τώρα όμως

περίεργη γεύση στο στόμα / μετά το φιλί - Αμνησία / κι η γλώσσα Θάνατος / το μούδιασμα στο σώμα υποχωρεί / αρχίζω να με υπολογίζω πάλι / δεν γίνεται αλλιώς, δεν υπάρχει χρόνος - αυτός ο βήχας. . . / το παλτό και τα μαύρα ρούχα - η πανοπλία ενάντια στο πένθος / και δυο, το πολύ τρία ταξίδια.

καταραμένα μπουκάλια και κουτάκια. . . το ένα φέρνει το άλλο και μετά δεν μπορώ να σταυρώσω άνθρωπο να με ακούσει. γυρίζω πίσω με τα πόδια και σταματάω σε περίπτερα. μια νεαρή περιπτερού με ρωτάει ΄΄Είναι ακόμα κλειστή η Εγνατία;΄΄, ΄΄Ναι και δεν ξέρουν πότε θα την ανοίξουν, ρώτησα κάτι πιτσιρικάδες μπάτσους. . . γιατί ρωτάς;΄΄, ΄΄Τίποτα. . . χαίρομαι όμως, κάποιος που δεν θέλω, δεν μπορεί να κατέβει κέντρο. . . χιχιχιχι΄΄. καλή κοπέλα. . . αύριο μπορεί να της μπουρλοτιάσουν το περίπτερο και αυτός που δεν δεν θέλει να δει ίσως την σώσει και εκείνη τον δεί με άλλο μάτι.

ένας παππούς στον σταθμό κάθεται πάνω σε μια εφημερίδα. στην εφημερίδα υπάρχει κατάλογος με τους 6000 μεγαλύτερους οφειλέτες προς το κράτος. η ειρωνεία είναι ότι ο γέρος μου ζητάει να του αγοράσω ένα κρουασάν να φάει. μουνοπανάδες. . . του αγοράζω το κρουασάν και ένα μπουκαλάκι νερό. . . σαν μικρό παιδί τα κοίταζε. . . φεύγω, παραπατώ, δεν υπάρχει κανένα νόημα. . . στο λεωφορείο βρήκα πολλές ελεύθερες θέσεις.