλίμονο σε όποιον το τάισε.

- - -

Παραδέχομαι τα πάντα

Συμφωνώ με τα πάντα

Δεν υπογράφω τίποτα

Αρκεί να με αφήσεις να κοιμηθώ.

- - -

Παλιά παγόβουνα 

τώρα παγάκια 

στην κορυφή της υγρής επιφάνειας

που τα βασανίζει η ναυτία 

και τα ναυάγια στο πάτο χαμογελούν.  

- - -

Κάνε τις επιλογές σου όσο προλαβαίνεις

οι ευχές τους που δεν θέλεις

θα σε φτάσουν 

η επίθεση θα είναι πάντα προσωπική

όπως τα προβλήματα και η ζωή που τα σέρνει

καμιά μουσική μέχρι να αρχίσουν να σε χτυπάνε 

η καρδιά το κεφάλι τα αρχίδια σου κρουστά

μελωδίες ραδιοφώνου με παράσιτα γλυκερά 

ή βραχνιασμένου θεού

η γλώσσα σου βιβλίο ανοιχτό που ματώνει

θα  γδυθείς πριν σε βασανίζουν 

θα συμφωνήσεις 

ή θα κοιτάξεις αδιάφορα προς εμένα

για να κερδίσεις λίγο χρόνο. 

- - - 

Πως πλατσούριζεις μέσα στους καθρέφτες 

και ενώ καίγεσαι 

χαίρεσαι

που κανείς δεν θέλει να σε μοιράσει.

2:21

τα έντερα τους δουλεύουν υπερωρία

πυροβολούν εδώ
πυροβολούν εκεί
έχουν πυρομαχικά για μια ζωή όποιος κρυφοκοιτάξει την γάμησε
και όσοι περίσσεψαν από όταν πιάσανε οι ζέστες
χέστες τον χειμώνα λίπασμα / να σκεπαστείς
να ανθίσεις

. . .

 δεν έχω δικαιολογία για τίποτα
 για αυτό με εκτιμάς και
με φροντίζεις / απλά φταίω και σε φτάνω σιγά σιγά. . .

Νόμιζε σε αυτό το όνειρο ότι βρήκε τα κλειδιά μα όταν την ξύπνησαν, κλειδωμένη για πάντα ήταν.

Μου είπε ότι έχει μανιοκατάθλιψη. . . Της είπα ότι με ταλαιπωρούν έξη μήνες διάρροιες έξη μήνες δυσκοιλιότητα. Γέλασε και άρχισε να μοιράζει τα φύλλα, τα ποτήρια, τα τραγούδια, τα κομμάτια της, τα περισσεύματα μου τα χαζά. . .

- Σε ένα σώμα ζω  Με ένα ψέμα ταξιδεύω 

'' Σεβτάς είν’ αυτός, δεν είναι τσορβάς...· έρωντας είναι, δεν είναι γέρωντας.'' . .  διάβαζε δυνατά Παπαδιαμάντη και εγώ θυμόμουν το φαρμάκι του Ροΐδη  που ως σήμερα μοσχοβολά, ο Σκορδάς με τον μαστραπά στο χέρι γεμάτο ούζο.  . .Παίρνει τα χειρόγραφα και βάζει πάνω τους το τηγάνι με τα αυγά και τα λουκάνικα. . . Είμαι ευτυχισμένος και μου λέει θέλεις λίγο να δοκιμάσεις;

Παλιές, παλιές εποχές 
Σκόνη ελληνική το Καλοκαίρι
Λάσπη ελληνικότερη το Χειμώνα  
Με σπίτια ξεκλείδωτα και κλειδαράδες άνεργους
Απωθημένα τοκισμένα μέχρι να σκάσει η σάρκα
Νεύρα τσακισμένα χαλί να πατήσουν ξυπόλητοι αυτοί που ξέρουν να μισούν.  

Ο Πατέρας έχει τριάντα ευρώ σε Ελβετική τράπεζα. . . Ταξίδια, Κορδελιό, Πάτρα, Σιάτιστα, Σοχός, Λάρνακα, Λεμεσός, δεν θα ρθω να δω μνημεία, τι σερβίρουν στους τουρίστες και ντόπια περηφάνια με μπαχάρια. . . Μόνο πρόσωπα που θυμούνται το όνομα μου το άχρηστο, για αυτό θα φύγω. . . 

Σκόνταψε ή Ξέπεσε; 

Δεν πουλήθηκε ή Δεν τον αγόρασε κανείς;

 Ήταν καβλωμένη, υγρή και εμένα μου πονούσαν τα κόκαλα από την υγρασία, ήταν σαν ήπειρος και εγώ χαμένος να μασάω χάρτες να διασκεδάζω να δίνω στον Πόνο σχήμα με τα καβούρια να χορεύουν μέσα μου. . . Πιο γρήγορος σπάει κάθε ρεκόρ επειδή τον κυνηγάνε. . . Κίνητρα κίνητρα γεμάτα λεκέδες χώματα πληγές, τα ζάρια από τα δόντια μου, κουμάρι και δαγκωματιές, ιστορίες θλιβερές με αίτια οικονομικά και λύσεις πένθιμες, αναγκαίες.  

Κερατούδες Βαλκυριές βυζαρούδες με φτερά
Καφέδες στην σειρά μετά το
Πιόμα και ένα ασημένιο ντέφι 
Κόσμημα στα χέρια σου
Κόσμημα εσύ.

Άφησα τα πράγματα στην θέση μου. . . Μόνο βιβλία και δυο κομμάτια γλυκό πέρα από τις δυο αλλαξιές είχε η μικρή βαλίτσα μου. Είδα κάτι φαντάρους ζαβλακωμένους να ψάχνουν τις θέσεις τους. Έβγαλα δυο μπύρες και τους έδωσα. Με ευχαρίστησαν. Ζήτησαν τσιγάρο. Τους έδωσα. Με ευχαρίστησαν. Με ρώτησαν τι ειδικότητα είχα στον στρατό. - Διαβιβαστής. . . Τους ασυρμάτους όμως τους είδα όταν τους κουβάλησα, στην μεταστάθμευση. . . Γέλασαν και πήγαν στις θέσεις τους.  Πήγαινα πάνω κάτω στον διάδρομο. Είδα ένα καβγά που δεν έβγαλα νόημα για το γιατί. Δυο τύποι φωνάζανε και βρίζανε ο ένας τον άλλον σε μια γλώσσα που δεν την ήξερα. Παρόλα αυτά δεν πιάστηκαν στα χέρια.  Αγόρασα μια μπύρα από το κυλικείο του τρένου.Θα πρέπει να άφησα μια ράβδο χρυσού εκεί ή το δεξί μου νεφρό. Πανάκριβες αλλά τίποτα δεν είχε - έχει; - σημασία. Γύρισα στην θέση μου και κοιμήθηκα αμέσως.

 Ένας κύριος με ξύπνησε το πρωί, όταν φτάσαμε στην Θεσσαλονίκη. Μου είπε ότι ήμουν γαμάτος την προηγούμενη βραδιά. Τέτοια μπέκρα με καθαρότητα λόγου δεν είχε ξαναδεί. . . Τι επιχειρήματα. . Τι ανάλυση. . . Και εκείνη η ιστορία με τον Βάρναλη και τον νεαρό ποιητή ή ότι Νίτσε έμοιαζε φυσιογνωμικά με τον Παλαμά αλλά και οι δυο θέλανε ξύρισμα. . .

 Δεν θυμόμουν τίποτα. Μου είπε ότι του έδωσα και χειρόγραφα από το Τροχιά στον Αγύριστο. Με ευχαρίστησε για την τιμή, τον ευχαρίστησα που με ξύπνησε. Μια κυρία με την κόρη της με ευχαρίστησαν για τα γλυκά. Η μάνα για τα γλυκά, η κόρη για την μπύρα. Ευχαριστίες με το κιλό. Δεν θυμόμουν τίποτα και αυτοί οι άνθρωποι ήταν τόσο καλοί.

Κατέβηκα από το τρένο και γύρισα στο σπίτι με αργές κινήσεις. Έφτασα.  . .

 8/9

Σημειώσεις Πρ.

άλλοι πληρώνουν τις επιλογές τους, άλλοι πληρώνονται για τις επιλογές τους και άλλοι μένουν με ένα κέρμα να παίζουν κορώνα γράμματα, μόνοι τους, κερδίζουν, χάνουν, μόνοι τους
στοιχημάτισε πάνω τους και σου χαρίζω ένα κουτορνίθι να σου χαμογελάει, να το βασανίζεις, να ρημάζει να το βλέπεις και να νιώθεις καλύτερα. . . ένα κρύο ντους μετά από σούρα να σβήσει τους κρατήρες μέσα σου, αυριανά μεροκάματα αόρατα, ένσημα ρουφιάνων,ο Εφιάλτης με τα χαρτιά του στα δόντια / σε τοίχο,΄΄ΚΑΝΕΙΣ ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΦΑΕΙ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ΄΄, ξέρουμε από ευχές, το κεφάλι σου πέφτει και κυλάει, το σώμα υψώνεται όταν το μαλώνετε, οι καρδιές θα απεργήσουν για λίγο για καλύτερες συνθήκες ταφής / ο Παράδεισος απαλλοτριώθηκε και η Κόλαση έκλεισε λόγω γάμου. . . θα πας;

- ο χρόνος ο χρόνος μια πλάνη

μην δίνεις, μην παίρνεις θάρρος

άνεμος είναι και θα φύγει

δεν τον κρατάς 

γελάει μαζί σου

- άσε το ποτήρι

 πάνω μου

φύγε, θέλω ησυχία

τα μάτια μου 

λίγο 

δικό μου χώμα 

να χαζεύουν

μόνο θέλω.

Πάστα Φλώρα

ο Mengele θα συμμετάσχει στην απεργία των Ιατρών; 
Και ήθελα να μου υπογράψει το καρδιογράφημα τότε στο ΑΧΕΠΑ.

Πόσα θαύματα και είδωλα πρέπει να καταρρεύσουν ακόμα για να ακούσουμε την πιο γλυκιά μουσική; Σιγά σιγά θα αρχίζουμε να μοιάζουμε οθόνες, θα μας χαζεύουν σαν υπνωτισμένοι μέχρι να χαλάσουμε. . . Αυτό είναι ο μύθος που δεν έχει να πει τίποτα όσο και να τον σκαλίσεις. . . Σύμβολα άχρηστα σε έναν αγώνα δρόμου που πάμε με τον κώλο. . . / Δάκρυα στους τοίχους τα συνθήματα και κραυγές για ντουβάρια με αυτιά, μια κούπα καφέ ελληνικό καϊμακλίδικο και στην μέση του ένα λοφάκι ζάχαρης, την αδειάζω, δεν έχω γεύση και έτσι χαμογελάω, γεννημένος όχι για περιπέτειες και σχόλια αλλά για ποδαρόδρομο. . .// Η αφηγηματική φυσαρμόνικα, φρέσκια από παλιά και τώρα γλυκά στην Προξένου Κορομήλα - Πάρε κόσμε, Πάρε κόσμε - στην Εγνατία με Αγίας Σοφίας, στο σημείο που ένας πρεζομένος με μαχαίρι απαίτησε το παλτό μου και μια σακούλα μπύρες στο κεφάλι του - τσακ μπαμ - απέδωσε δικαιοσύνη, κατεβαίνει ένας μόνο με το μποξεράκι του στήνοντας την μέρα στα τέσσερα και ακούω λίγο πιο κάτω ένα ζευγάρι γερόντια με σακούλες γεμάτες ζαρζαβάτια φωνάζει. . 

- Δηλαδή τι έννοεις;
- Δεν σ΄ αγαπώ.
- Μα είμαστε σαράντα χρόνια μαζί. . . Τώρα το κατάλαβες;
- Ποτέ δεν είναι αργά. . .
- Άντε πάμε σπίτι να φάμε.
- Πάμε.

και πάνε.

 

μπύρες φθηνότερες από ποτέ σε χέρια μικρά και γερασμένα 16 χρονών / παγκάκια ρεζερβέ αλλά κάπου θα βρεις να κάτσεις χωρίς κάποιος να σηκωθεί   / το κορμάκι σου μια πλατεία, μόνο εγώ κόβω εισιτήριο για να μπω και να κόψω κάνα φρούτο / δεν έχω γεύση αλλά μου φαίνεται νόστιμο και μόνο που δεν μου κάθετε στο λαιμό να με πνίξει. 

Φλορ. Π.

με την κοιλιά μου οργώνω στρέμματα
σέρνομαι ανάμεσα σε δίκια
με το στομάχι μου καμένο τρύπιο
- ένα έλκος σε σχήμα καρδιάς
πίστα χορού και πεδίο μάχης
μια κυρά που ελπίζει ότι
απόψε δεν θα έρθεις -

η  Φλορ. Π. ξέρει


τρέχω μόνο μέσα μου
με διαβόλους με διαλόγους
οι πρώτοι άνεργοι
οι επόμενοι από το τίποτα
εκ τους ασφαλούς
στο ύψος των παραστάσεων


δεν πάω πολύ καλά, πάω εκεί που βλέπω
δεν πάω πολύ καλά, πάω εκεί που θέλω
από εκεί που επιστρέφεις
γιατί δεν είχες που αλλού να πας.

σημείωση για την Λουλ

τα βίτσια του πλανήτη Γη
μια Βίβλος με λάθη ορθογραφικά
να αλλάζουν την πλοκή
Θεός συνταξιοδοτημένος
Βασιλιάς που διαβάζει χαρτιά
με ονόματα και τις ανάγκες που
τα συνοδεύουν για να κοιμηθεί
συνεντεύξεις να πιστέψεις
τομάρια και όπλα στα συρτάρια
ανοιχτά μυαλά   κεφάλια ανοιγμένα
έρωτες αναπάντητοι και πατημένοι
ανταποκρίσεις, κλήσεις υπεραστρικές.

με καταρράκτες συλλογισμούς  όλοι οι αποστάτες
να με δουν  να τους εξαφανίσω
να με αρπάξουν να τους λιανίσω σε όλους τους χάρτες
πιο ζωντανός από τις φωτογραφίες
πιο φασιαριόζος από τις λέξεις
μέχρι να με πιστέψεις
ότι υπάρχω
και πριν τις δώδεκα

μέχρι να σταματήσουν οι απανθρωπίες

να σηκωθώ από τον τάφο μας να βολευτείς
και τον μύθο σου να απλώσεις.

τρίχες

στον Brian Rivera

Ωραία ατμόσφαιρα, ωραία μουσική, πρόσωπα ευχαριστημένα, σώματα στημένα σαν τραπεζάκια γεμάτα ποτήρια και γλυκά. . . Κάποιος προσπαθεί να κρεμαστεί από τον πολυέλαιο μα δεν έχει σκοινί και νιώθει μόνος. . . Μια κοπέλα πεταμένη μπρούμητα στον καναπέ, δεν μπορεί να γυρίσει ανάσκελα. . . Έχει 16 μαχαιριές στην πλάτη, ένα ηλίθιο να την περιμένει, έναν ηλίθιο να την γαμάει και ένα νεκρό να την κάνει να γελάει. Oι θεοί είναι μαζί της όταν γδύνεται. . .

Παραδίπλα συζητούν για το μέλλον. Τους λέω, μια και συζητούν για το μέλλον, να πάει ένας να πάρει μπύρες για όπου να ΄ναι θα τελειώσουν. ΄΄Μιλάμε για την ζωή μας. . . μην μας ενοχλείς΄΄ λένε όλοι μαζί. . . Κτητικά κτήνη. . . Άκου ΄΄ζωή μας΄΄. Όλα δικά τους τα θέλουν και μετά κλαίγονται που πήρανε αρχίδια σκαλιστά. Άλλοι που δεν θέλουν τίποτα και τα παίρνουν όλα πεθαίνουν νέοι και τα καθίκια στέλνουν συλλυπητήρια.

Ένα πιτσιρίκι με το ΚΕΦΑΛΑΙΟ στην μασχάλη με χαζεύει και γελάει με το γένι μου. . . ΄΄Πως είσαι έτσι;΄΄. Τον πιάνω από τον ώμο, όπως κάνουν οι σύντροφοι στις ταινίες, του λέω ΄΄Ακολουθώ την τακτική του Λένιν. . .΄΄. Παγώνει. ΄΄Ποια τακτική είχε ο Βλαδίμηρος;΄΄. ΄΄Όταν η πεθερά του, του έσπαγε τα αρχίδια, για να μην την αρχίσει στις γρήγορες, τραβούσε το γένι του και ηρεμούσε.΄΄ Τον έχω κάνει αφίσα και βγαίνω στο μπαλκόνι. Εκεί υπάρχει ψυχαγωγία. Κεφαλοκλειδώματα, ανοιγμένα στόματα,  γλώσσες σαν πινέλα, πάνω κάτω, χέρια σαν πλοκάμια. . .
Με παίρνουν χαμπάρι. Ένας πιο ατσούμπαλος από ΄μενα γυρίζει και μου λέει ΄΄Δεν είχαμε βάλει στοίχημα ένα βράδι ότι αν δεν σου τηλεφωνήσει εκείνη η τρελή θα πέσεις από το μπαλκόνι;΄΄. ΄΄Ναι, το θυμάμαι. . . ήταν εκείνο το βράδι που βάλαμε στοίχημα αν θα ρίξεις αυτή την λέπρα δίπλα σου. . .΄΄. Η Λέπρα του ρίχνει μια γονατιά στα αρχίδια και φεύγει. Αυτός διπλώνεται και βογγάει. ΄΄Αααα. . .Μαλάκα. . .ωωχ. . . Μαλάκα. . . .΄΄. Φεύγω και εγώ με την Λέπρα. Έτσι είναι. . . Άμα σου λένε μαλακίες, απαντάς με μια καλύτερη μαλακία.

Μέσα στο σπίτι η ατμόσφαιρα δεν έχει αλλάξει. Πάω να ανάψω ένα τσιγάρο. Την στιγμή που σηκώνω το αναμμένο σπίρτο, μια φιλάρεσκη μαϊμού που έχει αγαπηθεί με όλη την πόλη εκτός από εμένα, χώνει την μούρη της στην μούρη μου. Η φλόγα της καίει λίγο την φαβορίτα. Τρέχει στην κουζίνα . Επιστρέφει με ένα ποτήρι νερό και με μπουγελώνει. ΄΄Συνήθως καίω καρδιές, όχι φαβορίτες. . . συγνώμη. . . ΄΄. Κοκκινίζει, με λέει αδερφή. . . ΄΄Με καμία κυβέρνηση. . . οι αδερφές έχουν γούστο. . .΄΄ της λέω. Φεύγει. Τρίχες. . . σκέφτομαι. Όπως και εκείνη. Μάλλον.

ο Kong ήταν Βασιλιάς / ερωτευμένος
και τώρα πεσμένος σε ένα κρατήρα μέσα στην άσφαλτο

όλα είχαν τελειώσει και οι μπάτσοι πήγανε τον μαζέψουν
ενώ είχε την πιο όμορφη απ΄ όλες μέσα στις τέσσερις παλάμες του

οι κραυγές του ήταν ανυπόφορες 

αληθινές

α, και έπιανε πολύ χώρο.

4:21

- Έχει πολλά λεφτά αλλά με δέρνει. . . χωρίς λόγο. . . ούτε μια ξεφτιλισμένη δικαιολογία. . . στα καλά καθούμενα. . . χθες την ώρα που του πήγαινα την σούπα του, την πέταξε στα μούτρα μου. . . κάηκα. . . ούρλιαξα. . . εκείνος τότε πήρε μια παιδική έκδοση της Βίβλου άρχισε να διαβάζει. . . τι να κάνω;

- Μαγιονέζα. . .  ταιριάζει με πολλά πράγματα. . . χθες έφτιαξα ομελέτα με ότι είχα μέσα στο ψυγείο. . . σαλάμι αέρος, χτυπητή, κάτι αντζούγιες. . . ήρθε και ο Βασίλης και έφαγε. . . δεν είπε αν του άρεσε. . . έτρωγε αμίλητος. . . έτρωγε και έπινε την μπύρα του. . . μετά κατάλαβα ότι ήταν μεθυσμένος. . . ήταν τόσο καλός.. . . τόσο ήσυχος. . .

- Το αρχίδι. . .  Έχουμε ένα πέτρινο τασάκι σε σχήμα ταφόπλακας σπίτι. . . Θα τον κοπανήσω με αυτό και θα τον στείλω αδιάβαστο. . . Ξέρω ότι δεν θα τον κληρονομήσω, οπότε γιατί να περιμένω;

- Τα παιδιά με ρώτησαν αφού γύρισαν από το σχολείο γιατί ζούμε; Τους είπα να περιμένουν λίγο μέχρι να γίνει το φαΐ. . . Τελικά το φαΐ κάηκε, και πήραμε κάτι απ΄ έξω. . .

- Δεν μιλούσα. . . Υπήρχε καλή παρέα. . . Ένας μας περιέγραψε την κολονοσκόπηση που έκανε πριν λίγο καιρό. . . Τα έλεγε με τέτοιο τρόπο που κλαίγανε όλοι από τα γέλια. . . Είχα κάνει και εγώ αυτό το ντοκιμαντέρ εντός μου. . . Δεν μου φάνηκε τόσο αστείο.
- Και πόνεσε;
- Την πρώτη φορά. . . Στην δεύτερη σου αρέσει. . .

( . . . Η ζωή μου, η ζωή σου. . .Τα κόκαλα μου βαριά και ο λαιμός μου έχει πετρώσει από τα τσιγάρα. . . Ένα ποτήρι νερό Προχωράω στα μνήματα και αφήνω λίγα λουλούδια στον παππού. . . Είχα καιρό να πάω. . . Τα λουλούδια δεν του άρεσαν. . . Δυο τρεις φορές τον είχα πετύχει να χαϊδεύει ένα βασιλικό και ύστερα να μυρίζει τα χέρια του ευχαριστημένος. . .  Μετά έπινε ούζο. . . Το τσίπουρο δεν του άρεσε, ούτε η μπύρα. . . Στο μεγάλο σεισμό του ΄78 εδώ ήταν σε ένα καφενείο και είχε μπροστά του μια ένα μπουκάλι με μπύρα. . . Το μπουκάλι άρχισε να απομακρύνεται από αυτόν. . . Έπεσε στο πάτωμα. . . Ήταν γεμάτο και δεν είχε προλάβει να πιει. . .)

- Ακούστηκαν πυροβολισμοί το βράδυ. Βγήκα να δω τι έγι. . .
- Μαλακίες λέει. . . Πήγε και κλείδωσε την πόρτα και τα παράθυρα. . . Έβαλε και μουσική ο ηλίθιος. . .
- Μαλάκω....
- Όχι παίζουμε. . . Πες πες θα τα πιστέψεις και άντε να σε μαζέψω. . .

Χτυπούσαν την πόρτα και φώναζαν να ανοίξει γιατί θα τον σκοτώσουν. . . Είπε στην γυναίκα και στον μικρό να πάνε μέσα στο δωμάτιο και να κλειδώσουν. . . Έβγαλε το δίκαννο από το μπαουλοντίβανο, το γέμισε και άνοιξε την πόρτα.
Ο πρώτος μπήκε γρήγορα, χαμογελαστός  σαν να έμπαινε σπίτι του. Ίσως το νόμιζε έτσι. 
Του έριξε και με τις δυο κάννες στο κεφάλι και του τίναξε τα μυαλά. Ο δεύτερος λερωμένος με το αίμα του και τα μυαλά του πρώτου, μπήκε πιο γρήγορα μέσα και σήκωσε το μαχαίρι του. Έφαγε μια στα δόντια με την λαβή του όπλου και έπεσε κάτω, δίπλα στον φίλο του. Αλώβητος, ο μοναδικός όρθιος άνθρωπος μέσα στο διάδρομο, πήρε το μαχαίρι και έκοψε τον λαιμό του δεύτερου. Από μέσα ακουγόταν μόνο η τηλεόραση. Έπαιζε μια οικογενειακή κωμωδία. 
Πήρε τα δυο πτώματα και τα έβγαλε έξω από την αυλή του, στο δρόμο που δεν υπήρχε ψυχή. Γύρισε πάλι σπίτι του.

-  Μ΄ αγαπάς;
- Λίγο. . .
- Ε, εντάξει. . . λίγο από εδώ. . . λίγο από εκεί. . . 
θα τα βολέψουμε. . .

Δ.

τέρμα ο βερεσές από την κάβα
προφυλακτικά ληγμένα΄ μισοτιμής
χιούμορ φτηνό για όλους
και νίκες να έχεις νοσταλγία να βοσκάς
όταν δεν υπάρχει κανείς τριγύρω
μελωδίες από τρύπια τσέπη
φανταστικές
επίτιμα γεράματα / πόνος εξασφαλισμένος
ενοίκια τάφων χαμηλά
και τα ΄΄δικαιώματα πότε πότε΄΄
χορηγοί στην χαρά των άλλων
στην λύπη των σωμάτων
που ζητάνε λίγο ιδρώτα να πνιγούν
σε συσκευασία δώρου και ένα χαμόγελο
που δεν κρύβει τίποτα παρά ο,τι βλέπεις.


βάζεις την εικόνα / βάζω τα τάματα 
βγάζεις τα ρούχα σου / χάρτης με χιλιάδες θαύματα.

*

σε πιστεύω
σε αγαπώ
πάω να πετάξω 
τα σκουπίδια τώρα 
όπως τα πουλιά πετάνε
πριν τα σημαδέψουν 
και οι κάννες φτύσουν θάνατο διασκέδαση  / οτιδήποτε για οικονομία χώρου, ησυχία και ασφάλεια 

βρε.

( τον άκουσα να λέει - Οι πρωινές κάβλες έχουν καθορίσει κάθε μου πράξη, του είπα να πάει να γαμηθεί και γέλασε ο μπινές, μετά καμιά τριανταριά παλιοί προλετάριοι που χόρτασαν σκατό στην ζωή τους και ψηφίσαν ο,τι κυβέρνησε με είπανε άχρηστο τομάρι ξεχνώντας ότι θα τους θάψω όπου να ΄ναι, αυτά τα ΕΦΑΠΑΞ με πόδια και απόψεις.... μετά παραδέχτηκα όλα τα λάθη μου και δεν μου έμεναν πολλά, μια ομορφιά μου έδωσε σημασία και είπα  Ας παίξουμε λίγο ακόμη και εκείνη έβαλε τα όπλα της στο τραπέζι να με σημαδεύουν,προσπαθούσε να μου σπάσει το κεφάλι με ένα μπουκάλι, την ρώτησα αν θα με καθελκύσει, γέλασε και πήρα μια παράταση. . . . )

414

τρομερές σημασίες πεταμένες
άχρηστο δίκιο μαζί μου / να το ακούω μόνο
όπως το τραγούδι σου
όλα τα πράγματα μπερδεμένα
όλα τα νικημένα περιμένουν να δαγκώσουν
να μασήσουν και να σε φτύσουν

έλα να δικαιωθούμε οριζόντια

ενώ

ο κόσμος χάνεται 


η εκδίκηση των Chunga, οι εχθροί - δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα εδώ και αιώνες, ο φίλος - αυστηρά ενικός αριθμός - περπατάω στους δρόμους, δεν έχω τα γυαλιά μου, αν με χτυπήσει κάνα αμάξι θα φταίω εγώ να το ξέρεις, ο κύριος Zappa ήταν σοβαρός άνθρωπος - πονάει το πόδι μου και κουτσαίνω ενώ σε πλησιάζω, στην θάλασσα της αγάπης από 2 Σεπτεμβρίου ή και νωρίτερα,
 η Κύπρος είναι μακριά, 
εσύ είσαι η Αθήνα, 

 σκοτώνουν, σκοτώνουν όχι μόνο την ώρα τους, τόσο αίμα στους δρόμους και απορείς πως η μαλακία πετάει ανθό και τυλίγει τον κόσμο;
μα αυτό ξέρουν μόνο να κάνουν καλά

414 Σ.Ν Πεντέλης

 - Το νευρωσικό άτομο δεν χάνει την επαφή με την πραγματικότητα (όπως για παράδειγμα συμβαίνει με τα ψυχωσικά άτομα), συνεχίζει να συμμετέχει και να δρα σε κοινωνικό κι επαγγελματικό επίπεδο κανονικά η σχεδόν κανονικά, αλλά αδιάλειπτα νοιώθει μια έντονη εσωτερική ένταση με την μορφή εκνευρισμού, ενοχής, φόβου, αγωνίας η ακόμα και πανικού. Το νευρωσικό άτομο υποφέρει από συναισθήματα ανεπάρκειας και κατωτερότητας, διακατέχεται από μια μόνιμη αγωνία «αν έπραξε καλώς» στο καθετί που κάνει, παρουσιάζει δυσκαμψία στην σκέψη κι αδυνατεί να πάρει αποφάσεις που το ενδιαφέρουν άμεσα, και τέλος δυσκολεύεται σε μεγάλο βαθμό να διατηρήσει διαπροσωπικές του σχέσεις σε σταθερό επιθυμητό επίπεδο. Παράλληλα αυτές οι εκδηλώσεις συνοδεύονται κι από νευροφυτικές διαταραχές , δηλαδή ταχυπαλμία, εφίδρωση, ωχρότητα, συχνοουρία η διάρροια, επιγαστρικό πόνο, αϋπνία, μούδιασμα στα άκρα, αυξημένη αρτηριακή πίεση κ.α. Για την αποφυγή αυτών των συμπτωμάτων το νευρωσικό άτομο αποφεύγει συγκεκριμένες δραστηριότητες ή ομάδες δραστηριοτήτων πχ αποφεύγει την συζήτηση ορισμένων θεμάτων ή να βρεθεί σε συγκεκριμένους χώρους ή να βρεθεί σε αλληλεπιδρώμενα περιβάλλοντα. Αν και αναγνωρίζει το ίδιο το άτομο ότι πρόκειται για παράλογες εκδηλώσεις ωστόσο η επιστράτευση λογικής δεν έχει αποτέλεσμα. Το μόνο που ανακουφίζει το άτομο είναι η απομάκρυνση από τις γενεσιουργές συνθήκες. Η οποία απομάκρυνση τελικώς φέρει επιπλέον άγχος στο άτομο με συνέπεια να βρίσκεται διαρκώς σε έναν φαύλο κύκλο που ολοένα μεγαλώνει. -

μάλιστα. . . 

μετά τα ποτά στην σειρά - οι μπύρες δικές μου, ήπια μια φορά 24 μικρές, την μια πίσω από την άλλη και με μαζεύαν, η Α. που δεν με ζήλεψε ποτέ με μάλωσε, με είπε εγωιστή γιατί τις ήπια μόνος, δυο πρεζόνια με ρωτούσαν αν είμαι καλά και πως με λένε, τους είπα ότι με λένε Παύλο και δεν έχω παιδιά, μόνο μια ανηψιά που θα κάνει τον κόσμο μια χαψιά και δεν θα καταπιεί τίποτα αμάσητο,

ετοιμάζω ταξίδι όπως άλλοι έρωτες και μάχες
 ενώ όλοι έχουν φύγει μακριά
να ξεκουραστούν από την ξεκούραση

καμιά μάχη ή κακό

 δεν θα με βρει.

χα

στον Βασίλη Καλογήρου

 

ένα ψάρι κολυμπάει στο λαιμό σου
ο ουρανός μαυρίζει
χάνεις το χρώμα σου ή μου το δανείζεις
με δανεικά πάντα κερδίζεις
και με υποστηρίζεις χωρίς να ξέρω
ποιος είμαι και που δεν θα πάω

όλα τα φρέσκα μπροστά
τα ακατονόητα μα γλυκά
και από μέσα σκουριά
είμαι καλά
είμαι καλά
και σου μοιάζω
ίσως όταν κοιμάμαι
αλλά δεν τρομάζω
πια.

γράμμα στην Λουλ 2

 

Υπήρχε μια παλιά παροιμία ΄΄Ο Τ. το έχει τούμπανο και εμείς μικρό παπάρι΄΄, αλλά δεν είναι στο θέμα μας. Αγόρασα δυο μπουκάλια βυσσινάδα με ανθρακικό. Μια για σένα μια για μένα. Εσύ δεν είσαι εδώ και έτσι θα τις πιω και τις δυο. Υπήρχε κάπου μια ελαφριά βότκα αλλά δεν την βρίσκω. Βύσσινο και βότκα. . . και το Hell Broke Luce στην διαπασών. Στο videoclip του, ο Θωμάς σέρνει μια παράγκα ενώ καίγεται το σύμπαν, την σέρνει και περπατάει κάτω από την θάλασσα, φλόγες, εκρήξεις, πυροτεχνήματα, ''left - right left - right'' . Να το δεις και να διαβάσεις Celine. Με τον Celine στην Σελήνη κάποτε. . . Βρήκα και ένα βιβλίο με γράμματα του Κοτζιούλα στον Ε.Χ.Γονατά. Θα στο στείλω.

Προσπαθώ να πάω μια βόλτα αλλά τίποτα δεν βγαίνει. Δυο μήνες χωρίς τα γυαλιά μου. Δεν βλέπω μακριά, κάποιοι που χαιρετούν από μακριά νομίζουν ότι σνομπάρω. Λες;  Το καλό είναι το συνήθισε το μάτι και δεν ζαλίζομαι αλλά και ότι δεν με χαιρετάει κανείς πια. Ο Βότσης στέλνει ανταποκρίσεις από την Χαλκιδική και βγάζει λεφτά ενώ άλλοι τρώνε τα δικά τους εκεί. Ο Γάζας στέλνει ανταποκρίσεις από την καρώ ξενιτιά και μετράει λέξεις - ευτυχώς η αδερφή του, του βάζει λίγο παραπάνω στο πιάτο αλλιώς δεν θα την έβγαζε καθαρή. Ο Γιαννακού προσπαθεί να καταστρέψει δυο μπάντες αυτή την εποχή και ψάχνει μια σύντροφο μέχρι να τους χωρίσει ο Θάνατος ή για 3, 4 μήνες. Ο Ντίνος δημιουργεί και απλώνει τον χάρτη επιχειρήσεων. Ο πατέρας έρχεται αύριο το απόγευμα είκοσι κιλά ελαφρύτερος.

- Έσπασα τα γυαλιά μου
- Ωχ. . .
- Τώρα έχω μάτια μόνο για σένα.
- Άσε τις βλακείες. Πάντως αν έσπαγες ένα καθρέφτη μπορεί να είχες εφτά χρόνια γκαντεμιά.
- Γκαντεμιά; Ναι, αλλά είναι εφτά χρόνια ακόμα. . . Γιατί όχι; Φέρε το καθρεφτάκι σου εδώ. . .
- Όχι, όχι, όχι. . .

Ο ξάδερφος μου πρέπει να βάλει γυαλιά. Φοβάται όμως μην γίνει σαν και εμένα' να φουντώσουν τα μαλλιά του, να βγάλει γένια , να αρχίσει το κάπνισμα - και τον βήχα -και να λέει πράγματα που δεν βγάζουν νόημα. Καλά κάνει.

Μου είπες για έναν που τον πληρώνουν για να δέρνει. Ναι. Πες του ότι κάποιοι το κάνουν και τζάμπα. Όπως οι πουτάνες που δεν χρειάζεται να πληρώσεις. Σου περισσεύουν πολλά αν τις βρεις. Πες και σε εκείνον τον μανιώδη αντικαπνιστή ότι αντικαπνιστές πεθαίνουν κάθε μέρα.

Περιμένω τον Βασίλη από το μέρος που λέγετε Κοζάνη, να στείλει την επιλογή από τα Ο.Α. - θα βγει αργότερα πολύ.  Σε ένα μικρό βιβλιαράκι. Μπορεί να τα διορθώσω μετά όταν θα είμαι στο μέρος που λέγετε Κύπρος. Θα βάλω και διαλόγους. . . Πολλούς. . . Όλοι ψεύτικοι αλλά σε όλους κάτι θα θυμίζουν. . . Θα δεις. Αν βρω λεφτά θα σου στείλω να πάρεις ένα μακρύ σκούρο κόκκινο φόρεμα. Να πάρεις και τον Γάζα μαζί σου να δει την γλύκα. Ο Γάζας είναι μια ζωντανή, μικροκαμωμένη απόδειξη, ότι όποιος ειρωνεύεται, αγαπάει. . .Το γεγονός ότι δεν με πυροβόλησε τότε που είχε την ευκαιρία, στο Πολύκαστρο, αυτό δείχνει. . . Του αξίζουν όλα τα λεφτά από το Nobel χωρίς το βραβείο. . .

Είναι όμως μια ιστορία  χωρίς επιμύθιο. Ξεκινάει με ένα ζευγάρι, μέσα καλοκαιριού, σε ένα παγκάκι κάπου στην Αθηνά. Εκεί που γυρίζαμε σαν τους χαμένους και ήπιαμε κάπου τρεις δωδεκάδες νερό ενώ κάτουρο και σάπια κρέατα μας καίγανε την μύτη. Κάπου εκεί, εκείνη του λέει, ΄΄Είμαι υγρή.  . .΄΄ και εκείνος, άγνωστο αν την άκουσε ή όχι, της λέει χωρίς να την κοιτάζει, ΄΄Αυτή η υγρασία με έχει τσακίσει΄΄. Αστείο; Ανόητο; Σίγουρα. . . Ίσως μάθω μετά την συνέχεια. Τίτλος; Εννιά ζωές για ξόδεμα και μια δώρο ή Κωλότσεπη στην καρδιά. 

 

) - - - (

στον Πάνο Γιαννακού

κάτι χειρότερο θα υπάρχει
πιο πραγματικό από χειρόγραφο
- το τελευταίο καρφί στην κάσα
δεν μπαίνει, το προτελευταίο
βολεύτηκε ζεστό ζεστό
δεν λιώνεις και μετανιώνεις
που δεν έριξες σε εκείνο
τον μπασμένο κουτουλιά
η γυναίκα σου ήταν
πάντα και ακόμα δικιά σου
τα γέλια σου πολλά
μα τα ψωμιά σου λίγα
να σου λαδώσουν τις κλειδώσεις


καμιά θεωρία ή σκέψη
καμιά ναζί που κάνει νάζια
και καίει περιοχές άλλες
 μακριά από τις δικές της
να ζεσταθεί
μην σου φαγουρίζει τις φλέβες
αν σου κόφτει
μην τις κόψεις
άσε με να ακούω το αλκοόλ
που τρέχει και τρακάρει
μέσα σου.

ο αφρός πιο πάνω από
το ποτήρι / τι και ποιον
να προλάβει να ποτίσει;
εμένα; τι πικρές σου; τις
χαρές των άλλων;

μα η κόλαση είναι αυτοί. . . ποιοι; αυτοί πάλι
τους ξέρεις και δεν τους ξέρεις
θα σου έρθουν σαν κακό -  εκεί που
δεν τους περιμένεις

έκπληξη, μαλάκα.

μου.

Χαροχορεύω
με προσπερασμένα χρόνια
και εσύ κάποτε ανίκητη
στην λάσπη κάτω να βλέπουν
βήματα από βρομιές και άλλες
υπερηφάνιες και διάφανες ανάγκες
κοντοπούτανοι και άλλες υπερδυνάμεις
ξέρεις. . . .

4:04

άσχημος και υγιής

χαμένος και ευγενής
τεμπέλης και ειλικρινής
εκλεγμένος νταβατζής

ώρα τρεις

οι τρελοί δεμένοι με πράγματα μεροκάματα σπουδάματα
οι αναίσθητοι πιο όμορφοι από ποτέ
οι καθυστερήσεις μέχρι την επόμενη αναβολή
το αίμα που βράζει για να χυθεί και πνίξει
το χρώμα σου που μοιράζεσαι
και με το κεφάλι σου κεντράρεις στους τοίχους
οι δικαιολογίες πριν τα τελευταία λόγια
τα τελευταία λόγια πρωταθλητές αξέχαστοι ντοπαρισμένοι.

ώρα τρεις φίλοι μου

δεν φταίει τίποτα
για τίποτα καλό
κανείς.

ρωτάει ο Βερλαίν ΄΄Ρεμπώ; Να μπώ;΄΄ και. . .

απόψε είπα τις βλακείες κόψε
άσε την θλίψη να πήξει 
τα μάτια σου να τρέξουν
και αυτά που είναι μακριά ας περάσουν απ΄ δω καμιά φορά 

στην ταράτσα τα όπλα αφημένα στο τραπέζι, η όρεξη μας περιπαίζει
με ένα Χάρο δυο μυαλά σαν αμόνια  / διψάω για σένα και εσύ θέλεις να με πνίξεις

μας πληρώνουν για να μην τραγουδάμε
- ο διπλανός μου δεν θα ήθελε για τίποτα την θέση μου
όμως ευγενικά του την προσφέρω, τον χαιρετάω 
στρατιωτικά, η γυναίκα μου καπνίζει
σιχτιρίζει το σύμπαν από το πρωί,
αν είχαμε παιδιά θα μας σκότωναν
ή θα μας δίνανε για υιοθεσία.


μας λαδώνουν για να γλιστράμε στης πόλης το κέντρο -
εσύ λάμπεις εγώ γαβγίζω, κάποιος κερδίζει δυο τρία λεπτά
αβαντάζ να τρέξει πριν τον κυνηγήσουν, οι ευχές μας
πιάνουνε αέρα μόνο και τον αφήνουν.

μας υποχρεώνουν αλλά δεν ξέρουν ότι μας αρέσει -
η Βασίλισσα ξεμωραμένη την κανονίζουν οι Φρουροί,
ο Βασιλιάς ματωμένος σέρνεται για να πέσει 
στον θρόνο, Άνεργοι όλοι παρακολουθούν
με αγωνία.

μας το χτυπάνε για να μην ξεχνάμε -
ασχημομούρες και φιλόδοξοι θα διασκεδάσουν 
θα πέσουν οι τιμές στους καθρέφτες
θα ανεβεί η τιμή του κρέατος και κάθε διάθεση
μέχρι τα άστρα.

. . . .

παίρνουμε ναρκωτικά / είμαστε ευτυχισμένοι
παίρνουμε εσάς / είστε καταδικασμένοι 
παίρνουμε δρόμο / είστε χιλιόμετρα είστε βάσανα και πορεία μεγάλη 
είστε μια κυρία και τσουβάλι / ζωή διπλωμένη στο ράφι πάνω
πια δεν ρωτάω σε αφήνω και πονάω, δεν ρωτάω. . .

έμαθα πια και σε κοιτάω. . .

11 / 11 / 2011

γράμμα στην Λούλ

Κοιμόσουν. . . Δεν είχα ύπνο και σε σκούντησα. . . άνοιξες τα μάτια σου. . . με κοίταξες. . . και χωρίς να σου πω κάτι. . . άρχισες να μιλάς γρήγορα. . . πολύ γρήγορα. . . δεν έβγαζα νόημα τι έλεγες. . . κάτι σαν ΄΄ όλα θα πάνε καλά΄΄. . . με τρόμαξε το ύφος σου. . . όλα θα πάνε καλά. . .

Πράγματι. . . όλα θα πάνε καλά. . . Πέντε χρόνια τώρα πέρασα πολλά αλλά δεν δούλεψα... χάζευα. . . να το ξέρεις. . .  ενώ καιγόταν ο τόπος. . . χάζευα χαζούς και άλλους που είχανε δίκιο. . . και βρήκα άνετα παγκάκια. . . τα γρασίδια δεν με τράβηξαν ποτέ. . . φοιτητική ηχορύπανση. . . συνάντησα  κάτι σκαλιστά μπουκάλια δεκαπέντε ετών με το περιεχόμενο άθικτο. . . πύλες νοσοκομείων, πηγαινέλα - πρέπει να τα γύρισα όλα. . . πιο πολύ για τους άλλους. . . να μην μπορείς να βοηθήσεις τον άλλο. . . ε; άσχημο πράγμα. .  τα μαλακισμένα χακί μετά. . . κοντά ήμουν αλλά η δουλειά αυτή που έπεσε. . . μεταστάθμευση ταξιαρχίας. . . έξι κιλά έχασα τότε. . . τα βρήκα μετά. . . έπινα πολύ τότε. . . στις έξι το πρωί που επέστρεφα στο στρατόπεδο ήμουν μεθυσμένος ακόμα και με δυο ώρες ύπνο. . .μια φορά με γύρισε η Αντιγόνη και έχασα κάπου 5 χρόνια από την ζωή μου. . . ο Μπουργαζίνιο έλειπε. . . και καλά έκανε. . . είχαμε λιποθυμίες, ρήξη χιαστού, ωραίες διαταγές. . .  αν γινόταν πόλεμος εμείς θα ήμασταν εκεί που κουβαλάνε τους νεκρούς. . . ξέραμε. . . ή στόχος σε εκτελεστικό απόσπασμα. . . θα είχε πλάκα να κάναμε καμιά ανταρσία. . . όχι με τα όπλα. . . με τα φτυάρια, τις βαριές και τις βούρτσες. . . να φωνάζαμε. . . ΑΕΡΑ ΚΑΡΓΙΟΛΗΔΕΣ. . . αλλά τίποτα τέτοιο δεν έγινε. . . λόγω δημοτικών εκλογών απολυθήκαμε όλοι μαζί έξι μέρες νωρίτερα. . . 4 Νοεμβρίου. . . ο πατέρας μου εκείνη την ημέρα πρέπει να έκανε τηγανιά με μια περίεργη σάλτσα και πιπεριές. . . εσύ τότε πρέπει να ήσουν. . . πόσο να ήσουν;. . . μετά μακρύνανε πάλι τα μαλλιά μου και άρχισα πάλι τις βλακείες. . . όλοι θα έχουν να σου πούνε. . . πιστεύω όχι μόνο βλακείες. . . βλακείες λέω και εγώ. . . πολλές. . . γεμίζω τρεις δίσκους. . . με ποτήρια. . . και ένα blog. . .

αλλά όλα θα πάνε καλά ή με το τρένο. . .

Φ.

Οι δολοφόνοι θα πληρωθούν για τις υπερωρίες τους; Τους μάρτυρες που τους έχουνε παρκάρει; Τα χείλια σου μάτωσαν από τα φιλιά; 


Κάποιος που για κάτι θα φταίει διαβάζει Ν.Γ.Πεντζίκη στο λεωφορείο ( στο 3 ) /  Εκατό ποιήματα ίσον τρία ρολά χαρτί υγείας - Φαντασίες και ορέξεις μεταμεσονύχτιες, ρολόγια, πιεσόμετρα, χάπια που περισσεύουν από εγχειρίσεις, ένα σκατόφτυάρο πιο έξυπνο από εσένα, σφαίρες που δεν ταιριάζουν σε κανένα όπλο, μικροαστοί γύρω στο ένα εξήντα και μισογύνηδες από την μέση και πάνω, υπεραστρικές ανταποκρίσεις, κάποιος να χαζεύει ψηλά και τσιγάρα προνομιακά που σκοτώνουν λίγο, προσποίηση και αυτοσχεδιασμός, μάσκες και καρδιές μιας χρήσης και


 - Πέθανε ο. . .


 - Πολύ; 


- Άντε γαμήσου. . .




Εραστές, διακοσμητές εσωτερικών χώρων δηλαδή - Αλκοολικοί - των δυο ωρών - ακροβάτες και άλλοι να στοιχηματίζουν πάνω τους / Νυμφομανείς να μοιράζουν αυτοκόλλητα αυτόγραφα με τα αισθήματα τους /  Τραγουδιστές, μουσικοί, μαλακίες να μαζεύουν κόσμο, όλοι μαζί παιδιά, κάτι θα μοιραστούμε, κάτι θα έχουμε να πούμε - εσύ πες μας για εκείνη που σε καταπίεζε όταν καθόταν πάνω σου σαν να ήσουν θρόνος ή για εκείνη που είχε μεγάλα όνειρα ακόμα όταν δεν κοιμόταν. . .  Ο διπλανός, μίλα μας για την δουλειά σου, για τον μαλακισμένο χακί, για τους γονείς σου που έκαναν ο,τι μπόρεσαν ( αυτό φαίνεται ), μίλα μας μέχρι να βγάλουμε αφρούς, μέχρι να φάμε τους τοίχους που έχουν αυτιά, μίλα μας ή έλα σε μια παιδική χαρά για μισάνθρωπους πάνω από ένα εξήντα πέντε και ανθρώπους που τα επιχειρήματα τους διαρκούν πέντε με οχτώ λεπτά ή μέχρι αλλάξει η μέρα, η ζωή τους ή απλά να πλύνουν στο χέρι τα εσώρουχα του έρωτα τους. . . 

συζητήσεις που δεν βγαίνουν σε καλό κάθε φορά, κάθε φορά

 μα κάτι, άνθρωπος ή πράγμα θα απομείνει να πει


 - Το αστείο ήταν. . .

απόγειο και σε ένα υπόγειο
κάποιος να φωνάζει
ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΣ

Σε αγαπώ
και εσύ ανηφορίζεις
εγώ ειρωνεύομαι τις
πέτρες που κατρακυλούν
πάνω μας / μας προτιμούν
μας αγαπούν

σκούπισες τα χείλια σου
στην κουρτίνα
δεν έκανες μια προσευχή
ήταν όλα εκεί
όπως τα ήξερες
όπως πάνω σου
δημοκρατούσαν

αλφαβητικά επόμενη αγαπημένη

ανταπόκριση. . .

ΉΡΘΕΣ,
ο Τσίβο και εγώ, χαμαλαρία λούτρινη σε περιμένουμε την ημέρα που ο Ντίνος έχει γενέθλια και η Ελένη τον συνοδεύει / χαμογελάει και κερνάει  / την επόμενη για τσίπουρο στον Εύοσμο - πρώην Κουκλουτζάς  / η Μαρία και ο Αλέξης κερνάνε, αγαπιούνται και μας αγαπάνε / μετά ξηρά τροφή στα Κάστρα, ο Γιώργος με ράστα η Έλενα δεν είναι γλάστρα είναι βασιλικός και οικοδέσποινα εσύ είσαι σκέτη Δέσποινα εγώ με το επίθετο μου διώχνω τα βαμπίρ   / όλοι κάτι έχουμε. . .  ο Γιώργος σε κατεβάζει με το άλογο του να δεις την Ιφιγένεια του Ευριπίδη / μανιέρα, περούκες για playmobil / χωρίς να ξέρω που πατώ κατηφορίζω, κατρακυλάω, τραγουδάω και πάλι Καζαντζίδη και νομίζουν ότι κάποιον σφάζουν, σε χάνω για δυο μέρες / όχι δεν είναι όνειρο. . . δεν σαπίζω, Ζαππίζω, χρωστάω στην χήρα 4 ευρώ, αύριο θα της τα δώσω / Joyce Mansour, Imaginary Diseases και ο Εχθρός του Ποιητή, Ρετσίνα με τον Μαντούση,( Mad + ουσία), τον Βέλγο δικτάτορα Goulo από την πατρίδα της Ζατέλη και τον Σούλη Ντάλη τον Μπαλαρινομάχο.... (αν θέλεις να ειρωνευτείς να κάνεις του άλλους να γελάσουν ξεκίνα από τον εαυτό σου, κόψε τον κομμάτια και μοίρασε τον χριστιανικά, όπως οι Ρωμαίοι μοίραζαν τους Χριστιανούς στα λιοντάρια για την ψυχαγωγία των άλλων. . .)..... Πίνεις μοχίτο και η σερβιτόρα σε κοιτάζει κάπως, εγώ ξεδιπλώνω ένα τραπεζομάντιλο κακίες και αλήθειες - Lenny Bruce, George Carlin, Bill Hicks -, είμαι καλά, επιστρέφουμε στο Κορδελιό. . . εκεί που πάντα ήμουν, είμαι.... ήρθες. . . ο βετεράνος των Αμμουδιών, Μπουργαζάς στέλνει ευχές από την καρώ ξενιτιά και ο Γιαννακού μεγαλουργεί με δυο μπαγκέτες ψωμί και τα ΚΑΤΑΚΑΘΙΑ  στην Μεγαλόνησο όπου οι έμποροι επενδύουν και ο πατέρας μου έχασε 20 κιλά. . . ήρθες. . . ήρθες. . .

φάλτσος και με πάθος

κανείς δεν μιλούσε γαλλικά
δεν είχαν εισιτήρια
μόνο τα πόδια τους
και κάτι που θα σου πω μετά

μου δένεις τα μαλλιά
τα γένια μου φτάνουν
μέχρι τα γόνατα
μέχρι τα όνειρα
και πάλι πάνω
εκεί που χάνω λιγάκι
και εσύ μετράς ζημιές

τα λόγια μου πολλά
τα ψωμιά μου -
τώρα - περισσότερα

με αταξίες
με χοντροκώλες Βαλκυρίες
με φασίστες να μας κάνουν αέρα
με γκόμενες να τα πληρώνουν όλα μπροστά
με γονείς να αγοράζουν τάφους με δόσεις
με ανέργους σε όλες τις στάσεις ερωτικές και εργατικές


οποιαδήποτε ιδεολογία σου στέλνει στο τέλος 
μια λυπητερή - ΝΑ - δυο τρία μέτρα 
ενώ ο Μπούρ Γκάζαν 
κερνάει αβέρτα ενώ ο Νίκολο Τσίβο
- μια ήρεμη αυτοκρατορία χωρίς θύματα
και εκκαθαρίσεις - γιορτάζει και μου 
μοιάζει σε τίποτα και σε μια στιγμή

ΤΩΡΑ...

αισιοδοξία

η μυρωδιά από τα σκέλια της

έδιωχνε τα κουνούπια και άλλα

ενοχλητικά 

έλαμπε 

φωσφόριζα 

σαν αστεία σε κηδεία

έβραζε ο τόπος

η ζέστη δωρεάν

η άπνοια για μας

ο ιδρώτας να πιούμε

να δροσιστούμε.

3

1.

αν ήσουν χώρος θα ήσουν καθιστικό
να βολευτούν όλοι / ψυχοπαθείς και φίλοι
- αν θες βγάλε το ΄΄και΄΄ και ένα σου ρούχο-

αν ήσουν χορός θα στρώναμε
κάρβουνα να τα
πατήσεις να ανάψουν
και όποιος σε πλησιάζει να μην
τολμά στις μύτες να πατήσει.

2.

- Όπου πάμε μας κερνάνε
και μας αγαπάνε. . .
- Μη λες αηδίες. . . Πάμε μόνο εκεί
που μας κερνάνε και μας αγαπάνε.

3.

Είσαι καλλιτέχνης
αλλά και εγώ
απ΄ έξω
όταν μετράω τα εισιτήρια
ακόμα και στο σκοτάδι
με τα μάτια κλειστά
δεν κάνω ούτε ένα
λάθος.

χορός

- Έλα να χορέψουμε. . .

- Όχι. . . Δεν ξέρω να χορεύω. . 

- Ούτε και εγώ. . Οπότε είμαστε μια χαρά. . .

Χε. . . Πρέβεζα, Καβάλα, Ελευθερούπολη, Αθήνα, Εξάρχεια, Φιλαδέλφεια, Χαλάνδρι, Άλιμος, Πειραιάς, Η Μάχη και η μάχη της Θήβας, Βεργίνα, Κοζάνη, Σιάτιστα, Λεμεσός. . . Έχει πράγμα πολύ. . . Ήμουν εκεί και θα είμαι πάντα. . . Στην σκαμμένη παραλία με την κουφάλα Εθνάρχη, με gay parade και ζηλιάρηδες ιερείς, με τάματα, με ολιγόλεπτα θαύματα, με σεξ και εντομοκτόνα, με φίλους πεινασμένους και εχθρούς πεινασμένους, άντε βγάλε άκρη. . . αν δεν βγάλεις άκρη, κάνε στην άκρη μην σε πατήσουν, έλα στο πάγκο να κοροϊδεύουμε όποιον περνάει καμαρωτά και όποιον τα κορδόνια του δεν τον σηκώνουν. . . - όλα στην Κατηφόρα θα βγούνε, στην Κατρακύλα, στον Γολγοθά τουρίστες να κάνουνε parcour, οι ευχές μου όλες πιάσανε όσο έλειπα και κάποιοι περιμένουν ο αριθμός των αυτόχειρων να κάνει ΤΖΑΚ ΠΟΤ ενώ μη παρακρατικές οργανώσεις αποκτούν ταπεινό λαϊκό έρεισμα . . . . Ο Ιστορικός του Μέλλοντος θα είναι εγκληματολόγος ή μπακάλης με ένα τεφτέρι ΝΑ με χρέη και εσύ θα είσαι εκεί, εδώ, παντού. . . λίγο πριν χαθώ, πληρωθώ, τρελαθώ και ηρεμήσω. . . . Έχεις κάτι καλό να δώσεις και δεν θα χαθείς. . . Τα τέρατα υψώνονται περήφανα μα κάποτε θα πεινάσουν και αίμα να χορτάσουν δεν θα υπάρχει, τα ρολόγια δεν θα είναι καθρέφτες ούτε καρδιές, σήματα μορς στην παλάμη σου, όχι S.O.S. . . . όχι. . . . όχι. . . . Με τρόμο και αγωνία, Κρανίου τόπος γωνία, μια λόγχη και στην κορφή ένα μπουμπούκι να χαζεύει. . .

Επιστολή γυμνή. . .

. . . χωρίς στολή

Αγάπη μου,

Ορκίζομαι μερικές φορές στην ομορφιά μου και κάποιοι γελάνε, μα πρώτους απ΄ όλους εγώ. . . και πιο δυνατά. . . κανέναν δεν ανάγκασα ποτέ να κάνει τίποτα. . . ίσως απέτυχα να το καταφέρω αυτό. . .  ίσως το κατάφερα και σκέφτηκα ότι έγινε κάτι άλλο. . .αλλά έχω ένα σύνολο αποτυχιών. . . και είναι τρόπο τινά μια πορεία αυτό το σύνολο. . . πολλές πλαστικές σακούλες έχει αυτή η πορεία, όλες κατέληξαν στα σκουπίδια και ας μπήκαν σε ωραίες παρέες και σε σπίτια ζεστά από ανθρώπους και περίεργη διακόσμηση. . .  κουβάλησα πολλές σακούλες από αυτές. . . τώρα που θα έρθεις στην Θεσσαλονίκη. . . η Θεσσαλονίκη είναι μια μεγάλη παραμύθα. . . για όσους έρχονται μια στο τόσο. . . καλοφαγάδες και όσους προσδοκούν να γαμήσουν ή να δούνε 1000 εκκλησιές μαζεμένες και κτίρια πιο παλιά από τους ίδιους . . . . παραμύθα καλή μου. . . οι πόνοι,ξενύχτια στα παγκάκια που δεν είδες ποτέ. . . πεθαίνω μέρα με την μέρα - χωρίς κάποιο πραγματικό, χωμάτινο, οικονομικό λόγο κάθε μέρα.... έλεγα... τώρα βρήκα ένα λόγο με σάρκα και ύψος 1,67. . . τώρα γράφω συνέχεια χωρίς ειρμό αλλά με αίσθημα και έμπνευση. . . σαν να κάθεσαι απέναντι μου και να μου χαμογελάς. . . θυμήσου τον K. και την Μιλένα του μέσα στο δωμάτιο τους με τα καθυστερημένα νοίκια. . . ήταν ευτυχισμένος μα η καριόλα η αρρώστια τον πήρε καρδούλα μου. . .

Όμως χρωστάω πολλά. . . μικρές ικανοποιήσεις. . . στον αδερφό μου, στους γονείς, στους δυο τρεις που λέγανε μια καλή κουβέντα και εγώ ήπια και τα έκανα κουλουβάχατα. . . χρωστάω. . . ξέρω. . . πάω να κάνω κάτι να ξεχρεώσω και μες την βλακεία μου χρωστάω και άλλα. . .
Εκείνοι όμως δεν έχουν ανάγκη. . . είναι απόλυτοι και έχουν μοιράσει τους ρόλους. . .  εγώ παίρνω τον καλύτερο. . . αυτόν που πρέπει να κάνει την διαφορά και αφήνω τα πράγματα να κυλήσουν. . . κάποιος πρέπει πάντα. . . πάντα. . . . σκέφτομαι ότι αν τα παράπονα ήταν ένσημα θα ήμασταν όλοι συνταξιούχοι. . . αν η καλοσύνη ήταν μόνο για τους προνομιούχους, θα ήμουν με τον Ν.Β.  σε ένα νταμάρι και εναλλάξ θα βαράγαμε την ίδια κοτρόνα. . . . γνωστό το έργο. . . και ο Ν.Β. έκοβε τούβλα με το ένα του χέρι. . . βέβαια. . . οικοδόμος διανοούμενος μια εποχή και εγώ σε μια φάμπρικα να καθαρίζω αλουμίνια με διαλυτικό - τζάμπα μαστούρα. . . .

Όμως. . . αύριο έρχεσαι. . . έρχεσαι. . . ανάερη με τα μαύρα σου και το μοβ κραγιόν σου. . . θα είμαι στον σταθμό με λουλούδια, ίσως με τον Νικόλαο Βότση. . .ποιητή σκέτο. . . που του σκάλισαν και προτομή ψηλή. . . με το όνομα του. . .  ίσως. . . ίσως. . .

Το ράδιο παίζει Καζαντζίδη... ένα τραγούδι που ίσως είπε για τον Άσιμο, ένα γράμμα το κρίνει. . . το ήξερες ομορφιά μου; Αν δεν το ξέρεις θα στο τραγουδήσω αύριο. . . Θα σου φέρω βιβλία. . . Θα σε ξεναγήσω στην παραμύθα 2000 τόσων χρόνων. . . .και σε ανθρώπους ιδανικούς για πωλητές υλικών κατεδαφίσεως. . . που με κάνουνε παρέα.. . . .

η ισοπαλία δεν συμφέρει κανέναν
η διαφωνία όλους - πίστεψε με 
και το σύμπαν ας αγαπηθεί μια στιγμή
πριν γαμηθεί. . . 

aes Cyprium

1.


δεν έχω ήχο

δεν έχω ύπνο

ροχαλίζεις.





2.


βρωμοκοπούσε και φώναζε
''Δεν ήπια΄΄

σάπιζε και έλεγε
΄΄Είμαι καλά΄΄

χτυπιόταν απάνω μου ιδρωμένη
και ούρλιαζε
΄΄Σ΄ αγαπώ΄΄.



τους πιστεύω

τους ψηφίζω

τους λατρεύω

                       και τους 3.





3.

εποχή

κάθε μέρα στάζει

και άνεργος όχι ο μη έχων εργασία

αλλά αυτός που δεν έχει λόγο πια να ζει.

                                                                              κουράστηκες;



4.

οι κυρίες μου
στραβές ειρωνείες μου
οι γυναίκες μου
σκαλιστά κοντά χοντρά ποτήρια
να φέγγει
να καίει το γυαλί τους
και μέσα του το τελευταίο
το πιο κρύο ποτό

μέχρι και τα παγάκια του
κρυώνουν, ξέρεις. . .


5.

έκοψε το κάπνισμα πριν 32 μέρες

ήθελε τα χείλια του
μόνο τα χείλια της να αγγίζουν

τώρα εκείνη έβγαζε καπνούς
σαν μηχανή
σαν δράκος
σαν άγγελος
δικός του.

Αθήνα και. . . .

παραδόθηκε σαν φρούριο χωρίς τείχη

είχε τύχη και μια καρέκλα να κάτσει και να κοιμηθεί ήθελε να με τρομάξει με απείλησε ενώ χτένιζε τα μαλλιά της / Θα είμαστε για πάντα μαζί / Εκείνη την στιγμή χάζευα από το παράθυρο / κάποιος αμόλαγε πυροτεχνήματα / σίγουρα σε συνεννόηση μαζί της / μετά καθόταν και έγραφε για τις φανταστικές αρρώστιες για σώματα που μοσχομύριζαν όταν νιώθανε μόνα τους / για εκείνους που χτίζουν πισίνες μέσα στην θάλασσα / για μια φίλη της ως διάδρομο προσγείωσης / την κυρία που έξω από τράπεζες κάνει τον σταυρό της





- Τι σου αρέσει πάνω μου;

- Εγώ. . .

- Εσύ;.... Τι εννοείς;

- Εγώ.... Πάνω σου. . .





Στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας / με καύσωνα και κάτουρο να σε χτυπάει από παντού / με φιλοξενία στην Πετρούπολη που είχε επί πενήντα χρόνια δήμαρχο τζιμάνι, μετά γκραν ρεμούλα και ύστερα μετριοπαθή που δεν κλέβει. . . . - Λίνα και Κώστας και το χέρι μου μέσα στο στόμα του Ζοζέ - ( Ζοζέ άσε το ζευγάρι και έλα να βγάλουμε λεφτά.... Θα βάζω το κεφάλι μου μέσα στο στόμα σου και εσύ αν δεν πεινάς, δεν θα με δαγκώνεις το αλκοολικό λαρύγγι. . . . το υποθετικό λαρύγγι. . . το λαρύγγι που τα καταπίνει αμάσητα. . . )




Αντζελίν Βοναπάρτη και ο Χρηστάρας ο τηλεμεταφορέας - Χαλάνδρι- Πειραιάς. . . .

- Τι έχεις;

- Τίποτα. . . Κακό. . . Δεν έχω. . . 





Πετρούπολη και φιλοξενία. . . μετά Πειραιάς και φιλοξενία. . . . και έρχεσαι. . . και σ΄ αγαπώ. . . Ανίκητη και μαυροφορεμένη. . . και εγώ δεν έχω μια ειρωνεία της προκοπής να σε υποδεχτώ. . .Δεν έχω. . . ΣΕ ΑΓΑΠΏ. . . Μόνο μισό κιλό παγωτό. . . Και εσύ από πίσω μου, να ψάχνεις με τι μοιάζω. . .





( Έχω ένα αδερφό, Δέσποινα μου, κάλο παιδί, καραβοκύρης. . . 1,87 παλικάρι. . . Ποιητής στιγμών. . . Είναι τώρα στην Πάτρα με μια καλή κοπέλα που έχει το όνομα Πολυξένη, όπως ο τίτλος στο ποίημα του Εγγονόπουλου. . . ο αδερφός μου είναι ωραίος τύπος. . . Είναι καλός άνθρωπος. . . Κάποτε ένα βράδυ χωρίς να το ξέρει μου έφτιαξε την διάθεση και μου έσωσε την ζωή. . . Δεν το ξέρει. . . Δέσποινα μου. . . )




Αθήνα πάλι.. . Κομματικές εκδηλώσεις και εγώ σε περιμένω στην Ομόνοια. . . Ουρλιάζω ΄΄Αγάπη μου΄΄ και 100 κομματόσκυλα ευαίσθητα γυρίζουν και με κοιτάνε. . . . Ίσως δεν αγάπησαν ποτέ. . . Ίσως δεν βρήκαν κάτι να αγαπήσουν πέρα από το τομάρι τους ή κάποιες ιδέες άυλες σαν ποιήματα ή όνειρα που κάνουν όταν κοιμούνται όρθιοι. . .





Η Βασιλική ως Μουσική μου βάζει κραγιόν στην συναυλία και εγώ καρνάβαλος μεθυσμένος χαίρομαι και ελπίζω, γαβγίζω και ο ουρανός όπως έχω πει, τζάμπα. . . ο Σούλης Ντάλης ακαταμάχητος όπως πάντα, οι Θεοί κάπου βρήκαν να πάρουν την δόση τους, η Άννα Μπαλαρίνα, ο Βότσης σήμερα έχει γενέθλια έστω και αν ο χρόνος είναι μια πλάνη, οι Plastic Flowers μυρίζουν πιο όμορφα από φρέσκα λουλούδια, εμένα πονάει η μέση μου αλλά δεν παραδίδομαι. . . . Προχωρώ, σε σερβίρω παγωτό και τα χειλάκια σου, πιο δροσερά από ποτέ. . . χωρίς λέξη να βγαίνει από εκεί εγώ τα ακούω όλα και προσκυνώ, και σε φιλώ. . . και γαμιέται το σύμπαν. . .





Αδιάφορα

όχι αδιάφθορα,

μην υπερβάλουμε




Κύπρια, κοντούλα τηγανίζει μανιτάρια, δηλητηριασμένα και άλλα, δεν ακούω πια τον χορό των καβουριών, το φεγγάρι κάτω από την φούστα σου και εγώ με χειρονομίες διώχνω το κακό. . .

Έχω ένα φίλο χορηγό Ντίνο και ένα φίλο Γδύνω. . . .



Κοζανίτες ανεπανάληπτοι Ποιητές και εγώ να μουντζουρώνω, στο ράδιο να παίζει ανεπιστρεπτί ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ και να μην υπάρχει στην βιβλιοθήκη ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ. . .







Επιστρέφω όλο και λιγότερος 
και ακούω από ΄σένα ΄΄Σε αγαπώ. . . ΄΄ 

''Κλείνω τα στόρια, σηκώνω την φούστα σου, 
δεν ελπίζω, δεν γαβγίζω πια


τα κόκαλα που έγλυφα
έγιναν ντραμς 


τα κόκαλα που έγλυφα
έγιναν δικά μου


πια 

αχ.

λέξεις

''Σ΄ αγαπώ''

τι είπε;΄΄Σ΄ αγαπω΄΄ μα αυτό είναι μια φράση που την λες όταν βρεις και είσαι σίγουρος, και είσαι βέβαιος. . και.... χα.... κουτορνίθι....κουτορνίθι μαλακισμένο που φοβάσαι τις λέξεις. . . και θεωρείς ΄΄ιερές΄΄ τις λέξεις. . .  ΄΄Ιερές οι λέξεις;΄΄ - γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο. . . Μόνο λέξεις. . .  Γιατί μουτζουρώνουν χαρτιά. . . Γιατί δεν καταλαβαίνουν την κατάντια. . . Γιατί πεθαίνω κάθε μέρα και σκέφτονται εκείνοι στίχους. .  .Κουτορνίθι που νομίζεις ότι είσαι κάτι και έχεις δυνάμεις
Όχι... το ΄΄Σ΄ αγαπώ΄΄ το λέμε όταν είμαστε βέβαιοι και έχουμε να ακουμπήσουμε κάπου. . . Έχουμε έναν δίπλα να είναι μαζί μας. . . Κουτορνίθια με μπάσταρδα συναισθήματα. . .


Λέξεις ε;
Φράσεις;
Και οι Κραυγές;

Κουτορνίθια. . . Για αυτό οι νεκροί δεν λέτε κουβέντα, για αυτό όταν δεν λέτε κουβέντα και η ανάσα σας δεν υπάρχει σας σέβονται. . . - Ψόψησε.... Δεν μιλάει.... Να είναι καλά. .  .

Κουτορνίθια, σκαλωμένα στις φράσεις. . . για αυτό σας καβαλάει ο κάθε μυστήριος και σιωπιλός. . . Σασπένς και ρομαντισμό - Σκατά έχοντες τελικώς. .  . Και όλα μες το κεφάλι σου. . . Ας είναι. . . Κάτι έχεις. . .

Πεθαίνω κάθε μέρα - όμως οι λέξεις είναι ιερές - οι πουτάνες οι λέξεις που λένε ενώ άλλοι με κραυγές πονάνε. . . Μα η ποίηση. . .

Να χαθείτε όλοι και ο,τι νομίζετε. . . Ίσως βρείτε κάτι παραπάνω από τον γλυτωμό του ΣΚΑΤΟΥ, για να νιώσετε τυχεροί. . . .

Ποιητές μου και Βοσκοί αισθημάτων. . .

΄΄Πατρίδα είναι όπου υπάρχει χώρος να παρκάρεις΄΄

- Συγνώμη, μπορείτε να μην παρκάρετε για λίγο εδώ. . . Περιμένουμε ασθενοφόρο να ΄ρθει να πάρει την γιαγιά μας.
- Όχι. . . Ψάχνω μισή ώρα να παρκάρω. . Δεν γίνεται. . .
- Μα για δέκα λεπτά μόνο. . .
- Δεν με ενδιαφέρει. . .

Όταν γύρισε βρήκε και τα τέσσερα λάστιχα σκασμένα και η γιαγιά ήταν κάπως καλύτερα από εκείνη.

- - - 

- Συγνώμη. . . Θα παρκάρετε εδώ;
- Ναι... Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;
- Θα το αφήσετε όλο το βράδυ; 
- Ναι. . . Δεν καταλαβαίνω γιατί ρωτάτε. . .
- Όχι... Να. . . Έρχονται το βράδυ κάτι τσόγλανοι και σπάνε τα παρμπρίζ. . . Σε έναν χέσανε πάνω στο καπό. . .

Ποτέ δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο. . . Τουλάχιστον μέχρι τώρα. Εκείνος όμως έφυγε τρομαγμένος, ξεχνώντας να φορέσει την ζώνη του.

Δεν με ρώτησε ποτέ
ήξερα / ήξερε ότι θα απαντήσω
                     έτσι
είμαστε ευτυχισμένοι - στα δυο όλα
κάποιες φορές σαν τραπεζάκια - στα τέσσερα
κάποιες φορές ρεφενέ - ψυχή δίπλα στην ψυχή μου
κομμάτι ουρανού τζαμπατζή
τα σύννεφα φτηνά

ανάποδα γυρίζεις το ΄΄αχ΄΄

και μετά τον πόνο

γέλιο

ένα μόνο

΄΄Σε θέλω΄΄

σήμερα/χθες

από την αρχή 

το παιχνίδι από την αρχή

κοιμάσαι
σκύβω να πάρω
από το πάτωμα
το σκουλαρίκι σου
κοιμάσαι
σκέφτομαι ότι το στομάχι μου δεν καίει πια
ότι έχω καρδιά / τα μάτια σου, η ματιά σου
                                                 μου το δείχνει.

πιο πριν μου αγόρασες τσιγάρα 

και εγώ μια τράπουλα για σένα
να παίξουμε και να χάσουμε
                                      μαζί

κοιμάσαι και κάποιος μακριά από εδώ
 χάνει το δίκιο του
κάποιος παίζει φυσαρμόνικα με
άνεμους και καπνούς στα πνευμόνια του
δυο τρεις καβαλάνε με τέχνη εκατό
και εκατό ποζάρουν ξενερωμένοι
                                    με επιχειρήματα
και όλα τους τα στοιχεία στις παλάμες τους

κοιμάσαι και δεν δανείζομαι πια φως
δεν υποθέτω δεν τρυπώνω σε οικογένειες
το άρωμα που δεν φόρας και το όνομα σου
πάνω μου. . .

Strictly Genteel

νοσταλγεί
κάθε προηγούμενο δευτερόλεπτο
                       χαμένο
το σύμπαν το καημένο
και ΄συ με περιμένεις πάντα
                                        τώρα                                  μια χώρα
                                         
                                        μετά                                 μεταξύ μας.

ή Κάθοδος ή Κατρακύλα

ένα μήλο πέφτει από την μηλιά στο χώμα και σαπίζει, το άλλα από πάνω κρεμασμένα γυαλίζουν καθαρά, ποιό κερδίζει;

-

Ακούω και εγώ Morrison αλλά δεν μυθοποιώ κάτι που δεν υπάρχει / γιατί αυτό που χρειάζεται κάτι που δεν υπάρχει είναι ο μύθος / μιλάω για τον Zappa μιλάω για γεγονότα μιλάω πολύ, εσύ και άλλοι δυο τρεις ακούνε... όταν δεν είμαι καλά δεν ακούω μουσική ούτε πίνω, το να πιω και να γίνω χάλια είναι άλλη υπόθεση - απομόνωση. . . πληγωμένα λιοντάρια, αμφότεροι. . . εσύ από την μια πλευρά, εγώ από την άλλη, η χρυσή τομή έχει γαμηθεί να αιμορραγεί, να στάζει και να εκνευρίζει. . .

τότε

μουστάκι σαν τσιγκέλι διπλό / παιχνίδι χρυσό / ομορφιά και ηρεμία /  άλλαξες χρώμα - από το ξύλο; από την ντροπή; από επιλογή; - σου δίνω την ευθύνη μου, γονατίζω μπροστά σου, χαίρεσαι μέχρι που με βλέπεις να δένω τα κορδόνια μου και γελάς σαν τρελή - όλα σαν τρελή τα κάνεις. . . καβαλάω την υπερβολή, βγάζω τα γυαλιά μου να μην βλέπω μακριά, δεν συμφέρει, τα φοράς εσύ και βλέπεις τι θα συμβεί και γελάς σαν μουσική - με μια ανήλικη τεκίλα δεκαπέντε ετών και ειρωνείες απτές έρχομαι στην τρομερή σου πόλη / φοράω αλεξίσφαιρο και μπουκιές από κρεατωμένα δίκια νόστιμα / δεν θυμόμαστε τίποτα γιατί τίποτα δεν έγινε καρδιά μου. . .