Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

΄΄I'm a moron 'n this is my wife. . .΄΄

- Τι μουσική θέλετε να ακουστεί στην κηδεία σας;
- Αυτές οι ερωτήσεις με τις κηδείες. . . Οποιοδήποτε κομμάτι του Bob Dylan.
- Bob Dylan; Γιατί Bob Dylan;
- Γιατί δεν θα το ακούσω. . . Θα το χαρούν όμως οι φίλοι και χορηγοί μου, που τον εκτιμάνε. . . Αν δεν έχουν να πάνε σε καμιά άλλη κηδεία. . . Κηδείες. . .Εργολάβοι κηδειών. . . Από εκεί βγήκε το ομώνυμο γλυκό. . . Ας σιάξουν ένα γλυκό και να το πούνε ΄΄Τοκογλύφος΄΄. . . Ίσως κάτι με γρανίτα. . . Αλλά ρωτάς μαλακίες και ΄γω σου κάνω πάσα. . . Βοήθα κάνα άνθρωπο και προχώρα παρακάτω. . .
  







  Σφάξε με πασά μου να ξεχρεώσω, μια και καλή / το φέσι σε αυτή την χώρα έφτασε μέχρι τον αστράγαλο, όποτε πάλι μαλλί θα μασάμε, θα το ρίξουμε στους προγόνους, στον πατριωτισμό, πίστη, ιδέες, στον τζόγο. . . (Κλείνεις τα μάτια σου και δεν μένει τίποτα από αυτά).
  ΄΄Πρέπει να τιμωρηθεί η σκατόρατσα με τα δανεικά απαίτησε προκοπή΄΄ γράφει κάποιος στο γραφείο του και το μοστράρει το ψηφιακό μακρυνάρι του σε free-όποιον-πάρει-ο-χάρος-press. . . Μπαταχτσήδες, άξεστοι, με τα μούλικα τους να κάνουνε θόρυβο, μουρλόκαταστάσεις αδιάφορες με νεκρούς και χρήμα απ΄ έξω (χάζευε σχέδιο Μάρσαλ και άλλα πακέτα ανοικοδόμησής ραμμένα σε φόδρες), παρακμή υπερπαραγωγή. Όλα αυτά από το γραφείο του. Ησυχία θέλει ο άνθρωπος, όχι σιωπή. . . Τουλάχιστον να λένε για αυτόν. . . Δύσκολο όμως, στο κείμενο του δεν φαίνεται πουθενά ο ίδιος, ούτε σαν περαστικός, μόνο ύφος. . . Αλλά ξεκαθάρισμα κοροϊδευτικό μυρίζει πάλι. . . Χρόνια τώρα το συντηρούν σαν κακοθημένο που θα μας θάψει ενώ δουλεύουμε όλοι για αυτό. . . Είναι και εύκολο. Εύκολο σε ένα τόπο που δεν συμφωνούν τι  μέρα είναι σήμερα ή χτες. Να αραιώνουμε και μετά μέτρα πενήντα, εβδομήντα χρόνια,θα βρούμε τους λόγους, τους φταίχτες. . . Θα σκαλίσουμε κείμενα που ΄΄συζητήθηκαν τότε πολύ, όσοι ξέρανε να διαβάζουν δεν κοιμήθηκαν για μια βδομάδα κτλπ΄΄ και θα βγάλουμε άκρη πιο κοντά στο γκρεμό. . . Οικονομικοί λόγοι, θα πούμε με την σιγουριά του ηλίθιου. . . Ονόματα χορηγών δεν θα αναφέρουμε. . . Σε κάθε σκατοδουλειά και μακελειό, κοίτα μετά ποιος την έβγαλε καθαρή και όχι μόνο. . . Το πανηγύρι της άνω και κάτω Δυστοπίας. . . Ένα τσούρμο να ουρλιάζει ΄΄Τα λεφτά μας πίσω. . .΄΄. Οι υπεύθυνοι, αυτοί με την εξουσία και την χαρτούρα, θα ακούσουν ΄΄Τα λεφτά μας από πίσω. . .΄΄ και θα τους κάνουν το κώλο κουμπαρά. . . Θα τα δεις όπου να ΄ναι.  . .Μην γέλας. . .
  Σε αγαπάω B.M.B.
  Κάθε βράδυ, ένας μονόλογος για εσένα μόνο. . . Κόβοντας και ράβοντας τον κώλο και το κεφάλι μου. . . Μια ξενάγηση στα τεφτέρια της ιστορίας και της τέχνης. . . Επιβίωση και ψυχαγωγία. . . Μεροκάματα όπου κι όπου. . . Κι ο γαμπρός Mous από την Βουδαπέστη  να με ρωτάει για ένσημα αλλά και για Beckett και Borges (αυτά τα ΄΄Μπ.΄΄), το ΄΄Παράλληλο Πάρτυ΄΄ με τις γυναίκες του (ο καθένας έχει από μία) γαμιέται στις πρόβες, ο Κοκκινοτρίχης από άλλη μπάντα και μυθολογία παίρνει από τα χέρια μου ένα λευκό λουλουδάκι, το βάζει στην κιθάρα του και ανεβοκατεβαίνει με το λαρρύγι του, η Γρέκα Films ετοιμάζει ταινίες και δίσκους, με τον Σαββίδη τον Γιώργο (όχι τον μακαρίτη φιλόλογο αλλά τον τρανό ζωντανό ηχολήπτη από τις δυτικές πυρηνικές συνοικίες) και ο κυρ Βότσης εκπαιδεύεται στο ψηφιακό κουμάρι. . . Ο φίλος και χορηγός Ντ. έφυγε για Καρπενήσι, να διδάξει παιδάκια φέτος. . . Λιγοστεύουν τα στηρίγματα όσο περνάει ο καιρός. . . Αλλά είναι σαν να παίζω σε μια επιθεώρηση. . . Τελειώνουν τα λόγια μου, σκουπίζω τα σάλια μου στην αυλαία, την μέση μου δεν την νιώθω και τόσο και σκας εσύ από το καταφύγιο σου, φωνάζεις, Σκορδά. . . Βόμπουρν. . . Βόμπουρν. . . 

  Εγώ, ναι. . .

  Εσύ, τώρα. . .

  Ένας ολόκληρος θιάσος και μισή Ελλάδα, μεταξύ μας.


 . . .το να δίνω και να παίρνω μου φαίνονται σφιχτά ενωμένα,ακόμα κι αν το παίρνω παραγράφεται, η επιφάνειά στην τροχεία του κάθε προσώπου είναι επιδεικτικά ελαστική και σαλεύει σαν ανέμη σε κάθε άγγιγμα, μια αλλαγή τονικότητας στην φωνή, ένα σπάσιμο, ένα δεύτερο τσιγάρο,μια σιωπή... όλα γνέφουν και δίνουν, ένας αυτοσχεδιασμός χορευτών κάτω από εγκεφαλικά αισθήσεων, τεντώματα συρμάτων και καρούλια υπέρηχων ροών.

Μ.Τ.






Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

καλύτερα από πριν

καθόταν σε ένα παγκάκι,
έκλαιγε και ροκάνιζε
τα μέσα της

έκατσα δίπλα της

δεν μου έδωσε σημασία


ήξερε


τότε άρχισα να κλαίω
κι εγώ, πιο δυνατά
πιο φάλτσα από εκείνη

σκούπισε το
πρόσωπο της
με κοίταξε ήρεμη,
με απορία

είχε ξαναβρεί
τις δυνάμεις της

έστρωνε πάλι
τον εαυτό της
καλά

ήξερα

γύρισα
και της έριξα
μια ανάποδη

έπεσε κάτω

έφυγα γρήγορα
πριν το χουφτώσουμε
το πράγμα από την αρχή.

2011

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015

Μαρία

 - . . . Ψόφα κι άλλο αν είναι αλλού.
 - Τίποτα δεν σου δίνει σημασία να σε σκοτώσει.
- Δεν με βρήκαν ακόμα. Λογάκια, ζεστός αέρας. . .Κάτι φιλιά πεταχτά και κάτι φιλιά πεταμένα. . .
- Σε ακούω. . . Μόνο να σε ακούω και τα έχω καταλάβει όλα.
- Όλα;
- Ναι. . . Μια μαλακισμένη ιδιοφυΐα, με ψηφιακή υποστήριξη.
- Οκτώβρης; Ναι. . . Τώρα σε πιάνει η μαλακία. . .
- Όλοι οι άνεμοι είναι δικοί μου. . . Τους αφήνω να πάνε όπου θέλουν και εκείνοι γυρίζουν και χαϊδεύουν πάλι την μάπα μου.
- Σιγά την μάπα. . .
- Τα λες αυτά επειδή το μουνί σου χόρτασε περιπέτεια. . . Δες και λίγο παρακάτω. . .
- Το λάκκο σου ρε θα δω και. . .


 ( Είναι μερικά επίθετα σαν ξόρκια. Τα λες φωναχτά, τα σκέφτεσαι και ΜΠΑΜ ένα κόσμος ολόκληρος μπροστά σου. . . Κάφκα. . . Κάφκα και μικραίνουν όλα μέχρι που όλος ο κόσμος χαζός, έξυπνος, πεινασμένος, πιο πεινασμένος, χορτάτος και σκασμένος, γίνεται ένα αλλά με τρόπο πατείς με/γαμώ σε. . . Ντοστογιέφσκι. . . Σου έρχεται η βότκα και το κρύο της Ρωσίας που καθάρισε κάμποσους στρατούς και άλλα πολλά πιο πέρα από την ανατομία. . . Καρυωτάκης, σκέτος, παιχνιδιάρης Ελληνικός - παίρνοντας εργαλεία από Γάλλους κωλοτρυπίδια από το αλκοόλ που κοιτούσαν μακριά, τα ρίχνει στο τουρλουμπούκι που βλέπεις στο χαρτί και βγαίνει ένα γέλιο περίεργο που κλείνει με αίμα δικό του λογαριασμούς και φεύγει. . .  Μπουλγκάκοφ. . . Όλα είναι πιθανά με αυτό, κλείνει πονηρά το μάτι και όλα χάνονται για να ξαναβρεθούν όπως χάθηκαν. . . Είναι και άλλα. . . Πες μου όμως χαρά μου γεωγραφικά αντιδιαμετρικό μου, τι αντέχεις; Ένα γέλιο που θα ξεκάνει όλη αυτή την παρέλαση καριόληδων που σε πλήγωσε; Θα είμαι εδώ. . . Τρύπιο στομάχι, λυμένα κορδόνια, μυαλό αγάμητο σχεδόν. . . Σε περιμένω ολόκληρη. . . Ένα ανάθεμα από νότες θα σε υποδεχτεί. . .  
Και όλα καλύτερα. . . ).

- Πάω να κουβαλήσω.