Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011


καθόταν σε ένα παγκάκι
και έκλαιγε

έκατσα δίπλα της

δεν μου έδωσε σημασία

τότε άρχισα να κλαίω
κι εγώ / πιο δυνατά
από εκείνη

σκούπισε το
πρόσωπο της
και με κοίταξε
ήρεμη, με απορία

είχε ξαναβρεί
τις δυνάμεις
τον εαυτό της

αμέσως γύρισα
και της έριξα
μια ανάποδη

έπεσε κάτω

έφυγα για
άλλα παγκάκια.

6 σχόλια:

rainmaker's phantom είπε...

Στα άλλα παγκάκια δε σε στοίχιωσε το φάντασμα της?
Η εικόνα της...?
Εκείνη..?

Β.Σ. είπε...

καθέ παγκάκι έχει και το αναλογό πισινό σε αυτο προσγειωμένο. . . δεν είναι όλοι ίδιοι.

rainmaker's phantom είπε...

Ίσα ίσα που η τόσο μεγάλη απόσταση και η διαφορετικότητα τα κάνει όλα πανομοιότυπα νομίζω=/

Β.Σ. είπε...

θα συμφωνήσω.... σαν να τρέχεις ενώ απο κάτω τρέχει αντίθετα το έδαφος.... και έτσι μένεις στο ίδιο σημείο.

rainmaker's phantom είπε...

Ακριβώς αυτό εννοώ...=)
Όμορφο μπλογκ:)
Καλό βράδυ!

Β.Σ. είπε...

καλό ξημέρωμα....