έκανε γκελ στον τοίχο / ευαίσθητη μεταχείριση απαραίτητη έγραφε η ταμπέλα στην πλάτη του / οπότε όλα τα χτυπήματα ήρθαν από μπροστά / σαν παρηγοριά στον λυπημένο / στις συναυλίες / το ένα τραγούδι πιο ίδιο από το άλλο / όμως δεν μπορείς να απαρνήθεις την ζωή του προγράμματος / δεν μπορείς να γελάσεις με τα πολλά ιδρωμένα ζευγάρια / με στήθη και χουφτώματα / αν το κάνεις την ψυχή σου θα την ταΐζει η κακία / και η κακία είναι σαν τα δηλητήρια του Μιθριδάτη / λίγο λίγο και στο τέλος γίνεσαι Καθίκι και Αναίσθητος / σε φυσιολογική κατάσταση αυτό έρχεται στα γεροντάματα / άμα είσαι είκοσι χρονών δεν ξέρεις τι θες / άμα είσαι 50 χρονών δεν μπορείς / άμα είσαι 70 και πάνω δεν θυμάσαι ούτε μπορείς - εκτός αν είσαι μαυσωλείο ιδεών και συμπεριφοράς που καταπίνει ψήφους και κάνει χειραψίες / οπότε γίνε τσιράκι να με χορτάσεις / να κάθομαι - όγκος μου σαν θηρίο Juke Box, τα ηχεία μου πετάνε παράσιτα - και όταν βγάζω λίγο το ΄΄ΕΓΩ΄΄ μου να αεριστεί οι άλλοι ή παρεξηγούνται ή τους ενοχλεί η μπόχα. . . δεν ξέρω. . . τον τελευταίο καιρό κάνω ότι δεν ξέρω και όλοι χαμογελάνε.
- - - - -
Μ.Ρ.
είναι λίγο ειρωνικό να κάνεις μνημόσυνο για κάποιον που τον βρήκαν από μέρες νεκρό σπίτι του. κρατάω μια μνήμη όμως. . . πριν δυο η τρία χρόνια ο Ρασούλης παρουσίαζε το βιβλίο του με όλους τους στίχους του και ένα καταπληκτικό εισαγωγικό σημείωμα οπού μιλάει για τον Μίκυ, τον Νιόνιο και τον Εωσφοράκα και άλλους πολλούς, στον Ιανό. - δίπλα μου μια γκοθού να αντιδρά χαμηλόφωνα στα λεγόμενα του Ρασούλη περί δισκογραφικών - ΄΄Δηλαδή ο Ρασούλης το παίζει Ανάρχας;΄΄ έλεγε. . . ''Τα παπούτσια σου είναι Adidas;'' την ρώτησα. . . με έβρισε και έκατσα άλλου. . . ήταν ωραία βραδιά. τραγούδησαν ο Θεοχαρίδης και Κοροβίνης και μια κοπέλα που δεν θυμάμαι το όνομα της. όμορφή βραδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου