μάχη + Τσίβο

πριν την μάχη
πριν τον χορό

ένα δάκρυ και μια γουλιά ακόμα / θα αντέξω / θα ξημερώσει και θα σηκωθώ έτοιμος για όλα / οι πικρές βαριές και φύγανε στο πάτο τον δικό σου όπου μόνο το φως δεν φτάνει /πάνω από στρατόπεδα τα αστέρια πάντα θα λάμπουνε / θα τα κοιτάζεις και κουρασμένη θα μετράς μέχρι να κοιμηθείς / θα διστάζεις θα διατάζεις τα όνειρα σου και όλα θα είναι στρωμένα μπροστά σου / τα κέφια σου θα χαροπαλεύουν


- άσε με για λίγο να πάρω από την ανάσα σου άσε με να ζήσω λίγο μέσα σου, δεν φοβάμαι, δεν αρρωσταίνω, μόνο σκοτώνω και γιατρεύω / το αίμα μου είναι καλά νοθευμένο / το μυαλό μου βράζει / τα μάτια μου σε σημαδεύουν και σε κάνουν να μισείς τα πάντα / αλλά ειλικρινά τώρα πες μου. . . έχεις ένα τσιγάρο;

- πάντα όταν έχω μόνο ένα μου ζητάς. . .

- χαχαχα. . . τότε έχει αξία / κλείσε αυτή την μαλακία. . .

- είναι η Καταιγίδα του Βιβάλντι

. . . .

Νίκο,

Ξημερώματα Μεγάλου Σαββάτου και όλοι περιμένανε να αναστηθεί / είχα κοιμηθεί στα Κάστρα / γαζωμένος το πρωί από την υγρασία κατρακύλησα να πάρω το λεωφορείο / ο ήλιος έκανε την εκνευριστική του εμφάνιση / και ήθελα να εξαφανίσω την πόλη / η πόλη όμως ήταν άδεια / δεν είχε ξυπνήσει κανείς / σειρήνες μπατσικών ούρλιαζαν / τα μαγαζιά ήταν κλειστά / δεν είχα τσιγάρα γιατί δεν κάπνιζα / είχα γυναίκα που είχε άντρα / είχα όμως μεγάλη υπομονή / η τραγωδία θα γινόταν κωμωδία και μετά θα έμπαινε στο αρχείο / καλά το είχε πει ο πατέρας σου ΄Όλοι ζούνε στον κόσμο τους΄΄ / ναι, το πίστευα / και είδα κόσμους να αγαπιούνται και να τα βρίσκουν στο τέλος / και είδα κόσμους να παλεύουν ποιος θα επικρατήσει / ποιος θα έχει την τελευταία κουβέντα / γελοίο όσο εκεί που δεν πάει / τα τελευταία λόγια είναι για αυτούς που δεν είπανε τίποτα στην Ζωή τους ή αυτούς που δουλεύανε μέρα νύχτα την υστεροφημία. Μερικοί βρίσκουνε την ζωή πεζή, όπου η μια απογοήτευση διαδέχεται την άλλη / αστείο. . . . / απλά, βαριούνται να περπατήσουν / και εσύ έχεις φάει δρόμους και δρόμους μέχρι τώρα. . . για αυτό δεν σε φοβάμαι. . . όσο διασχίζουμε τους δρόμους Νίκο, είναι δικοί μας - με τις λέρες και τις σκιές, με τις λέξεις και τις κραυγές που σκαλώνουν στο στόμα.