Μαρία

 - . . . Ψόφα κι άλλο αν είναι αλλού.
 - Τίποτα δεν σου δίνει σημασία να σε σκοτώσει.
- Δεν με βρήκαν ακόμα. Λογάκια, ζεστός αέρας. . .Κάτι φιλιά πεταχτά και κάτι φιλιά πεταμένα. . .
- Σε ακούω. . . Μόνο να σε ακούω και τα έχω καταλάβει όλα.
- Όλα;
- Ναι. . . Μια μαλακισμένη ιδιοφυΐα, με ψηφιακή υποστήριξη.
- Οκτώβρης; Ναι. . . Τώρα σε πιάνει η μαλακία. . .
- Όλοι οι άνεμοι είναι δικοί μου. . . Τους αφήνω να πάνε όπου θέλουν και εκείνοι γυρίζουν και χαϊδεύουν πάλι την μάπα μου.
- Σιγά την μάπα. . .
- Τα λες αυτά επειδή το μουνί σου χόρτασε περιπέτεια. . . Δες και λίγο παρακάτω. . .
- Το λάκκο σου ρε θα δω και. . .


 ( Είναι μερικά επίθετα σαν ξόρκια. Τα λες φωναχτά, τα σκέφτεσαι και ΜΠΑΜ ένα κόσμος ολόκληρος μπροστά σου. . . Κάφκα. . . Κάφκα και μικραίνουν όλα μέχρι που όλος ο κόσμος χαζός, έξυπνος, πεινασμένος, πιο πεινασμένος, χορτάτος και σκασμένος, γίνεται ένα αλλά με τρόπο πατείς με/γαμώ σε. . . Ντοστογιέφσκι. . . Σου έρχεται η βότκα και το κρύο της Ρωσίας που καθάρισε κάμποσους στρατούς και άλλα πολλά πιο πέρα από την ανατομία. . . Καρυωτάκης, σκέτος, παιχνιδιάρης Ελληνικός - παίρνοντας εργαλεία από Γάλλους κωλοτρυπίδια από το αλκοόλ που κοιτούσαν μακριά, τα ρίχνει στο τουρλουμπούκι που βλέπεις στο χαρτί και βγαίνει ένα γέλιο περίεργο που κλείνει με αίμα δικό του λογαριασμούς και φεύγει. . .  Μπουλγκάκοφ. . . Όλα είναι πιθανά με αυτό, κλείνει πονηρά το μάτι και όλα χάνονται για να ξαναβρεθούν όπως χάθηκαν. . . Είναι και άλλα. . . Πες μου όμως χαρά μου γεωγραφικά αντιδιαμετρικό μου, τι αντέχεις; Ένα γέλιο που θα ξεκάνει όλη αυτή την παρέλαση καριόληδων που σε πλήγωσε; Θα είμαι εδώ. . . Τρύπιο στομάχι, λυμένα κορδόνια, μυαλό αγάμητο σχεδόν. . . Σε περιμένω ολόκληρη. . . Ένα ανάθεμα από νότες θα σε υποδεχτεί. . .  
Και όλα καλύτερα. . . ).

- Πάω να κουβαλήσω.