είναι μικρές λέξεις σαν αναπνοές - ίσα ίσα για να ζήσεις. . . τις βάζεις δίπλα δίπλα και βγαίνει ένας βαθύς αναστεναγμός - δεν ταιριάζουν όμως, ξεχειλίζουν από δω και από 'κει . . δεν καταπίνονται με τίποτα.
είναι μικροί άνθρωποι που κάθονται δίπλα σου. . . με ένα κόλπο να σε εξαφανίσουν προσπαθούν. . . χάνονται κομμάτια σου και όμως μένεις - όσος μένεις - εκεί. . .
''δεν χάθηκε και τίποτα''
Με κάνεις να γελάω. . . παλιός στίχος, πικρός. . . Στον πιο φιλόξενο βούρκο της πόλης - σε ένα σπίτι στην Αγίας Σοφίας κάτω από την Κασσάνδρου. Για να μπεις μέσα, έκανες πρώτα αντιτετανικό ορό. Tα πατώματα να βουλιάζουν, οι τοίχοι έτοιμοι να πέσουν με αυτά που ακούνε αλλά τους τους κρατάνε τα χρώματα τους και στην κουζίνα, η χαρά του αρχαιολόγου. Στο καναπέ ένας καφεπράσινος λεκές σε σχήμα ανθρώπινο. . . Κάποιος πέθανε και έλιωσε εδώ αλλά με ένα ριχτάρι πάνω στον καναπέ δεν φαίνεται τίποτα. . . Η τηλεόραση στην διαπασών να δείχνει μπούτια, βυζιά, φασίστες, καρτούν ξεφτιλισμένα, ηλίθιους με λεζάντα από κάτω και πολλούς - πάρα πολλούς καλοπληρωμένους. . . Φοράω το πορτατίφ στο κεφάλι, κρατάω μια λάμπα, τραγουδάω - κάνω ότι τραγουδάω, η φωνή μου είναι ότι πρέπει για να φωνάξει ΦΩΤΙΑ ή ΒΟΗΘΕΙΑ - και μια κιθάρα ζωγραφισμένη με στίχους, σουρωμένους από αχώνευτους, της ΄΄ Ένρινης Χώρας΄΄.
Αδειάσανε πολλά μπουκάλια και τίποτα σημαντικό δεν έγινε. Σερνόμασταν αλλά υπήρχε ορμή και μουσική. . . Στις τρεις το ξημέρωμα ο Πάνος πάνω από ένα βαθύ τηγάνι φτιάχνει τραχανά. . . Ψωμί γιοκ, μόνο κάτι παξιμάδια που έφερα, λίγο σαλάμι αέρος και ρετσίνα από την Νεμέα - η καλύτερη ποιότητα, όχι μαλακίες. Με τον τραχανά κάπου ένα δίωρο βρασμένο με μια φλογίτσα τόση δα, τρώμε και δεν μιλάμε. . . Ο Πάνος ουρλιάζει στην μακρινή αγάπη του στην οθόνη. . . Θέλω να κοιμηθώ όμως σκέφτομαι εκείνη που πριν λίγες ώρες με ρώτησε αν γράφω. . . Της είπα ότι έχω γράψει ένα βιβλίο με πολλά βιβλία μέσα του και πολλούς ανθρώπους. . . - Σαν μακριά ουρά που περιμένει στο νοσοκομείο; - Ακριβώς. . . Ο κόλπος, η κάλπη, το κόλπο. . . Ο ψόφος και η ψήφος. . . . Οι μελλοθάνατοι έσονται πρώτοι. . .
Μετά έμαθα από κάποιον ότι αν τις ζουλίξεις τα βυζιά κάνει σαν τα παιχνίδια, τα λούτρινα αρκουδάκια που όταν τα πιέζεις σκούζουνε. . . Ηχητικά εφέ στην ζωή μας.
Κάποια στιγμή στην τηλεόραση εμφανίζεται και ο Βέλτσος σε μια εκπομπή να μιλάει για το Ζεϊμπέκικο . . Τα λέει καλά και τον καταλαβαίνω. . . Μετά τον δείχνει να χορεύει με έναν απέριττο τρόπο. . . Όλες οι κινήσεις φυσικές, αρμονικές, καμιά επιτήδευση. . . Δεν του το είχα.
Στο διπλανό δωμάτιο τα πράγματα είναι πιο ζωντανά. . . Κάποιος δεν περιμένει την αποποινικοποίηση και μια που τις περισσεύουν πολλά στα κατάλληλα σημεία τον βλέπει σαν θεό ή ημίθεο όταν είναι ημίγυμνος. Μάχη σώμα με σώμα και
εμείς τρώμε τραχανά.
Ό,τι πρέπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου