από τα αζήτητα με φόρα

στον Γάζα
στην Λούλ

στον Τσίβο

σπασμένες ψυχές
κομμάτια ανακατεμένα ανακυκλωμένα / τομάρια τεντωμένα και οι γιοί σου απάνω τους χοροπηδάνε να δουν τον κόσμο από ψηλά με τα σκεπάρνια στα χέρια, με γυναίκες τραπεζάκια στα τέσσερα και τις φίλες τους στα πέντε / κάποιος φτωχομπινεδιάρης θα τα πάρει για την παράσταση του / γίνομαι θέαμα κάθε μέρα τζάμπα, έλα να με δεις / δεν χρειάζεται να πληρώσεις ή να πιστέψεις / γέλα, η ανθρωπότητα δεν ήταν ποτέ μαζί σου / σκεφτόταν το δικό της βαμμένο κώλο και μέλλον  / γέλα, γέλα, χαρίζω. . .

- Χαρίζεις μόνο κάτι ανεκτίμητο ή κάτι που δεν το χρειάζεσαι πια.

κολλημένες ψυχές οι ίδιες
ανοησίες γυμνές - όλα στην κατηφόρα - όλα θα είναι σαν εσένα και εμένα / χαμογέλα, σκορπίζω μες την επανάληψη και την βλακεία / έχω να δω τόση ομορφιά, δεν θυμάμαι από τότε ενώ και εκείνα με θυμούνται και έρχονται να πληρωθούν / σαν κάτι καβλιάρικα άτομα που περιμένουν να αγαπηθούν - χωρίς λόγια, σαν τις γελοιογραφίες που σου στέλνω / χωρίς λόγια - όλα τα σπουδαία ήταν χωρίς λόγια και τα γραφτά ζωγραφιές, μουντζούρες και φωτογραφίες.

.