Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

κάψε καρδιές / το στομάχι κλώτσα



της είπα ότι πονάω
μου είπε ότι βαριέται
και έτσι της έδωσα λίγα παξιμάδια να παίξει / άνοιξα το παράθυρο, έκανε κρύο αλλά εγώ έβραζα, ήταν όμορφα, όπως το πρωί που πιάνεις το σίδερο από το κρεβάτι και είναι δροσερό ενώ δίπλα σου ο άλλος κάνει ότι κοιμάται - όμως κοιμάται πραγματικά μαζί με όλα τα ελαττώματα και τις απόψεις του, έρχεται από το όνειρο του χαμογελαστός και νηφάλιος για να παλέψει με εσένα, για εσένα / δεν συνεννοείται να πεθάνει. . . Λίγο γέρνει καθώς επιστρέφει - πάντα.

ούτε άρνηση ούτε κούραση ούτε σκοτάδι
ένα χαμογελαστό ρημάδι
κόκκινα γένια, χέρια χοντρά
ατσούμπαλο σουλούπι
λερωμένο από τον τόπο του
κατευθείαν δίπλα σου
όπως παραγγέλνεις

σε κάθε αύριο πιο υπέρβαρο
και πραγματικό.


Δεν υπάρχουν σχόλια: