απόψε είπα τις βλακείες κόψε
άσε την θλίψη να πήξει
τα μάτια σου να τρέξουν
και αυτά που είναι μακριά ας περάσουν απ΄ δω καμιά φορά
στην ταράτσα τα όπλα αφημένα στο τραπέζι, η όρεξη μας περιπαίζει
με ένα Χάρο δυο μυαλά σαν αμόνια / διψάω για σένα και εσύ θέλεις να με πνίξεις
μας πληρώνουν για να μην τραγουδάμε
- ο διπλανός μου δεν θα ήθελε για τίποτα την θέση μου
όμως ευγενικά του την προσφέρω, τον χαιρετάω
στρατιωτικά, η γυναίκα μου καπνίζει
σιχτιρίζει το σύμπαν από το πρωί,
αν είχαμε παιδιά θα μας σκότωναν
ή θα μας δίνανε για υιοθεσία.
μας λαδώνουν για να γλιστράμε στης πόλης το κέντρο -
εσύ λάμπεις εγώ γαβγίζω, κάποιος κερδίζει δυο τρία λεπτά
αβαντάζ να τρέξει πριν τον κυνηγήσουν, οι ευχές μας
πιάνουνε αέρα μόνο και τον αφήνουν.
μας υποχρεώνουν αλλά δεν ξέρουν ότι μας αρέσει -
η Βασίλισσα ξεμωραμένη την κανονίζουν οι Φρουροί,
ο Βασιλιάς ματωμένος σέρνεται για να πέσει
στον θρόνο, Άνεργοι όλοι παρακολουθούν
με αγωνία.
μας το χτυπάνε για να μην ξεχνάμε -
ασχημομούρες και φιλόδοξοι θα διασκεδάσουν
θα πέσουν οι τιμές στους καθρέφτες
θα ανεβεί η τιμή του κρέατος και κάθε διάθεση
μέχρι τα άστρα.
. . . .
παίρνουμε ναρκωτικά / είμαστε ευτυχισμένοι
παίρνουμε εσάς / είστε καταδικασμένοι
παίρνουμε δρόμο / είστε χιλιόμετρα είστε βάσανα και πορεία μεγάλη
είστε μια κυρία και τσουβάλι / ζωή διπλωμένη στο ράφι πάνω
πια δεν ρωτάω σε αφήνω και πονάω, δεν ρωτάω. . .
έμαθα πια και σε κοιτάω. . .
11 / 11 / 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου