έλα να γίνουμε απόλυτοι και εφήμεροι / με τον κοκαλιάρη μέσα την ντουλάπα να μας παίρνει μάτι / να αντέξουμε ότι ψέμα μας λένε και τους λέμε / πάνω στο σώμα σου εκατοντάδες τατουάζ με τις οδηγίες χρήσεως σου / πάνω στο σώμα μου εσύ να ψάχνεις το κουμπί της αυτοκαταστροφής / να καθρεφτίζει το πρόσωπο σου στον ουρανό και όταν βρέχει το κορμί σου στα λασπόνερα που παίζω / μετά κάποιος ιππότης θα σου προσφέρει το κεφάλι του δράκου που σκότωσε ή πλήρωσε να σκοτώσουν / θα τον καλέσουμε σε δείπνο και θα φάμε το κεφάλι του δράκου / θα βγάζεις φωτιές / θα κουνάω πέρα δώθε την κόκκινη ουρά μου / κάποια βασίλισσα θα σε λιγουρεύεται και ο Βασιλιάς θα παίζει με τα παιχνίδια του μόνος / κάποιος σου τηλεφωνεί και με κοιτάς σε στιλ ΄΄Είναι ο άλλος / που με βλέπει σαν μερική απασχόληση΄΄ / και εγώ σημειώνω τις υπερωρίες του / πόσους καρχαρίες και πάλι άφησες να σε δαγκώσουν / ποια αδέσποτα τάιζες και ποια σκότωσες.
σημειώνω το σκορ
να βγαίνεις έξω και όλοι δρόμοι να νομίζεις ότι σου ανήκουν / απλά τους δάνεισες σε αγνώστους σε αχάριστους σε χαριτωμένους για να κάνει ο καθένας το κομμάτι την περατζάδα του / να ακούς τους νόμους σαν όπως ακούς εμένα να σπαρταράω από τον τσιγαρόβηχα / ο Τσιγαρόβηχας εθνικός ύμνος / οι καπνιστές σκλάβοι / η ζελατίνα του πακέτου σημαία και Πατρίδα όπου βρίσκεις να παρκάρεις ή να ξαπλώσεις.
να βγαίνεις έξω μετά από καιρό
μα πάλι να ξέρεις που βρίσκονται τα πράγματα που φύγανε μακριά σου / όλοι ξέρουνε το όνομα σου και ας θέλουν κάποιοι να το ξεχάσουν και ας δαγκώνουν την γλώσσα τους όταν προσπαθούν να το προφέρουν / εγώ έχω μάθει να το λέω με χειρονομίες / λίγο πρόστυχες λίγο αστείες. . .
να βγαίνεις έξω και όλοι δρόμοι να νομίζεις ότι σου ανήκουν / απλά τους δάνεισες σε αγνώστους σε αχάριστους σε χαριτωμένους για να κάνει ο καθένας το κομμάτι την περατζάδα του / να ακούς τους νόμους σαν όπως ακούς εμένα να σπαρταράω από τον τσιγαρόβηχα / ο Τσιγαρόβηχας εθνικός ύμνος / οι καπνιστές σκλάβοι / η ζελατίνα του πακέτου σημαία και Πατρίδα όπου βρίσκεις να παρκάρεις ή να ξαπλώσεις.
να βγαίνεις έξω μετά από καιρό
μα πάλι να ξέρεις που βρίσκονται τα πράγματα που φύγανε μακριά σου / όλοι ξέρουνε το όνομα σου και ας θέλουν κάποιοι να το ξεχάσουν και ας δαγκώνουν την γλώσσα τους όταν προσπαθούν να το προφέρουν / εγώ έχω μάθει να το λέω με χειρονομίες / λίγο πρόστυχες λίγο αστείες. . .
και ακόμα ζητάς να κάνεις
κούνια με τα γένια μου! ! !
κούνια με τα γένια μου! ! !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου