Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

τι τέρατα γινόμαστε και επιδιώκουμε αγάπη και ψωμί. . . αλλά θυμήσου η βασική αρχή του υποκριτή είναι να κατηγορεί τους άλλους για πράγματα που ο ίδιος έχει ξεκωλώθει να κάνει. . .παρόλα αυτά ξεκινήσαμε να κατεβούμε στην Πόλη. κρατούσαμε παράξενα πράγματα στα χέρια μας, λουλούδια.

μετά ευτυχία.


- - - -

να κρεμάσουμε Νίκο τους σκηνοθέτες από τους υπότιτλους οι κινήσεις μας να γίνουν εικόνες και σελίδες - να μάθουμε και να αφουγκραστούμε το έλεος των δυνατών φτύνοντας το αταίριαστο και το βάρβαρο της συλλογικότητας των Δημοκρατικών Μονολόγων ( - Μίλα βρε ανερμάτιστε σαν άνθρωπός, η σπουδαιότητα δεν έχει σχέση με τον τρόπο και τις λέξεις άλλα με τα συναισθήματα και κάπως κάπου στα χρήματα ).

- - - -

το δείπνο με τον Machiavelli αναβλήθηκε για την άλλη Πέμπτη και προσπαθούσα να καταλάβω αν μπορούσα να φτάσω στο σπίτι μου με τα πόδια. μια μπάντα έπαιζε το I put a spell on you αλλά δεν φοβήθηκα γιατί ο Προσωπικός μου Εξορκιστής δεν πρωταγωνιστούσε σε γελοίες ταινίες και έτσι τον είχα απο δίπλα μου.

- - - -

μου είχες κάνεις το Pall Mall κουδουνίστρα - Τριά τσιγάρα είχε όλα κι όλα - και μετά έριξες στάχτη στο μπώλ με τα φιστίκια - την βασική τροφή στα σύνορα με την Κόλαση - αλλά γελούσες.αυτό τα έκανε τα πράγματα ενδιαφέροντα.

και ας μοιράζεις φιλιά στους αχάριστους

η αλκοολική φόδρα της ψυχής μου αντέχει. . .

- - - -

Εγγαστρίμυθο Πέος : δεν σηκώνεται αλλά την κάνει την δουλειά του.

Ιδιωτικοποιημένο Αιδοίο : μαγαζί ανευ ταμπέλας και φώτα νέον.απλά τέχνη στο βάθος.









πώς να εξηγήσεις σε κάποιον που δεν καπνίζει
την έκφραση ΄΄ενα τσιγάρο δρόμος΄΄ ;






Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

19/10


Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα

είδα το βράδυ αυτό.
Kάποια χρυσή, λεπτότατη
στους δρόμους ευωδιά.
Kαι στην καρδιά
αιφνίδια καλοσύνη.
Στα χέρια το παλτό,
στ' ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη.
Hλεκτρισμένη από φιλήματα
θα 'λεγες την ατμόσφαιρα.
H σκέψις, τα ποιήματα,
βάρος περιττό.

Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε
το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιαν ανέλπιστη χαρά,
για ποιες αγάπες,
για ποιο ταξίδι ονειρευτό.

Κώστας Καρυωτάκης

-

Σε κάποιο κείμενο είδα πάλι επαναλαμβανόμενο τον όρο «καρυωτακισμός».

«Καρυωτακισμός» σήμερα το 1988 δεν σημαίνει τίποτα. Και τότε γύρω στα 1930 ήταν μια άτυχη λέξη προερχόμενη απότην παρεξήγηση ότι ο Καρυωτάκης ήταν τάχα μισάνθρωπος, πεισιθανάτιος κλπ. Ο Καρυωτάκης δεν ήταν τίποτε από όλα αυτά. Ήταν απλώς επαναστατημένος ενάντια στην Ελλάδα του 1928 με τους λασπωμένους δρόμους το χειμώνα, τη σκόνη το καλοκαίρι, με το χαμηλό επίπεδο ζωής, τη δυστυχία των δημοσίων υπαλλήλων που τους έκανε οκνηρούς και αδιάφορους, ριζωμένους στις καρέκλες τους με τους ατέλειωτους καφέδες.

Επαναστατημένος για τη δική του καταδίωξη, επειδή αυτός ήταν υπάλληλος υπεύθυνος, γλωσσομαθής, έξω από την εποχή του.

Και ήταν ακόμα παρεξηγημένος από όλους τους συγχρόνους του. Ο Καρυωτάκης δεν ήταν minor ποιητής, ήταν μεγάλος ποιητής όπως τον βλέπει τώρα η νέα γενιά κι όπως άλλαξαν γνώμη περί το τέλος της ζωής τους και τον είδαν μεγάλο οι άλλοτε αρνητές του Εμπειρίκος και Εγγονόπουλος. Ο πρώτος μάλιστα σε τελευταίο ποίημά του έτσι τον αποκαλεί, «μεγάλο»: «Είναι μεγάλος ποιητής ο Κώστας Καρυωτάκης». Όσο για το Σεφέρη, δύσκολα κρυβόταν η εκτίμησή του.


Μίλτος Σαχτούρης
περιοδικό λέξη 79 - 80,
Νοέμβρης-Δεκέμβρης 1988



Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Ναυάγιο 2



την κρατούσε ψηλά σαν βραβείο
και μετά την έβαλε στο ποτήρι
ήθελε να της δώσει σχήμα / για να την πιει

και εκείνη τον έπνιξε.

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Ars Poetica


Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση
σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες
όπου η ζωή χορεύει. Θέλω να είναι
αγώνας, όχι μια μουσική που λύνεται
μα πάθος για την μέσα έκφραση μιας ασυναρτησίας
μιας αταξίας που θα γίνει παρανάλωμα
αν δεν τα παίξουμε όλα για όλα

Όταν οι άλλοι, αδιάφοροι, με σιγουριά
ξοδεύονται άσκοπα ή ετοιμάζονται το βράδυ
να πεθάνουν, όλη τη νύχτα ψάχνω για ψηφίδες
αδιάφθορες μες στον μονόλογο τον καθημερινό
κι ας είναι οι πιο φθαρμένες. Να φεγγρίζουν
μες στο πυκνό σκοτάδι τους σαν τ’ αχαμνά ζωύφια
τυχαίες, σκοτωμένες απ’ το νόημα
με αίσθημα ποτισμένες


Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου
απο την συλλογή Ο Θάνατος του Μύρωνα

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

Ναυάγιο



του είπε Μάθε με να επιπλέω / να μην φτάσω στον βυθό.

και ο φελλός της απάντησε Αγκάλιασε με.

και βούλιαξαν μαζί.

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

θα είχαν όλα αποκαλυφτεί αν δεν χτυπούσε το τηλέφωνο

στο ταξίδι

θα ζήσουμε και θα γελάσουμε
έξη μέτρα κάτω από την τρέλα
τα σάλια ποτάμι και από πάνω γέφυρα ξεφτίλα


θα ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου μαζεύοντας φώς

θα κατηγορώ τους αναίσθητους για την ευτυχία τους

θα μαζεύεις ότι γαλόνια μου ξήλωσε η σερβιτόρα αρτίστα αντιστασιακή

ταγκό σε τεντωμένο σκοινί / υποσχέσεις θηλιές ελπίδες / κουρέλια κουρέλια κουρέλια / σημαίες κυματιστές σαν κύμα τσουνάμι μας πνίγουν και μουρμουρίζει το τέρας το απότομο το χοντρό το αυτοκτονικό το κοροϊδευτικό το αλκοόλ

αγάπη. . . . αγάπη. . . αγάπη

και απαντάς

απάτη. . . απάτη. . .απάτη

γυάλινε μου αντάρτη και έρωτα προσωρινέ αντάρτη κυονοπόγωνα άρχοντα θηριοδαμαστή που στιγμές αρμέγεις και περισσεύει ότι περισσεύει για του...................................................................................................................... ντριννννννννν ντριννννννννν

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Γράμμα στην Ζυστίν 12

η Amy μου έδωσε δουλειά. 100 την φορά και ήταν κάπως υποφερτές οι μέρες.ηρθαν και κρύα επιτέλους.στο δρόμο δεν κοιτάω πια τα πρόσωπα.δεν τους παρατηρώ.αφήνω ανεύθυνα και πρόστυχα να χάνονται οι στιγμές.
οι κουβέντες όταν λιγοστεύουν γίνονται πιο βαριές.αποκτούν ένα φιλοσοφικό βάρος που σιχαίνομαι - Κάτι ξέρεις εσύ που στοιχηματίζεις στην σιωπή.
ισως η απάθεια να είναι ένα είδος επιμονής και στο τέλος ένα δώρο από κάποιον που θα σου δώσει σημασία. λίγη σημασία. δωρεάν σημασία σημασία.
σκέψου να ζητιανεύουμε σημασία και να μας πλασάρουν λογική..όχι κοινή λογική - ένα δωμάτιο που κάνεις δεν έχει μπει μέσα και όλο τέρατα και άλλες χίλιες δυο μαλακίες σκέφτονται για αυτό - αλλα την λογική τους - μην με ρωτάς αν έχεις άδικο όταν είσαι κάτι παραπάνω απο σίγουρη ότι έχεις δίκιο.είναι ενοχλητικό.
η Αmy είπε στον Κολασμένο Καλόγερο από την Ρωσία να μας σερβίρει.εκείνος υπάκουσε.έφερε βότκα και Πιροσκί.η ώρα περνούσε ευχάριστα.

και εσύ;


της Α. / γιορτή δημοκρατίας



΄΄να τους βάζαμε όλους μέσα στα βαγόνια
να ξεκινούσε το τραίνο
και να τους αρχίζαμε στις μπάτσες...΄΄

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

Εκλογές




΄΄Κάποιος
πρέπει
να αλλάξει
την λάμπα
στο μπουρδέλο

και
οι Πουτάνες απεργούν...΄΄