κολάζ που (δεν) κολάζει - σημειώσεις

χθες η καρδιά μου σταμάτησε για λίγο. οι σκέψεις μου ανακατωθήκανε και προσπάθησα να ντουμπλάρω την όποια αλήθεια είχα να πω ήμουν έτοιμος.

΄΄το μοναδικό ταξίδι που έχω κάνει στο εξωτερικό ήταν στην Πάτρα΄΄

παίζαμε με τον Βότση σε μια ταινία του Carpenter, ήμασταν εξαιρετικοί. εκείνος στριφογύριζε μέσα σε κατσαρόλες και εγώ του έλεγα με έναν πειστικό τρόπο ότι θα κόψω το ποτό. μια κοπέλα μας έτρωγε με τα μάτια της. αυτές οι κανιβαλικές ορέξεις, αυτές οι καρναβαλικές διαθέσεις χωρίς τέλος. . .

μια καλλονή με ουρολοίμωξη κοιτάει από τον φεγγίτη να δει αν ο θεός μοιράζει χαρτονομίσματα

σε έκανα κάποτε να γελάσεις / γέρασα τώρα και άφησα την λογική να τακτοποιήσει τις αποσκευές μου / δεν βρέθηκε ακόμα κάποιος να με στείλει στον διάολο - 4 απόπειρες αλλά το θέλημα τους δεν έγινε.

σαν μαραθωνοδρόμοι μετά την Ανάσταση, με τις λαμπάδες, τρέχαμε να πάμε να φάμε. . .

με τα ίδια τραγούδια γαμούσαν, με τα ίδια τραγούδια τρώγανε ο ένας τον άλλον, με τα ίδια τραγούδια. . . κανείς δεν ήξερε τον δημιουργό τους, γιατί ο δημιουργός δεν υπήρξε ποτέ αλλά μπορούμε να φτιάξουμε έναν και όταν αρχίσει την γκρίνια τον συνταξιοδοτούμε ή τον πετάμε από τον παράθυρο.

λίγος ρυθμός στην αναπνοή / λίγη κατανόηση στο φιλί

η καλύτερη σερβιτόρα από το 2007 η Νικολέτα και εγώ να ουρλιάζω σαν σκύλος, πιστεύοντας ότι τραγουδάω, ο Ντίνος δείχνει κατανόηση. η κυρία Μαρία με τον σύζυγο της δείχνει και αυτή κατανόηση. όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί. τουλάχιστον χθες

να μην ξεχάσω να πουλήσω το μουνοχαϊκου στον Καλογήρου, να βγάλω τον Χειμώνα.

424

Γιατρέ μου, το ξέρω δεν μπορείτε να με καταλάβετε, ούτε και εγώ μπορώ να σας συμπαθήσω αλλά είστε επιστήμονας και πρέπει κάτι να κάνετε. . . Πονάω εδώ και μέρες. . . εδώ και μήνες. . ξερνώ αίμα, χέζω αίμα - τόσο αίμα δεν πίστευα ότι είχα για να βγάλω. . . Θα ήμουν πρόγευμα, κυρίως πιάτο και επιδόρπιο μαζί για τους βουρδούλακες. . . Πονάω και σέρνομαι. . . Υπήρξαν όμως και καλές μέρες χωρίς εντάσεις. . . Ήμουν καλύτερος άνθρωπος από αυτόν που σας μιλάει τώρα. . . Ακόμα όμως δεν έχω κάνει κακό σε κανέναν, πέρα από λεκτικούς χαρακτηρισμούς που μόνο γέλιο ή περιφρόνηση προκαλούν. . . Αν πίνω; Ναι . . Αλλά το έχω μετριάσει, πιστέψτε με. Εν υπηρεσία δεν έχω πιει ποτέ. Μόνο στις εξόδους καμιά φορά το παρακάνω. Μα το πρωί είμαι εντάξει. . . Κουβαλάμε από τις 8 το πρωί μέχρι τις 2 το μεσημέρι . . . Μεταστάθμευση Ταξιαρχίας. . . Μια φορά στα εκατό χρόνια, γιατρέ μου συμβαίνει αυτό. . . Πονάω, Γιατρέ. . . Θέλω μια άδεια να μου υπογράψετε. . . Έχω δέκα μέρες ειδική άδεια. . . δώστε μου τες όλες. . . Κρατήστε με όσες μέρες θέλετε εδω μέσα. . Κάντε μου πειράματα. . . Τσιμπίστε όποιο όργανο θέλετε - εκτός από το συκώτι, δεν συμφέρει -Δώστε μου ότι αγωγή θέλετε. . . Πρέπει να φύγω. Πρέπει να τελειώσω κάτι που άρχισα πριν μπλέξω με τους μαλάκες. . . Όχι τίποτα σημαντικό. . . Να κάνω κάποιο μεροκάματο. . . Όχι. . Κοπέλα δεν υπάρχει και ούτε υπήρξε. . . Μην με κοιτάτε υπεροπτικά. . . Ξέρω τον βαθμό σας. . . Θέλω τις μέρες που έχω υπόλοιπο. . . Δεν μπορώ να πάρω τιμητική. . . Δεν ξέρω απο αυτά. . . Θέλω τις μέρες που έχω υπόλοιπο. . . Όλες. . .Θα μου τις δώσετε;

- Αν το θέτεις έτσι, ναι.

Ιούνιος 2010

τέρμα

καίγονται πολλοί
και μια σπίθα
δεν βλέπεις

χάνονται πολλοί
και όλοι
είναι μπροστά σου

πονούσα
ούρλιαξα
μου έγνεφες ΄΄Σιωπή΄΄

τώρα δεν υπολογίζω
τώρα δεν μετράω
ανάποδα
πότε θα γίνει το
θαύμα

τώρα γυρίζω
και σε τρομάζω
να νιώσεις επιτέλους
τον εαυτό σου
και να με κεράσεις
τίποτα.

λίγο πιο κάτω από την Κασσάνδρου

είναι μικρές λέξεις σαν αναπνοές - ίσα ίσα για να ζήσεις. . . τις βάζεις δίπλα δίπλα και βγαίνει ένας βαθύς αναστεναγμός - δεν ταιριάζουν όμως, ξεχειλίζουν από δω και από 'κει . . δεν καταπίνονται με τίποτα.

είναι μικροί άνθρωποι που κάθονται δίπλα σου. . . με ένα κόλπο να σε εξαφανίσουν προσπαθούν. . . χάνονται κομμάτια σου και όμως μένεις - όσος μένεις - εκεί. . .

''δεν χάθηκε και τίποτα''

  Με κάνεις να γελάω. . . παλιός στίχος, πικρός. . . Στον πιο φιλόξενο βούρκο της πόλης - σε ένα σπίτι στην Αγίας Σοφίας κάτω από την Κασσάνδρου. Για να μπεις μέσα, έκανες πρώτα αντιτετανικό ορό. Tα πατώματα να βουλιάζουν, οι τοίχοι έτοιμοι να πέσουν με αυτά που ακούνε αλλά τους τους κρατάνε τα χρώματα τους και στην κουζίνα, η χαρά του αρχαιολόγου. Στο καναπέ ένας καφεπράσινος λεκές σε σχήμα ανθρώπινο. . . Κάποιος πέθανε και έλιωσε εδώ αλλά με ένα ριχτάρι πάνω στον καναπέ δεν φαίνεται τίποτα. . . Η τηλεόραση στην διαπασών να δείχνει μπούτια, βυζιά, φασίστες, καρτούν ξεφτιλισμένα, ηλίθιους με λεζάντα από κάτω και πολλούς - πάρα πολλούς καλοπληρωμένους. . . Φοράω το πορτατίφ στο κεφάλι, κρατάω μια λάμπα, τραγουδάω - κάνω ότι τραγουδάω, η φωνή μου είναι ότι πρέπει για να φωνάξει ΦΩΤΙΑ ή ΒΟΗΘΕΙΑ - και μια κιθάρα ζωγραφισμένη με  στίχους, σουρωμένους από αχώνευτους, της ΄΄ Ένρινης Χώρας΄΄.
  Αδειάσανε πολλά μπουκάλια και τίποτα σημαντικό δεν έγινε. Σερνόμασταν αλλά υπήρχε ορμή και μουσική. . . Στις τρεις το ξημέρωμα ο Πάνος πάνω από ένα βαθύ τηγάνι φτιάχνει τραχανά. . . Ψωμί γιοκ, μόνο κάτι παξιμάδια που έφερα, λίγο σαλάμι αέρος και ρετσίνα από την Νεμέα - η καλύτερη ποιότητα, όχι μαλακίες. Με τον τραχανά κάπου ένα δίωρο βρασμένο με μια φλογίτσα τόση δα, τρώμε και δεν μιλάμε. . . Ο Πάνος ουρλιάζει στην μακρινή αγάπη του στην οθόνη. . . Θέλω να κοιμηθώ όμως σκέφτομαι εκείνη που πριν λίγες ώρες με ρώτησε αν γράφω. . . Της είπα ότι έχω γράψει ένα βιβλίο με πολλά βιβλία μέσα του και πολλούς ανθρώπους. . . - Σαν μακριά ουρά που περιμένει στο νοσοκομείο; - Ακριβώς. . . Ο κόλπος, η κάλπη, το κόλπο. . . Ο ψόφος και η ψήφος. . . . Οι μελλοθάνατοι έσονται πρώτοι. .  .
  Μετά έμαθα από κάποιον ότι αν τις ζουλίξεις τα βυζιά κάνει σαν τα παιχνίδια, τα λούτρινα αρκουδάκια που όταν τα πιέζεις σκούζουνε. . . Ηχητικά εφέ στην ζωή μας.

  Κάποια στιγμή στην τηλεόραση εμφανίζεται και ο Βέλτσος σε μια εκπομπή να μιλάει για το Ζεϊμπέκικο . . Τα λέει καλά και τον καταλαβαίνω. . . Μετά τον δείχνει να χορεύει με έναν απέριττο τρόπο. . . Όλες οι κινήσεις φυσικές, αρμονικές, καμιά επιτήδευση. . . Δεν του το είχα.

  Στο διπλανό δωμάτιο τα πράγματα είναι πιο ζωντανά. . . Κάποιος δεν περιμένει την αποποινικοποίηση και μια που τις περισσεύουν πολλά στα κατάλληλα σημεία τον βλέπει σαν θεό ή ημίθεο όταν είναι ημίγυμνος. Μάχη σώμα με σώμα και
εμείς τρώμε τραχανά.

Ό,τι πρέπει.

 

Modus Vivendi

Ν' αφήνεσαι ράθυμα στο ρεύμα της θάλασσας, να λιμνάζεις
σε τόπους που πρόσκαιρα αγάπησες ή ν' αναλώνεσαι
διαγνώνοντας άσκοπα αθεράπευτες περιπτώσεις.

Να προσμένεις μιαν άνοιξη πως τάχα πλησιάζει
με τη νωχέλεια ηλιόλουστης μέρας που ξάφνου ναυάγησε
μες στις κατάφωτες παραθαλάσσιες κωμοπόλεις.

Να' σαι κατάμονος κι όμως κρυμμένος σε χίλιες καρδιές
να περάσεις στο αίμα αυτών που σ΄αγκάλιασαν πρόσκαιρα
να πληθαίνεις .

Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

«Διαβάζετε εμένα και δεν διαβάζετε τους ποιητές.
Για παράδειγμα δεν διαβάζετε Νίκο - Αλέξη Ασλάνογλου.»

Κατερίνα Γώγου, σε συνέντευξη της

Λ. και Χρ.

ο ελάχιστος ηλίθιος πρότεινε πενήντα ευρώ για κάθε ερωτική του συνεύρεση με την ευρηματική Αγκ. - εκείνη του απάντησε ΄΄Θέλεις πενήντα ευρώ σε μονόευρα, να στα χώσω ένα-ένα στον κώλο, να στον κάνω κουμπαρά.΄΄

ο ελάχιστος ηλίθιος πήρε το ύφος καταραμένου ( γκαντέμηδες ήταν, όχι καταραμένοι. . .) δημιουργού και είπε στον Χρ. ΄΄Δεν είμαι καλά. . .΄΄ και ο Χρ. είπε ΄΄Ωραία. . .΄΄ και συνέχισε τον δρόμο του.

χα. . .

θέλω να σας αγκαλιάσω και τους δυο / να σας πάω το φεγγάρι
να σας κεράσω ό,τι θέλετε και ό,τι δεν φοβάστε
να σας φέρω πενήντα φαμ φατάλ να φάτε και να σας φάνε
να ιδρώσετε με το Moonchild του Beefheart ή του Gallagher
ή το A Million Miles Away του δεύτερου, με το πιάνο να περιγράφει
όλη την καταστροφή πριν την χαρά.

έκλεισα όλους του λογαριασμούς, ντύθηκα στα λευκά
μετά από χρόνια - από το 2007 - και με τα ρέστα
θα κεράσω τα πάντα / αφρισμένες μπύρες σαν κύματα
που σκάνε και ή λυσσασμένες αμαζόνες που καβαλάνε
δίκια και διαθέσεις .

να βγάλω έξω την καρδιά μου να σας την σερβίρω
φλύαρη μες το ποτήρι να σας λέει για τότε που
έπεσα από την σκάλες και κατρακυλούσα μέχρι. . .

να είστε καλά ακόμα και όταν δεν είστε.

No 800

στο τηγάνι ρίχνω λάδι,αυγά, κρεμμύδια, πολλά κρεμμύδια, ψιλοκομμένα, μανιτάρια - τα δοκίμασα πριν, δεν είναι δηλητηριώδη - αλάτι, πιπέρι και μια χειροποίητη σάλτσα. τα τηγανίζω παραπάνω απ΄ ότι πρέπει. . . μαγειρεύω απαίσια αλλά μαγειρεύω μόνο για μένα. . . τι καλοσύνη. . .

ο Τάσος έφυγε στην Ρουμανία, ο Νικολάε και η Έλενα Τσαουσέσκου δεν πέθαναν ήσυχοι στο κρεβάτι τους, εγώ χρωστάω πέντε ευρώ στον Μιχάλη από το χθεσινό υπέροχο γεύμα - μια λεπτομέρεια' 15786237 ρετσίνες και όλοι ταπεινοί και καλοδιάθετοι - δεν έχω λεφτά να πετάξω από το παράθυρο και έτσι μένω ακίνδυνος στην επιστροφή, στο κάθισμα του συνοδηγού. κατηφορίζω τώρα. . . κλεισμένοι δρόμοι, ποδήλατα βολτάρουν, στα λεωφορεία τζαμπαντάν. . τα πόδια μου δεν είναι σίγουρα αν μπορούν να με πάνε εκεί που θέλω. . . ο Βότσης είναι πιο σίγουρος σε αυτό, με το διαστημικό ποδήλατο του, σαν διαολεμένος καβαλάρης έχει κάνει σουρωτήρι όλους τους δρόμους.

στην βιβλιοθήκη πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι, κατεβάζουν βιβλία, χαζεύουν, κάνουν ησυχία. . . όμορφοι άνθρωποι. . . Αποστολίδης, Χάκκας και συνεντεύξεις που πήρε ο Ραπτόπουλος από νεώτερους. τα πόδια μου τρέμουν, λίγη ησυχία. . . λίγη ησυχία. . . στο νοσοκομείο όταν είχε παρατηρήσει η νοσοκόμα ότι τρέμω, της είπα Έχω ρυθμό μέσα μου. . .


όταν ο Waits το 70 κάτι άνοιξε συναυλία του Zappa, οι Ζαππατίστας από κάτω τον γιουχάρανε. ο Waits όμως επέμεινε. γύρω στο 83 άρχισε να ουρλιάζει με μια μαρίμπα να ακολουθεί. έκτοτε συνεχίζει να υποκρίνεται πετυχημένα και να ουρλιάζει. θα ήταν ενδιαφέρον να διασκεύαζε το Willie the Pimp - εννέα λεπτά κιθαριστικής σφαγής με τον Beefheart στα φωνητικά, να μιλάει με τον Θεό. στις 25/10, 6 μέρες μετά τα γενέθλια του Παναγιώτη, κυκλοφορεί ο καινούργιος δίσκος του Waits. BAD AS ME. o Zappa πέθανε το 94 από καρκίνο του Προστάτη και το αγαπημένο του λαχανικό ήταν ο Καπνός. τα γεμάτα ειρωνεία πνευστά από το Hot Rats. . . χαμογελάω. . . - ένας από τους τελευταίους δίσκους που κυκλοφόρησε. . . ο Κίτρινος Καρχαρίας. . . αριστούργημα αλλά δεν καταλαβαίνω Χριστό, μου είχε πει κάποιος στο Πυροβολικό. ο τύπος τα είχε καταλάβει όλα.

σημείωση

εκεί που προσκυνάνε
και ζητάνε πολλά

εκεί που γαμάνε
και χύνουν περιστασιακά

απλώνεται η κωμωδία - ΠΕΛΑΓΙΑ? - και όλα είναι
καλώς πρέπει διακοσμημένα . .

0 ηλίθιος σας ξεγέλασε
και πάει στο διπλανό
μαγαζί

σπαράγματα ή το νόημα που μου πήρες 10 - ΤΕΛΟΣ

- έχεις πάει στην Πρέβεζα;
- πήγα. . . το πιο σημαντικό είναι
ότι γύρισα απο εκεί. .
- χαχαχαχα

οίκτος και στον ιστό μπλεγμένος περιμένεις την χήρα να σε ερωτευτεί. τα ρούχα σου είναι τρύπια και δεν υπερτιμάς τους εχθρούς, δεν υποτιμάς ό,τι είναι έτοιμο να σε σκοτώσει. κανείς δεν είναι περιττός - όλοι έχουν κάτι να προσφέρουν και όλοι κάτι θα ζητήσουν. ζήτησε τα όλα, πάρε τα μισά, αγάπησε το τομάρι σου, πλησίασε την φωτιά, βούτηξε στον πάτο να κάνει η ψυχή σου γκελ, πιο ψηλά από εκεί που μπορεί να φτάσει, πιάσε και ρώτα τον άνεμο, με την πιο εγωιστική, την πιο αλαζονική άποψη, ότι μπορούμε να ζήσουμε. . .
σε ένα ποτήρι είναι όλος ο πολτός, τον κοιτάς και προσπαθείς να τα ξεχωρίσεις, μετά πίνεις και δεν σε γνωρίζει κανείς. λίγο λίγο το δηλητήριο και νομίζεις ότι είσαι άτρωτος μα τελικά σε καθαρίζει το νέκταρ, η γλύκα που δεν μπορείς να γευθείς -


- Άνοιξε μου μια πληγή να ανασάνω / χαρίζω φιλιά.

- Ανοιχτόμυαλοι στις πορείες με ανοιγμένα κεφάλια / μια θηλιά
από γάζα μεταξένια.

- Ανάλαφρη γεννιέμαι κάθε πρωί / μου αγοράζεις ένα τσιγάρο
/ το καπνίζουμε μισό μισό.

- Όλη μέρα κοιμάσαι και το βράδυ πας για ύπνο / ο Χρόνος σου ανήκει /
καμιά νίκη. . .

- Μην μου πιάνεις τον κώλο όταν ονειρεύομαι. . .

- Έχω τον σκοινί και εσύ ανεβασμένη στην σκηνή με κινήσεις τίμιες μου δείχνεις πόσα πρέπει να πληρώσω, δεν διστάζεις αγρίμι μεθυσμένο, δεν νυστάζεις τέρας γαμημένο, ανακάλεις την αγάπη σου και αναιρείς εμένα. - -


τροχονόμος σε μια γελοία παρτούζα, τα κορίτσια στο μπάνιο πλένονται, ο Μεγάλος Εραστής, γυμνός και απλωμένος στην πολυθρόνα με την πούτσα του πεσμένη λίγο πιο πάνω από τον αφαλό, αναρωτιέται τι νόημα έχουν όλα αυτά, δεν με ρωτάει όμως γιατί ξέρει τι θα του πω. πρέπει να φύγω. . . ο Χρόνος μετράει ανάποδα, δεν καταλαβαίνετε . . μόνο πιστεύετε και νομίζετε. . . έχετε τα νομίσματα μα δεν ξέρετε που είναι η σχισμή να τα ρίξετε. . . - - -

το νόημα που μου πήρες σπάραξε, τώρα δεν υπάρχει, σπάραξε, άναψε και πάλι βρήκε αλλού να βολευτεί. γίνονται βλακείες ακόμα. . . αλλά όταν πάω για κάτι καλό. . . εμφανίζονται όλα και τα κατακάθια σιγά σιγά βγαίνουν πάνω και ανθίζουν. . . . μέσα στην βλακεία, την επανάληψη και την ομορφιά.

κατανόηση, λίγη

όταν σκίζεις το
αυτοκόλλητο από
το μπουκάλι της μπύρας
μοιάζεις με κάποια που
μαδούσε λουλούδια και
έτρωγε τα πέταλα.

τα βράδια όλα φαίνονται
να είναι δικά σου / μου
αφήνεις όμως τον χώρο να
σου πω ένα εκατομμύριο
ιστορίες που έχεις ξανακούσει
και γελάς κάθε φόρα
όπως την πρώτη.

όταν το πρωί προσπαθείς
να θυμηθείς και να σταθείς
στα πόδια σου / με κοιτάς
και όλα είναι τόσο φυσικά
δέχεσαι την μοίρα σου
και με χαϊδεύεις.


όταν φεύγεις αφήνεις
πάντα ανοιχτή την
πόρτα / να σε ακολουθήσω
να χαθούμε να πάμε παρακάτω
αλλά δεν κουνιέμαι
από την θέση μου / μένω εκεί
που θα με βρίσκεις πάντα.


δεν είμαι ήρωας
αλλά είμαι εκεί
δεν είμαι ωραίος
αλλά είμαι εκεί
δεν είμαι καλός
αλλά είμαι εκεί

με ρυθμό
όπως η καρδιά σου
με λύπη
όπως η ψυχή σου
με ειρωνεία
όπως κάθε ζωή

δεν καταλαβαίνεις;

όμως
είμαι

εκεί.

ελλιπής

Ήμαστε τρελοί; Τρέχαμε τη νύχτα μέσα στο πάρκο και κουνούσαμε τα κλαδιά.

Φράντς Κάφκα
από τα Ημερολόγια
μετάφραση Αγγέλα Βερυκοκάκη.

αυτοί που δεν καπνίζουνε, δεν πίνουν και δεν τρώνε μαλακίες πεθαίνουν υγιείς λέει μια ρώσικη παροιμία. δεν διαφωνώ αν χαίρονται την ζωή τους όπως και να ΄ναι αυτή. αν δεν την χαίρονται υπάρχουνε τα κόμματα και οι ομάδες. group therapy, alltogether. για κάνα ξύλο για καμιά συζήτηση. . .

στο γραφείο μου τριγυρίζουν μυρμήγκια, ψάχνουν για μεζέ. λεκέδες δεν βρίσκουν ή λίγη ζάχαρη και έτσι χαζεύουν στην οθόνη τα οινοπνεύματα αντιλογίας. φεύγουνε τρομαγμένα σαν να τα χτύπησε εντομοκτόνο. θέλουνε να μου πούνε κάτι. . .

σίγουρα πρέπει να υπάρχουνε κάποιοι που τηλεφωνούν στο 14844 για να ακούσουν μια φωνή που τους λέει και κάτι χρήσιμο΄ με ακρίβεια την ώρα, την σωστή ώρα και αρχίζει να ουρλιάζει ΤΩΡΑ και πάει λέγοντας. αν τους δώσεις ένα ποτήρι νερό θα είναι σκλάβοι σου. . . σαν ηλικιωμένοι γονείς.

Frank Zappa και Franz Kafka - Frank Kappa Franz Zafka. . . παιχνίδια και συμπτώσεις με γράμματα και ονόματα. ο πρώτος ήξερε τον δεύτερο. . . ο δεύτερος δεν ξέρω αν ήθελε να γνωρίσει τον πρώτο. σκέφτομαι τον Kafka όλο και πιο συχνά. είχε ξεκινήσει να γράψει την Δίκη μετά από μια δικιά του δίκη΄ η αρραβωνιαστικιά του Felice Bauer είχε ανακαλύψει τις λάδιες του με μια φίλη της. τον δίκασε στο σαλόνι ενός ξεναδοχείου. τα ξαναβρήκανε αλλά η πουτάνα η φυματίωση τα διάλυσε όλα. κάποτε όμως ξέφυγε από την Πράγα, από την Arbeiter Unfall Versicherungs Anstalt, από τους γονείς του. . . ήταν στο Βερολίνο με τον φύλακα Άγγελο του, την Dora Dymant - σύντροφο του στους τελευταίους και πιο ωραίους έντεκα μήνες της ζωής του. όταν ήταν κοντά στο θάνατο, ζήτησε από τον γιατρό του να του κάνει μια ένεση μορφίνης για να ησυχάσει μια και καλή. ο γιατρός αρνήθηκε. τότε ο Kafka του είπε ''Σκοτώστε με, αλλιώς είστε δολοφόνος''. μες την σύγχυση του πήρε τον γιατρό του για την αδερφή του, Έλλι, και τον παρακάλεσε να απομακρυνθεί για να μην τον μολύνει. ο γιατρός υπάκουσε και ο Κάφκα είπε, τα τελευταία του λόγια όπως λένε, ΄΄Ναι, έτσι - έτσι είναι καλά΄΄. Σε ένα σημείωμα είχε ζητήσει από τον φίλο του, Max Brod, να κάψει όλα του τα χειρόγραφα και τα βιβλία του που είχαν εκδοθεί να μην ξανατυπωθούν. ο Brod δεν έκανε τίποτα από αυτά. το αντίθετο, ρίχτηκε σε ένα αγώνα έκδοσης και διάδοσης του έργου του Kafka. κάτι παρόμοιο, χωρίς να ζητήσει να καταστραφεί ή να επανεκδοθεί το έργο του είπε και ο Zappa σε μια συνέντευξη'

I don't care whether I'm remembered. As a matter of fact, there's a lot of people who would like to forget about me as soon as possible, and I'm on their side! You know? Just ... hurry up and get it over with. I do what I do because I like doing it, I do it for my amusement first, if it amuses you ... that's fine. I'm happy that you'll participate in it. But, uh, after I am dead and gone, there is no need to deal with any of this stuff, because it is not written for future generations, it is not performed for future generations. It is performed for now. Get it while it's hot, you know? That's it. 1


ο Καρυωτάκης - βίος παράλληλος του Kafka - είχε γράψει σε μια επιστολή προς τις γεροντοκόρες τις εποχής του - όσο για τα ποιήματα μου, επαναλαμβάνω ότι αυτά είναι μια προσπάθεια, η οποία δεν ξέρω αν θα καταλήξει πουθενά.2

τα μυρμήγκια έρχονται ξανά. . .

1. Frank Zappa,
από το άλμπουμ The MOFO project / Object (Deluxe Edition)
2.Κ.Γ.Καρυωτάκης,
γράμμα στο περιοδικό Νέα Εστία.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

«Μήπως στην Αθήνα οι άνθρωποι δεν γ[αμάνε] και δεν γ[αμιούνται]; Μήπως δεν υπάρχουν κρεβάτια εκεί; Όλη πια η πεμπτουσία, όλο το μάννα εξ ουρανού κατέβηκε στη Θεσσαλονίκη; Τι πράγματα είναι αυτά;»

σε συνέντευξη στον
Γιώργο Λιάνη
παρμένο απο τα Νέα
18/1/1988

ημερολόγιο; 2

αναμνήσεις και φλέματα, φλεγματικό χιούμορ - ΧΧΧΧΓΓΓΓΓ, ΦΤΟΟΟΟΟΥ - με ένα φύσημα φεύγουν όλα. υπέροχη μέρα σήμερα. απλή ημέρα χωρίς πονοκεφάλους, τα πακέτα γίνανε εξήντα, ολόκληρο φεγγάρι χωράει μέσα, ολόκληρη ζωή. κάποτε θα γίνουνε δυο τράπουλες σωστές και θα παίζω μπιρίμπα - όπως με τον Σκορδά, δυο χρόνια σερί.

- Κατεβάζεις γρήγορα και χάνεις

- Όχι θα τα κρατήσω, να κλείσεις εσύ και να τα πάρω όλα πάνω μου.

- Είναι ρίσκο. . .

φορούσε εκείνα τα χοντρά κοκκάλινα γυαλιά, δήθεν ότι δεν βλέπει και τα μάζευε όλα. άτιμο πράγμα το χαρτί και το κουμάρι.


χθές

σε κάποιους πολλά λεωφορεία περνούν από το σπίτι τους, σε άλλους μόνο ένα - εγώ πηγαίνω με τα πόδια με το βαδίζω και παραμιλώ. . . οι γείτονες είναι ευγενικοί και δεν με σημαδεύουν με γλάστρες.

ο Βότσης λέει ότι είναι κακό να ξεσπάς σε αυτούς που δεν φταίνε και δεν ξέρουν. κάτι ξέρει. κακίες ανακυκλωμένες σαν κουτάκια αλουμινίου με μπύρα και ανασφάλειες. . . αναίτιες ειρωνείες και επιθέσεις που δεν βγάζουνε πουθενά. χαραμοφάηδες ποιητές, κακιά ράτσα με ποιότητα. . .( «Μα είναι ολόκληρη συνοµοταξία τεµπελχανάδων. Παράδειγµα είναι ο Ελύτης». Ντίνος Χριστιανόπουλος σε μια βραδιά προς τιμήν του. . .)

το πράγμα γίνεται καλύτερο, με τον Ντίνο να μου αναλύει, να μου λέει ΄΄Αν δεν μπορείς να αγαπήσεις τον εαυτό σου, δεν θα σε αγαπήσει κανείς. . .΄΄. τα ξέρω. του λέω ότι κάποτε το λεωφορείο θα περάσει και από το δικό μου σπίτι. . . μέχρι τότε θα αγοράζω εισιτήρια για άλλους.

αλλά θυμάμαι. . . μετά από εκείνη την παράσταση. . . μέσα το αμάξι η συμμορία και εγώ απ΄ έξω να κάνω ότι πέφτω, ότι βγάζω το καπέλο που δεν έχω, να υποκλίνομαι σε ένα κοινό τριών ατόμων, εκείνοι να γελάνε. . . ο Άκης ντελίβερι - φυσαρμονίστας να φέρνει τις πάμφθηνες και πεντανόστιμες μπύρες με το ποδήλατο του και να φεύγει. έφυγα με μια σακούλα μπύρες και εγώ και ένα λεχάρι στο δρόμο που δεν ήξερε ότι έχω διαβάσει την Πυραμίδα 67 του Ρένου και τα Άπαντα του Καλογήρου μου έβγαλε μαχαίρι και απαίτησε το παλτό και το κινητό μου. γύρισα την σακούλα με τις μπύρες στον αέρα και του κατάφερα μια γερή στο πρόσωπο. έπεσε και έγινα καπνός. γύρισα σπίτι και μια μια ήπια τις μπύρες στην υγειά του. την επόμενη μέρα νηφάλιος σκέφτηκα αν είχε αποφύγει το χτύπημα και με έκανε σουβλάκι και τα βράδια θα γύριζα στην Αγίας Σοφίας σαν τον Ακάκι Ακάκιεβιτς και θα τρόμαζα λεχάρια και άλλους μουντρούχους. αλλά δεν πρόλαβε, τον πρόλαβα εγώ. αντανακλαστικά ασημένια. ένστικτο επιβίωσης ανώτερο και από των δημοσίων υπαλλήλων.

απαύγασμα

αυτός που λέει ότι όλα έχουν γραφτεί
πες του να πάει να γαμηθεί
αυτός που μιλάει για το ωραίο
πες του να ψηφίσει Ναζωραίο

τελειώσανε τα αστεία πια
και τι να κεράσω
μείνανε μόνο κάτι
χαζοί να φωνάζουν τον
πόνο τους και εκείνη
η ασχημομούρα να μοιράζει
εισιτήρια για την συναυλία της.

το νόημα το βλέπεις στην
κοιλιά της σαύρας που
είναι ένα με το χώμα και
το παρελθόν για όταν
είσαι μόνη και το χέρι σου
κατεβαίνει εκεί που άλλοι
ρίχνανε μεροκάματα και χρόνο.

είσαι πάντα μικρή και αστεία
μα εγώ ξέρω πως βγαίνει από
την πληγή λουλούδι και από
τον βλαμμένο χρήμα.

μετά σου χαρίζω ένα
καθρέφτη και θαυμάζεις

μετά σβήνουν τα φώτα
και όλα είναι υπέρ μου.

χωρίς επιστροφή

παράδειγμα προς αποφυγήν
χωρίς επιστροφή / πατημένες
μούρες λογάκια αγάπης σκέτα.

- ασπρίσανε τα μαλλιά σου

- όχι τα βάφω, προσδίδουν γοητεία
και σύνταξη.

εχθροί παραδομένοι στον
ύπνο ονειρεύονται τι
εφιάλτη θα σου στήσουν.

- αυτό μέσα στο αμάξι σου
αρωματικό δεντράκι είναι;

- όχι, ξέχασα να πετάξω την
καπότα χθες.


σβήσε το τσιγάρο
κάνε μια ευχή
με τα ρέστα αγοράζεις
μισή καλή ζωή.

- χαιρετάνε;

- δεν χαιρετάνε, πνίγονται
και κουνάνε τα χέρια τους
κάποιος να τους βοηθήσει.

στις πορείες
στις αργίες
με οικονομίες πρόστυχες
με χέρια στις τσέπες
να χειρονομούν / οι δρόμοι
στρωμένοι για όσους κάνουν
ότι δεν ξέρουν, οι στίχοι ορεκτικό
για τους αργόσχολους, παρτούζα
με μια γυναίκα για δυο χρήσεις,
προσευχές για του άσχετους, αγάπη για
τα ζώα που θα μας φάνε, αγάπη
για τους ανθρώπους που ξερνάνε
πάνω μας άλλους ανθρώπους, νύχτες
να κάνεις έναν απολογισμό, ο ύπνος
και ο χρόνος μοναδική σου περιουσία
τα υπόλοιπα αστεία
το γέλιο ανήκει στα χόμπι
το κλάμα στην πίστη.
η μουσική στα σώματα
- μέσα τους όταν καίγονται, έξω τους όταν κοπανιούνται. . .-

- πως αρχίζει ο κόσμος;

- με ένα χρέος.

- και πότε θα τελειώσει;

- τελειώνει κάθε μέρα.

σημειώσεις για την Κατρίν Όλντζον

να περιγράφεις το ηφαίστειο την ώρα που σκάει και η λάβα σε πλησιάζει
να μην ακούς και να συμφωνείς
με πρόσωπα πολλά και μάσκες χαζές με ρόλους προβλέψιμους και γραφικούς, καθημερινούς ζωντανούς αλλά πάντα εκεί να σου λένε ΄΄τι κάνεις;΄΄ και ΄΄χρωστάς πολλά σε εκείνους που δεν σου δώσανε τίποτα΄΄ / με πρόσωπα θολά και φιλιά για μετά
με όλο το καριολίκι να χοροπηδάει πάνω στις διαθέσεις
μας και εμείς να καβαλάμε
χαρταετούς.

δεν την ξέρω καθόλου. απλά μαντεύω και υποθέτω. όταν σκέφτομαι κάτι κακό ότι θα συμβεί, συμβαίνει. όταν σκέφτομαι κάτι καλό, συμβαίνει το χειρότερο. στα δυτικά μπλεγμένος μεταξύ μόλυνσης και γραφικότητας και εκείνη ψηλά στην πόλη να προσπερνάει υποθετικούς προσκυνητές που σκαρφαλώνουν σπίτι της. μια χρυσή καρδιά συνοδευόμενη
με ένα ζευγάρι καλά σκαλισμένα μάγουλα.

είναι όμορφη. . . παλιά το πίστευε, τώρα απλά το ξέρει.
κάποτε της έγραψα ότι το όνειρο έρχεται από το πεζοδρόμιο μπροστά σε κάποιον που δεν περιμένει τίποτα. το πιστεύω το πίστεψε και εκείνη που συνήθως είναι επιφυλακτική με ότι λέω/γράφω.

καθαρίζει κάθε μέρα το σπίτι της και έτσι μπορεί να βρει τον εαυτό της ζωγραφίζοντας ποιητές εραστές, αποτυχημένους να βγάλουνε μια λέξη της προκοπής μπροστά της ή κάποια άξεστα αισθήματα / υλικά για τους οδηγούς επιβίωσης.


έχει ταξιδέψει πιο μακριά από εκεί που έχει πάει το μυαλό μου. έχω πιει περισσότερο από εκείνη. δεν την έχω δει ποτέ να στεναχωριέται ή να κλαίει και έτσι νόμιζα ότι έχω πάρει εγώ εργολαβία τον πόνο και εκείνη αδιάφθορη αλωνίζει. αλλά όπως κάθε φορά που μιλάω σοβαρά, καταντώ γελοίος και πέφτω όξω. έτσι και με την Όλντζον.


περνάνε από τον φεγγίτη που έχει πάνω και μέσα στο κεφάλι της.

ξέρει. . .

ιντερβιού 5

γράφω συνέχεια με χέρια που είναι χοντρά και άσχημα. τα μαλλιά μου είναι από χαρτί και τα γένια μου πάντα βρεγμένα. πονάω συχνά αλλά δεν το δείχνω συχνά. όταν το δείχνω γίνονται κάποιες καταστροφές, οι άνθρωποι μαζεύονται πίσω, κάποιοι λίγοι βγαίνουνε μπροστά μου και αρχίζουν να φωνάζουνε, μπορεί και να με χτυπήσουν. οι πρώτοι αγαπάνε τον κώλο τους υπερβολικά, οι δεύτεροι αγαπάνε εμένα.

δεν αλλάζουν εύκολα τα πράγματα και η ειρωνεία είναι ότι είναι τόσο απλό να αλλάξουν. ο άνθρωπος είναι ο προβληματικός. δεν είναι τυχαίο που αυτή η λέξη σκότωσε την Σφίγγα. . . την κούφανε, την φαρμάκωσε αυτή η λέξη και τράβηξε κατά τον γκρεμό.

εδώ και λίγα χρόνια που έγινε ένας απολογισμός και ένα ξεκαθάρισμα - δεν λέω συνειδητοποίηση . . ας μην υπερβάλουμε - έστησα τα γούστα και τις προκαταλήψεις μου, και μέσα σε αυτά κινούμε και ζω. απόλυτος όχι - απόλυτοι είναι μόνο οι ηλίθιοι και οι νεκροί - αλλά σταθερός σαν βάδισμά του πιωμένου το βράδυ και από πίσω του χιλιάδες αναμνήσεις και τύψεις μα ποτέ νοσταλγία μα ποτέ ΄΄αν δεν είχα. . .΄΄ ή ΄΄αν είχα΄΄. από τότε φοράω τα ίδια ρούχα, τα ίδια χρώματα, την ίδια αυτοεκτίμηση

- Γιατί γράφεις;

- Γιατί έχω τον χρόνο, γιατί είμαι αργόσχολος, γιατί δεν ξέρω να ζωγραφίζω, γιατί δεν μπορούσα να ανοίξω την καρδιά μου σε μια κοπέλα και έκανα το λάθος και πέταξα στο χαρτί ότι ένιωθα για αυτήν, γιατί μου αρέσει να μουντζουρώνω χαρτιά, πακέτα, χαρτοπετσέτες, τοίχους - όχι με έξυπνα στένσιλ, αλλά ''με λογάκια΄΄

- το blog γιατί το άνοιξες και γιατί το ανοιγοκλείνεις συχνά;

- Γιατί ήταν ο πιο φτηνός τρόπος να βγάλω τα κείμενα μου παραπέρα από εμένα. να τα δούνε δυο τρεις άνθρωποι, πούνε γνώμες. παλιά που τα έγραφα στο χαρτί και έκανα αντίγραφα τα μάθαινα απ΄ έξω. τώρα είναι κάπου πεντακόσια κείμενα στο blog. άντε να τα μάθεις. πιο πολύ κρατάω το αίσθημα που υπήρχε όταν τα έγραφα. κάποια είναι για ξύλο. μπορεί και όλα. είναι όμως ένα σύνολο. το ανοιγοκλείνω επειδή κάποιες φορές θέλω να του ξεφύγω. να πάω λίγο παρακάτω. αλλά πάντα σαν τον δαρμένο επιστρέφω. αν είχα βρει τίτλο για ένα καινούργιο blog θα το έκλεινα. αλλά δεν είμαι καλός στο να φτιάχνω τίτλους. τα ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΑ ΑΝΤΙΛΟΓΙΑΣ βγαίνουνε από μια παλιά εξάρτηση με το αλκοόλ για την οποία δεν φταίει κανείς παρά μόνο εγώ και από μια μόνιμη κατάσταση αντίδρασης και αντιλογίας. ακόμα και με τον εαυτό μου. - ο πάνσοφος Βότσης λέει ότι όσοι έχουν blog είναι ψώνια και θέλουν να εκτίθονται. θα συμφωνούσα μαζί του αν δεν είχα blog.

- Αντιφάσκεται. . .

- Αντιλογία.

- το blog σου δεν έχει κάποια συγκεκριμένη θεματική;

- το blog είναι μια σαλάτα. πολλά πράγματα, πολλοί άνθρωποι δικοί μου ή ανεξάρτητοι ή δούλοι άλλων. δεν έχει λογοτεχνικές αξιώσεις, δεν έχει τίποτα. μια βιτρίνα για όσους έχουν όρεξη ή χρόνο να κοιτάζουν.

- αυτούς που σχολιάζουνε θα εννοεις. . .

- και αυτούς και άλλους περαστικούς. σκέφτομαι συχνά ποιος είναι πιο αργόσχολος, εγώ που τα γράφω ή αυτοί που τα χαζεύουν έχει πλάκα. έχω πάρει κάποια mail με καλά λόγια και κάποια - πιο ενδιαφέροντα - με κατηγορίες όπως Αντισημίτης, Μισογύνης, Μαλάκας. . .

- κριτική;

- πιο πολύ σαν εξάσκηση του λεξιλογίου τους μου κάνει. σπάνε το κεφάλι τους να βρούνε μια σπάνια λέξη ή κάποια λέξη που έχει να ειπωθεί καμιά 50ριά αιώνες και την κοτσάρουνε στα μούτρα μου. έχει ενδιαφέρον. πολύ.

σημείωση

να ανακαινίσουμε την Κόλαση

να απαλλοτριωθεί ο Παράδεισος

να πούμε ότι σκεφτόμαστε
και να σκεφτούμε κάτι
που κανείς δεν λέει

το δέρμα μας ελαστικό λευκό από την μοναξιά γλιστράει παντού
ο λογισμός μας καίγεται και μετά δεν υπάρχει

ένας άγιος περπατάει πάνω στο ποτήρι μου και μια αμαρτωλή που ξέχασε να ζητήσει συγχώρεση με σερβίρει / με τον κολασμένο καλόγερο για Βότκα και Πιροσκί την
Νύχτα όπου όλοι λέγανε ΄΄Σ΄ αγαπώ΄΄, την Νύχτα που είπανε κάπου
να πάνε διασκεδάσουν
και να πεθάνουν μαζί.

ταίρι ταίρι

- δεν έχουμε προβλήματα. . . σοβαρά προβλήματα.

- θα βρούμε ή θα έρθουν μόνα τους.

συζητήσεις. μαλώνουν όλη μέρα. . . . το δίκιο και ποιος το έχει. . . σκέψεις για κάτι καλύτερο που διστάζουν να πούνε. . . τους ακούω και απορώ. . . δεν μιλάω για να μην τα κάνω χειρότερα. . . φοβάμαι κιόλας μην μου πετάξουνε κανένα ΄΄Εσύ δεν ξέρεις. . .΄΄. πράγματι. δεν ξέρω. είδα μόνο την πλευρά που μπόρεσα να δω απόλυτα όλα. . . να αγαπάς απόλυτα. . . κάποιοι δεν το αντέχουν. . . άλλοι ψάχνουν ένα στήριγμα για να πέσουν λίγο αργότερα από το αναπόφευκτο. . . εμένα μου αφιερώνουν ποιήματα, εμένα με κερνάνε καλημέρες. . .

- μ΄ αγαπάς;

- έτσι πρέπει.

και άλλες συζητήσεις. μια φορά στην Μαργαρίτη, εκεί που λίγο παλιότερα υπήρχανε ακροβάτες και άλλα ξωτικά, ένας είχε ξαπλώσει την κοπέλα του και την κοπανούσε στο πεζοδρόμιο. κλωτσομπούνια. πήγα να τον πιάσω πριν την αποτελειώσει και έφαγα μια κοφτή στο χέρι.

- Γιατί την χτυπάς,ρε;

- ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΤΑΝΑ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΤΑΝΑ. . .

- Ε, τις πουτάνες τις πληρώνουν και όλα καλά. . . δεν τις κοπανάνε. . .

Με κοίταξε κάπως μπερδεμένος. η κοπέλα βρήκε ευκαιρία, σηκώθηκε και άρχισε να τρέχει. κατοστάρι με 10ποντο τακούνι. ο άλλος έτρεξε από πίσω της ουρλιάζοντας. δεν τους ακολούθησα. . . ακόμα θα κυνηγιούνται. μπορεί να την σκότωσε, μπορεί και να παντρεύτηκαν. ποιος ξέρει;

στην Ναβαρίνου άκουσα μια ωραία ανάλυση για το πως βάζεις υγραέριο σπίτι σου και ότι είναι πιο πρακτικό και συμφέρον από το ηλεκτρικό κλπ κλπ. μια 15λεπτή διάλεξη στο κινητό που έδωσε ένας σιτεμένος στον γιο του. τι μπορεί να μάθει κανείς αν δεν έχει που να πάει. . . τον φαντάζομαι να συμβουλεύει τον γιό του, ότι ΟΛΕΣ οι γυναίκες είναι πουτάνες, να πάει φαντάρος και να μην λυγίσει σε κανέναν πούστη, να του δίνει το ψηφοδέλτιο σφραγισμένο, να βρεί μια παρθένα - κατεύθειαν από το δέντρο. . . - και να την κάνει ότι θέλει, να είναι άσχημη γιατί ΄΄καλύτερα να τρώς μελιτζάνες μόνος παρά κρέας με παρέα΄΄ κλπ κλπ.

στα πανεπιστήμια πάρτι μουσικές. ένα ωραίο μπάχαλο. κανείς δεν ξέρει τι θέλει, όλοι όμως έχουνε ανάγκες. ένα ζευγάρι πέφτει πάνω μου καθώς εκείνος της έχει κάνει κεφαλοκλείδωμα και την φιλάει. μοιράζω γέλια και μπύρες. μια που μοιάζει κάπως με το ΄΄Κακό΄΄ νομίζει ότι θα της πάρω την μπύρα. φεύγω αμέσως. τα κορίτσια από το Καμερούν με χαιρετούν. η Νύχτα τελειώνει με τον Αυτοκράτορα Χιροχίτο και την καταπίεση που υφίσταται ως Θεός.

τι είχαμε. . .

- θα με σκοτώσεις;

- όχι, θα παντρευτούμε . .

- θα με βιάσεις;

- μόνο δυο παιδιά να κάνουμε. . .
έχει και κήπο το σπίτι να παίζουνε.


την φίλησε ξημερώματα της 19ης Οκτωβρίου, έξω από ένα μπαρ κοντά στον Λευκό Πύργο. είχε πέσει ομίχλη και αυτό βοηθούσε πολύ τα πράγματα. μετά στρατός, νοσοκομεία, χαμαλίκι για να ξεχνιόμαστε, μεροκάματα λίγα από δω και από ΄κει για τις σούρες του Χειμώνα, οι τριγύρω αποκαταστημένοι στα αμφιθέατρα με τις καλύτερες και ακριπληρωμένες παραστάσεις - κάποτε σε ένα αμφιθέατρο έβγαλε ποτηράκια και βότκα και κερνούσε. . . αυτό όμως έγινε πολύ παλιά -

- μην σπας τους καθρέπτες, είναι εφτά χρόνια γρουσουζιά. . .

- ναι αλλά είναι εφτά ακόμα χρόνια ζωής. . . και η τύχη πριν
δεν μας έκανε και μεγάλες προσφορές. . .


συναυλίες βαρετές και συναυλίες που η σόλα του παπουτσιού χάθηκε και με κουτσό βάδισμα επιστροφή από τα σφαγεία ( το 32 έγραφε στην φωτεινή του μαρκίζα ΒΟΥΛΓΑΡΗ - ΣΦΑΓΕΙΑ και γέλια να δεις από τους τουρίστες που εισβάλουν στην ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΟΛΗ.....). στο ταξί κάθισε στην θέση του συνοδηγού. πίσω μια δίμετρη, αλλοδαπής καταγωγής. ο ταξιτζής με μια χαρακιά στο πρόσωπο να την τρώει με τα μάτια του από τον καθρέπτη. . . την άφησε έξω από ένα στριπτιτζάδικο ( Φωτόπουλος στην ΄΄Κάλπικη Λίρα΄΄: Είσαι από εκείνες που ντύνονται επί πιστώσει και γδύνονται της μετρητοίς). Μετά ο ταξιτζής αρχίζει το κομμάτι του: ΄΄Στο πιάτο μου το έδινε φίλε, στο πιάτο. . . τραβούσε την φούστα και για να με φουντώσει. . . αλλά μπήκες εσύ και χάλασες την δουλειά, ρε φίλε. . .΄΄, ΄΄Συγνώμη. . . δεν ήταν στις προθέσεις μου. . .΄΄. Και άλλες τύψεις στο τεμπεσίρι.

- τι θέλεις από την ζωή σου, τι ζητάς;

- ένα τσιγάρο. . .

- πφφφφφφφφφφ

-. . . δώσε μου και θα σου πω.

επιπολαιότητες, ε Μαρία;

τώρα όμως

περίεργη γεύση στο στόμα / μετά το φιλί - Αμνησία / κι η γλώσσα Θάνατος / το μούδιασμα στο σώμα υποχωρεί / αρχίζω να με υπολογίζω πάλι / δεν γίνεται αλλιώς, δεν υπάρχει χρόνος - αυτός ο βήχας. . . / το παλτό και τα μαύρα ρούχα - η πανοπλία ενάντια στο πένθος / και δυο, το πολύ τρία ταξίδια.

καταραμένα μπουκάλια και κουτάκια. . . το ένα φέρνει το άλλο και μετά δεν μπορώ να σταυρώσω άνθρωπο να με ακούσει. γυρίζω πίσω με τα πόδια και σταματάω σε περίπτερα. μια νεαρή περιπτερού με ρωτάει ΄΄Είναι ακόμα κλειστή η Εγνατία;΄΄, ΄΄Ναι και δεν ξέρουν πότε θα την ανοίξουν, ρώτησα κάτι πιτσιρικάδες μπάτσους. . . γιατί ρωτάς;΄΄, ΄΄Τίποτα. . . χαίρομαι όμως, κάποιος που δεν θέλω, δεν μπορεί να κατέβει κέντρο. . . χιχιχιχι΄΄. καλή κοπέλα. . . αύριο μπορεί να της μπουρλοτιάσουν το περίπτερο και αυτός που δεν δεν θέλει να δει ίσως την σώσει και εκείνη τον δεί με άλλο μάτι.

ένας παππούς στον σταθμό κάθεται πάνω σε μια εφημερίδα. στην εφημερίδα υπάρχει κατάλογος με τους 6000 μεγαλύτερους οφειλέτες προς το κράτος. η ειρωνεία είναι ότι ο γέρος μου ζητάει να του αγοράσω ένα κρουασάν να φάει. μουνοπανάδες. . . του αγοράζω το κρουασάν και ένα μπουκαλάκι νερό. . . σαν μικρό παιδί τα κοίταζε. . . φεύγω, παραπατώ, δεν υπάρχει κανένα νόημα. . . στο λεωφορείο βρήκα πολλές ελεύθερες θέσεις.

σπαράγματα ή το νόημα που μου πήρες 9

ένας πόνος κάτω αριστερά, το χέρι να τρέμει
η πόλη βράζει
πριν καεί
σκέφτομαι τόσο εγωιστικά
σκέφτομαι. . .

με όλες τις κακίες και όλες τις προκαταλήψεις μου
με όλες τις στιγμές που γίνομαι ανυπόφορος

απαράδεκτος

επιπόλαιος

όλοι εν δυνάμει εχθροί και φίλοι

μιλάω πολύ

λέω πάντα τα ίδια

σε μια προσπάθεια
που δεν τελειώνει
από εμένα

από μόνη της
πάντα.

-

φάε λίγο
από το
δικό σου
τομάρι

φάε λίγο
να βρείς
ψυχή
να χορτάσεις

μην φοβηθείς
και ξεράσεις
φάε
την ψυχή
σου
να χορτάσεις.

- -

έσβηνε το τσιγάρο
μετά από δυο
τρεις ρουφηξιές

καθάριζα τα τασάκια

έβριζε το σύμπαν
άφοβα

γελούσα
και φοβόμουν

σε πενήντα δύο
πακέτα που
είχε αδειάσει

την είχα ζωγραφίσει


΄΄αγαπηθήκαμε
κάποτε, ε;΄΄

Μάριος Χάκκας

΄΄ 'Ομως δεν θα έχουμε υπέυθυνο, αρχηγό ή αντιπρόσωπο. Τόσα χρόνια μπουχτήσαμε από θαλαμάρχες, παρεάρχες, ακτινάρχες, όλων των ειδών τους άρχες, όρχεις που μας επέβαλλαν να κατουράμε στη βούτα κατά ομοιόμορφο τρόπο. ( Έπρεπε το κάτουρο να χτυπάει στον τενεκέ αριστερά και πάνω΄ έτσι και σου ξέφευγε, γινόσουν ύποπτος). Ού να χαθούνε. Έμ κι εμείς τα ανθρωπάκια που δεχτήκαμε χρόνια να τρώμε στην μάπα τη <<ραγιά>>; Και να σκέφτομαι πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αποδέχονται τους κανόνες μιας τέτοιας ζωής. Τι τους συμβάινει και χώνονται μέσα στη μάντρα; Πάντως εγώ, απ΄ όσο ξέρω κι οι φίλοι μου, σε μάντρα δεν ξαναμπαίνω, οποιαδήποτε μάντρα. Αν πρόκειται για λογοτεχνικό σωματείο, γραμματείς, πρόεδρο και ιερατείο, δεν κάνουμε τίποτα. Δεν έχουμε χρόνο πιά για μια δοκιμή, κι άλλωστε γιατί να επιχειρήσουμε απο δρόμους που ξέρουμε πως δεν οδηγούν πουθενά; Μήπως φταίγαν τα πρόσωπα κι οι αρχές παραμένουν αλώβητες; Να τελειώνει αυτό το μπέρδεμα, αρχές και πρόσωπα, μορφή και περιεχόμενο, ιδέες και πράξη, όλα είναι ένα, όταν τα ξεχωρίζετε πάτε να περισώσετε κάτι. Φταίει λοιπόν στο σύνολο αυτή η υπόθεση, οι αρχηγοί και τα μέλη, ιεράρχηση και επιτροπάτα, οικουμενικές και μη σύνοδοι με αποφάσεις << πιστεύω >>. Τίποτα πια δεν πιστεύω, όλα σαβούρα για πέταμα. ΄΄

από το διήγημα του ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΙΟ
της ομώνυμης συλλόγης
εκδόσεις Κέδρος

Σημειωσεις Θαλάμου 245

Στον αδερφό μου

Οι γενναίοι φοβούνται

Το παιδί
που
δεν γέλασε
ποτέ
τα βράδια
πάνω
απο τους φόβους του
ακροβατεί
γιατί δεν είναι γενναίος
και δεν φοβάται
πια

Sacturium

είναι αυτό το μακάβριο
παιχνίδι
ανάμεσα στο μαύρο
και το κόκκινο

μια αυτοκρατορία
ενός δωματίου
τσακισμένο φτερούγισμα
σε στραγγαλισμένο
ουρανό

ο Σαχτούρης

Ν. ως Παράνοια

Ν.

Παράλογη ηδονή
ξαπλωμένη στο χορτάρι
αγκαλιά
μεσα στης νύχτας
το αχάριστο σκοτάδι
και
μια λειψή σκιά
πιο μακριά
να δαγκώνει
το άχρηστο
φανάρι

Ν.

Ακατανόητη λογική
για πάντα καταδικασμένη
να στοιχειώνεις
τους κυβερνήτες πόθους μας
σπέρνωντας φιλιά
νόθες αμφιβολίες
τόσο ανάλαφρες
όσο ένα όνειρο
πάνω στο νεκροκρέβατο
ενός ερωτευμένου

Ν.

Ανελέητη στοργή
κράτα σφιχτά
την χρησιμοποιημένη ομορφιά σου
εκείνη
που γεμίσαμε εκατομμύρια ποτήρια
και άλλα τόσα
ανάψαμε τσιγάρα
κράτα την
χαρισμά σου

Αναλαμπή
ανατροπή
κίτρινε ψόφιε αιθέρα
τραγούδι
του Waits ή του Μπαγιαντέρα
στάσου κοντά
στην συμφορά
και ευσυνειδητά
σφάξε την ιδέα

Αγώνας
για το τίποτα
στο πουθενά
με διαδηλώσεις και αυγά
και τα ένσημα στα δόντια
απο τη μια μεριά
κι απο την άλλη
απελπισμένοι ψαράδες
μπλεγμένοι στα σχισμένα τους δίχτυα
αφουγκράζονται το μοιρολόϊ
μια αλλοτινής εποχής
που χωρίς κανένα δισταγμό
επιστρέφει

Στατιστικές
πολυεθνικοί κατακτήτες
με νέες πρακτικές
πιο οικονομικές
για λιτά διακοσμημένα μυαλά
σαν παντελόνι φαρδύ
φορεμένο απ΄ συναχωμένο Λίβα
που νωρίς
του κόψανε το βήχα

Εξουσία
διαρκής επαναστατική γραφειοκρατεία
των ακέφαλων τρομοκρατία
όσο θα υπάρχουνε πρησμένα γραφεία
τόννοι μελανιασμένων εγγράφων
με τόση έμπνευσή σχεδιασμένα
όση το επιτύμβιο
κάποιου
εθνάρχη ή δολοφόνου

Μνήμη
άνετος πόνος
σε κάθε στιγμή
ανάκατος με ψυχή
από τον τάφο της σκαστή
με κτήνη χαρωπά
αδίστακτες μητέρες
με τις ωφέλιμες εμμονές

Μίσος
και εκείνος μισός
σε καιρούς ήθους
και ευλάβειας
οπού οι οργασμοί κοπάζουν
και εκείνος φεύγει
με της πουτάνας το σεντόνι
για πανί
το υποτιμημένο φιλί
για άνεμο

Παιδεία
συνταξιούχα νιάτα
στα εδώλια θρανία
γεμάτα τετράδια,άδεια βιβλία
οχυρωμένες αίθουσες
( μουσική άδειου δωματίου )
μαθητές αριθμοί
άχαροι υπολογισμοί
στο κιτάπι κάποιου καθηγητή
διορισμένου δικαστή,αργόμισθου κριτή
ελέω αδυναμίας Θεού
σκάρτου δημιουργήματος
σκάρτου δημιουργού
με την αρωγή φροντιστηρίου
και οι επιτυχόντες
- εργατικοί παπαγάλοι -
στρώνουν τα πτυχία τους
να κάτσουν στην χρυσή σειρά
για τις νέες θέσεις απελπισίας
στα ανεργοτάξια του νου.

Χρόνος
σπουδή
κατά την διάρκεια της καθόδου
τα χωνευμένα παιδιά του Κρόνου
στήνουν χορό
πάνω απ΄ του πατέρα τους το κουφάρι
μια φορά και εσύ
γλέντα τυφλέ αναστενάρη

Θάνατος
πατρίδα
του ήρωα
και του προδότη
Θεού Ισκαριώτη
προφήτη καταδότη
που στις χαρές σωπαίνει
και πάνω από την πίστη μας
ξεσπά

Ξημέρωμα

Είναι κάποιες στιγμές
συνήθως λίγο πριν το ξημέρωμα
που είμαι βέβαιος
πως ο Καρυωτακης
ο Τραϊανός
ο Άσιμος
η Γώγου
ξέρανε κάτι παραπάνω.

Μάρτιος - Μαϊος - Θεσσαλονίκη
Ιούλιος Πρέβεζα
2006

Βασίλης Σκόρδου

καθόταν σε ένα παγκάκι
και έκλαιγε

έκατσα δίπλα της

δεν μου έδωσε σημασία

τότε άρχισα να κλαίω
κι εγώ / πιο δυνατά
από εκείνη

σκούπισε το
πρόσωπο της
και με κοίταξε
ήρεμη, με απορία

είχε ξαναβρεί
τις δυνάμεις
τον εαυτό της

αμέσως γύρισα
και της έριξα
μια ανάποδη

έπεσε κάτω

έφυγα για
άλλα παγκάκια.

σπαράγματα ή το νόημα που μου πήρες 8

Uncle Remus,

πεπρωμένο / η αλήθεια σκαλισμένη σε μάρμαρο / καμιά ομορφιά μέχρι να κοιμηθείς /
πιστεύεις και αγαπάς όποιον σε ρωτάει ΄΄πως είσαι;΄΄ ή σου φέρνει ένα ποτήρι νερό - μα άμα δεν είσαι και μόνο πιστεύεις / και δεν διψάς - τότε όλα μπαίνουν στο συρτάρι με τις λεπτομέρειες / ο εχθρός ήταν πάντα εκεί που τον έβλεπες / ο φίλος λίγο πιο πέρα / εσύ είχες χάσει τον δρόμο / και τηγάνιζες αυγά στην άσφαλτο / με προειδοποιούσες και με κερνούσες, με προσπέρασες και εγώ έλεγα ΄΄Απέχοντας υπερέχω΄΄ με βιβλία και μπουκάλια στην τσέπη, σαν ιεραπόστολος στην Αφρική ή απεργοσπάστης μες την πορεία- φρικιό ή μοναξιά / εγώ κάποτε την κέρδισα / λίγο πριν την χάσω έμαθε να συλλαβίζει το όνομα μου / φοβότανε τους κεραυνούς γιατί πίστευε ότι αυτή κυνηγάνε, αυτήν σημαδεύουν. είχε δίκιο. - - σπασμένα και στραβά τσιγάρα, ο καπνός ελεύθερος στον μολυσμένο ουρανό - - - -

- Γαμήσι χωρίς αίσθημα είναι αμάξι χωρίς ρόδες και με γεμάτο ρεζερβουάρ.

- Ααα. . . εξέλιξη και επιστημονική φαντασία ε; Ιπτάμενα αυτοκίνητα. . . ξέρω. . . εσύ έχεις αμάξι με ρόδες ή άνευ;

- Δεν έχω καν αυτοκίνητο. . . με το λεωφορείο πάντα φεύγω. . .

- - - - - βήχας σκληρός / απόψε Κυριακή / αύριο που ανοίγουνε οι βιβλιοθήκες θα γίνει μια ωραία καταστροφή, χωρίς κομπάρσους και με πρωταγωνιστή λιγότερο ηλίθιο από ποτέ. με ΄΄αλλοτινές εποχές΄΄ του Καζαντζίδη και μαύρα ρούχα καλοσιδερωμένα. κανείς δεν θα μάθει τίποτα, συνεπώς κανείς δεν θα πληγωθεί. τηλέφωνα δεν θα χτυπάνε, επίσημα πια ηρεμία και ο Σάντσο άφαντος. και όλα με κείμενα του Jack Benny, σκηνοθεσία Τinto Brass, μουσική Zappa και Bach / και ο βήχας συνεχίζεται .

παραμύθι

Θανάσης Παπακωνσταντίνου στην Θέρμη - η πιο ανθρώπινη ψυχεδέλεια και δημοτικό τραγούδι. η ανιψιά μου η μικρή να χορεύει και να της πέφτουνε βραχιόλια και δαχτυλίδια μα το κέφι εκεί. . . οι απόγονοι του Τζιμ Λόντου γύρω γύρω από την σκηνή - στην Μαρία Ελευθερία ή Θάνατος μια πρόταση που βούλιαξε πανηγυρικά και σήμερα να βήχω σαν πουστόγερος, να βρυχάω και να μην με φοβάται κανείς.

ο Χάρος κρατάει 52 άχρηστα φύλλα και εγώ τον Μπαλαντέρ, ΄΄τα άλλα παιδάκια΄΄ παίζουνε και ετοιμάζονται. Σεπτέμβρης και θα χυθεί αίμα. θα καταργηθούν τα πανεπιστήμια, θα καταργηθούν οι φοιτητές, πάλι πίσω στα βουνά, στα χωριά να σπέρνουμε την γη και να παίζουμε κυνηγητό με τις νύμφες και τους ζωοκλέφτες - ό,τι έκανε ο Πολ Πότ στην Καμπότζη με συνοπτικές διαδικασίες, εδώ θα γίνει με φανατικούς, μεσογειακούς ρυθμούς μέχρι να ωριμάσει το πράγμα, πριν έρθει η μέρα που αντί για καλημέρα θα ρίχνουμε μούντζες μεταξύ μας και οι γυναίκες μας θα ανταλλάσσουν με τις φίλες τους συνταγές για γεύματα κανιβάλων ή τρόπους για μια καλύτερη ζωή / η ποίηση θα βρίσκεται μόνο στους τοίχους που παιδιά με φόβο μουντζουρώνουν - και όποιοι πάνε να τους καθαρίσουν, ο τοίχος θα τους πλακώσει / όλα θα είναι παιχνίδι - χωρίς νικητή, μόνο τον Χρόνο ρώτα να σου κάνει λογαριασμό. . .

και το τελευταίο παραμύθι, χωρίς ιδέες και βλακείες,
που θα ακουστεί θα ξεκινάει κάπως έτσι ΄

ήταν ένα αχάριστο σινάφι που είδανε την γη σαν τόπι
και τον αέρα σαν χασμουρητό.