Πρίμα μπαλαρίνα και φωνή που σκίζει τον ουρανό, στο πίσω κάθισμα να ουρλιάζει - Γίνομαι τρελή τώρα. . . Δεν είναι τρελή, γίνετε τρελή, εξελίσσετε αλλά δεν διασπάται. . . Ο άλλος που οδηγάει φωνάζει και αυτός. . . Το αμάξι σιγά σιγά παρεκκλίνει από την ευθεία. . . Θα σκοτωθούμε; Όχι. . . Αγαπάνε και αγαπιούνται. . . Σκέφτομαι πω κάνα φτηνό αστείο για ματζίρηδες; Δεν ταιριάζει. . . Λέω - Έχουμε την πρώτη γενιά πολιτικών και άλλων παρατρεχάμενων που δεν θα αξιωθεί να δει το όνομα της σε οδό ή λεωφόρο. . . Οι οικογένειες τους δεν θα καυλώσουν με αυτή την τιμή, θα έχουν όμως να φάνε τουλάχιστον. . . Δεν μου δίνουν σημασία. . . Χαζεύω από το παράθυρο. . . Κορίτσια κουρασμένα πάνε πέρα δώθε, στην τσέπη μου έχω τα ρέστα και το πακέτο είναι γεμάτο. . . Ο καβγάς συνεχίζεται. . . Θα τα βρούνε όμως. . . Ανακωχή και ο,τι τους μείνει κέρδος είναι. . . Σε λίγο θα με αφήσουν κοντά στο σπίτι μου και θα συνεχίσουν. . . Θα γλυτώσουν από μένα. . . Μόνο εγώ δεν γλυτώνω από μένα. . . Ευτυχώς. . .
Κάποια άλλη φορά, σε ένα άλλο αμάξι, πάλι συνοδηγός και ο οδηγός να έχει βάλει στην διαπασών το Sea of Love, να γαβγίζει ο Waits, να καπνίζω με δυο ρουφηξιές γερές τα τσιγάρα και να τα πετάω από το παράθυρο, τραγουδώντας με φάλτσα σε βαθμό κακουργήματος. . . Να τρέχει ο άλλος σαν τρελός και εγώ να μην λέω τίποτα επειδή τίποτα δεν με ένοιαζε. . . Καλοκαίρι ήταν και είχε δροσιά. . . Αυτό έφτιαχνε τα πράγματα. . . Τουλάχιστον για λίγο. . .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου