Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Γυναίκα Θαλάμη


Γαμημένα παράθυρα, ποιος τα σφράγισε ρε Θύμιο; Οι απ΄ έξω για ή από μέσα.... Ούτε μέσα σε αφήγηση τώρα δεν χωράμε, τρωγόμαστε πατριωτικά  και στο τέλος θα μείνει ο πιο νόστιμος,
εφευρέτης χαροκαμένος στην γωνία Tesla και Alva, με μια σόδα στο χέρι να νοσταλγεί τα φαγωμένα. . . την γυναίκα, εκείνη την γυναίκα που ήξερε να ανατινάζεται και να γαμιέται, γεμάτο υπερωρίες απλήρωτες αυτό το κορμί, γκρίνιες, μάχες, χασομέρι και ησυχία. . . . Χάζευε τους καπνούς ενώ η πόλη προσπαθούσε να ζεσταθεί με πυρκαγιές και άλλα φτηνά μέσα. . . Πότε πότε ψιθύριζε ΄΄Κοίτα ελευθερία κινήσεων οι καπνοί. . . Αλλά χάνονται στο τέλος΄΄.  Προσπαθούσα τότε να την κάνω να γελάσει γιατί άλλη μουσική δεν είχαμε. Οι άνεργοι ήταν περισσότεροι από τους τους εργαζόμενους. . . Η δουλειά έγινε ντροπή. . . Η ημιαπασχόληση, μισή ντροπή. . . Τα αφεντικά χαθήκανε από την δημοσιότητα. . . Στέλνανε χαζοχαρούμενους, φίσκα στην αισιοδοξία και στα χάπια για αντιπροσώπους να ανακοινώνουν με τρόπο σχεδόν κατανοητό, μες την γλύκα ο,τι σκατά τους λέγανε να ανακοινώσουν. . . Κινούμενοι Πληρωμένοι Στόχοι με λάμψη. . . Συντηρητές κλιματιστικών στην Κόλαση. . . Καλή δουλειά. . .  

Προσπαθούσα να την κάνω να γελάσει όμως άκουγε κεφάλια να σπάνε, να ανοίγουν και καμιά ιδέα δεν έσταζε από μέσα. . . Μόνο αίμα και γύρω γύρω απόψεις. . . Προσπαθούσα, ολόκληρος μια προσπάθεια, ηλίθιος, όρθιος, με όλα μου τα κομμάτια βγαλμένα από την τσέπη. Όμως το μόνο που χρειαζόταν ήταν να μου ρίξει μια ματιά. Και γέλασε. 

Η Γυναίκα Θαλάμη. 

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

αντάμωμα

 

γυάλιζες ολημερίς τον καβάλο
την νύχτα σε έφτυνε να ξεβάψεις

μετά από αγρυπνίες συκοφαντίες
καθαριότητες και βομβαρδισμούς μετεωριτών
είδα ζωγραφισμένη μια καρδιά να χτυπάει
μέσα της κάποιος φώναζε ΣΚΑΤΑ ΣΚΑΤΑ ΣΚΑΤΑ
λίπασμα δηλαδή φωναχτό
με το δελτίο
να μπερδεύουν, να ζαλίζουν το χώμα
κάτι άλλο από μας να φυτρώσει
πιο - ας πούμε - ζωντανό.