Καστοριά/Astoria/Σοχός

στην Κατερίνα Γερογιάννη
που ήταν και δεν ήταν
εκεί.

το όνειρο το λέγανε Αγγελίνα - γραμμένο με κιμωλία σε κάποιο τοίχο του Σοχού Θεσσαλονίκης - και ο Καλογήρου πίσω από τα ψηλά καπούλια μιας Amy Winehouse - ποιητής που νταλαβερίζεται με ανθρώπους και συναισθήματα υγρά, αυτά που εγώ παρακολουθώ σαν τεχνικός ενώ εκείνος παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο - Νεστόριο, Μπύρες Αληθινές Πανάκριβες και ο Ντινάκος να χαμογελάει, η πολυμήχανη Νικολέτα να μαλώνει με τριχωτές ταραντούλες και η Λιάνα η αξεπέραστη να μου στρίβει τσιγάρα γιατί έχω και ΈΧΕΙ καλή καρδιά και καπνό καρέλια.

ο Τασούλης να διακοσμεί με ξέρατα επαρχιακές τουαλέτες και ο Γιώργος Goulos from Soho της Θεσσαλονίκης άρχοντας - ο Billy και το μαγαζί του / να πίνουμε σαν μουλάρια και να γράφω στον τοίχο ΄΄ΣΤΗΝ ΑΝΝΟΥΛΑ΄΄ με τις διαταγές του Τάσου, και να γράφω ΄΄Μαρίαααααα΄΄ στον τοίχο με διαταγές εκ άνωθεν και να με κερνάνε Σουηδικές Βότκες και ας έλεγε ο Buk ΄΄κάτι ξέρανε οι Ρώσοι΄΄ / και ήμουν Μανιακός και ήμουν Τρελός και πρόσεξα / και όλοι να ήταν όπως έπρεπε να ρθούνε και όλοι και όλα ήταν όπως έπρεπε να ρθούνε όλα - οι πληγές και να κλείνουν - και όλες οι γυναίκες να πλησιάζουν - και όλες οι θεραπείες να μοιάζουν γκρίνιες.