Νόμιζε σε αυτό το όνειρο ότι βρήκε τα κλειδιά μα όταν την ξύπνησαν, κλειδωμένη για πάντα ήταν.

Μου είπε ότι έχει μανιοκατάθλιψη. . . Της είπα ότι με ταλαιπωρούν έξη μήνες διάρροιες έξη μήνες δυσκοιλιότητα. Γέλασε και άρχισε να μοιράζει τα φύλλα, τα ποτήρια, τα τραγούδια, τα κομμάτια της, τα περισσεύματα μου τα χαζά. . .

- Σε ένα σώμα ζω  Με ένα ψέμα ταξιδεύω 

'' Σεβτάς είν’ αυτός, δεν είναι τσορβάς...· έρωντας είναι, δεν είναι γέρωντας.'' . .  διάβαζε δυνατά Παπαδιαμάντη και εγώ θυμόμουν το φαρμάκι του Ροΐδη  που ως σήμερα μοσχοβολά, ο Σκορδάς με τον μαστραπά στο χέρι γεμάτο ούζο.  . .Παίρνει τα χειρόγραφα και βάζει πάνω τους το τηγάνι με τα αυγά και τα λουκάνικα. . . Είμαι ευτυχισμένος και μου λέει θέλεις λίγο να δοκιμάσεις;

Παλιές, παλιές εποχές 
Σκόνη ελληνική το Καλοκαίρι
Λάσπη ελληνικότερη το Χειμώνα  
Με σπίτια ξεκλείδωτα και κλειδαράδες άνεργους
Απωθημένα τοκισμένα μέχρι να σκάσει η σάρκα
Νεύρα τσακισμένα χαλί να πατήσουν ξυπόλητοι αυτοί που ξέρουν να μισούν.  

Ο Πατέρας έχει τριάντα ευρώ σε Ελβετική τράπεζα. . . Ταξίδια, Κορδελιό, Πάτρα, Σιάτιστα, Σοχός, Λάρνακα, Λεμεσός, δεν θα ρθω να δω μνημεία, τι σερβίρουν στους τουρίστες και ντόπια περηφάνια με μπαχάρια. . . Μόνο πρόσωπα που θυμούνται το όνομα μου το άχρηστο, για αυτό θα φύγω. . . 

Σκόνταψε ή Ξέπεσε; 

Δεν πουλήθηκε ή Δεν τον αγόρασε κανείς;

 Ήταν καβλωμένη, υγρή και εμένα μου πονούσαν τα κόκαλα από την υγρασία, ήταν σαν ήπειρος και εγώ χαμένος να μασάω χάρτες να διασκεδάζω να δίνω στον Πόνο σχήμα με τα καβούρια να χορεύουν μέσα μου. . . Πιο γρήγορος σπάει κάθε ρεκόρ επειδή τον κυνηγάνε. . . Κίνητρα κίνητρα γεμάτα λεκέδες χώματα πληγές, τα ζάρια από τα δόντια μου, κουμάρι και δαγκωματιές, ιστορίες θλιβερές με αίτια οικονομικά και λύσεις πένθιμες, αναγκαίες.  

Κερατούδες Βαλκυριές βυζαρούδες με φτερά
Καφέδες στην σειρά μετά το
Πιόμα και ένα ασημένιο ντέφι 
Κόσμημα στα χέρια σου
Κόσμημα εσύ.