Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

το πουλημένο παιχνίδι


τον άκουγα να μιλάει. . . ήταν σαν είχε καταπιεί μια Ακαδημία. . . είχε για ορεκτικό τον Οδυσσέα του Joyce και το Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο ήταν Άρλεκιν για αυτόν. . . μέσα σε λεξικά έψαχνε μια λέξη σαραβαλιασμένη με σκουριά πάνω της και λήθη, θα την αναδείκνυε στις δαιδαλώδης προτάσεις του και μετά θα την σερβίριζε στο αναγνωστικό κοινό. . . ένιωθε περηφάνος. . . ξεχνούσε τις κατηγορίες μου για νεκροφιλία . . γελούσε με τέτοια πράγματα. . . μα δεν μπορούσα να κάνω πολλά. . . πεινούσα τόσο που το κάθε δόλωμα μου φαινόταν ο καλύτερος μεζές. . . ώρα για ορεκτικά δεν είχα. . . η ορεξή μου ήταν γεγονός αναμφισβήτητο και η πείνα μου κάτι παραπάνω. . . ένα βράδυ είχε στριμώξει κάτι βαριεστημένες φοιτήτριες και τις βασάνιζε με τις απόψεις του. . . τότε φώναξα ΄΄ Ρε τενεκεδομαχαλόμαγκα. . . Ρε απολειφάδι . . Οι συγγραφείς είναι σαν τις πουτάνες ρε. . . μόνο που δεν τους πληρώνουν για να εκδίδονται. . . αλλά οι ίδιοι πληρώνουν την πουτανιά τους. . . πουτάνες με δερμάτινα που βαράνε. . . δεν έχουν και μεγάλη διαφορά εκδόσεις δερματόδετες. . . ΄΄. οι κοπέλες για μια στιγμή πάγωσαν. . . εκείνος ατάραχος είπε ΄΄Είσαι πιωμένος΄΄. οι κοπέλες τότε με κοίταξαν με οίκτο. . . και εκείνος ικανοποιημένος συνέχισε το λογύδριο του. . . μπορούσε να ανακατέψει τον Κοπέρνικο με τον Χέντριξ και τον Σκόρδου για να γαμήσει. . . εγώ ήμουνα ένας απλός χαμάλης. . . που έπινα λιγάκι και προσπαθούσα να βρω ομορφιές ή διαμαντάκια στις στάχτες. . . να δεθώ κάπου. . . με κάποιους. . . . αλλά σκοινί δεν βρισκόταν ούτε για να κρεμαστείς. . . δεν καταλάβαινα πολλά. . . έκανα ότι δεν καταλάβαινα περισσότερα. . . ΑΠΕΧΟΝΤΑΣ ΥΠΕΡΕΧΩ έγραψα σε ένα τοίχο. . . την επόμενη μέρα ρίξανε ασβέστη στον τοίχο. . . φοβόντουσαν την αλήθεια μου. . . ή τους ενοχλούσε το χρώμα. . . δεν ξέρω. . .

Δεν υπάρχουν σχόλια: