καραβάνι

Πέμπτη - Παρασκευή - Σάββατο - Κυριακή. . .

καμιά 500ριά - χιλιάδα πλατάνια, ένα μικρό ποτάμι, γέφυρες, κούνιες και μπύρες, κουνημένες, τζιβανωμένοι, σταμπάρισμένα τα σώματα με ότι ζωγραφιά μπορείς να φανταστείς και πληγές στα πόδια / δεν είναι ναρκοτουρισμός / είναι επιστροφή στα ένστικτά / με λιγότερα ρούχα και οι καταχρήσεις να μην είναι ο σκοπός αλλά το μέσον / και μουσική πιο πολύ σαν ο θόρυβος που διακόπτει την ησυχία που την φοβόμαστε σαν την σιωπή.

ένα ΄΄γιατί πίνουμε τόσο;΄΄ μέχρι να ρθεί η επόμενη γύρα / μέχρι μια καβλιάρα κοκκινομάλλα να ζητήσει από τον διπλανό μου ένα ευρώ για να πάρει μια μπύρα / και αφού την πάρει με Νάζι να του ζητάει να την ανοίξει / και εγώ μιμούμενος αποτυχημένα τον Jack Benny να κοιτάω στα πέριξ / και οι παρέες να με αγαπάνε να με κερνάνε / γυναίκες δεσμευμένες να ακούνε τις δικές μου ιστορίες και να χαιδεύουν τα σκυλάκια τους - ΄΄ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΑΦΟΣΙΩΣΗ, ΠΑΡΕ ΣΚΥΛΟ΄΄ είπε σίγουρη μιά. . . την λέγανε Τζιβάνα Φόλα και μάλλον δεν ήξερε τον Camus ή τον Perkins / να προσπαθώ να βγάλω μια φωτογραφία και η γη να χοροπηδάει / γύρω γύρω όλοι / γύρω από τον Καριόλη / εγώ /ο τρελός που δεν φωνάζει / εγώ / ο τρελός που δεν σκοτώνει.



Σάββατο

την ώρα που ο Θωμάς που Περιμένει είναι στον στάβλο και μαστορεύει/ηχογραφεί/ ξαναήχογραφεί/ και παίζει με τενεκέδια και καλώδια / η Αmy σκασμένη από ποτό και άλλα διάφορα / δεν ήρθε ποτέ εδώ / δεν θα έρθει ποτέ / πήγε αλλού.

- - - - -

ένα καραβάνι συναισθήματα
που δεν ξέρει πού πηγαίνει
και που θα καταλήξει

στα πόδια σου;

-οι πατούσες σου
να χαρτογραφούν -

στα μάτια σου;

- βλέμματα που
κάνουν τον λευκό
πίνακα να ματώνει -

στην καρδιά σου;

- σαν ξυπνητήρι για
τους νεκρούς -

- - - - -

στην ρεβάνς που
επίμονα ζητάς

θα λείπω

θα είμαι
κάπου στις εξέδρες
κοντά στο χειροκρότημα
κάτω από εκεί που πατάς
πάνω από εκεί που κοιτάζεις

θα λείπω

και έτσι πάλι θα νικήσεις.