ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΝΥΧΤΑ

στην Μαρία/Μάχη Ε. Κ.

μπορείς να γράψεις όλη την ζωή σου σε ένα πακέτο τσιγάρα; / να, θα σου δώσω το δικό μου, με τα τσιγάρα μαζί και φωτιά / γράψε τις αλήθειες / δηλαδή αυτά που βλέπεις και δεν εξαφανίζονται / μην ειρωνευτείς - η ειρωνεία είναι σάλτσα χωρίς ψητό. . . / πες για τους έρωτες σου με κάθε λεπτομέρεια / μην φοβηθείς / κερδίζεις κάθε βράδυ ύψος / από τις πατούσες σου κάποια μελωδία και οι ακροατές της έτοιμοι να πεθάνουν χωρίς να ξέρουνε τον λόγο / ιδανικοί και ήρωες / ταπείνοι πρώην είρωνες μαζεμένοι / αγαπάνε βαδίζουν χάνονται επιστρέφουν / τους βλέπω κάθε Νύχτα και μου μιλάνε για ΄σενα / και ο κόσμος φαίνεται ότι δεν θα τελειώσει ποτέ. . .

1.

αυτά τα ευσυγκίνητα παιδιά
που ρουφάνε δακρυγόνα

είναι Νύχτα - πρέπει να
είναι Νύχτα γιατί κρύβει
πολλά και ασχήμιες και το
φως σου έχει μεγαλύτερη
αξία.

μια φωνή
η δικιά μου
μαλώνει
μέσα μου


ενώ αυτοκρατορίες
αυταναφλέγονται
αυτοκράτορες
χέζονται σε ένα
α μπε μπα μπλομ
καταστροφής
και σκέφτονται ότι αν
φορολογήσουν το γέλιο
δεν θα πάρουνε φράγκο

γέροι
που το πότε του
θάνατο τους
τον στοιχηματίζουν
άλλοι

μα βρίσκουν στο
τέλος ένα κρεβάτι

παιδιά με μαντίλια
γυρίζουν κυνηγημένα
χωρίς
να έχουν κανέναν
να ποντάρουν

μα στο τέλος
μένει πάντα
ο εαυτός τους.

2.

σκέφτομαι πριν με συλλάβουν
να γίνω καλύτερος άνθρωπος
και να πληρώσω τα χρέη μου

έχω
ένα σπίτι αγορασμένο από
μπουκάλια άδεια που επέστρεψα
έχω
φίλους που τα άδειασαν με κόπο
σε ένα πάρκο γεμάτο αργόσχολους
και σκυλιά / ζητώντας καθόλου
συμβουλές και λίγη ομορφιά

το ξημέρωμα σαν κόλαση
δρόμοι
πλημμύρα από εμετούς και
ματαιότητα

οι χρυσοθήρες από τα
ορυχεία στους κάδους

και
ο χρυσός στριμώχνεται
με ψόφια σάρκα
που φλυαρεί
κάτω
από την γη

δυστοπίες που
κάποτε
θα γίνουν μόδα
ή
βιβλίο

νέες
προσπάθειες
σε μια
βαρετή
επανάληψη

φρέσκα
συμπεράσματα
σε κάτι
που όλοι βλέπανε
από πάντα

3.

γλυτωσέ
ένα μπουκάλι

φύτρωσε ένα
λουλούδι μέσα
του

και σου έδωσα
να πιείς

ελπίζοντας
ότι μια γουλιά
θα κυλήσει
από τα χείλια
στο λαιμό σου.

4.

ξέρω
ότι κανείς δεν θα σου πει
καλήμερα / εκτός αν βασάνισε
κάποιον την προηγούμενη Νύχτα


να μείνει θέλω ένα χαμόγελο
και λίγη μουσική
από τενεκέδια
από σώματα
από καμπύλες
να δίνουν ρυθμό
και το βάδισμα
μου
να γίνει χορός

τα κάρβουνα
όμως
στο μονοπάτι
αυτό
να είναι σβησμένα

και άν πάλι
ανάψουν

μην μου το πείς.