Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

επανάληψη



με ένα νταβατζή στο κεφάλι
να αποφασίζει που θα ξαπλώσεις
και στην καρδιά κουβάρι
το κουμάρι να τζογάρει αν θα ξυπνήσεις
οι φθηνότερες μπύρες σαν κόσμημα
ψυχή δανεισμένη για αντίβαρο
τα τασάκια λόφοι του καρκίνου
ένας άσος στο σημάδι
και ένας στο μανίκι
παίρνουνε όλα τα ρίσκα
και τις επικίνδυνες στροφές
τις ανομοιοκατάληκτες
τους μετανάστες τις αργίες
τις υπερωρίες τις Κυριακές
συνοικέσια επιτυχημένα
και έρωτες αμφίρροπους
ένα κάρο λέξεις να παίξεις
απόψεις πιο ενδιαφέρουσες
από τις όψεις και λάθη
ορθογραφικά μόνο που
τρέχουν.

μου δείχνουν έναν ηλίθιο
τους δείχνω έναν ποιητή
κερδίζουμε
γελάμε
λατρεύουμε
πεθαίνουμε
αμφότεροι
με μεγάλη διαφορά.



ευτυχώς


ευτυχώς ήταν κρυολόγημα
και όχι κατάθλιψη
- φτηνή και πιθανή
η θεραπεία όσο κι αν
το τραγικό είναι αποτελεσματικό
για αυτούς που έχουν την αλαζονεία
και τα προσόντα
να είναι δυστυχισμένοι.


Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012



ήταν διαμάντι

δηλαδή

δεν τρωγόταν με τίποτα

μόνο έλαμπε και κομμάτιαζε φως



Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Χάλι Χάνι



μπερδεμένος
αναμαλλιασμένος
μια μπούκλα μυαλό
και

- Κλείσε το Φως. . .
- ο Ήλιος είναι.

μου μάζεψε όλους τους αυτόχειρες στο σπίτι, τους μισούς τους είχε αγαπήσει, οι υπόλοιποι ήταν για μπούγιο, να φαινόμαστε πολλοί και πολύ. Έβαζε στοίχημα ποιος πρώτος θα αυτοκτονήσει και ποιος θα εκδοθεί. Βούλιαζα στην πολυθρόνα και ανά δέκα λεπτά ένα καλό παιδί μου γέμιζε το ποτήρι με βότκα, χυμό ροδάκινο και παγάκια που χτυπούσαν όπως η καρδιά πριν σταματήσει. Ήταν σαν το ΄΄Κακό΄΄. Ότι και να έκανα θα με νικούσε - όπως οι ηρωίδες του Στρίντμπεργκ .Όταν γύριζα από τα χαμαλίκια, πετούσα το μεροκάματο στον τοίχο, το μύριζε και έβγαινε όλο χαρά. Καλύτερα και από μπουρδέλο. Δεν μαγείρευε αλλά ζωγράφιζε στα πιάτα τα πιο νόστιμα γεύματα. Ψοφούσαμε στην πείνα αλλά από εικαστικά άλλο τίποτα. . . Βούλιαζα στην πολυθρόνα. Ένα ζευγάρι χόρευε swing με συγχρονισμό θανάτου. Σε κάποια φάση πέσανε πάνω μου. Ο αγκώνας της κοπελιάς βρήκε στόχο στο μάτι μου. Γελούσαν. Μου πήρανε το ποτήρι. Δεν είπα τίποτα. Ήμουν καλός άνθρωπος. Ένα άλλο ζευγάρι με πλησιάζει και τέλεια διφωνία μου λένε ΄΄Μας αρέσουν τα Οινοπνεύματα Αντιλόγιας΄΄. Δεν έχω τίποτα να τους κεράσω. . . Μου λείπουν και κάποια λίτρα αίμα - ΑΧΕΠΑ ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ, 401, 424, Παπανικολάου. Στο ΑΧΕΠΑ δυο τύποι, λιάρδα και οι δυο, συνοδεύουν ένα που του σπάσανε τα πάντα μέσα του, μετά από τροχαίο. ΄΄ Έχουμε λίγο αίμα στο αλκοόλ μας. . . Για τον φίλο μας΄΄. Κάποιοι σταμάτησαν την αντιβίωση για να πιούνε και άλλοι δεν είχανε ούτε μια ρυτίδα στο πρόσωπο. Στο Ιπποκράτειο ο Σκορδάς, να χτυπάει η καρδιά του και να με νανουρίζει - Σημειώσεις Θαλάμου 245 - Θυμάμαι. . . Ήταν τότε που φορούσα μαύρα αλλά νόμιζα ότι λάμπω - για λίγο. . . σαν πυροτέχνημα ή πάθος. . . Δεν ήταν ποτέ το θέμα η διάρκεια, όσο και ο λογαριασμός μεγάλωνε. Κάτι θα έβρισκα να απολογηθώ΄ Γυναίκες που δεν πήρανε ούτε ένα σέντσι και κόστισαν πιο πολύ απ΄ όλες, μια ρημαγμένη βιβλιοθήκη, ταξίδια πάντα με χορηγό το πιο όμορφο χαμόγελο της πόλης. . . Ένα χαμόγελο χωρίς ΄΄γιατί;΄΄.




Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

λεπτομέρειες 2




ο αδερφός του Ιvan Rebroff κατέρριψε τον Antoine de Saint-Exupery, o Νίκος Καρούζος, οινοβαρής τραβούσε από Εξάρχεια στο Κολωνάκι κάτω από του σπίτι του Ελύτη και άρχιζε την δική του Καντάδα, o Louis Ferdinand καταδικασμένος σε θάνατο από το Κ.Κ. Γαλλίας, ο Ρένος Αποστολίδης μετά από μια πολιτική συγκέντρωση βουτάει τον κόσμο και πάνε ένα περίπατο ως το Κυνοβούλειο. Ο Τζίμης Πανούσης, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και άλλοι στις 2/11/1990 σε συναυλία - την οποία προλόγισε η Λιλή Ζωγράφου - διαμαρτυρίας για την προφυλάκιση του Γιάννη Μπαλή, ο Ορέστης Μακρής σε πρώτη εμφάνιση στο σανίδι ως τενόρος, ο Νίκος Ρίζος να απαγγέλει Κώστα Κρυστάλλη - Παρακαλῶ σε, σταυραητέ, γιὰ χαμηλώσου ὀλίγο καὶ δῶσ᾿ μου τὲς φτεροῦγες σου καὶ πάρε με μαζί σου, πάρε με ἀπάνου στὰ βουνά, τὶ θὰ μὲ φάῃ ὁ κάμπος! - ο Μίμης Φωτόπουλος με τέσσερις ποιητικές συλλογές, o Σωτήρης Μουστάκας σε δυο ταινίες του το ΄81 με την μουσική του Jean Michel Jarre, o George Orwell γράφει σε επιστολή του για τον Jean Paul Sartr ΄΄I have just had Sartre's book on antisemitism, which you published, to review. I think Sartr is a bag of wind and I am going to give him a good boot.΄΄


Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012



η Bonnie και ο Clyde
ήταν ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα
με λίγα παραπάνω εφέ
και μια μέρα που συμφωνήσαμε
τι μέρα είναι / δεν φόρεσα μαύρα
- το πένθος πήρε αναβολή και η
πίκρα μπήκε στους καταλόγους
των εστιατορίων πρώτη θέση -

ήσουν όμορφη

ήμουν ήρεμος

η θάλασσα
αναψυκτικό να αφρίζει
ο ουρανός πεδιάδα
να βόσκουν όσοι κοιτάνε ψηλά.

βιογραφικό



ξέρω να ζωγραφίζω μόνο
τριαντάφυλλα
να ειρωνεύομαι
και να μην βαριέμαι


να χαρίζω χωρίς να βλέπω τι μου λείπει

και ο,τι μου περισσεύει
καταδικασμένο, χαριτωμένο
να χαθεί


Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Δέσποινα



κοιμάται

ξυπνάει

περπατάει

τρέχει

απογειώνεται

και αλίμονο

όπου προσγειωθεί.


Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

ίδιοι



πέσανε σαν ήρωες
και σε άλλους βάλανε τρικλοποδιά

άλλους τους περιμένανε
και άλλοι είχανε αργήσει

άλλοι άναβαν τσιγάρο
και άλλοι καίγανε δάση

άλλοι κάνανε πλάκα
και άλλοι καπακώθηκαν με μάρμαρο

άλλοι γράφανε ποιήματα
και άλλοι μασούσαν ποιήματα

άλλοι χάρισαν την ζωή τους
και οι ίδιοι κέρδισαν ένα θάνατο από γέλια.


Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

λεπτομέρειες



o Γιάννης Σκαρίμπας θαμμένος στο Κάστρο του Καραμπαμπά και το σπίτι του πια γκρεμισμένο, ο Groucho Marx γράφει στον T.S.Eliot ΄΄ However I would be interested in reading your views on sex, so don't hesitate. Confide in me, Tom. Though admittedly unreliable, I can be trusted with matters as important as that'', ο Mick Jagger βγάζει μια ακίδα από το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού του Frank Zappa και μετά συζητούν για ευρωπαϊκή ιστορία, o Kurt Vonnegut υποδύεται τον εαυτό του στην ταινία Back to School όπου ο Rodney Dangerfield -"No respect, no respect at all... that's the story of my life"- απαγγέλει το Do not go gentle into that good night του Dylan Tomas, o Raymond Carver γράφει ένα μεγάλο ποίημα για τον Charles Bukowski, αφού εκείνος του έχει ετοιμάσει πρωινό πριν πάνε να πιουν, o H.P.Lovercraft συζητάει ώρες ατελείωτες με τους συνοδοιπόρους του στο διαμέρισμα της Sonia Green, ο Franz Kafka ενώ διαβάζει ρωμαϊκο δίκαιο, ψήνει από παράθυρο με νοήματα μια υπάλληλο του καταστήματος με είδη ρουχισμού απέναντι από το σπίτι του, o Πρώτος Άνθρωπος κάπνισε κάποιο είδους τσιγάρου ήταν και ο Πρώτος Άνθρωπος που ζήτησε φωτιά, ο Προμηθέας ανταποκρίθηκε και κέρδισε μια ορειβατική εμπειρία στον Καύκασο. Το πρώτο δημοσιευμένο πεζό του Καρυωτάκη, ένα εξώδικο προς το λογοτεχνικό περιοδικό Νουμάς. Ο Αλέξης Τραϊανός ξαπλωμένος και ήρεμος μέσα στο αμάξι του, φίσκα από τις αναθυμιάσεις, κάπου μεταξύ Καπανδρίτιου και Καλάμου, ο Δημοσθένης Βουτυράς επί Δηλιγιάννη, μαζί με τρεις Κρητικούς μαχαιροβγάλτες και δυο Εύζωνες ξιφομαχεί/καρεκλομαχεί με αναιδείς Γερμανούς ναύτες, το κομμουνιστικό κόμμα της Γαλλίας καταδικάζει σε θάνατο τον Louis Ferdinand Céline και ο Ezra Pound πριν μπει στο κλουβί ασχολείται με επιτυχία ως ραδιοφωνικός παραγωγός, η Sylvia Plath ανοίγει τον φούρνο και χαζεύει εκεί μέσα, ο Ηλίας Πετρόπουλος γράφει στο βιβλίο του ΄΄Καπανταήδες και Μαχαιροβγάλτες΄΄ άρθρο με τον τίτλο ΄΄όπου μια αδελφή τραγουδάει ρεμπέτικα΄΄ και ο συγγραφέας του Πέδρο Καζας κατηγορεί τους Ιταλούς της Αναγέννησης ότι ζωγραφίζαν ΄΄γυμνά πουσταρέλια΄΄ για αγγέλους, o Tom Waits μετά τον τραυματισμό ενός αστυνομικού σε συμπλοκή, τραγουδάει το ''I shot the Sheriff''.


Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Ο Παίκτης






Οι ερωτήσεις μου δεν άρεσαν καθόλου στην Παυλίνα και κατάλαβα ότι ήθελε να με θυμώσει με τον τόνο και την παράδοξη απάντηση της.
<< Τι να σας πω, διασκεδάζω αφάνταστα όταν γίνεστε έξω φρενών! Κι ύστερα, μου ωφείλετε κάποια ανταμοιβή και μόνο για το γεγονός ότι ανέχομαι τις ερωτήσεις και τα συμπεράσματα σας>>
<<Θεωρώ ότι έχω το δικαίωμα να σας κάνω ό,τι ερώτηση θέλω>> απάντησα ήρεμα.<< Κι αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή είμαι έτοιμος να σας προσφέρω οποιαδήποτε ανταμοιβή κι επειδή τώρα τελευταία έχω πάψει να λογαριάζω την ζωή μου.>>
Η Παυλίνα έβαλε τα γέλια.
<<Την τελευταία φορά που ανεβήκαμε στο Σλάνγκενμπεργκ, είχατε πει ότι αρκεί ένα νεύμα μου για να πέσετε στο γκρεμό - κι έχει το λιγότερο τρεις χιλιάδες μέτρα βάθος. Θα ΄ρθει μια μέρα που θα το κάνω αυτό το νεύμα, μόνο και μόνο για να δω ότι κρατάτε το λόγο σας, και να είστε βέβαιος πως δεν θα σας λυπηθώ καθόλου. Σας μισώ, ακριβώς γιατί σας έχω δώσει πολύ θάρρος, κι ακόμη περισσότερο γιατί σας έχω ανάγκη! Κι αφού προς το παρόν σας έχω ανάγκη - θα σας φερθώ καλά!>>
Ήταν έτοιμη να σηκωθεί. Φαινόταν απ΄ τον τόνο της φωνής της ότι ήταν εξοργισμένη. Εδώ και κάμποσο καιρό, τελείωνε πάντα τις συζητήσεις μας εκνευρισμένη, μ΄ ένα τόνο εχθρικό, ναι, κυριολεκτικά εχθρικό.


Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
Ο Παίκτης
μετάφραση Όλγα Αγγελίδη.

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012



κάθισε στο κεφάλι μου σαν ιδέα
σήκωσε με όπως η τρέλα
ψηλώνει το νου / μια Κόλαση
προπονημένη από παλιά
να παίζει
μαζί σου

αυτοκριτική
αυτοκτονία
αυτοϊκανοποίηση
ποίηση σε βιβλία
αγύμναστο κορμί και η ψυχή να γυαλίζει - μόνο γυαλίζει, δεν φέγγει, βαρετά ετερόφωτη / τα ματιά κοιτάνε μόνο εκεί που τίποτα δεν θα τα τυφλώσει / με τον ορό στο χέρι να λέει ΄΄Ευτυχισμένος Όσος Χρόνος Σας Απομένει΄΄ / ο λαιμός πετρωμένος από τα τσιγάρα / και δικαιολογίες που όσο λιγότερο ευφάνταστες είναι, τόσο πιο πολύ αγγίζουν την Πραγματικότητα / Μάσκα δεν φορώ, Πρόσωπο που μόνο εγώ κατεβάζω, κατέχω - μόνο αυτό το Πρόσωπο. . . Μην το αφήσεις να μιλήσει ή να πιει. . . Μου έχουν μείνει έξι τσιγάρα - ελληνικά, ντόπια - και η Κακία που συνοδεύει τα πάντα. . . και Μουσική από διαφημίσεις ως τους δυστυχισμένους τυπάδες με τις περούκες. . . και Ταινίες με πεθαμένους και ζωντανούς. . . Λεπτομέρειες που δεν μπορείς να ξεκολλήσεις με τίποτα. . . όλα ένα σύνολο. . . χωρίς άγνωστα Γιατί; αλλά ανώνυμα και φοβισμένα. . .


Ρημάδι,


. . .Γυρίσαμε από τον Νοσοκομείο, ο Πρόδρομος είναι καλά αλλά τον κράτησαν, εγώ δεν είμαι καλά και με αφήσανε. Το μάτι του Πρόδρομου πονάει, το δικό μου στομάχι καίγεται, τα έντερα μου έχουν γίνει φιόγκος. Η χρόνια μπήκε με πολλές εκπλήξεις. Είπαμε να μην τριτώσει το Κακό, αλλά ήρθε και τέταρτο. Περιμένουμε.

Το 2011 ήταν το ανάποδο του 2010. Μια χλιαρή χρονιά με χάλια φινάλε.

Συνηθίζω όταν πίνω να κάνω κακό σε εμένα. ΄΄Δικό σας είναι το σώμα, να το κάψετε, να το πνίξετε, αφήστε το το ιδρώσει, να βρωμίσει, πουλήστε το. . . Δικό σας είναι΄΄. Σε παλιότερο κείμενο έλεγα, ΄΄Κατεβαίνει η Στάθμη στο Μπουκάλι / Παλίρροια Ονείρων΄΄. Μερικές φορές μαζί με τα όνειρα - αν υπάρχουν - υψώνονται και τα κατακάθια. . . Και έτσι κατάφερα να εκθέσω 2 ανθρώπους που δεν μου έχουν κάνει τίποτα - το αντίθετο - και τώρα. . . Τίποτα τώρα. Οι συγνώμες.... Τίποτα Τώρα. . .

Ένα δωμάτιο στο νοσοκομείο και μετά ένα εισιτήριο για σπουδές και εργασία στην χώρα των Καγκουρό. Μια πενταετία/δεκαετία.

Ένα παρά δεν αξίζουν
οι Αείμνηστοι
και οι Είρωνες
όλους τους έχουν
αυτοί που
μας πλήγωσαν
λιγότερο.