Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

σπαράγματα ή το νόημα που μου πήρες 9


ένας πόνος κάτω αριστερά, το χέρι να τρέμει
η πόλη βράζει
πριν καεί
σκέφτομαι τόσο εγωιστικά
σκέφτομαι. . .

με όλες τις κακίες και όλες τις προκαταλήψεις μου
με όλες τις στιγμές που γίνομαι ανυπόφορος
απαράδεκτος
επιπόλαιος

όλοι εν δυνάμει εχθροί και φίλοι

μιλάω πολύ

λέω πάντα τα ίδια

σε μια προσπάθεια
που δεν τελειώνει
από εμένα

από μόνη της
πάντα.

-

φάε λίγο
από το
δικό σου
τομάρι

φάε λίγο
να βρείς
ψυχή
να χορτάσεις

μην φοβηθείς
και ξεράσεις
φάε
την ψυχή
σου
να χορτάσεις.

- -

έσβηνε το τσιγάρο
μετά από δυο
τρεις ρουφηξιές

καθάριζα τα τασάκια

έβριζε το σύμπαν
άφοβα
γελούσα
και φοβόμουν

σε πενήντα δύο
πακέτα που
είχε αδειάσει

την είχα ζωγραφίσει


΄΄αγαπηθήκαμε
κάποτε, ε;΄΄