καθόταν σε ένα παγκάκι
και έκλαιγε
έκατσα δίπλα της
δεν μου έδωσε σημασία
τότε άρχισα να κλαίω
κι εγώ / πιο δυνατά
από εκείνη
σκούπισε το
πρόσωπο της
και με κοίταξε
ήρεμη, με απορία
είχε ξαναβρεί
τις δυνάμεις
τον εαυτό της
αμέσως γύρισα
και της έριξα
μια ανάποδη
έπεσε κάτω
έφυγα για
άλλα παγκάκια.
6 σχόλια:
Στα άλλα παγκάκια δε σε στοίχιωσε το φάντασμα της?
Η εικόνα της...?
Εκείνη..?
καθέ παγκάκι έχει και το αναλογό πισινό σε αυτο προσγειωμένο. . . δεν είναι όλοι ίδιοι.
Ίσα ίσα που η τόσο μεγάλη απόσταση και η διαφορετικότητα τα κάνει όλα πανομοιότυπα νομίζω=/
θα συμφωνήσω.... σαν να τρέχεις ενώ απο κάτω τρέχει αντίθετα το έδαφος.... και έτσι μένεις στο ίδιο σημείο.
Ακριβώς αυτό εννοώ...=)
Όμορφο μπλογκ:)
Καλό βράδυ!
καλό ξημέρωμα....
Δημοσίευση σχολίου