Μ.

1.

να φιλήσω
την αλμύρα
στις πατούσες σου

την φωνή σου
χίλιες φωτογραφίες
χίλιες αμφιβολίες

στο στόμα
σου μαζεμένες
μικροκαμωμένη
σαν θαύμα
στις μύτες
των ποδιών σου
κοιτάς πάνω
από την ζωή σου

και το δέρμα μου κρύο
αναίσθητο από καιρό
τριάντα νότες της φωνής
σου το ζεσταίνουν
του θυμίζουν
πως κάποτε η καρδιά του
χτυπούσε / μαζί με τις
αντιρρήσεις / τα πληρωμένα χάδια
που δεν κόστισαν τίποτα
με εκείνα / που δεν ακούστηκε
πότε νόμισμα να πέφτει

2.

της τηλεφώνησα
το σήκωσε
΄΄ο Πόλεμος αρχίζει. . .΄΄
εκείνη όμως γέλασε

τότε ένα περιστέρι
καταδέχτηκε
και έκανε
φωλιά στο παράθυρο μου.

3.

ξύπνησα το πρωί
με το όνομά σου
στα πρησμένα μου χείλη

η καρδιά μου χτυπούσε
όπως κάθε μέρα

ο ουρανός τόσο βαρετά
γαλάζιος / και τα σύννεφα
απάνω του τόσο άτσαλα
βαλμένα

είχα όμως το όνομα σου
στα χείλη μου / σαν ένα μυστικό
σαν μια ευχή που δεν ξέρω αν
θα πιάσει.


4.

τρέλα με πιάνει
και δεν με αφήνει

πάνω από ένα πίνακα
με τρύπιες παλάμες
το φως σου με ποτίζει.

5.

Μαρία
έχω μέσα μου πολλά
και χώρο για άλλα τόσα...

ένα καλοκαίρι πάνω σου
και πόσες εποχές πριν από εμένα

σταγόνες της βροχής να σε ποτίζουν
άλλοι να τα βλέπουν δάκρυα
άλλους να δροσίζουν

φυσάει. . . ξημερώνει. . .
ποιος άραγε
στα μαλλιά σου μπλεγμένος
θα πνιγεί;