κατανόηση, λίγη

όταν σκίζεις το
αυτοκόλλητο από
το μπουκάλι της μπύρας
μοιάζεις με κάποια που
μαδούσε λουλούδια και
έτρωγε τα πέταλα.

τα βράδια όλα φαίνονται
να είναι δικά σου / μου
αφήνεις όμως τον χώρο να
σου πω ένα εκατομμύριο
ιστορίες που έχεις ξανακούσει
και γελάς κάθε φόρα
όπως την πρώτη.

όταν το πρωί προσπαθείς
να θυμηθείς και να σταθείς
στα πόδια σου / με κοιτάς
και όλα είναι τόσο φυσικά
δέχεσαι την μοίρα σου
και με χαϊδεύεις.


όταν φεύγεις αφήνεις
πάντα ανοιχτή την
πόρτα / να σε ακολουθήσω
να χαθούμε να πάμε παρακάτω
αλλά δεν κουνιέμαι
από την θέση μου / μένω εκεί
που θα με βρίσκεις πάντα.


δεν είμαι ήρωας
αλλά είμαι εκεί
δεν είμαι ωραίος
αλλά είμαι εκεί
δεν είμαι καλός
αλλά είμαι εκεί

με ρυθμό
όπως η καρδιά σου
με λύπη
όπως η ψυχή σου
με ειρωνεία
όπως κάθε ζωή

δεν καταλαβαίνεις;

όμως
είμαι

εκεί.