MoonBeam

της είχα πει
μπορείς να ανάψεις
το φεγγάρι να σε δω;

απάντησε
-περίμενε να ξημερώσει,
ακρίβυνε πάλι το ρεύμα.

όταν είσαι άσχημος
σε διώχνουν από
το πλάνο

όταν μιλάς πολύ
σου ξυρίζουν
την γλώσσα

ξέρεις μόνο
να παίζεις
κρυφτό

να πατάς
στις ρυτίδες σου
να ανέβεις

όμως δεν πάτησες
στο φεγγάρι
ακόμα

λυπημένος
το χαζεύεις
πάντα

και εκείνο
σε κοιτάζει
απορημένο

κούνια

έλα να γίνουμε απόλυτοι και εφήμεροι / με τον κοκαλιάρη μέσα την ντουλάπα να μας παίρνει μάτι / να αντέξουμε ότι ψέμα μας λένε και τους λέμε / πάνω στο σώμα σου εκατοντάδες τατουάζ με τις οδηγίες χρήσεως σου / πάνω στο σώμα μου εσύ να ψάχνεις το κουμπί της αυτοκαταστροφής / να καθρεφτίζει το πρόσωπο σου στον ουρανό και όταν βρέχει το κορμί σου στα λασπόνερα που παίζω / μετά κάποιος ιππότης θα σου προσφέρει το κεφάλι του δράκου που σκότωσε ή πλήρωσε να σκοτώσουν / θα τον καλέσουμε σε δείπνο και θα φάμε το κεφάλι του δράκου / θα βγάζεις φωτιές / θα κουνάω πέρα δώθε την κόκκινη ουρά μου / κάποια βασίλισσα θα σε λιγουρεύεται και ο Βασιλιάς θα παίζει με τα παιχνίδια του μόνος / κάποιος σου τηλεφωνεί και με κοιτάς σε στιλ ΄΄Είναι ο άλλος / που με βλέπει σαν μερική απασχόληση΄΄ / και εγώ σημειώνω τις υπερωρίες του / πόσους καρχαρίες και πάλι άφησες να σε δαγκώσουν / ποια αδέσποτα τάιζες και ποια σκότωσες.

σημειώνω το σκορ

να βγαίνεις έξω και όλοι δρόμοι να νομίζεις ότι σου ανήκουν / απλά τους δάνεισες σε αγνώστους σε αχάριστους σε χαριτωμένους για να κάνει ο καθένας το κομμάτι την περατζάδα του / να ακούς τους νόμους σαν όπως ακούς εμένα να σπαρταράω από τον τσιγαρόβηχα / ο Τσιγαρόβηχας εθνικός ύμνος / οι καπνιστές σκλάβοι / η ζελατίνα του πακέτου σημαία και Πατρίδα όπου βρίσκεις να παρκάρεις ή να ξαπλώσεις.

να βγαίνεις έξω μετά από καιρό
μα πάλι να ξέρεις που βρίσκονται τα πράγματα που φύγανε μακριά σου / όλοι ξέρουνε το όνομα σου και ας θέλουν κάποιοι να το ξεχάσουν και ας δαγκώνουν την γλώσσα τους όταν προσπαθούν να το προφέρουν / εγώ έχω μάθει να το λέω με χειρονομίες / λίγο πρόστυχες λίγο αστείες. . .

και ακόμα ζητάς να κάνεις
κούνια με τα γένια μου! ! !

Νο 752

σηκώθηκε μέσα από τα σκουπίδια
και ήρθε να προσκυνήσει

σκόνταψε σε πολλούς στίχους
και κράτησε έναν για φυλακτό
να έχει κάτι να πιστεύει
να μισεί ή να μασάει

ευχόταν να μην πιάσουν
οι ευχές της

ευχόταν να μην χάσει
την σκιά της
και φύγουν
όσοι σκεπάσθηκαν
με αυτήν

μιλούσε μόνη της
και ούτε ο εαυτός της
δεν την άκουγε

λίγο πριν κοιμηθεί
η πιο ευτυχισμένη στιγμή
της μέρας

την είδα
την φόβισα
και χοροπήδουσε
γύρω μου

με γέλασε
επειδή αντέδρασε
άσχημα σε ένα
αποτυχημένο
αστείο

χλεύαζε τις συμμορίες
των ευτυχισμένων

αγαπούσε τα ρεμάλια
που την ξυπνούσαν το πρωί
και της ζητούσαν δανεικά

ήταν υπερβολή
ήταν σαν ένα ζευγάρι
παπούτσια / το ένα παπούτσι
πιο μεγάλο
από το άλλο

σαν αλλήθωρη ματιά
που κοιτάζει
εκεί που πρέπει

μια μέρα πριν
αυτοκτονήσει
μου είπε
τα όνειρα της

μια μέρα μετά
την αυτοκτονία της
πλημμύρισε το σπίτι
της.

Debbie Tourbo

και άλλο φλερτ / με λίγο χώμα στις τσέπες / τσαχπίνικο κλείσιμο ματιού / και 137 διεστραμμένα παραμύθια στραμμένα προς τον μύθο - εκείνον που δυο άνθρωποι συναντήθηκαν τυχαία, ανταλλάξανε αισθήματα, όρκους, θηλιές και άρχισαν τις συνωμοσίες / στον καύσωνα του καλοκαιριού μασούσαν παγάκια και φτύνανε τα κομμάτια ο ένας πάνω στην άλλη / μετά ήρθε ο χειμώνας και μάλωναν ποιος θα καβαλήσει πρώτος την χιονοστιβάδα που κατέβαινε προς τον γκρεμό . .

από ένα λόξιγκα ξεκίνησε το πιο όμορφο τραγούδι / από ένα φτέρνισμα μια έκρηξη / από ένα χασμουρητό ο ερωτάς με έναν ανεμιστήρα κολλημένο στην πλάτη να πετάει πάνω από την πόλη και να πετάει κουπόνια / εμείς όμως ψάχναμε τα ωραία σου ματάκια μες το σπίτι / τα είχες κρύψει κάτω από το χαλί / περπατούσες καμαρωτά / Μεγαλείο. . .

τηγάνιζες αυγά / όλο το σπίτι είχε ντουμανιάσει / βγήκες με ένα χαμόγελο μέσα από καπνούς και πρόσφερες μεζέδες / κρατούσα την μπύρα μου και απέκλεισα όλες τις πιθανότητες να ζεσταθεί / μου θύμιζες με τρόπο τότε που με βρήκες στο τελωνείο / στα αζήτητα και μου είπες ότι η ζωή δεν είναι ωραία αλλά μπορούμε να πάμε μια βόλτα. . . .

- πάμε μια βόλτα;

κάπως έτσι ξεκίνησε η καταστροφή του κόσμου / η Debbie Tourbo με μια 36ρα καραμπίνα άνοιξε τον ουρανό στα δυο και σχεδίαζε εκδρομή / άνοιξε τάφους να φυτέψει λουλούδια / πολλοί θέλανε να την παντρευτούν / πολλούς ήθελε να κηδέψει.

πες τα παιδιά
να μην καπνίζουν
γιατί
ο Θεός
μένει σε ένα
εύφλεκτο καλύβι

και έχω
κρύψει
όλους τους
πυροσβεστήρες

πες τα παιδιά
ότι οι μπύρες
είναι φτηνές
μα οι γιατροί
σου πίνουνε
το αίμα
για να σε κάνουν
καλά


πες
τα παιδιά
ότι αν θέλουν
να ονειρεύονται
πρέπει
να κοιμούνται
πολύ


πες τα παιδιά
ότι με αγάπησες
είναι ηλίθια
και θα το πιστέψουν

πες τα παιδιά
ότι σε αγάπησα
ήμουν ηλίθιος
και θα το πιστέψουν

σκωπτικόν

στον Μπάρμπα της Νάξου
και στην Νεράιδα
της Παροναξίας

ποτέ δεν τελείωσα μαζί του
στο κρεββάτι είπε εκείνη

και τώρα που αργοπεθαίνω
σαν μαύρος σκύλος
δεν λέω πάλι να τελειώσω
είπε εκείνος

Γράμμα στον Νίκο Β. 2

I got the powder but not the gun
I got the dog but not the bun
I got the clouds but not the sky
I got the stripes but not the tie

T.W.

έχουμε κάτι / λείπει κάτι άλλο / και η ουσία; / η παραισθησιογόνα νόμιμη ή παράνομη; - δηλαδή φορολογημένη ή αφορολόγητη . . . όπως και ο τζόγος. - θυμάσαι Νίκο το ΄΄Ταξί ή Ασθενοφόρο΄΄; - είχα μπει κάποτε σε ασθενοφόρο ενώ τα μέσα μου είχαν ματώσει για τα καλά. . . ΕΝΤΕΡΟΡΡΑΓΙΑ... και με πήγανε στο σφαγείο να με σκοτώσουν. . . αλλά δεν τους έκανα την χάρη. . . είχα και ένα γιατρό να με κουράρει που έμοιαζε με τον Αϊνστάιν . . και χάρις την θεωρία της σχετικότητας ΖΩ. . .

αηδίες και επαναλαμβάνομαι / κλέβω στοιχεία από πολύ κόσμο / θυμάσαι ένα βράδυ που ξεκίνησα να λέω κάτι / και σιγά σιγά φούντωνα και φώναζα - δεν είχα πιει . . - σαν τον Αποστολίδη. . . και κουνούσα τα χέρια μου σαν να καθόριζα που θα πάνε οι άνεμοι. . . - ποτέ δεν βρέθηκε ένας να μου πει ΄΄ΣΚΑΣΕ΄΄ να αρπαχτούμε / να πιάσω μια ψάθινη καρέκλα να γίνουμε μπίλιες. . .

χθες ξενύχτησα Νίκο και είδα στο Κρατικό το ΄΄Sling Blade'' / μου άρεσε - έχει και ένα μικρό ρόλο ο Jarmusch. . . ειδικά μια ατάκα του κεντρικού ήρωα για ένα μικρό παιδί ''That Frank, he lives inside of his own heart. That's an awful big place to live in.''

αφού είδα την ταινία / με πιάσανε πόνοι. . . οι ίδιοι που στην ανηφόρα της Γούναρη με δίπλωσαν και έτρεχες να με σώσεις. . . χάλια κατασκευή ο Σκορδάς. . . μα όλα ξεκινάνε από το μυαλό. . . μην στεναχωριέσαι . . . όλο το συνεννοημένο καριολίκι θα γκρεμιστεί / άλλοι από το ΄95 τα λέγανε. . . και εκείνοι που δεν είχανε πότε τίποτα. . . λεφτά ή λίγο ενδιαφέρον από τον διπλανό ή από τον απέναντι / δεν θα έχουν να χάσουν τίποτα.

να βρεις μια στρίγγλα να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. . . ξέρεις. . . αντοχές. . . υπομονή. . . να σε ξαπλώσει/να την ξαπλώσεις και να κάψετε την πόλη. . . / πρέπει να να πιάσεις το παιχνίδι από την αρχή.

μάλλον αυτό που φταίει είναι ότι δεν δουλέψαμε το τσογλάνι μέσα μας. . . να γίνουμε fifty fifty, δηλαδή ΤΖΕΚΥΛ ΚΑΙ ΧΑΪΝΤ όπως έγραψε ο Μεγάλος Σκοτσέζος . . το μυστήριο ελκύει τις γυναίκες. . . το μυστήριο όμως που σε μια βδομάδα μπορούν να ξεψαχνίσουν. . να τα μάθουν όλα. . . ένας Tough Guy που θα αγοράζει για εκείνη τσιγάρα. . . η Κυρία Κλεοπάτρα κάπνιζε;


να κυλιέσαι στον βούρκο μα όταν σηκωθείς να είσαι πεντακάθαρος. . . παράνοια; - Παράνοια: το Fur Elize, λίγο πρίν το ξημέρωμα να βγαίνει από τους υπονόμους.

καραβάνι

Πέμπτη - Παρασκευή - Σάββατο - Κυριακή. . .

καμιά 500ριά - χιλιάδα πλατάνια, ένα μικρό ποτάμι, γέφυρες, κούνιες και μπύρες, κουνημένες, τζιβανωμένοι, σταμπάρισμένα τα σώματα με ότι ζωγραφιά μπορείς να φανταστείς και πληγές στα πόδια / δεν είναι ναρκοτουρισμός / είναι επιστροφή στα ένστικτά / με λιγότερα ρούχα και οι καταχρήσεις να μην είναι ο σκοπός αλλά το μέσον / και μουσική πιο πολύ σαν ο θόρυβος που διακόπτει την ησυχία που την φοβόμαστε σαν την σιωπή.

ένα ΄΄γιατί πίνουμε τόσο;΄΄ μέχρι να ρθεί η επόμενη γύρα / μέχρι μια καβλιάρα κοκκινομάλλα να ζητήσει από τον διπλανό μου ένα ευρώ για να πάρει μια μπύρα / και αφού την πάρει με Νάζι να του ζητάει να την ανοίξει / και εγώ μιμούμενος αποτυχημένα τον Jack Benny να κοιτάω στα πέριξ / και οι παρέες να με αγαπάνε να με κερνάνε / γυναίκες δεσμευμένες να ακούνε τις δικές μου ιστορίες και να χαιδεύουν τα σκυλάκια τους - ΄΄ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΑΦΟΣΙΩΣΗ, ΠΑΡΕ ΣΚΥΛΟ΄΄ είπε σίγουρη μιά. . . την λέγανε Τζιβάνα Φόλα και μάλλον δεν ήξερε τον Camus ή τον Perkins / να προσπαθώ να βγάλω μια φωτογραφία και η γη να χοροπηδάει / γύρω γύρω όλοι / γύρω από τον Καριόλη / εγώ /ο τρελός που δεν φωνάζει / εγώ / ο τρελός που δεν σκοτώνει.



Σάββατο

την ώρα που ο Θωμάς που Περιμένει είναι στον στάβλο και μαστορεύει/ηχογραφεί/ ξαναήχογραφεί/ και παίζει με τενεκέδια και καλώδια / η Αmy σκασμένη από ποτό και άλλα διάφορα / δεν ήρθε ποτέ εδώ / δεν θα έρθει ποτέ / πήγε αλλού.

- - - - -

ένα καραβάνι συναισθήματα
που δεν ξέρει πού πηγαίνει
και που θα καταλήξει

στα πόδια σου;

-οι πατούσες σου
να χαρτογραφούν -

στα μάτια σου;

- βλέμματα που
κάνουν τον λευκό
πίνακα να ματώνει -

στην καρδιά σου;

- σαν ξυπνητήρι για
τους νεκρούς -

- - - - -

στην ρεβάνς που
επίμονα ζητάς

θα λείπω

θα είμαι
κάπου στις εξέδρες
κοντά στο χειροκρότημα
κάτω από εκεί που πατάς
πάνω από εκεί που κοιτάζεις

θα λείπω

και έτσι πάλι θα νικήσεις.

σπαράγματα ή το νόημα που μου πήρες 4

είχαν απλωθεί οι φασίστες στις φάσεις τους / λίγο σεξ και πολύ κωμωδία / σχέσεις ημιδιαμονής

- να ξυριστώ;

- δεν κόβεις και τον λαιμό σου. . .

η ζέστη ανυπόφορη / το σπίτι προσιτό / εσύ απίστευτη / η ελεημοσύνη των κυνικών απεριόριστη

- πες ένα αστείο. . . / - να σου διαβάσω ένα ποίημα;/ - φέρε μια μπύρα. . .

. . . . .

δεν θυμάμαι αν ήταν πρωί ή βράδυ, είχε αμπαρώσει όλα παράθυρα, είχε σπάσει τα ρολόγια, την τηλεόραση πρέπει να την είχε πυροβολήσει - το έλεγε καιρό ότι θα το κάνει. . . . ενώ κοιμόμουν με στόλισε με χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια. . . ξύπνησα και νόμιζα ότι καίγομαι και ότι και θα πάθω ηλεκτροπληξία . . γέλασε. . . νόμιζω ότι έβρισα, γιατί συνέχισε να γελάει, πιο δυνατά, τα τζάμια από τα παράθυρα τρίζανε. . . πάντα τρίζανε όταν γελούσε. . . ΄΄έχεις πλάκα όταν θυμώνεις. . .΄΄

. . . .

πώς παίρνεις το τίποτα και δίνεις τα πάντα / με αυτοσχεδιασμούς και γκριμάτσες τις Νύχτες / με ανθρώπους που κάνω να γελάνε με τα χαλιά τους - ( ΠΟΥΤΑΝΑ ΦΡΟΥΝΤ, ΒΡΗΚΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ ) / με αυτοσχεδιασμούς, μουγκρητά, άσπρες ξεσκισμένες σημαίες, με ήττες προσωρινές, με νίκες που δεν είδαμε ποτέ και οι άλλοι τραγουδούσαν - από Πασαντίνα Γαλατινή, Βέροια, Νάξο, Πρόβιντενς, Σαράντα Εκκλησιές, Πυρηνικές δυτικές Συνοικίες Θεσσαλονίκης . . . . .

Κυριακή

Ο ήλιος ψηλότερα θ’ ανέβει
σήμερα που ‘ναι Κυριακή.
Φυσάει το αγέρι και σαλεύει
μια θημωνιά στο λόφο εκεί.

Τα γιορτινά θα βάλουν, κι όλοι
θα ‘χουν ανάλαφρη καρδιά:
κοίτα στο δρόμο τα παιδιά,
κοίταξε τ’ άνθη στο περβόλι.

Τώρα καμπάνες που χτυπάνε
είναι ο θεός αληθινός.
Πέρα τα σύννεφα σκορπάνε
και μεγαλώνει ο ουρανός.

Άσε τον κόσμο στη χαρά του
κι έλα, ψυχή μου, να σου πω,
σαν τραγουδάκι χαρωπό,
ένα τραγούδι του θανάτου.

Κ.Γ.Καρυωτάκης

οινοβαρής

ακούγοντας τον Χειμωνά να διαβάζει το Έρωτας στα χιόνια
του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

φύγανε όλοι. . . είναι καλοκαίρι και πρέπει να πάνε διακοπές. . . με τα όμορφα ταίρια τους. . . ήσυχοι και ο ήλιος πάνω να καίει. . . εγώ στα μετόπισθεν . . εχθές μια κοπέλα από ένα τσούρμο Γερμανών Παραθεριστών Κατακτητών μου ζήτησε να κάτσει δίπλα μου, στο παγκάκι που διάβαζα εφημερίδα - αγόρασα την ΕΣΤΙΑ, μου έκανε εντύπωση το πολυτονικό που χρησιμοποιεί και οι ειδήσεις πριν από 100 τόσα χρόνια. . . αυτό μόνο. . .- δέχτηκα. . . την ρώτησα όμως γιατί θέλει να φωτογραφηθεί δίπλα μου. . . μου είπε ότι είμαι περίεργη εικόνα. . . κάπως έτσι. . . έπρεπε να της ζητήσω λεφτά όπως κάθε τουριστική ατραξιόν. . . . φωτογραφηθήκαμε χάρηκε και έφυγε και αυτή. . . όπως πλησίαζε πάλι το τσούρμο την χαιρέτησα ναζιστικά. . . ''Hail Petra, οι Φτωχομπινέδες, οι Κομπιναδόροι σε χαιρετούν. . .'' γέλασε. . . έμεινα πίσω. . . μέθυσα άσχημα και αλλά δεν παραπατούσα - ο Ορέστης Μακρής έλεγε ότι ένα συχνό λάθος των ηθοποιών που υποδύονται τους μεθυσμένους είναι ότι παραπατάνε. . . ο μεθυσμένος, έλεγε ο Μακρής, έχει το πιο σίγουρο βάδισμα και αυτό επειδή νομίζει ότι χάνει την γη κάτω από τα πόδια του κάνει συνέχεια προσπάθειες, σχεδόν άθλο, να σταθεί.


[ένας άλλος Μακρής, ο Γιώργος, σύμφωνα με τον Ραπ παμ παμ Σαββόπουλο ανέβηκε μια μέρα του ΄68 στην ταράτσα της οικοδομής του, σφαιράτος από την σκάλα υπηρεσίας, εκεί τον βρήκε και τον ρώτησε η σπιτονοικοκυρά του που πάει έτσι φουριόζος. Εκείνος της απάντησε ΄΄Μην ανησυχείτε, θα κατέβω αμέσως΄΄. Και έτσι έπραξε - κατέβηκε αλλά προσγειώθηκε απότομα. . .]


το πως γύρισα σπίτι δεν θυμάμαι. . . αν φτάσεις εκεί που θες δεν σε νοιάζει και τόσο η διαδρομή, εκτός και πιπιλάς την Ιθάκη και σου αρέσει η ανάλυση, τα συμπεράσματα, η δικαίωση, το νόημα . . .


ο αδερφός μου στην Λήμνο φτιάχνει Κανελόνια και Cheese cake σε ένα ερημικό φυλάκιο. . . οι μέρες περνούν και η θητεία του τελειώνει - το ξέρω. . .


στην δικιά μου θητεία - κοντά στο σπίτι μου - είχα μαζέψει καμιά κατοσταριά κασετίνες από καρέλια. . . εκεί θα έγραφα το μυθιστόρημα και ήταν όλοι μέσα, όπως συγκινητικά περιγράφει ο Χειμωνάς στο τέλος του άξεστου Πεισιστράτου του. Τα πακέτα όμως μου τα πέταξανε. . . και μαζί με αυτά όποια όρεξη υπήρχε. . . εδώ και λίγο μαζεύω και πάι κασετίνες χρυσές, όπως και την διάθεση μου.


μετά με τον Ζάππα να σχολιάζει και όλα να φαίνονται τόσο ανυπόφορα και απλά - όμως γελάω γιατί ξέρει τον τρόπο. . . ήξερε πολλά αλλά αυτό δεν φαινόταν από αυτά που έλεγε αλλά από τον τρόπο. μια θάλασσα μουσική όπου όλα διαλύονται και ξαναφτιάχνονται από την αρχή.

το μυθιστόρημα και διαθέσεις. . . θα δείξει. . .

σπαράγματα ή το νόημα που μου πήρες 3

στον Τάσο Παπακωνσταντίνου

If you want to get laid, go to college.
If you want an education, go to the library.
Frank Zappa

η διάθεση είναι μια χημική αντίδραση μες το μυαλό / όλα εκεί καθορίζονται / από αντίδραση κάτι σκαμπάζω μα στο μάθημα της Χημείας πάντα έλειπα / και όταν ήμουν εκεί ζωγράφιζα τέρατα και τριαντάφυλλα . . - οι σερβιτόρες είναι αδελφές μας και ερωμένες / και εμείς αλκοολικοί - - ο έρωτας, αυτό το παραμύθι / ο ένας / πάντα ο ένας το διαβάζει και ο άλλος κοιμάται.- - - έδωσε από ένα όνομα σε ότι δεν είχε δει ποτέ του / κανείς δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει ότι κάνει λάθος - - - - ΄΄- Είσαι μεγάλος λογοτέχνης... / - Ναι, έχω παχύνει τελευταία΄΄ - - - - - όταν θα υπάρξει η απόλυτη σιωπή / ή όταν δεν θα γκρινιάζει κανείς. . . θέλω λίγη χαριτωμενιά και ένα χυμό με πολλά πολλά πολλά παγάκια. . . ένα κλινκ κλινκ κλινκ κλινκ να με συνοδεύει. . . - - - - - - ΄΄ -Είσαι λίγος / - Είμαι πάντα λιγότερος. . . ΄΄

"Drugs will turn you into your parents."
— Frank Zappa

ΚΡΙΤΙΚΗ από τον Κων. Chief

κυνηγάς απεγνωσμένα κάτι
χωρίς να κοιτάς τι σου λείπει
μια συνεχής επιβεβαιώση
πως υπάρχεις
πως σου ανήκεις κάπου
πως κάποιος θα ενδιαφερθεί
περισσότερο απο όσο εσυ για εσένα
και η αυτοπεποίθηση σου
να αγκαλιάζει όλο και πιο σφιχτά
λες το μηδέν
ενω το μελλον σου και αξίζει
όσο ένα άδειο πακετο τσιγαρα
τσιγάρα που ζητιάνευες από
ομορφες κυρίες
και σου πρόσφεραν κοιτώντας το πουλί σου

[γραμμένο στις 30 Ιουνίου
μετά από υποχώρηση
μετά απο καταστροφή]

στον ποιητή Βασίλη Καλογήρου,
χωρίς ιδιοτέλεια
και μαλακίες

κουρασμένα πρόσωπα μου
αφήστε με να κουβαλήσω
την σκόνη την πληγή το χαμόγελο σας

εγώ, Χαμάλης με όλα τα αστέρια
πάνω μου

εγώ, Δούλος χωρίς αφέντη
πάνω μου

ζω και σκοντάφτω
πάνω σας / χαιρετάω αυτούς
που δεν μου μιλάνε αυτούς
που πετάνε πιο ψηλά από
εκεί που το μυαλό μου
μπορεί να φτάσει.

επανάληψη 3

1.

όταν η αγάπη μου κατέβει / μια στιγμή πριν σβήσω / σχεδόν άνθρωπος / θα τρέξετε / θα θυμηθείτε πόνους / δεν θα κλάψετε / δεν θα υπάρχουν δάκρυα / και θα παρατηρώ οπώς πάντα / θα σηκώσω κάποιον που θα τσακιστεί / θα με ρίξει κάτω κάποιος / παιχνίδι να γίνεται / οι σκληροί σαπισμένοι θα βγάλουν συμπεράσματα / θα διαλέγουν ποιον θα γδύσουν /βέβαιοι μέσα στο χάος / οι ρομαντικοί ψόφιοι πρόωρα / θα μυρίζουν ωραία / οι υπόλοιποι θα πεθαίνουν / απλά /΄΄ζήσανε έντονα / δεν σπατάλησαν στιγμή / τα λάθη τους ήταν μόνο ορθογραφικά / οι συντροφοί τους τυχεροί / τα θύματα τους και αυτά τυχερά που τους γνώρισαν΄΄

και αυτός που δεν τον αγόρασε κανείς νιώθει διχασμένος / από την μια ικανοποιημένος και αξιοπρεπής διοτι δεν πουλήθηκε / απο την άλλη άχρηστος και ανέραστος / αδιάφορος / η μοναξιά του σε πολλά πακέτα τσιγάρα.

- καπνίζεται πολλά τσιγάρα;
- όχι γιατί τα τσιγάρα μου είναι ακριβά και. . .
- ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΟΝ. . .

ή

- είστε μονογαμικός;
- φυσικά. . . άλλα όχι από δικιά μου επιλογή

τέτοια νερόβραστα όταν θα σου χτυπήσουν την πόρτα και τα γέλια φορολογηθούν, τι θα κάνεις; - θα παρκάρεις σε μια πατρίδα ή σε ένα σώμα και θα μαζευτείς. . . ένα πιο διακριτικό και αξιοπρεπές κρυφτό. . . και οι απόγονοι θα νοσταλγούν κάτι που δεν είδαν ή έζησαν ποτέ. . . . όπως αυτοί που σκαλίζουν μύθους και τρώνε από άδειο πιάτο. . . αυτοί που ζωγραφίζουν το πρόσωπο τους χωρίς ποτέ να κοιταχτούν στον καθρέφτη ή να κοιτάξουν τον διπλανό τους.

κάποιος ήρωας θα σπάσεις τον καθρέφτη με αυτό που θα δει / κάποιος είρωνας θα μαζέψει τα κομμάτια κόβοντας χίλιες φορές τα χέρια του / και κάποιος παρανοϊκός που δεν φοβάται θα τα κολλήσει - παραμορφωμένο το πρόσωπο, φάλτσα τα λόγια μα οι κινήσεις τόσο αρμονικές σαν έγκλημα συμφωνημένο απ΄ όλους ή ξυλοδαρμό ενός από χίλιους.

ένα κολπάκι - δυο πακέτα τσιγάρα στην τσέπη σου. . . το ένα φίσκα στα τσιγάρα το άλλο να έχει μόνο ένα. . . αν σου κάνουν τράκα δείξε τους το δεύτερο να σε αφήσουν ήσυχο και κράτα το πρώτο για εσένα.

2.

άνοιξες τα παράθυρα

από κάτω περνούσαν
όλες οι ομορφιές
και ζήλευες / κοίταξες
μέσα στο σπίτι
και ανατρίχιασες

΄΄Γιατί;΄΄

δεν ήταν ο ήλιος
που σε φώτιζε και
ανθίζανε τα λουλούδια
σου χωρίς
να τον πληρώνεις
εκεί έξω
ούτε ο άχρηστος
που ήξερε μόνο να
σε χαϊδεύει
εκεί μέσα


ήσουν εσύ

3.

ευτυχισμένες εικόνες
στην σειρά

καρέ πρώτο - το φιλί
καρέ δεύτερο - οι ματιές
καρέ τρίτο - γόπα αγκαζέ
καρέ τέταρτο - λουλούδια
καρέ πέμπτο - παρέα
καρέ έκτο - μαζί
καρέ έβδομο - μόνοι
καρέ όγδοο - μόνη
καρέ ένατο - το δάκτυλο του φωτογράφου
στο μάτι σου.



4.

και αν όλοι συμφωνούν
ότι δεν υπάρχεις
ή ότι η τραγωδία σου
είναι χάπι για την αϋπνία

και αν οι ΄΄όλοι΄΄
είναι όσοι βλέπεις
και ακούς

τότε φρόντισε
να μην πουλήσεις
τα φτερά σου
και η σπίθα
μέσα σου
να ανάψει
δίπλα σε τόννους
δυναμίτη.

5.

είχε πουλήσει την ψυχή του
για την αθανασία

με το που τα συμφώνησαν
με τον Σατανά
ή αλλιώς Έρωτα
ή αλλιώς Βελζεβούλ
ή αλλιώς Λούσιφερ
ή αλλιώς Εξουσία
ή αλλιώς Εωσφόρο

βρέθηκε μπροστά
σε ένα γραφείο
με τα χαρτιά
της συνταξιοδότησης
του.

έφταιγαν οι γονείς του
που τον κούρδιζαν
και οι γυναίκες
που τον λάδωναν
τόσα χρόνια

δεν γινότανε αλλιώς.

6.

δείξε μου έναν ηλίθιο
να σου δείξω έναν ποιητή
πρόσεξε όμως
μην σημαδέψουμε τον ίδιο άνθρωπο.

θα φοράω την κουκούλα
θα κρατάς τα λεφτά
θα φοράω τα γάντια
θα κρατάς την καρδιά

έτσι, θα ζήσουμε για πάντα.

άδειασε το ποτήρι. . .

όπου παραπατώ να πατάς και κάπου θα φτάσουμε

οι καλύτεροι λοβοτομημένοι πρώτοι / από πίσω να σπρώχνουμε εμείς / που δεν θα ζήσουμε για πάντα / να πάει το πράγμα πιο μπροστά / ο Ντίνος έσβησε το κεράκι / ένας στο βάθος αναμαλλιασμένος έπαιζε κιθάρα - σαν πορνό του ΄70 / και εμείς στο τσακ να σβήσουμε / λίγο πριν είχε ξημερώσει / το ποτήρι μου ήταν τρύπιο / ένα τάγμα μπύρες και ο Βότσης να γελάει με τις σκέψεις μου περί Οικονομικής κρίσης και Σεξ / οι κοπέλες να μην καταλαβαίνουν τι λέω / δυο μικρά κορίτσια να ξέρουν τα πάντα / ο Σταύρος και η Βία - ΄΄Είμαι υπέρ της βίας αρκεί να μην δέρνουν εμένα΄΄ ειρωνευόμουν μάταια. . .

ήμουνα πιο άσχημος από ποτέ και ξημέρωνε / γύριζα με το βιβλίο ενός φυλακισμένου στα χέρια μου / ο παππούς ήταν μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά μου / ο ουρανός είχε το πιο όμορφο χρώμα / λίγοι ήμασταν όρθιοι / πολλοί ήταν ζωντανοί / η τράπουλα ήταν μοιρασμένη εδώ και χιλιάδες χρόνια / οι άσσοι στα μανίκια καίγανε όσο ποτέ άλλοτε / δεν ξεχωρίζεις την ειρωνεία από την αλήθεια / την άποψη από την Ιστορία / το Σ΄ ΑΓΑΠΩ από το ΤΡΑΒΑ ΨΟΦΑ / εκείνοι που θα ζήσουν για πάντα είναι αυτοί θα σε αγκαλιάσουν, γνωρίζοντας πολύ καλά να σε αφήσουν μια στιγμή πριν σκάσεις.

γέμισε το ποτήρι. . .

αν είχαν βουλιάξει το Ματαρόα;
με τόση σκέψη και γνώση πάνω του
είναι μυστήριο
πως δεν βούλιαξε
μόνο του.

σήμερα ο Ντίνος έχει γενέθλια / η μέρα του ανήκει / το πιο λευκό χαμόγελο της περιφέρειας θα σβήσει τα κεράκια / τα γένια μου έχουν φτάσει μέχρι τον αστράγαλο / σέρνονται στο πάτωμα πάνω στα χαλιά και από πίσω ευχές / αγκαζέ με τον Βότση ΄΄-Με τον Βότση θα έρθεις; -Ό,τι έχει ο καθένας φέρνει΄΄/ θα φτάσουμε στο πάρτι - ΄΄ΕΝΑ ΠΑΡΤΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥ΄΄ - δεν θα πιούμε τόσο ώστε να ρίξουμε την κυβέρνηση / θα είμαστε ταπεινοί όπως στον προθάλαμο ενός μπορντέλου που συζητούσαμε για τον Μεγάλο Νευρωτικό Celine, τον Απίστευτο Richard Matheson που έγραψε το καλύτερο διήγημα τα τελευταία 150 χρόνια - τον ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟ - και Kurt Vonnegut με το άφρο μαλλί και αφρισμένο μυαλό / και η τσατσά μας διόριζε Ακαδημαϊκους / κάνει ζέστη / βρες κάποιον να θυσιάσουμε να δουλέψει το κλιματιστικό / αρκεί να μην έχει φιλοδοξίες / μόνο πες τους να κλείσουν τα παράθυρα όταν αδειάσουμε το τρίτο μπουκάλι / μην στείλω όλους τους αερογάμηδες έξω μαζί με τις κρύες και βαμμένες συντρόφους τους / η Βότκα να γίνει νερό ΄΄ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ ΘΑΥΜΑ΄΄ να σωθούμε. . .

οι γαμιάδες / αυτοί οι διακοσμητές εσωτερικών χώρων
οι ποιητές / αυτοί που δεν διαβάζουν τα κείμενα τους
οι γυναίκες / αυτές οι αυτοκρατορίες με κραγιόν
και το Soundtrack της αυτοκαταστροφής και του έρωτα / αρκεί να βρείς το κουμπί / του ξερχαβαλωμένου juke box / της πιο μυστήριας διάθεσης των ημερών μας (;) / και τα κτητικά κτήνη - ΄΄αγάπη μου΄΄ / όλοι στα μπαλέτα για δολοφόνους / με μπαλαρίνες αδηφάγες και χορευτές πάνω από μονοπάτια αναμμένα / η τρέλα ευλογεί / η τρέλα σώζει γλείφοντας στις λάσπες και βρίσκοντας διαμάντια / ανακυκλώνοντας την ίδια μαλακία απο δημιουργίας Κόσμου / - Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ ΜΥΣΤΑΚΟΦΟΡΕ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΕ ΣΥΦΙΛΙΑΡΗ / Ο ΘΕΟΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΕΞΙ ΜΕΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. - παρόλα αυτά σέβομαι την Πίστη, για να μην φάω ξύλο. . . όπως πάντα.


μικρά μικρά αισθήματα σαν κουρελάκια που μπαλώνεις ή που βάζεις στο στόμα όποιου διαφωνεί. . . / έλα, απόψε θα γίνω απόλυτος και θα συμφωνήσω σε όλα μαζί σου. . . - απόψε είναι γιορτή.

ε,

μου έδωσε λίγη σημασία
της έδωσα πολλά λεφτά
η παράσταση πήγε καλά

μετά γύρισε η ανία
την φίλησα στο λαιμό
άρχισε να πνίγεται
και η παράσταση πήγε
καλύτερα από ποτέ.

με αυτήν
πουλάμε και σκορπίζουμε
λυπήσου μας
σπίτι σου μια στιγμή
να μας κοιμήσεις


να μας ξυπνήσεις
να μαλώσουμε ή
να πάμε βόλτα

εκείνη και εγώ

χρώματα που δεν
βρίσκουν πίνακα
να απλωθούν
ζωγράφο να
σκοτώσουν

μα έτσι μένουν
μόνα δίπλα δίπλα
και τραγουδάνε.

Dali Atomicus

by Halsman in an unretouched version (1948)

χυμός με πολλά παγάκια

Ξύπνησα ακούγοντας ουρλιαχτά. Ήταν εφιάλτης; - αηδίες. . . δεν έβλεπα ποτέ όνειρα ή αν έβλεπα δεν τα θυμόμουν. Από δίπλα ουρλιάζαν . . αυτός ΄΄Καριόλα. . πάλι τα ίδια. . . δεν αντέχω άλλο. . .΄΄ εκείνη στον ίδιο τόνο ΄΄Μαλακοβιόλη. . . να πεθάνεις ρε. . . σε σιχάθηκε η ψυχή μου΄΄. Ακούστηκε κάτι να σπάει και μετά να κλείνει με δύναμη η πόρτα.
Σηκώθηκα από την πολυθρόνα, έβαλα το σορτσάκι μου και βγήκα από το διαμέρισμα να τον δω.
Χτύπησα μαλακά την εξώπορτα. Την άνοιξε με δύναμη και μου πέταξε στα μούτρα ένα μπόγο γυναικεία ρούχα και εσώρουχα. Στην μύτη μου σκάλωσε ένα μοβ σουτιέν. Το πήρα, το δίπλωσα και του το έδωσα. Στο πρόσωπο του είχε μια νυχιά από το κούτελο μέχρι το πηγούνι.

- Τι σκατά θες εσύ;

- Είχατε Show πάλι;

- Είναι τρελή. . . Μαλακισμένη. . . Ότι θυμάται χαίρεται ρε. . . έλα μέσα. . .

Μπήκα μέσα. . . το σπίτι παρόλο τον σκοτωμό ήταν καθαρό και τακτοποιημένο. Η ''καριόλα'' ήταν νοικοκυρά και είχε καθαρό τον ΄΄Μαλακοβιόλη΄΄ της.

- Θες μια μπύρα;

- Όχι. . . Προσπαθώ να το κόψω. . . ένα χυμό θέλω, ό,τι να ΄ναι. . . με πολλά παγάκια.

- Καλά

Πήγε στην κουζίνα και σε δυο λεπτά ήταν πίσω με την μπύρα του και τον χυμό μου.

- Η δικιά σου δίπλα είναι;

- Ναι. . . αλλά κοιμάται βαριά και δεν άκουσε τίποτα. Τι έγινε πάλι;

- Είναι τρελή ρε. . . ενώ κοιμόμουν άρχισε να με χτυπάει. . . ΄΄Ποιες είναι αυτές οι πουτάνες;΄΄, ΄΄Ποιες Πουτάνες, ρε;΄΄, ΄΄Η Όλγα και η Μαρία. . . Παραμιλούσες και σε άκουσα να λες Όλγα και Μαρία΄΄,΄΄Κοιμήσου ρε αγάπη μου, αύριο δουλεύω νωρίς. . . τι μου λες τώρα για Όλγες και Μαρίες΄΄, ΄΄Είσαι κάθαρμα, ψεύτης . . να ψοψήσεις να μην σε βλέπω πουτανιάρη. . .΄΄και με με νύχιασε η πουτάνα στην μούρη.

- Κοίτα να δείς. . .

- Είναι τρελή ρε. . . αλλά τέρμα. . . Τελευταία φορά. . . θα την ξαποστείλω. . .

- Θα ξανάρθει και θα κάνετε γλύκες μέχρι το επόμενο show. . .

- Άι στο διάολο ρε. . .

Σκέφτηκα να του πω για τις προηγούμενες δώδεκα φορές που μάλωσαν και τις δεκατρείς που τα ξαναβρήκαν αλλά δεν είχε κανένα νόημα.

- Ακούς εκεί το τσουλί να μου χαλάει την μόστρα . .

- Να σε ρωτήσω κάτι;

- Λέγε. . .

- Όλγα ή Μαρία την λένε;

- Ολγ...... Άντε γαμήσου ρε αρχίδι. . . γαμημένε. . . δεν με πιστεύεις;

- Σε πιστεύω . .

- Έτσι μπράβο. . .

Τέλειωσα τον χυμό μου πριν λιώσουν τα παγάκια και τον άφησα να βρίζει μόνο του. Μπήκα με στο διαμέρισμα μου, έβγαλα το σορτσάκι και και ξάπλωσα. Το κρεβάτι ήταν διπλό και η μια πλευρά του ήταν ανεξήγητα πάντα ζεστή. Η καλή μου είχε φύγει από το σπίτι περίπου ενάμιση μήνα πριν πεθάνει ο παππούς. Δεν είχα νέα της. Σκεφτόμουν πως την αγαπούσε ο παππούς ΄΄Εσείς οι δυο ταιριάζετε . . ΄΄ έλεγε και εκείνη με αγκάλιαζε και έλεγε ΄΄Αχ, τι καλός παππούς. . .΄΄. Τώρα ήμουν ξάπλα στην ζεστή μεριά του κρεβατιού. Ησυχία. Λίγο πριν με πάρει ο ύπνος άλλαξα πλευρό.

επανάληψη 2

σαν κάποιος που γελάει με τα δικά του αστεία
ή καμαρώνει την ψωλή του στο καθρέπτη

το μεγάλο φινάλε / ένα ζευγάρι μεγάλα στήθια να στηρίζουν ανάμεσα τους ένα μπουκάλι τζιν και στα χέρια ένα τασάκι / γεμάτο / βουνό οι γόπες - ο λόφος του καρκίνου / με ψυχραιμία με αξιοπρέπεια / που κάτι αποτυχημένοι αυτόχειρες ξεχάσαν μπροστά σε ένα μεγαλειώδη έρωτα / τραγικοί που διάβασαν Παβέζε-τον Ιταλιάνο με την κιθάρα και τις με τσιγάρα - και Μαγιακόφσκι - που έβαψε την Πλατεία στην Μόσχα ΚΟΚΚΙΝΗ - και ξεδιπλώνουν μια κακή παράσταση - αλλά πέρα από τους θανάτους τα γαμήσια και τα δακρυγόνα είναι μια κοπέλα - που δεν μασάει παραστάσεις και το ηθοποιηλίκι της κακιάς ώρας - στις 4 το πρωί με ένα σεσουάρ προσπαθεί να βράσει μια κατσαρόλα μακαρόνια. . . και όλα εκτοξεύονται, το σύμπαν μικραίνει, το τέλος εμφανίζεται χωρίς να πέσει η λεζάντα ΤΕΛΟΣ -


τα όπλα επιτέλους βγαίνουν / τα μεγάλα ταλέντα ξεδιπλώνονται / σαν αυτούς που θέλουν να γδάρουν το ταίρι τους και με το πετσί να διακοσμήσουν τους τοίχους του εξοχικού τους.

ο μεγαλύτερος σοφός - ένα εγωιστικό κάθαρμα με απίστευτα συναισθήματα και σφιχτό λόγο - στέλνει στο διάολο όλον τον κόσμο μα δεν χτυπάει ποτέ τα ντουβάρια όταν οι διπλανοί κάνουν φασαρία, δεν αφήνει τις γυναίκες του που τον άδειασαν να γυρίσουν μόνες σπίτι. . .
μα βλέπει ένα κάρο συγκλονιστικές γραφές και πράγματα / κάτι ανδρείκελα, κάτι εκλεγμένοι, κάτι μακριά πόδια που πλατσουρίζουν σε μια θάλασσα θλίψης με χρυσά κοχύλια / γεμίζουν το ψυγείο τους κάθε Μεγάλο Σάββατο / αρνούνται όποια βοήθεια ή σύνταξη / η αξιοπρέπεια τους δεν ακούει το στομάχι τους / δεν κάνουν καταχρήσεις - συμπέρασμα΄ ο αυνανισμός είναι υπερτιμημένος και η μοναξιά φόντο στης κάθε τέχνης το πόντο.

σπαράγματα ή το νόημα που μου πήρες 2

στον Πάνο Γιαννακού

την είχε σκοτώσει τα Χριστούγεννα δυο μέρες αφού της είχε αγοράσει το δώρο / δεν πρόλαβε να της το δώσει / του στοίχισε μετά πολύ αυτό. . . - τρυφεροί άνθρωποι, διαβάζουν ποιήματα, γράφουνε ποιήματα, βλέπουνε πορνό, τρώνε όλο το φαΐ τους, δεν κοιτάνε Ι.Χ. γυναίκες, πάνε διακοπές μόνο μια βδομάδα το χρόνο, δουλεύουν μόνο μια εβδομάδα το χρόνο - πεθαίνουν μια φορά. - - έχω λίγο καιρό μπροστά μου, για αυτό πίνουμε μπύρα στου Μικρού Μήκους. . . οι Αθάνατοι σάπισαν ε; . - - - ενώ ξερνούσε ακουμπισμένος στο στύλο.. και η σημαία πάνω κυμάτιζε. . . - - - - τύλιξε λίγο χορταράκι στο αδειόχαρτο του. . . άπιαστος τώρα. . . - - - - - έκαψε όλα μου τα χαρτιά/έκανε κρύο σπίτι της και έτσι δεν είπα τίποτα. . . - - - - - - το '22 , πριν περάσουν από το μπλόκο των Τούρκων ένας θείος τις έπιασε, τις έδειρε, της μάτωσε ώστε αναμαλλιασμένες και απωθητικές να γλυτώσουν απ΄ τις ορέξεις των στρατιωτών - - - - - - - δεν ήταν το φιλί ή τα ψιλά στην τσέπη - ήταν τα δέκα λεπτά διάλειμμα μεταξύ δυο καταστροφών που με έσωσε αυτή την Νύχτα. . . να το ξέρεις.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΝΥΧΤΑ

στην Μαρία/Μάχη Ε. Κ.

μπορείς να γράψεις όλη την ζωή σου σε ένα πακέτο τσιγάρα; / να, θα σου δώσω το δικό μου, με τα τσιγάρα μαζί και φωτιά / γράψε τις αλήθειες / δηλαδή αυτά που βλέπεις και δεν εξαφανίζονται / μην ειρωνευτείς - η ειρωνεία είναι σάλτσα χωρίς ψητό. . . / πες για τους έρωτες σου με κάθε λεπτομέρεια / μην φοβηθείς / κερδίζεις κάθε βράδυ ύψος / από τις πατούσες σου κάποια μελωδία και οι ακροατές της έτοιμοι να πεθάνουν χωρίς να ξέρουνε τον λόγο / ιδανικοί και ήρωες / ταπείνοι πρώην είρωνες μαζεμένοι / αγαπάνε βαδίζουν χάνονται επιστρέφουν / τους βλέπω κάθε Νύχτα και μου μιλάνε για ΄σενα / και ο κόσμος φαίνεται ότι δεν θα τελειώσει ποτέ. . .

1.

αυτά τα ευσυγκίνητα παιδιά
που ρουφάνε δακρυγόνα

είναι Νύχτα - πρέπει να
είναι Νύχτα γιατί κρύβει
πολλά και ασχήμιες και το
φως σου έχει μεγαλύτερη
αξία.

μια φωνή
η δικιά μου
μαλώνει
μέσα μου


ενώ αυτοκρατορίες
αυταναφλέγονται
αυτοκράτορες
χέζονται σε ένα
α μπε μπα μπλομ
καταστροφής
και σκέφτονται ότι αν
φορολογήσουν το γέλιο
δεν θα πάρουνε φράγκο

γέροι
που το πότε του
θάνατο τους
τον στοιχηματίζουν
άλλοι

μα βρίσκουν στο
τέλος ένα κρεβάτι

παιδιά με μαντίλια
γυρίζουν κυνηγημένα
χωρίς
να έχουν κανέναν
να ποντάρουν

μα στο τέλος
μένει πάντα
ο εαυτός τους.

2.

σκέφτομαι πριν με συλλάβουν
να γίνω καλύτερος άνθρωπος
και να πληρώσω τα χρέη μου

έχω
ένα σπίτι αγορασμένο από
μπουκάλια άδεια που επέστρεψα
έχω
φίλους που τα άδειασαν με κόπο
σε ένα πάρκο γεμάτο αργόσχολους
και σκυλιά / ζητώντας καθόλου
συμβουλές και λίγη ομορφιά

το ξημέρωμα σαν κόλαση
δρόμοι
πλημμύρα από εμετούς και
ματαιότητα

οι χρυσοθήρες από τα
ορυχεία στους κάδους

και
ο χρυσός στριμώχνεται
με ψόφια σάρκα
που φλυαρεί
κάτω
από την γη

δυστοπίες που
κάποτε
θα γίνουν μόδα
ή
βιβλίο

νέες
προσπάθειες
σε μια
βαρετή
επανάληψη

φρέσκα
συμπεράσματα
σε κάτι
που όλοι βλέπανε
από πάντα

3.

γλυτωσέ
ένα μπουκάλι

φύτρωσε ένα
λουλούδι μέσα
του

και σου έδωσα
να πιείς

ελπίζοντας
ότι μια γουλιά
θα κυλήσει
από τα χείλια
στο λαιμό σου.

4.

ξέρω
ότι κανείς δεν θα σου πει
καλήμερα / εκτός αν βασάνισε
κάποιον την προηγούμενη Νύχτα


να μείνει θέλω ένα χαμόγελο
και λίγη μουσική
από τενεκέδια
από σώματα
από καμπύλες
να δίνουν ρυθμό
και το βάδισμα
μου
να γίνει χορός

τα κάρβουνα
όμως
στο μονοπάτι
αυτό
να είναι σβησμένα

και άν πάλι
ανάψουν

μην μου το πείς.

ένα καλοκαίρι. . .

μια νταλίκα μπήκε στην λωρίδα μας χωρίς φλας και το αμάξι θα γινόταν πολύ εύκολα κονσέρβα και 'μείς σαρδέλες. στο τσακ την γλυτώσαμε. . . αλλά στο ράδιο έπαιζε το Knockin' on the Heaven's Door ( στου παράδεισου την πόρτα, του Dylan).

Ήμασταν Έτοιμοι.

ήρθε ο μονόπρακτος;

ήρθε ο μονόπρακτος;
τον λένε μονόπρακτο
επειδή υποκρίνεται
και τελειώνει σε
μια πράξη

- θα ζήσεις;

- θα ειρωνευτώ την επιφάνεια
και το φόντο. . .

- θα πεθάνεις αν συνεχίσεις. . .

- θα πεθάνω ό,τι και να κάνω. . .

- οι κόρες σου θα σε θάψουνε

- οι κόρες μου θα με διακοσμήσουν

- πρέπει να είσαι πάντα έτσι;

- η δυσκοιλιοτητα και η πρεσβυωπία
είναι συνταγματικό δικαίωμα. . . όπως
και ο έρωτας μετά τα δεκαοχτώ.

- πρέπει να μιλάς συνέχεια;

- . . . ακόμα και όταν κοιμάμαι. όπως
αυτοί που κοιμούνται όρθιοι.


- χαλάς την μόστρα των άλλων μαζί με την δικιά σου. . .λίγη αυτοεκτίμηση πια. . .

- έτσι προχωράει ο κόσμος. . . αυτοεκτίμηση έχουν
και οι μύκητες. . .

- μύκητας λοιπόν. . .

- παράσιτο. . . λίγο διαφορετικό . . τρώω από αλλού
και αλλού τα δίνω. . .

- δημοκρατικό το πλιάτσικο, ε;

- πάντα. . . χρειάζονται λίγοι ψήφοι
και σου ετοιμάζω ό,τι θες.

συναυλία

έλα να απλώσουμε
καλώδιο
να κρατάς το μικρόφωνο
να κάνω
λα λα λα λα
όταν ξεχνάω
τους στίχους
και ξερνάω
στο κοινό
που θα με βλέπει
σαν ελπίδα

πριν ξαπλώσεις
πάνω στους αλιγάτορες
τους ερωτευμένους

πριν ταΐσω
κρακεράκια
το Κράκεν
και τους
ποιητές του.