Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

03:52

αγαθομούνηδες
βοϊδοκέφαλοι
γαμοτρελοί

ΧΟΡΕΨΑΝ

μούρλα
έξαψη

ΑΝΤΕΞΑΝ

το τεντωμένο τομάρι με τα λογάκια
την σημαία που έγινε τσόχα
τα μούτρα τα απάτητα


και θα επιστρέφουν
ένα κύκλο
και θα μασάνε
αφού καταπιούν τον κόσμο
 και θα στάζουν
από τα κάτω με φόρα πιο πάνω.

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

Μπουρ Γκαζάν


  Πριν την μάχη, το όνομα σου σε ένα πυροβόλο χαραγμένο και ΄΄Θα γίνει της πουτάνας θα γίνει. . . ΄΄ ξανά και ξανά. .  . Φυσάει και όλη η σκόνη του κόσμου έρχεται να καθίσει πάνω μας. Πενήντα βαθμοί Κελσίου, σκιά πουθενά, μόνο οι δικές μας οι στραβές, την ίδια στιγμή να μεγαλώνουν και να μικραίνουν. ΄΄ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ, ΑΔΕΡΦΕ. . .ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ ΜΑΣ΄΄. Η διοίκηση έχει το αλάθητο και εμάς ικανούς για οτιδήποτε. Δεν βγάζουμε νόημα από τις διαταγές. Αλλάζουν ανά πεντάλεπτο. Μπροστά μπροστά έχουν τους αναλώσιμους και όσους δεν χωνεύει η διοίκηση. Ο ασύρματος πιάνει συνομιλίες ταξιτζήδων και παλιά - πιο παλιά από εμάς - λαϊκά τραγούδια. Το πρωί μετά την αναφορά σκοτώσανε έναν που ήθελε να βγει ελεύθερος υπηρεσίας. Τον βγάλανε μια και καλή ελεύθερο. Είχε πλάκα όταν τον κυνηγούσαν. Στην αναφορά είχε πει ότι πονάνε τα πόδια του μα όταν του όρμηξαν οι άλλοι να τον τελειώσουν έτρεξε κατοστάρι. Αν δώσεις κίνητρο, όλα γίνονται, όλα ξεπερνιούνται.
  Τον προλάβανε πίσω από τα εστιατόρια. Εκεί που τρώνε, τον έφαγαν και τον θάψανε. 

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

3 μ.

 

στους ώμους και στην καρδιά τα άγραφα  τα βαρύτερα.

. . .

νοίκιασε κάτι δικό μου
να ζήσω λίγο και τα υπόλοιπα να σου χαρίσω.

. . .

μην δέρνεις  μην πληρώνεις τα παιδιά σου

η γυναίκα σου δεν το ξέρει
είναι όμορφη και χωρίς εσένα

από πάντα τα πάντα ήταν.


1,80

από την μόλυνση  κόκκινοι την νύχτα οι ουρανοί
κλείδωσαν για μας μια και καλή

από τα αζήτητα  με φόρα μπροστά σου  ψεύτης πάλι να φανώ 
για μισή ιπτάμενη ματιά σου

βγάλτε τον σκασμό  τα ρούχα της ήταν άχρηστα     
και μάλλον σωστή η κάθε της λέξη
δώστε της τώρα χαζοί  ένα χαζό λαό πάνω της να παίξει.


Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Κ. δ. ν.




Δεν είχε τίποτα άλλο να βγάλει να σερβίρει
έτσι άρχισε με τρόπο, σαν ετοιμαζόταν για μπάνιο,
να γδύνεται. Το κορμί της, πλαδαρό στα πόδια και στους γοφούς
έσφιγγε και μίκραινε όσο ανέβαζες την ματιά σου πάνω της

 αγγείο φρέσκο  πλακωμένο, πνιγμένο στο χρώμα
- Θα ΄ρθείς; είπε και τράβηξε για το δωμάτιο της.

- Εδώ είμαι. Που να πάω;


Που να πάω; Είμαι εκεί πάντα που δεν χρειάζεται
να φύγω, γιατί ξέρω ότι στο ίδιο σημείο θα
επιστρέψω.

Κάποτε με πλήρωσαν για να βάλω τα ρούχα μου
και τσακιστώ να φύγω. Αυτό έκανα και όπου φύγει φύγει.
Πίσω μου ακούγονταν γέλια, παλαμάκια, γιόυχα και σφαλιάρες
μα δεν είχα χρόνο να γυρίσω πίσω.
και να τους μοιράσω όλους τις θέσεις τους.
- Ρε χαμένε, τι δουλειά κάνεις;
- Φτιάχνω θηλιές. Θες; Και τις αργίες 
δίνω δίκιο σε όσους έχουν 
ένα κακό λόγο για ΄μένα. Αν έχουν δυο από αυτούς
και πάνω, μπερδεύομαι - που βρήκανε το χρόνο, την όρεξη
να μάθουν αυτά τα πράγματα για εμένα. Κι εγώ πετάω
το δίκιο, όπως πετάνε τα στραγάλια στις παρελάσεις.



Τρίτη 24 Ιουνίου 2014


αυτοί δεν κάνουνε έρωτα
ντοκιμαντέρ γυρίζουν

και εμείς με σπόρια
στο παγκάκι

αναγκαστικός
ρομαντισμός

γιατί νομίζεις
γράφω;


επειδή κάτι
άλλο δεν μπορούσες
να κάνεις καλύτερα

και αυτοί που λες
γαμιούνται
σε απευθείας
σύνδεση με την ευτυχία

και εμείς με σπόρια
στο παγκάκι


αναγκαστικός
ρομαντισμός

γιατί νομίζεις
ότι είμαστε μαζί;


είμαστε μαζί
γιατί κάτι άλλο
δεν μπορέσαμε
να κάνουμε καλύτερα


σε λίγο
θα μας
σηκώσουν
απ΄ το παγκάκι
τα σπόρια
θα τελειώσουν

θα προσπαθήσουμε
να ξεχάσουμε
ό,τι είναι δίπλα μας

θα προσπαθήσουμε
να ξεγελάσουμε
ό,τι έρχεται
κατά πάνω μας

έτσι

αναγκαστικός
ρομαντισμός.

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

από τα αζήτητα με φόρα


στον Γάζα
στην Λούλ
στον Τσίβο





σπασμένες ψυχές
κομμάτια ανακατεμένα ανακυκλωμένα / τομάρια τεντωμένα και οι γιοί σου απάνω τους χοροπηδάνε να δουν τον κόσμο από ψηλά με τα σκεπάρνια στα χέρια, με γυναίκες τραπεζάκια στα τέσσερα και τις φίλες τους στα πέντε / κάποιος φτωχομπινεδιάρης θα τα πάρει για την παράσταση του / γίνομαι θέαμα κάθε μέρα τζάμπα, έλα να με δεις / δεν χρειάζεται να πληρώσεις ή να πιστέψεις / γέλα, η ανθρωπότητα δεν ήταν ποτέ μαζί σου / σκεφτόταν το δικό της βαμμένο κώλο και μέλλον  / γέλα, γέλα, χαρίζω. . .

- Χαρίζεις μόνο κάτι ανεκτίμητο ή κάτι που δεν το χρειάζεσαι πια.

κολλημένες ψυχές οι ίδιες
ανοησίες γυμνές - όλα στην κατηφόρα - όλα θα είναι σαν εσένα και εμένα / χαμογέλα, σκορπίζω μες την επανάληψη και την βλακεία / έχω να δω τόση ομορφιά, δεν θυμάμαι από τότε ενώ και εκείνα με θυμούνται και έρχονται να πληρωθούν / σαν κάτι καβλιάρικα άτομα που περιμένουν να αγαπηθούν - χωρίς λόγια, σαν τις γελοιογραφίες που σου στέλνω / χωρίς λόγια - όλα τα σπουδαία ήταν χωρίς λόγια και τα γραφτά ζωγραφιές, μουντζούρες και φωτογραφίες.



.

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

μ.


είδα χθες ένα θαύμα μισό
να μου λέει ό,τι έχασα, κέρδος τους
ό,τι τώρα βλέπεις, να το χαρείς.

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

ha ha

- Μπουμπουνίζει, χαρά μου. Νόμιζα ότι οι σιγαστήρες θα φθηναίνουν μαζί την τιμή του κρέατος. Δώς μου ένα καρελάκι.

- Πάρε. Λοιπόν, έχουνε και λένε. . . Δολοφονίες εργοδοτών. . . Απούλητα τομάρια στις εκπτώσεις. . . Ο πούσταρος αναστημένος ο Φέγγαρος. . . Κομποσκοίνι το γαμήδι. . .

- Τι γράφεις εκεί;

- Θα δεις μετά, ματάκια μου. Δως μου ένα καρελάκι.

- Πάρε.

- Ευχαριστώ.

- Δικά σου είναι, τι ευχαριστείς;

- Ναι δικά μου είναι αλλά εσύ μου τα προσφέρεις ωραία.

- Έτσι να κάνουμε και έρωτα. Δικιά σου είμαι αλλά εγώ με προσφέρω.

- Δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Νόμιζα ότι βαριε. . .

- ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ. . . Πολύ καπνίζεις. Το τασάκι έγινε λόφος του Καρκίνου.

- Δως μου δυο ώρες και θα το κόψω.

- Το τσιγάρο;

- Το ποτό.

- Ψέμματα.

- Ίσως. . . Αλλά τώρα όλα θα πάνε καλύτερα.

- Για να δούμε.

- Θα το δεις, θα το αρπάξεις.

- Χαζέ.

- Για σένα.

- Που βαριέμαι;

- Που δεν παίζεσαι. Να. . . Τα πετάω τα κωλόχαρτα. Ντύσου και πάμε να φύγουμε.

- Ντυμένη είμαι.

- Ωραία. . . Πάμε.

- Ωραία που πάμε; Έξω βρέχει.

- Καλύτερα. Η υγρασία είναι ερωτική.

- Άσε τις βλακείες.

- Να πιάσω εσένα.

- ΈΛΑ. . . ΌΧΙ ΤΩΡΑ. . .  ΦΥΓΕ ΡΕ. . .

- Θα βγούμε ή να σε πιάσω;

- Καλά, καλά. . . Θα βγούμε.

- ΧΑ. . . .

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

αρχή με έχει


είπα να αλλάξουν όλα
 

να φύγει
το καρτούν το ξεφτιλισμένο
από την δεκαετία του '30
και ο υποβολέας που φώναζε
πιο δυνατά από τους ηθοποιούς
λόγια, ονόματα, αριθμούς, ευχές που δεν πιάσανε, κατάρες με διεύθυνση
και έδρα


εκείνο το μπουκάλι μπροστά μου να το αδειάσω χωρίς να το χαρώ
για να με χαρώ 
να το σπάσω  -  χαζό κρουστό
μοντάζ πλεκτό  στο μυαλό μου


εκείνη που όταν της είπα
Σ΄ αγαπώ μου είπε ότι
είναι τρελή

της πρότεινα να παντρευτούμε, να κόψουμε εισιτήρια
για το γάμο
αρνήθηκε και παραδέχτηκε
ότι δεν την έκανε να γελάσει μέχρι τότε κανείς



κι άλλα κι άλλα φεύγουνε

μια γυναίκα να με παρατάει
για άλλη γυναίκα  - από δω παν κι άλλες -

ο Τσίβο, αποθηκάριος πολυτελείας με ένα 
κόσμο στις πλάτες του να με κουβαλάει από την Ναβαρίνου 
στην Καμάρα 

ο Ντίνος 
να έρχεται από μακριά να πάει μακρύτερα
  
η Διάκου ξάστερη

ο Καλογήρου

η Έλενα Κιουμπρίκενα

οι 3G ή Trigaioi

η μαλακία στα χακί

κάθε κατρακύλα στην Αθήνα 
που καίγεται και πλημμυρίζει
ανάλογα ποια έχω πλάι μου
η Δέσπω με δυο μπύρες να μπαινοβγαίνει
σε παραμύθια
η Αντζελίν Βοναπάρτη
η Dickinson του Αγιού Δημητρίου
ο Γαρουνιάτης

Οινοπνεύματα Αντιλογίας
κατόπιν παραγγελίας

τώρα ανεβαίνω 
με τον ώμο δαγκωμένο 
χρέη που θα φύγουν και
καρδιά που σταμάτησε - για λίγο - 
χθες 

μα τώρα τραγουδάει.



θα αλλάξουν όλα.

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

Φίσκα



  Το πιάνο ρωσικό, κολοβό - αν είχε ουρά, θα στρώναμε πάνω του ένα τραπεζομάντιλο, μεζέδες έτσι για την όρεξη και σε μικρά σκαλιστά ποτήρια τσίπουρο ή ρακί. Η πλάτη του στο τοίχο και μπροστά του, εκείνος να παίζει ένα επαναλαμβανόμενο ρυθμό. Κάπου κάπου ξεφεύγει από τον ίδιο ρυθμό, σαν κόλπο, σαν να παραδρομεί, να γυρίζει από άλλο δρόμο σπίτι του και όχι από τον καθημερινό.
 Πίσω του δυο κιθάρες. Η μια ατμοσφαιρική, σε τυλίγει και η άλλη σε χτυπάει στο μέτωπο και σχολιάζει τα υπόλοιπα. Η φυσαρμόνικα κρύβεται και αυτή, παρατηρεί και περιμένει να μουντάρει. Ακούγεται και ένα ντέφι, σαν αλυσίδες που σέρνονται αργά. Συμφωνία φίσκα δωματίου.
  Κοιτάω, με ένα ποτήρι στο χέρι, την βιβλιοθήκη του δωματίου. Das Kapital  του Marx, σε μορφή κουμπαρά. Για αυτό μάλλον σκίστηκε το να το γράψει ο Marx, για να βρεθεί κάποιος να πουλήσει τον κουμπαρά. ΄΄Να τα βάλεις, στον κώλο σου ρε. . . Να τον κάνεις κουμπαρά. . ΄΄ μου φώναζε κάποτε η άλλη ενώ μου επέστρεφε το μισό ποσό που της δάνεισα. Δεν πρέπει να  είχε διαβάσει το Κεφάλαιο. Ακόμα περιμένω το υπόλοιπο να ξεχρεώσω άλλους που περιμένουν από εμένα.
  Ακολουθούν οι κακοπεθαμένοι Γκόγκολ και Μωπασσάν, ο κόμης Τολστόι και ο Μεγάλος Γελαστής Κάφκα. Συνεχίζουν τόμοι με χιλιάδες εικόνες μαστόρων της ζωγραφικής, της αναπαράστασης, της σπασμένης ή σφιχτής φαντασίας.
  Έξω, λίγο πιο πέρα από το σπίτι, ένας τύπος προσπαθεί, επί ένα εικοσάλεπτο, να βάλει μπρος το μηχανάκι του. Κάθε βράδυ, περίπου στις δύο, δυόμιση η ώρα, ρίχνεται σε αυτό τον αγώνα. Το γεγονός με βάζει σε σκέψεις και καταλήγω ότι φυλάει τσίλιες για τον καλύτερο φίλο και το μαρσάρισμα είναι το συνθηματικό τους. Ο φίλος του το ακούει και φεύγει από τα παράθυρα της καλής κάποιου άλλου. Εκτιμώ αυτή την αλληλεγγύη και τον συγχωρώ.    
  Η συμφωνία του φίσκα δωματίου φαίνεται να τελειώνει. Παίζουν και δεν χάνουν. Ρυθμοί, μελωδίες και σφήνα, καρφωτές στην παλάμη ατάκες ηχογραφούνται. Ύστερα ακολουθούν μονόλογοι με την μορφή συζήτησης. Παράξενο; Όχι. . . Έτσι ακριβώς συνεννοούνται μεταξύ τους και οι συγκεκριμένοι μουσικοί.


Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

Q.

διανέμεται δωρέαν

και στην επιστρόφη χρεώνει

τρώει ξύλο αφού γαμηθεί

- ή πριν κατά λάθος -

μαθαίνει και ξέρει να ματώνει

λείπει για να χαρίσει τον χώρο

έχει χιούμορ όταν δεν πεινάει

έχει εσένα όταν δεν πεινάει

μαθαίνει και ξέρει να μην ρωτάει.


Debra Kadabra






Cast your dancing spell my way
I promise to go under it


Κυριακή 1 Ιουνίου 2014

W.


- Πολύ εύκολα ερωτεύεσαι.

- Ναι. . . Όσο εύκολο να δω το ρολόι για να σου πω τι ώρα είναι ή να πάρω μια πέτρα και να σου ανοίξω το κεφάλι. . .