ημερολόγιο ;

Θα σκίσω το πουκάμισό μου
και θα δείξω το στήθος μου στη σελήνη
και με απλωμένα τα χέρια
θα προσφέρω σε εκείνη που ψιχαλίζει το φως της πάνω στον κόσμο.

ποίημα του Ιωσήφ Στάλιν


παρμένο από το βιβλίο
ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ
ΣΤΑΛΙΝ
Οι φάκελλοι Mondadori

προχθές -

με γύρισαν σπίτι. ήμουν καλά. ούτε τραύλισμα ούτε υπερβολικά συναισθήματα και τηλεφωνήματα εναντίον οποιουδήποτε. ηρεμία. είχε και λίγο αεράκι και όλα ήτανε υποφερτά. επιτέλους μια ωραία βραδιά με ωραίο τέλος. σε δυο ώρες ξημέρωνε. στην τηλεόραση είχε μια ταινία με τον νερόβραστο Bob Hope. το μόνο που άξιζε ήταν η Anita Ekberg - η σουμπρέτα του Fellini στο Dolce Vita. κατά τα άλλα μέτρια αστεία που θα μπορούσε αν είχε ταλέντο να τα απογειώσει. αλλά δεν είχε. ο Jack Benny θα τα κατάφερνε καλύτερα. πολύ καλύτερα. είναι μεγάλο ταλέντο να μειώνεις τον εαυτό σου για να γελάσουν οι άλλοι ενώ ταυτόχρονα παραμένεις σοβαρός ή καλύτερα να προσπαθείς να μείνεις σοβαρός.

τελικά είδα μια δίωρη συναυλία του Zappa στην Βαρκελώνη. άνοιξε την συναυλία με έναν ωραίο λόγο για τους απανταχού ισπανόφωνους. είχε ξημερώσει. ήμουν κουρασμένος. κοιτούσα τα βιβλία που ήταν στην βιβλιοθήκη. μια ματιά στην βιογραφία του Général De Gaulle - ο άνθρωπος χωρίς να έχει τίποτα στα χέρια του - ίσως μόνο την ευνοια του Στρατάρχη και μετέπειτα αντιπάλου του, Pétain κατάφερε να φτάσει εκεί που έφτασε - κάτι που τα τελευταία πενήντα χρόνια έχει γίνει καθεστώς μια ματιά να ρίξεις στις μούρες των από πάνω το καταλαβαίνεις αμέσως. μια ματιά να ρίξεις στις μούρες των από κάτω καταλαβαίνεις γιατί οι από πάνω είναι εκεί που είναι.


χθες -

συζήτηση στα Κάστρα. τα παιδιά χορτάτα, η Αγγελίνα δοκιμάζει τα μανιτάρια να δεί αν είναι δηλητηριασμένα για να φάνε οι υπόλοιποι. ρετσίνες ρετσίνες ρετσίνες, χρυσές και ποιοτικές. ο Θωμάς και η ευγένεια της ψυχής του. πρέπει να μάθουμε πολλά από αυτόν. μια παρέα δίπλα παρεμβαίνει στην συζήτηση - Να μην ακούτε ποτέ τους γονείς σας. . . και φέρνουνε ως παράδειγμα τον Σεχίδη. μάλλον εννοούσαν - ΚΑΝΤΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΑΣ ΝΑ ΣΩΠΑΣΟΥΝ ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ. μετά ο Ντινάκος έρχεται με την κουρσάρα του και ακούει το Blind Love κάποιου άλλου Θωμά.

νιώθω να χάνω τον εαυτό μου πάλι αλλά όλα διορθώνονται. κιθάρα στην παραλία. ελληνικά και ξένα τραγούδια. ένα πρόγραμμα για όλη την οικογένεια. δεν ξέρω να τραγουδάω, ξέρω να λέω ιστορίες και συγκεκριμένα την ίδια κάθε φορά. απλώς αλλάζουν τα λόγια και τα πρόσωπα - όπως στην Τέχνη ένα πράγμα. τα παιδιά είναι καλά και γυρίζω στο Κορδελιό με τον Καλύτερο Φυσαρμονίστα των Πυρηνικών Δυτικών Συνοικιών.

σήμερα -

παράξενο ξύπνημα, φριχτοί πόνοι στην μέση, παυσίπονα γιοκ, διπλωμένος σαν σίγμα τελικό. πολλές μουσικές, πολλά υγρά και το απόγευμα ένα πανέμορφο μοβ και κίτρινο στον ουρανό. δεν μπορώ να κινηθώ με ευκολία. ξέρω όμως πως γράφεται το δίλημμα.

σε μια αγγελία γράφουν - Εμβολιασμένο και Παθιάρικο Πίτ Μπουλ χαρίζεται σε. . . κτλπ

μια άλλη - Ζητείτε ηλίθια για ντουέτο. . . κτλπ. . .