σημείωση

να ανακαινίσουμε την Κόλαση

να απαλλοτριωθεί ο Παράδεισος

να πούμε ότι σκεφτόμαστε
και να σκεφτούμε κάτι
που κανείς δεν λέει

το δέρμα μας ελαστικό λευκό από την μοναξιά γλιστράει παντού
ο λογισμός μας καίγεται και μετά δεν υπάρχει

ένας άγιος περπατάει πάνω στο ποτήρι μου και μια αμαρτωλή που ξέχασε να ζητήσει συγχώρεση με σερβίρει / με τον κολασμένο καλόγερο για Βότκα και Πιροσκί την
Νύχτα όπου όλοι λέγανε ΄΄Σ΄ αγαπώ΄΄, την Νύχτα που είπανε κάπου
να πάνε διασκεδάσουν
και να πεθάνουν μαζί.