΄΄για μια καλύτερη ζωή΄΄

σχέδια

πιτσιρίκα φορτωμένη
με τον Ναμπόκοφ
ένας χάλκινος άντρας
και η ηλεκτροφόρα κάργια
από δίπλα του
αστείες υποθέσεις
ταξίδια
και
΄΄πρέπει να περάσουμε καλά΄΄

χαμένα στοιχήματα

Jack ανοιγμένα
- γουλιά κανείς δεν χαρίζει -
βρώμικη και μεγάλη
γκαντεμιά
σαν τον
Μισσισσιπή
ή
σαν δημοκράτια
όταν συμφωνούν όλοι

διάλογοι

όπως :
- κατουρήθηκες;
- όχι σπέρμα είναι.

ή

- κλείσε το παράθυρο,
θα κρυώσεις.
- απο πνευμονία. . .για
να πέσω;

σοσιαλιστίκος ρεαλισμός

ο Μαγιακόφσκι
πανήψηλος
και
νεκρός

και
τότε η Πλατεία
έγινε Κόκκινη.

ταινία

ένας κασκαντέρ
σε σκηνές πορνό
με έναν ποιητή
σχεδιάζουν
να κλέψουν
ένα ζαχαροπλαστείο
την παραμονή
της ληστείας
ο κασκαντέρ
κερδίζει το όσκαρ
και ο ποιητής εκδίδεται

θαύμα

ενώ
κλαδευε
την ηβική της χώρα
οι τρίχες πήραν
τέτοια κλίση
ώστε
στο μουνί της
σχηματίστηκε
το πρόσωπο
του καλού της.

ζωή

σου γαβγίζω να ΄ρθεις
να με δαγκώσεις
χωρίς να μιλάμε
χωρίς να υπονοούμε
να πονάμε μαζί
μέχρι όμως
να σου αλλάξω
το νερό
έχεις φύγει.

ALBUM - μεταξύ 1,64 και 1,66

οι καλύτερες σκέψεις
αφού κλείσεις το
τηλέφωνο και λίγο
πριν τον ύπνο

χωρίς να ξέρω τίποτα
όλα ταιριάζουν / δεν
είναι ένα ρουτιάρικο ρεφρέν
ούτε νάρκισσος καθίκι
που παίζει κιθάρα - είναι
ακορντεόν τρύπιο
από καταστροφές και άλλα
πολλά ανθρώπινα
που φωτογραφίζεις
με το μυαλό σου΄


1.

ένας κόσμος
που μυρίζει
καθαρά απλωμένα ρούχα

και κρύβει τα άπλυτα
του

2.

μια μεθυσμένη
που μπερδεύει
τα πόδια της
5 το πρωί
και βρίζει
το σύμπαν
ο άλλος δίπλα της
υπομένει
τον δέχτηκε
έτσι απλά
όπως κι αν ήταν

και αυτό είναι
πιο πολύ
από την θητεία στο τίποτα

3.

ναυάγια
που βγήκαν
από την θάλασσα

με το τραίνο
ήρθαν στο σπίτι
σου

και βούλιαξαν

4.

παιδιά
που μοιάζουν
με τους γονείς τους

ή
γονείς
που μοιάζουν
με τα παιδιά τους


και ύστερα
διαμαρτύρονται
για την κλωνοποίηση. . .

5.

μην καταριέσαι
την μοίρα

θα σε ακούσει. . .

6.

παραμύθι
χωρίς χρώμα
πες μου

τα πινέλα μου
να πάρουνε
φωτιά

7.

το όνομα σου
στο άδειο πακέτο μου
πλάι
σε φτηνό αλκοόλ κίτρινο

αντίθεση

8.

η πόλη κάηκε για να ζεσταθεί
όπως εκείνος
που σκέφτηκε
για πρώτη
και τελευταία φορά
τον εαυτό του
πριν ανατιναχτεί

9.

Φωταύγεια

Αντίστροφη ΑναΜέτρηση - μέρος τρίτο

το τσιγάρο έσβησε πριν το καπνίσεις
ο γιατρός πέθανε πριν σε τελειώσει
οι έρωτες μείνανε στα χαρτιά σαν στίχοι

ως εκεί

ενδιαφέρον και ανθρώπινο

αλλά απόψε
για να γλυκαθούν
τα τέρατα΄

- να ξυπνήσεις ένα βράδυ
χωρίς να έχεις τίποτα
δικό σου / τότε
νομίζω ότι μπορεί
να με σκεφτείς

- θα ξυπνήσω ένα βράδυ
όλα δικά μου θα ΄ναι ακόμα
και το φεγγάρι θα με παρακαλάει
ο θρήνος σου θα ακούγεται σαν λόξιγκας
και τα δάκρυα σου
μπορεί να ξεβάψουν την μάσκα σου.

''the cow is dead, the milk is finished''

για τον Νικόλαο Δ. Βότση

καθισμένοι στην σειρά περιμένουμε σαν μάρτυρες κατηγορίας / η αναισθησία μας χαρακτηρίζει και οι αμέτρητες φορές που γλυτώσαμε τον Θάνατο / αν κάποιος ζητήσει φωτιά τον κοιτάμε αδιάφορα / έτσι την πάτησε και ο Προμηθέας ο Τιτάνας / περπατούσε αμέριμνος / κάποιος τσογλαναράς του ζήτησε φωτιά να ανάψει τσιγάρο / έτσι ο Προμηθέας χάρισε την φωτιά στους ανθρώπους / για να ανάβουν τσιγάρα και να κάνουν τα πνευμόνια τους ορυχεία.

καθισμένοι και πιο ηλίθιοι από ποτέ / βασισμένοι στην επανάληψη / αυτό μας έσωσε / η επανάληψη του τραγικού και του ειρωνικού / ίδιες κινήσεις στις ίδιους ανθρώπους / πως πίναμε φτηνές σαμπάνιες ή Βότκα με τον Μουστακαλή Πατερούλη απ΄ έξω / καμαρώνοντας πως αύριο ( και για πάντα ) δεν θα πάμε για να πουλήσουμε τον χρόνο μας σε κανένα.

να πεις ένα αστείο και να μην γελάσει κανείς / είναι κάτι φυσικό / να πεις ένα αστείο και να τους κόψεις τα πόδια - είναι κάτι που ξεπερνάει την στρατόσφαιρα μας / η πολιτική ορθότητα κουτσαίνει / από πάντα / να το θυμάσαι. . .


ο υποβολέας ήταν μιλημένος / ντυμένοι στην τρίχα / σε λάθος παράσταση με λόγια της σωστής. ΘΕΑΜΑ. . .

ας μην γίνει,
μαέστρο
τύραννε
βάσανο μου μικροκαμωμένο
η ζωή ορεκτικό
για τους κανίβαλους

ας φαγωθούν μεταξύ τους.

σεσουάρ

Μ.

κομφετί γαλάζιο, κίτρινο και κόκκινο
από την τσέπη μου στα μαλλιά σου
που ο Λίβας κυνηγάει να στρώσει
να εξαφανίσει τις σταγόνες
το σχήμα και την μουσικής τους

- την βροχή που μοιάζει
με ευχή όταν στις
ξέρες ο ένας σκοτώνει
τον άλλον / την πλημμύρα
ανάμεσα στα χείλια
που γδέρνουν τις λέξεις
και στραγγίζουν τα σώματα -

με στεγνά μαλλιά
στις μπούκλες τις ενδιαφέρουσες
περιμένω / αλλά ακόμα και
η Αλίκη δεν πιστεύει πια
στα θαύματα.

όμως. . .

είδα το φως σου

- τι επιτυχία
να βρεις τον
κατάλληλο διακόπτη -

είδα τον κήπο σου

- οι χωμάτινοι άνθρωποι
δεν κοιτάνε τα αστέρια
μην τα λερώσουν

είδα τον θρίαμβο σου

- ο φονιάς είναι
ακόμα απλήρωτος
και ερωτευμένος -


είδα ό,τι φαινόταν

- τίποτα δεν υπάρχει
όλα φαίνονται
μακραίνουν και ζυγώνουν
συνέχεια -

puzzle

1.

γλώσσα άτριχη και ξύλινη
πετάω τσεκούρι
ησυχία

2.

μετά τα χάδια και η πουστιά
όλα μαζί πακέτο
ενωμένοι, βρε, σαν μια γροθιά
που πάει πάνω/κάτω. . . χιλιετίες τώρα. . .

3.

τα πράγματα είναι βέβαιο
ότι θα αλλάξουν
( έτσι μας είπαν)
αλλά καλού κακού
σκέπασε με ένα μαύρο σεντόνι τον καθρέφτη

4.

χαζή η κακία και τζάμπα η μαγκιά και το σπέρμα
τα λόγια στον αέρα μολύνουν
''δεν βλέπω το πεδίο των πτωμάτων'' λες τρισευτυχισμένη
στρώνοντας το κρεββάτι σου

5.

η μυωπία σου μεγαλώνει μέρα με την μέρα
η κατάλληλη ευκαιρία να φύγω μακριά σου

6.

star

με κοιτούσε σαν να έλεγε
΄΄ τέλειωσε το κρασί/θα σου πιω το αίμα΄΄

ήθελε κάποιον να αγαπήσει
της είχαν κόψει και το ρεύμα
σκεφτόταν πως να σκοτώσει έναν είρωνα
πως η ομορφιά της μπορεί να την βοηθήσει
να βγάλει ένα αξιοπρεπές μεροκάματο
ότι το χρήμα δεν μπορεί να είναι βρώμικο
και ότι ο Θεός είναι μαζί της.

μου δήλωσε :

τέρμα η ασυδοσία στην ζωή μου
από αύριο θα σηκώνομαι
μισή ώρα νωρίτερα
από αυτόν που κοιμάται δίπλα μου

και σούφρωσε τα χείλη της.

7.

καθώς άκουγε το φτυάρι να δουλεύει
μες την φτηνή του κούτα
γερασμένος
και ξερός

σήκωσε τον δείκτη του χεριού του
και σημάδεψε την καρδιά του

πυροβόλησε

δεν έγινε τίποτα

ήταν ήδη νεκρός

το φτυάρι συνέχισε στον ίδιο ρυθμό.

8.

είχαν βγει όλοι οι φυλακισμένοι έξω
μαζί τους και οι φρουροί
ο διευθυντής τα γραφεία
μια καύλα γραμματέας

είχε αδειάσει η φυλακή

έμεινε μόνο ένας σκύλος
να γαβγίζει
να γλύφει την σκανδάλη
μιας ξεχασμένης καραμπίνας

μόνης και αυτής.

Ακέφαλος σαν Κέρβερος

και άλλες αλήθειες και άλλη πραγματικότητα και άλλα κύτταρα του νου στις παλάμες σου / στα Κάστρα αύριο / ψίχουλα να με χορτάσεις και λίγο κρασί / με τον Ραδιενεργό Τσίβο ως εφεδρεία / τρίτο εφεδρικό σώμα Καμικάζι / κάνε μια ανθολογία με ότι βλακεία έχεις πει για να σε κεράσουν ένα ποτήρι / ρίξε τα μαλλιά σου πάνω από τον στόχο σου / να τον γαργαλάς και αυτός να κλαίει. . . ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΛΙΓΟΣ ΠΟΝΟΣ, Μαμζέλ.

αναλογικά με την ηλιθιότητα στην ατμόσφαιρα καλά τα πήγαμε / και ότι έζησε το είπαμε εξέλιξη για αποδείξουμε ότι κάτι καταφέραμε /σαν τραγούδι / αγάπη μου ανοξείδωτη και που να σε παρκάρω; / να βάψω ένα τοίχο με το όνομα σου ( τι χρώμα έχει το αίμα; τι μνήμη έχει αυτό το χρώμα) / με παροιμίες την βγάζω όταν με αρμέγουν για σοφίες / καβαλάρηδες ζηλεύω που πηδάνε τα εμπόδια / απλώνουν τα πόδια τους και το μειδίαμα τους είναι μοναδικό.

έξω έξω, λίγο λίγο, γύρω γύρω, από την ρωγμή του χρόνου βγαίνουν και κάνουν αποικία το σαλόνι μου / τους σερβίρω - με βρίζουν, είμαι καλός για να μην με αφήσουν. . . πως να ξεχάσω; πως να σταματήσω να γαβγίζω; θυμάμαι ακόμα το ξημέρωμα. . .

ευχαριστώ. . . συγνώμη. . . Σ΄ αγαπώ. . . φράσεις κολλημένες στο βινύλιο . . φάλτσες όλες. . . κούφιες όλες. . ξύσε λίγο την σαπίλα, την σκουριά και έχεις μια εικόνα τέλεια - σαν Κυριακάτικο Τραπέζι.

βρήκα ένα σημείωμα, έλεγε - Πόσα Κεφάλια περίσσευαν στον Κέρβερο και πόσα του λείπανε. . .; ποιο απ΄ όλα ήταν το πιο μελαγχολικό και ποιο γελούσε με τα υπόλοιπα;

τόσο πραγματικές οι μυθολογίες
σαν μυστικό.

φλέβα σαν χορδή

προχθές

τέλος. . . τέλος. . . φώναζε ο πανέμορφος καλός μου / δεν ειρωνεύεται / δεν κοροϊδεύει . . τέλος. . . την ηρεμία που δεν μου άφησαν / τέλος θάλασσες πουτάνες απο σάλια. . . τέλος ξέρες δυνατές με μέσα από παντού / τέλος. . . ποιήτριες με τις λέξεις στο μουνάκι σας και το μυαλό σας κενό / ώ, μυαλό σκονισμένο με προκαταλήψεις / πέρασε μια από την Αθήνα και το ξεσκόνισε / πως το λέει ο Βάτραχος ο Γάλλος / η κόλαση είναι οι άλλοι / λέει ο χέστης. . . δεν τολμάει να πει ΑΥΤΟΙ / αλλά είναι και τα νοήματα και τα μουνάκια / πρέπει να καθορίζεις την ποσότητα ομίχλης στις μαλακίες που γράφεις / να μην αφήσεις την τίγρη να σε φάει / να την οδηγήσεις σε ένα δωμάτιο με σίγουρα καριόλια / τι ωραίο γεύμα ψιψίνα μου.


μοίρασα όλα τα βιβλία μου / θα πεθάνεις;. . . ρώτησε γλείφοντας τα χείλια ο γελοίος στον καθρέφτη / όχι, γελοίε. . . απάντησα. . . απλώς θα μαζέψω άλλα και θα γράψω κάποια / γράφω μια κριτική για τρεις Ποιητές / έναν άντρα και δυο γυναίκες / προχωρούσαν μέσα στο μεγαλείο τους και μου έκαναν την χάρη να με κοιτάξουν / να τα πούμε σαν άνθρωποι / όπως κάποιος ζητάει τσιγάρο ή καταφύγιο / απλά πράγματα / ζεστά / καρδιές που χτυπούν / οι λέξεις που πετάνε πάνω από γαμήσια ή καθημερινές αυτοκτονίες / ξέρεις, εκείνες που όταν αγγίζεις χείλια ή μουνόχειλα ( δεν έχουν πολλές διαφορές - τα δευτέρα δακρύζουν και πολλές φορές λένε και κάτι. . . ) / δεν τις σκέφτεσαι. . .Μαλάκα.

I SCREAM

YOU SING

AND
LEAVE THE OTHERS
DIE

1.

ο μικρός φύρερ έπεσε πάλι στα πόδια της. . . είχε κάψει τα πάντα για να της κάνει χώρο / ένας Μεγάλος Ποιητής φάνηκε έξω από το παράθυρο / ο μικρός φύρερ του έδειξε την γροθιά του / ο Μεγάλος ποιητής γέλασε / ο Μικρός φύρερ του έριξε με το 38ρι του / η σφαίρα τον πήρε ξυστά στο μάγουλο / ο Μεγάλος Ποιητής άρχισε να τρέχει / ο Μικρός φύρερ πήγε στο Παράθυρο και φώναξε - Τα καλά παιδιά γυρίζουν νωρίς στο σπίτι. και έπειτα σε Εκείνη Αν ξανάρθει θα μελωποιήσω το τομάρι του. . . ο Μικρός φύρερ ήξερε να παίζει μπάσο / ήταν εξαιρετικός / αλλά ζήλευε λιγάκι.

2.

τρομάζει και είναι μόνο
φύλλα τρώει
μελάνι πίνει

δεν χωνεύει τίποτα

μικρό και μόνο

κάποιος θα βρεθεί
να το κεράσει

αν δεν είμαι εδώ
κέρασε το
εσύ.

3.

ακούω
την καμπύλη
των χειλιών σου

το χαμόγελο
στην πλάτη σου

ξέχασα το πένθος
στο σπίτι

όμως ψάχνω τις τσέπες μου
τινάζω το παλτό μου

δεν φαίνεται
να μου λείπει τίποτα.

΄΄Εν αρχή ην ο πόνος. . .΄΄

''Ça a débuté comme çα''

''Ιt began as a mistake.''

Γράμμα στην Ασημένια

τσαλακωμένα βρεγμένα τσιγάρα / κάθομαι δίπλα τους σαν και περιμένω να στεγνώσουν /
μαρκάρω σημεία στην παραλία με το όνομα σου / μια πόλη σαν συνωμόσια συνθέτη / σαν μαλακία οργανωμένη / σαν γυναίκα με τις ώρες της / χαμηλή ως το πάτωμα Μουσίκη Κλασσική με τα δάχτυλά του την χαιδεύει ο Πανσοφός Harpo και η Αλητηρία ο Chico της αλλάζει τα φώτα / τα ζευγάρια σήμερα θα κοιτάνε το φεγγάρι - για να μην κοιτάζουν ο ένας το άλλον - μια ουράνια τηλεόραση τρόπο τινά.


- σε σιχαίνομαι
- είσαι δίπλα μου

τι ωραία τα αγάλματα / μέσα στους τοίχους ποντίκια να κοιτάζουν τους ανθρώπους / οι ανθρώποι τα ακούνε / δεν τα βλέπουν / όπως τις σκέψεις τους όταν ναυαγούν πάνω σε σώματα που ξεχνάνε / τα βράδια / τις λύπες / τα φεγγάρια / τις τρύπες στα ρούχα. . .


πολλές φορές σκέφτομαι πως θα με θυμούνται οι άνθρωποί. . . αλλά μετά κοιτάζω τον καθρέφτη και βρίζω. . . ας ανάψουν 9 φωτιές γύρω μου. . . ας ακονίσουν τα δόντια τους. . . ας ματώσουν τα χείλη τους. . . ξέρεις... αυτοί ζούνε. . . δεν σκέφτονται. . .

το τέλος που σου χρωστάω. . . ΄΄ τραβάω κατά ΄κει που ο Ποιητής που μιλούσε με τα άστρα, έφυγε.παίρνω μια μπύρα για αυτόν και μια για ΄μένα ο Ποιητής δεν θέλει και την πίνω εγώ. δεν είναι ακατάδεκτος είναι καλός. δεν ήξερε όμως καλό σημάδι. για αυτό με το αριστερό του χέρι σημάδεψε την καρδιά του και το δεξί τράβηξε την σκανδάλη. Μόνος. Σε ένα μεγαλοχώρι μιας μικρόψυχης χώρας.''

1.

κεφάλι μουδιασμένο
σαν το βλαμμένο
κατεβαίνω

δεν μαθαίνω
δεν περιμένω
δεν. . . δεν. . . λέω δεν
πεθαίνω

ψυχή αχούρι
κομματιασμένο
στα δυο σαντούρι

( θα σε τρομάξω να σου ασπρίσουν τα μαλλιά. . . να τα φιλήσω να κοκκινήσουν. . . να γυαλίζουν να καίνε να φωτίζουν - με ένα ηλιοβασίλεμα στα μαλλιά με λίγο μετάξι στα
πόδια σου. . .)

2.

δεν του έλειπε η μνήμη / καλά το μάντεψα / ότι με ένα ποτήρι ουίσκι δίπλα του εξερευνούσε με τον νού / ότι το σώμα του δεν ακούμπησε ποτέ / πράσινες φαντασίες, πλάσματα άγνωστα άλλα όχι ακατανόητα / διαστάσεις με μάτια τριγωνικά / ΄΄Είσαι μια Sonia Greene. . . δεν έχω μακρύ πηγούνι. . . αλλά το ξέρω. . . μπορώ να αγαπήσω. . . φαίνεται σε όλα αυτά τα χαρτιά. . .΄΄ και τα πέταγε ψηλά στον ουρανό. . . την δουλειά του. . . τις αποδείξεις του. . . την ζωή του. . . όπως τα πέταξα και εγώ στην θάλασσα, τα παλιά ηλίθια χρόνια που χορτάσαμε σκοτάδι, που κάποιος είχε λύσει το δίχτυ ασφαλείας και η μαρμάγκα έγλυφε τα χείλη της. - όμως τώρα ο τρόχος, αν και σπασμένος, γυρίζει γυρίζει. . . ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ.

3.

στην στάση του λεωφορείου περίμενε να πετάξει κάποιος βιαστικός το τσιγάρο του - με διακριτικό τρόπο έκανε ότι δένει τα κορδόνια του και την κατάλληλη στιγμή βουτούσε το τσιγάρο. αυτό γινόταν σε καθημερινή βάση. . . μέχρι την ημέρα που τον χτύπησε ένα αμάξι,την ώρα που έσκυψε να πάρει το πακέτο κάποιου που του έπεσε από την τσέπη. λίγο πριν ξεψυχήσει άνοιξε το πακέτο. ήταν άδειο. κάποιος καριόλης γελούσε εκεί ψηλά που χανόταν η ματιά του φτωχού θεριακλή.

4.

απο τον τηλεβόα

η δικτατορία των ουστ-girl, του anti-smoking και του αισθηματικού καπιταλισμού δεν θα περάσει. . . σύντροφοι δεν είναι μοναχά οι κομμουνιστές / έχουμε και εμείς δικαίωμα στον έρωτα. . . μην δέρνετe τους χωροφυλάκους / μπορούνε και μόνοι τους. . .Flash-Straight. . . εκπτώσεις στα οράματα. . . οι φιλοδοξίες σας μας είναι αδιάφορες. . . τα αλλοδαπά σας αισθήματα βδελυρά . .Θάνατ. . . - τέλος χειρογράφου

ανευ παραγγελίας - 1,65 αιτίας. . .

κομμένη στα δυο

η εικόνα σου

όπως οι εικόνες

που μαζεύεις

και τις πετάς

στο πλαστικό χαρτί

που γυαλίζει.

κομμένη στα δυο

η εικόνα μου

όπως όταν δεν με πιστεύεις

και μαζεύω ένα ένα

τα ψηφία της ψυχής μου

τις στιγμές - τις σύντομες -

που η φωνή σου έρχεται

από μακριά να μου πει

΄΄Υπάρχεις. . .΄΄

με ένα γέλιο για ουρά.

Μαρία.

΄΄δεν είναι ημερολόγιο / αλλιμόνο αν ήταν΄΄

έκανε γκελ στον τοίχο / ευαίσθητη μεταχείριση απαραίτητη έγραφε η ταμπέλα στην πλάτη του / οπότε όλα τα χτυπήματα ήρθαν από μπροστά / σαν παρηγοριά στον λυπημένο / στις συναυλίες / το ένα τραγούδι πιο ίδιο από το άλλο / όμως δεν μπορείς να απαρνήθεις την ζωή του προγράμματος / δεν μπορείς να γελάσεις με τα πολλά ιδρωμένα ζευγάρια / με στήθη και χουφτώματα / αν το κάνεις την ψυχή σου θα την ταΐζει η κακία / και η κακία είναι σαν τα δηλητήρια του Μιθριδάτη / λίγο λίγο και στο τέλος γίνεσαι Καθίκι και Αναίσθητος / σε φυσιολογική κατάσταση αυτό έρχεται στα γεροντάματα / άμα είσαι είκοσι χρονών δεν ξέρεις τι θες / άμα είσαι 50 χρονών δεν μπορείς / άμα είσαι 70 και πάνω δεν θυμάσαι ούτε μπορείς - εκτός αν είσαι μαυσωλείο ιδεών και συμπεριφοράς που καταπίνει ψήφους και κάνει χειραψίες / οπότε γίνε τσιράκι να με χορτάσεις / να κάθομαι - όγκος μου σαν θηρίο Juke Box, τα ηχεία μου πετάνε παράσιτα - και όταν βγάζω λίγο το ΄΄ΕΓΩ΄΄ μου να αεριστεί οι άλλοι ή παρεξηγούνται ή τους ενοχλεί η μπόχα. . . δεν ξέρω. . . τον τελευταίο καιρό κάνω ότι δεν ξέρω και όλοι χαμογελάνε.

- - - - -

Μ.Ρ.

είναι λίγο ειρωνικό να κάνεις μνημόσυνο για κάποιον που τον βρήκαν από μέρες νεκρό σπίτι του. κρατάω μια μνήμη όμως. . . πριν δυο η τρία χρόνια ο Ρασούλης παρουσίαζε το βιβλίο του με όλους τους στίχους του και ένα καταπληκτικό εισαγωγικό σημείωμα οπού μιλάει για τον Μίκυ, τον Νιόνιο και τον Εωσφοράκα και άλλους πολλούς, στον Ιανό. - δίπλα μου μια γκοθού να αντιδρά χαμηλόφωνα στα λεγόμενα του Ρασούλη περί δισκογραφικών - ΄΄Δηλαδή ο Ρασούλης το παίζει Ανάρχας;΄΄ έλεγε. . . ''Τα παπούτσια σου είναι Adidas;'' την ρώτησα. . . με έβρισε και έκατσα άλλου. . . ήταν ωραία βραδιά. τραγούδησαν ο Θεοχαρίδης και Κοροβίνης και μια κοπέλα που δεν θυμάμαι το όνομα της. όμορφή βραδιά.

Γράμμα στην Ιωσηφίνα 3

η μοναδικότητα των στιγμών - σήμερα, Νύμφη του Παγασητικού ( Άστον εκεί που είναι. . . καλά είναι εκεί ) με ενημέρωσες ότι ήρθε η Άνοιξη, μυρίζει χόρτο - αυτό που τρώνε τα πρόβατα. . . όχι αυτό που καπνίζουν τα πρόβατα. Πράγματι. . . Άνοιξη. - ήταν Άνοιξη και ο παππούς ήταν στο νοσοκομείο. . . κατέβηκα να του αγοράσω κρουασάν και νεράκι. στην είσοδο του νοσοκομείου ήταν κάτι δημοσιογράφοι με δερμάτινα και το ματσούκι στο χέρι. . . Τι έχετε να δηλώσετε για το γεγονός, ότι δεν υπάρχουν κρεβάτια στην Εντατική του Ιπποκράτειου αλλά και σε άλλα νοσοκομεία;. . . με ρωτάει. . . Άουσβιτς. . .φωνάζω. . . Νταχάου. . .Ειδικά τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. . . σαν σακιά τους πετάνε. . . θέλουν να τους εξοντώσουν οι καριόληδες για να μην τους πληρώνουν συντάξεις. . . και άλλα τέτοια του έλεγα. αυτός με κοιτούσε τρομαγμένος και τράβηξε για άλλους να ρωτήσει. - σήμερα λέω να μην φορέσω μαύρα. . . αλλά ένα καρώ πουκαμισάκι που ο Ντίνος είναι κάτι παραπάνω από βέβαιος ότι μου πάει. μια μικρή αλλαγή. . . όχι τίποτα υπερβολικό. . . όπως πάντα. . . και το ραδιόφωνο από το πρωί παίζει Ζαμπέτα. . . παιχνιδιάρικα και πλήρη. . . Άνοιξη.

BOOM

η κινητήριος δύναμή του κόσμου η μαλακία / κεφάλια ανοιγμένα και στόματα μπουκωμένα με φουρνέλο και σπέρμα μια άλλης πορνογραφίας / πιο νόμιμης από την βία ανάμεσα και μέσα μας / τρομακτικά πράγματα η θάλασσα θα ξεπλύνει / οι έρωτες και οι αγάπες, πεσμένα τα μαλλιά κάθε εξουσίας, στην φαλάκρα της Μοναξιά θα γυαλίζει / ένα πρόσωπο συγγενικό σου, φοβισμένο θα ουρλιάζει ΄΄φύγε΄΄ / αλλά όλα αυτά θα είναι μικρές χαρακιές πάνω στο ατσάλι κάθε βεβαιότητας / κάθε απόλυτου / και αν οι δολοφόνοι θα είναι απλήρωτοι / και αυτοί θα κλείσουν κάποιο δρόμο να διαμαρτυρηθούν.

τριάντα αργύρια - δεν θα βρεθεί μέρος να τα χαλάσεις.

έχω για περιουσία τις εικόνες που ματώνουν στο κεφάλι και δεν μπορούν να ξεκολλήσουν από το χαρτί / έχω χρέος απέναντι σε ανθρώπους που ίσως δεν θα συναντήσω ποτέ, να ακούσουν μια ιστορία και να γελάσουν, να ξεχάσουν για λίγο τον εαυτό τους, να σκεφτούν ότι το φως είναι έλλειψη σκοταδιού - όπως ο established Γκαίτε φώναζε από το νεκροκρέβατο του, να σκεφτούν το περαστικό της πραγματικότητας και του φανταστικού - δυο έννοιες που συμβαδίζουν ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να αλληλοεξοντωθούν.

''Stars? We 're all Stars. . .''

πονάνε τα δόντια σου
σου εύχομαι όνειρα γλυκά

η τηλεόραση μας κοιτάζει

όταν ψάχνουν τον προδότη
με ματωμένα χέρια
δείχνεις εμένα
που σταμάτησα την Σβούρα Γή
για να τα πούμε. . .

επαναλαμβάνομαι
αργά αργά σαν Δύση του Ήλιου
και σου πετάω φως Φεγγάρι μικρό μου

μου το επιστρέφεις
αχρησιμοποίητο κάθε φορά αργά αργά

΄΄Παίξε κάτι στην κιθάρα. . .΄΄ λες
΄΄Ας μην ξεχάσει να βγάλει τα ρούχα της΄΄ σκέφτομαι

και όταν τα νεύρα σου
μοιάζουν με μπαλαρίνες
που πάνε και έρχονται
στον αέρα χωρίς μουσική

και ΄γω με μαριονέτα
που δαγκώνει τα σκοινιά της

νομίζω ότι αυτή η παράσταση
θα έχει επιτυχία / αν τα
σκηνικά δεν καταλάβουν τίποτα
και πέσουν πάνω μας.

4 κέφια

1.

ψυχεδελικός ψαλιδοχέρης

ή

έρωτας ερωτηματικός

γράφει η ιπτάμενη ποιήτρια

μέσα από την εμμηνόπαυση της

πάνω από τους αιώνες

2.

παίζαμε ένα παιχνίδι / εγώ περπατούσα με στιλ Kris Kristofferson με μια κιθάρα στην πλάτη και εκείνη ντυνόταν Patti Smith και έψαχνε ένα σκουπόξυλο να καβαλήσει / ούρλιαζε ΡΙΞΤΕ ΓΡΕΝΑΔΙΝΗ ΣΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ - ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ / όμως οι Σημειώσεις ενός Μικρού Αλκοολικού ήταν κολλημένες στην μάπα μας σαν τις 95 θέσεις του Λούθηρου / και άλλη μια μέρα / άλλη μια μέρα πιο πέρα από τον στόχο / τυχαία όλα / σαν κάποιον που έπαιζε με δυναμίτες χωρίς να υπολογίσει το μασούρι / και τώρα τον ξεκολλάνε από τον τοίχο / αυτός ο άνθρωπος πριν γίνει παζλ είχε στόχο / πρέπει να τον σεβαστούμε.

3.

o Τσίβο σκαλίζει κάτι στο banjo του
όπως ο Άγιος Αλκοολικος κυρ Αλέξανδρος
καθισμένος με τα μάτια χαμηλωμένα στο χώμα της πατρίδας του.

4.

κάπου μέσα μου ένα ερωτικό αφήγημα

με κινήσεις σαλιά
παράνομη διακίνηση συναισθημάτων
ορθές παραισθήσεις
όρθιες κάβλες

σαν τις αρπαχτες της Νυχτάς
του κορμιού σου
το μακελιό

τελειώνει κάπως
έτσι

΄΄. . .την φίλησα και με κοιτούσε σαν τρομοκράτη

οπότε
πρωί πρωί
πήγα να παραδοθώ. . .΄΄

το άσχημο σώμα ; - 2

στην Κατερίνα Γ.

έχω μέσα μου πολλά και έχω χώρο για άλλα τόσα. . . χορός συρτός για ερπετά / το τραπέζι γεμάτο ποτηριά και κανάτες / όποιος πει την καλύτερη ατάκα ίσως ζήσει κάτι παραπάνω / και η κοπέλα με τα μάγουλα τα απόρθητα ας είναι καλά / θα αδειάσω μια κανάτα και θα χαιρετίσω τον επόμενο δικτάτορα / θα τον πείσω ότι είμαι μαζί του / μέχρι να ναυλώσω ένα κορμί για κόσμους ιδανικούς / φτηνούς και κοντινούς / σαν προξενήτρα ή παλιάτσος θα αφήσω μια ειρωνεία να αιωρείται / όπως τολμηρός αλεξιπτωστής πάνω απο ναρκοπέδιο ή καβλωμένη γυναικά πιστή.

. . . .

το όνειρο έρχεται απο το πεζοδρόμιο
μπροστά
σε κάποιον που δεν περιμένει τίποτα. . .

το άσχημο σώμα

η τελευταία ομορφιά των ανθρώπων / όταν εξαφανιστεί ο ήλιος / η θάλασσα θα στέλνει κρύο / μια μεγάλη επίθεση / σαν Μοναξιά / απόψε / ναι, απόψε. . . η τσέπη μου είναι βαθιά και χωράει άνετα μια μπουκάλα κονιάκ. . . το αλκοόλ δεν σε προφυλάσσει από το κρύο. . . δεν σε προφυλάσσει από τίποτα. . .ακριβώς αυτό δίνει΄ τίποτα. μοιάζει σαν άμυνα ( όπως τα μαύρα μου ρούχα που λέω - με μια ανεπίτρεπτη για ΄μένα αλαζονεία - ότι λάμπουν ), σαν ένα αντίδοτο σε αυτό το φαρμάκι που είναι σε μελλοντικές στιγμές. . . αλλά δεν είναι έτσι. . . σε απογυμνώνει. . . κάθε πανοπλία όσο σκληρή και να είναι, σιγά σιγά ρημάζει, ξεφλουδίζει και στο τέλος φαίνεται ότι σάρκα έκρυψες και ότι συναίσθημα. . . όχι βέβαια στην ακριβή τους μορφή και σύνθεση. . . αλλά σαν να είναι μπροστά σε ένα παραμορφωτικό ή ραγισμένο καθρέφτη. . . από αυτούς που μόνο οι γενναίοι ( όχι οι ήρωες ) μπορούνε να κοιτάξουν. . .

είναι οι δρόμοι απόψε. . . το κρύο δεν έχει καμιά σημασία. . . παιδιά κουκουλωμένα. . . αντάρτες μικροκαμωμένοι . . δεν χαμπαριάζουν. . . τα προσπερνώ . . κτίρια τεράστια σαν ενοχές. . . τα προσπερνώ . . βιτρίνες πολυτιμότερες από ζωές( κάποτε το ακούσαμε αλλά το είδαμε και αυτό . . ) τις προσπερνώ . . αποτσίγαρα και σκυλιά. . . αυτή είναι η πόλη που μεγάλωσε ο Χειμωνάς. . . εδώ έγραψε τον Πεισίστρατο. . . αυτό το εφηβικό άξεστο αφήγημα. . .

κοιτάζω τους ανθρώπους. . . αν τους κοιτάξεις καλά φαίνονται οι καρδιές τους. . . κάποιες χτυπάνε. . .κάποιες ορυχεία. . . ποιος να κατεβαίνει τώρα. . .; να λερώνεσαι. . .

καθαρό το πρόσωπο

οι λεκέδες στο μυαλό

το χαμόγελο
σαν θεός
και το γέλιο
σαν ύμνος

συνεχίζεται. . . .

το πουλημένο παιχνίδι

τον άκουγα να μιλάει. . . ήταν σαν είχε καταπιεί μια Ακαδημία. . . είχε για ορεκτικό τον Οδυσσέα του Joyce και το Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο ήταν Άρλεκιν για αυτόν. . . μέσα σε λεξικά έψαχνε μια λέξη σαραβαλιασμένη με σκουριά πάνω της και λήθη, θα την αναδείκνυε στις δαιδαλώδης προτάσεις του και μετά θα την σερβίριζε στο αναγνωστικό κοινό. . . ένιωθε περηφάνος. . . ξεχνούσε τις κατηγορίες μου για νεκροφιλία . . γελούσε με τέτοια πράγματα. . . μα δεν μπορούσα να κάνω πολλά. . . πεινούσα τόσο που το κάθε δόλωμα μου φαινόταν ο καλύτερος μεζές. . . ώρα για ορεκτικά δεν είχα. . . η ορεξή μου ήταν γεγονός αναμφισβήτητο και η πείνα μου κάτι παραπάνω. . . ένα βράδυ είχε στριμώξει κάτι βαριεστημένες φοιτήτριες και τις βασάνιζε με τις απόψεις του. . . τότε φώναξα ΄΄ Ρε τενεκεδομαχαλόμαγκα. . . Ρε απολειφάδι . . Οι συγγραφείς είναι σαν τις πουτάνες ρε. . . μόνο που δεν τους πληρώνουν για να εκδίδονται. . . αλλά οι ίδιοι πληρώνουν την πουτανιά τους. . . πουτάνες με δερμάτινα που βαράνε. . . δεν έχουν και μεγάλη διαφορά εκδόσεις δερματόδετες. . . ΄΄. οι κοπέλες για μια στιγμή πάγωσαν. . . εκείνος ατάραχος είπε ΄΄Είσαι πιωμένος΄΄. οι κοπέλες τότε με κοίταξαν με οίκτο. . . και εκείνος ικανοποιημένος συνέχισε το λογύδριο του. . . μπορούσε να ανακατέψει τον Κοπέρνικο με τον Χέντριξ και τον Σκόρδου για να γαμήσει. . . εγώ ήμουνα ένας απλός χαμάλης. . . που έπινα λιγάκι και προσπαθούσα να βρω ομορφιές ή διαμαντάκια στις στάχτες. . . να δεθώ κάπου. . . με κάποιους. . . . αλλά σκοινί δεν βρισκόταν ούτε για να κρεμαστείς. . . δεν καταλάβαινα πολλά. . . έκανα ότι δεν καταλάβαινα περισσότερα. . . ΑΠΕΧΟΝΤΑΣ ΥΠΕΡΕΧΩ έγραψα σε ένα τοίχο. . . την επόμενη μέρα ρίξανε ασβέστη στον τοίχο. . . φοβόντουσαν την αλήθεια μου. . . ή τους ενοχλούσε το χρώμα. . . δεν ξέρω. . .

κρεμμύδια

. . . τηγάνιζε κρεμμύδια. ΄΄ Για τον Ζάππα σου...΄΄ και γελούσε. εγώ άκουγα το Hot Rats και έλεγα ότι πρέπει να υπάρχει κάπου Θεός. από το παράθυρο φαινόταν το Ιπποκράτειο. πόσους να δολοφονούν εκεί μέσα; και γιατί βγάλανε το ''Arbeit Macht Frei'' από την είσοδο; περίεργα πράγματα. . . σερβίρισε τα κρεμμύδια. φάγαμε σαν οικογένεια. μετά έφυγε να πάει να πάρει μπύρες. η τηλεόραση έπαιζε το ΄΄ένα τανκς στο κρεββάτι μου΄΄. την έκλεισα. ο κόσμος είναι σύνθετος. κάποια που γεννήθηκε την 4η Αυγούστου του '36 έκανε παιδί στις 21 Απριλίου του ΄67. δεν βαριέσαι. φωνάζανε παλιά να αλλάξουν τα πάντα / τώρα φωνάζουνε να μην αλλάξει τίποτα. αποτυχία τελικά η ανθρωπότητα. . . και ο γείτονας διακριτικός. . . γεννημένος στις 18/10 του 81. γεννηθήκαμε, ναι. οι κατασκευαστές μπορούσαν μας φτιάξουν από καλύτερα υλικά. . . όνειρο ή συγκίνηση. . . τελικά κατέληξαν σε κάτι πιο οικονομικό που τους βόλευε όλους. . . έκτοτε πάμε και ερχόμαστε - οι ξύπνιοι γίνανε γιατροί και νεκροθάφτες, οι πιο ξύπνιοι στέλνουνε πράγμα στους από προηγουμένους, οι υπόλοιποι μιλάμε, κανονίζουμε, υπολογίζουμε, χύνουμε. . . καμιά συνεννόηση, κατανόηση κτλπ κτλπ - το είπε και ο Πλάτωνας από παλιά ΄΄οι επαΐοντες θα μας θάψουν΄΄. τον Πλάτωνα όμως ποιος τον έθαψε - πέρα απο τους φιλόλογους;

''Do you mind if I don't smoke?''

μην πετάς ψηλά
ζαλίζεσαι και
με βλέπεις
όπως θα ήθελα να είμαι

μην βουλιάζεις
στα νερά μου
θα δεις
πως πραγματικά είμαι

απλώς ξάπλωσε δίπλα μου
πες μου για καλοκαίρια
πες μου για έναν καταπληκτικό
εραστή που σε έσερνε στις αμμουδιές
σαν άροτρο / ή για κάποιον που
σε ξέχασε μόλις άρχισες να ντύνεσαι
δίπλα του / για εκείνον που σου έγραψε
ένα ποίημα και το αφιέρωσε / σε εσένα
και σε άλλες 50 / καλύτερες ή χειρότερες
από σένα. . .

πες μου τα όλα / βάλε και ψέμα ή ένα καλό
τέλος στις ιστορίες σου / και στο κορμί
σου.

Γραμμα στην Ιωσηφίνα 2

- τι έχεις μέσα στον μυαλό σου. . .;

- τίποτα. . . θα το προσφέρω στην επιστήμη να το κάνει τασάκι / χοντρές λαϊκές επιταγές χωρίς αντίκρυσμα / στις τσέπες αυτών που είναι στο βήμα και κάνουνε ότι ακούνε / εσύ στον Παγασητικό Κόλπο γεμάτο τσίπουρο / ως τωρινή Νύμφη / να αντανακλάς και να εκπέμπεις φως / με εκείνες τις γκριμάτσες / που με κάνουν να θυμάμαι ότι υπάρχει ομορφιά / ότι υπάρχει κάτι να με περιμένει / κάτι καλό - όχι εξαιρετικό ή θαμπωμένο από χάδια - ένα βλέμμα μόνο που με κάνει να υπογράψω οποιαδήποτε απολογία μου πλασάρουν.

Ομορφιά κάτω απο τον φεγγίτη.

Μ.

1.

να φιλήσω
την αλμύρα
στις πατούσες σου

την φωνή σου
χίλιες φωτογραφίες
χίλιες αμφιβολίες

στο στόμα
σου μαζεμένες
μικροκαμωμένη
σαν θαύμα
στις μύτες
των ποδιών σου
κοιτάς πάνω
από την ζωή σου

και το δέρμα μου κρύο
αναίσθητο από καιρό
τριάντα νότες της φωνής
σου το ζεσταίνουν
του θυμίζουν
πως κάποτε η καρδιά του
χτυπούσε / μαζί με τις
αντιρρήσεις / τα πληρωμένα χάδια
που δεν κόστισαν τίποτα
με εκείνα / που δεν ακούστηκε
πότε νόμισμα να πέφτει

2.

της τηλεφώνησα
το σήκωσε
΄΄ο Πόλεμος αρχίζει. . .΄΄
εκείνη όμως γέλασε

τότε ένα περιστέρι
καταδέχτηκε
και έκανε
φωλιά στο παράθυρο μου.

3.

ξύπνησα το πρωί
με το όνομά σου
στα πρησμένα μου χείλη

η καρδιά μου χτυπούσε
όπως κάθε μέρα

ο ουρανός τόσο βαρετά
γαλάζιος / και τα σύννεφα
απάνω του τόσο άτσαλα
βαλμένα

είχα όμως το όνομα σου
στα χείλη μου / σαν ένα μυστικό
σαν μια ευχή που δεν ξέρω αν
θα πιάσει.


4.

τρέλα με πιάνει
και δεν με αφήνει

πάνω από ένα πίνακα
με τρύπιες παλάμες
το φως σου με ποτίζει.

5.

Μαρία
έχω μέσα μου πολλά
και χώρο για άλλα τόσα...

ένα καλοκαίρι πάνω σου
και πόσες εποχές πριν από εμένα

σταγόνες της βροχής να σε ποτίζουν
άλλοι να τα βλέπουν δάκρυα
άλλους να δροσίζουν

φυσάει. . . ξημερώνει. . .
ποιος άραγε
στα μαλλιά σου μπλεγμένος
θα πνιγεί;

Π.

κρυμμένο παιδί
και δάκρυ / αγρίμι
στις γωνίες / μην
σου τύχουν οι μέρες
του / και όπως φαίνεται / όπως όπως δηλαδή φαίνεται / και προχωράει και αφήνει αυτά που τον τρώνε πίσω / μαζί με αυτά που δεν ήθελε να φάει / τα αχώνευτα / όμως ακόμα και οι κανίβαλοι κάνουν τις επιλογές τους / έχουν ένα διαιτολόγιο / όπως οι νεκρόφιλοι / που κοπιάζουν για την βαθιά - 5 6 μέτρα - αγάπη τους / cinema με σύννεφα / είναι στροφή καρμανιόλα / η ζωή με την καριόλα / θα έχουμε πολλά να πούμε στα εγγόνια σου Α.'

Πολύβιος Παναγιώτου Σκόρδου

1.
ήμουν δεν ήμουν 9 χρονών. Κυριακή και η γιαγιά σου είχε κάνει κεφτέδες. Κρέας μια φορά στο δεκαπενθήμερο περίμενα στο τραπέζι μαζί με τον θείο σου - 14 χρονών τότε - και τον παππού σου. σερβίρει πρώτα εμένα η γιαγιά και πριν προλάβω να φάω, βλέπω τον θείο σου να ορμάει στο πιάτο. Τι κάνεις ρε. . .; του λέω. . . και αρχίζει να μιλάει με τα χείλια κλειστά. . . Εγω...πβφφςδ...; τότε βουτάω το βαθύ πιάτο της χωριάτικης και του το κοπανάω στην μάπα. ο Παππούς σου σπάει ένα μπουκάλι και φωνάζει ΄΄Θα σε σκοτώσω ρε. . . ΄΄. τρεχάλα εγώ έξω από το σπίτι.

2.
κατέβαινα πεζός την Αγίας Σοφίας να βγω Τσιμισκή. σε κάποια φάση τρακάρω ώμο ώμο με έναν. . . ζητάω συγνώμη και μου λέει. . . έχω μαύρη ζώνη. . . και του λέω. . .και εγώ έχω δείρει έναν με μαύρη ζώνη. . . και τον κοπανούσα μεταξύ Αγίας Σοφίας και Τσιμισκής.

W. των Βαλκανίων + σπασμένο χέρι

- το ΄΄Πολλαπλό σου Είδωλο΄΄ σου άρεσε. . . να βάλω μια τεκίλα ακόμα / μην μου πειράζεις το Σομπρέρο / τα χέρια μου δεν τρέμουν, κοίτα. . . μπορώ να παίξω πιάνο και με το ένα χέρι όπως ο Paul Wittgenstein ( που είχε μόνο ένα χέρι πρόχειρο, και αδελφό φιλόσοφο - το άλλο το έφαγε η Πρώτη και καλά Παγκόσμια Σφαγή ). . . αλλά δεν έχεις πιάνο.

- έχω εμένα. . . παίξε εμένα.

- πιάνο είπα. . . όχι ρώσικη ρουλέτα.

- μμμμ. . . ( παίρνει το μπουκάλι και τον σημαδεύει )

- μην αρχίζεις πάλι. . . δεν είμαι κρουαζιερόπλοιο . .

- χαχαχαχαχαχα. . . άσε μαλακίες και πιες ( βάζει το μπουκάλι πάνω στα πόδια της )

- την επόμενη φορά που θα με χτυπήσεις θα σε καταγγείλω στους ένστολους. . .

- και εγώ θα 'γω θα τους πώ ότι με βίασες.

- λες να μας πιστέψουν και τους δυο;

- μπορεί. . . τα πράγματα κάπως έτσι έγιναν. . . εγώ σε δέρνω και εσύ με βιάζεις.

- το ιδανικό ζευγάρι. . . Στροβιλιζόμενος Στρίνγκμπεργκ στα καθ΄ ημάς.
πως να είναι τα παιδιά μας;

- σαν τα βαρελάκια που κουβαλάνε τα Αγίου Βερνάρδου στο σχήμα. . . οξύθυμα. . . ετοιμόλογα. . . απελπισμένα. . . μέχρι να μας καθαρίσουν. . .( ψιθυρίζει το Love is a Losing Game).

12/12/ 2010

ένας ηλίθιος με νάρθηκα στο χέρι
και ο πιο ηλίθιος που του το έσπασε

η τρελή μας βλέπει σαν ανέκδοτο
- βάλτε της να πιει . . .-

και όμως θέλω
να του γράψω
στο νάρθηκα
δυο τρία
λογάκια
και εκείνος
με τον επίσημο του πόνο
δηλώνει

''θα τα πούμε στα δικαστήρια. . .''

έρωτας

θα κοιμηθούμε στο πάτωμα
ένα με τα χαλιά το πάθος
- θα μας κοιτούν τα αποτσίγαρα οι
καθρέπτες θα ραγίσουν από
την αλήθεια ή την ντροπή μας

εγώ θα σε κοιτάω στα μάτια
εσύ θα χύσεις

μετά θα ονειρευτούμε

η νύχτα κερνάει

στην αρχή

μετά στα ζητάει

διπλά και εσύ

αναρωτιέσαι

πόσα. . . πώς. . . γιατί;

λεπτομέρειες - άλλοθι κανένα. . .

όμως μένουν οι κουβέντες

- λέξεις βρεγμένες

από τα χείλη σου

πιστές στην καρδιά σου

θα ζήσω, ναι / πάμε μια βόλτα. . .;