Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Katrin Oldjohn


- η δεσποινίς Γερογιάννη;

- Μάλιστα. . .

- Αν σας λέγανε Κακογιάννη θα
σας μετέφερα τα συλληπητήρια μου.


. . . φτηνό χιούμορ να αγοράσουν όλοι. ο Σκορδάς εκοιμήθει πριν 37 μέρες και ησύχασε η ψυχούλα του. πριν φύγει είχαμε μεγάλες στιγμές. . . Ο ΤΡΟΠΙΚΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ των πνευμόνων, τι Μίλλερ και μαλακίες. ο Ανταρτοπόλεμος που έκανε πενήντα χρόνια με την γυναίκα του τελείωσε. τώρα παίζω εγώ ανταρτοπόλεμο όπως τότε που ήρθες από την Κωλόγρια Αλβιώνα με ένα χαμόγελο σαν του Joker και έλεγες ΄΄ΗΡΘΑ. . . ΗΡΘΑ. . .΄΄. εγώ καθόμουν με ένα θείο μου στο Ziggy και προσπαθούσαμε να θυμηθούμε πόσες μπύρες ήπιαμε. στο τέλος κέρασε αυτός. έβγαλε ένα πενηντάρικο σαν κουβέρτα και το πέταξε στο μαγαζάτορα. εσύ είχες τρια λουκέτα στο παλτό σου και μέσα ένα θησαυροφυλάκιο εδώ η φαντασία του ποιήτη πάει περίπατο στην μολυσμένη δυτική Θεσσαλονίκη και οι εικόνες τα λένε όλα. μετά έφυγες. έμεινα με τον θείο να μιλάμε για τον Τουργκένιεφ, τον Σολζενίτσιν και για μια που τα βυζιά της ήταν κομήτες και έπινε όσο μια μοίρα πυροβολικού.

σκεφτόμουν κάτι σούρες ανεπανάληπτες κατά την έξοδο μου από το Προκοπίδη σπίτι μου πριν ή μετά απο καβγάδες και σύ από την πατρίδα του Βασιλιά Καρόλου του ΄Α της Αγγλίας που του έπεσε το κεφάλι στα χέρια του και του George Orwell που σήμερα γύρω από το σπίτι του υπάρχουν 32 κάμερες - ειρωνεία ε; - μου έστελνες ανταποκρίσεις για τον Eliot, για τον Kafka, για εκείνον τον χριστιανοναζί junky που έτρωγε κονσέρβες σκύλου. . . ανταποκρίσεις υπεραστρικές που με διασκέδαζαν αν σκεφτείς ότι τότε ήθελα να κάνω ένα σάλτο μορτάλε. ωραίες εποχές.

μετά έρχεται το παρελθόν και το μέλλον της ελληνικής λογοτεχνίας ( μην γελάς. . . δεν το εννοώ όπως νομίζεις) - καθόμαστε και βγαίνουμε φώτο. . . τρομακτική. και οι τέσσερις είμαστε ξεχωριστοί άνθρωποι. . . ικανοί για τα πάντα. . . η δουλειά όμως στραβώνει συναντιόμαστε όλοι μαζί. σαν να βάζεις σε ένα ποτήρι ξύδι, νέφτι, μουρουνέλαιο και αίμα - δεν πίνεται αυτό το πράγμα.


μια μέρα ξέρασα αίμα. ο γιατρός μου είχε στον τοίχο του το πορτραίτο του Herr Josef Rudolf Mengele. τον έβλεπα να με κοιτάει από το κάδρο του και να υπολογίζει πόσα κιλά σαπούνι θα έβγαζε από εμένα ή να μου κάνει πειράματα για να μείνω έγκυος ο γιατρός μου είπε ότι θα ζήσω. του είπα να βάλουμε ένα στοίχημα για αυτό. δεν το κατάλαβε. έφυγα από το ιατρείο νικητής. στο περίπτερο αγόρασα μια μπύρα. ήπια μια γουλιά και την πέταξα. νομίζω ότι κάποιος την βούτηξε από κάτω και ήπιε όσο είχε μείνει. ΄΄πέφτουνε οι μάσκες και μετά ακολουθούν τα μούτρα΄΄ σκέφτηκα. το Fur Elize δεν ακούγεται από τους υπονόμους. όλα στο κεφάλι μας είναι. η αντικειμενικότητα είναι ΣΚΑΤΑ. . . αλλά η ζωή είναι ωραία.

το αποδεικνύεις κάθε μέρα
το βλέπεις απο το Φεγγίτη


Δεν υπάρχουν σχόλια: