οινοβαρής

ακούγοντας τον Χειμωνά να διαβάζει το Έρωτας στα χιόνια
του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

φύγανε όλοι. . . είναι καλοκαίρι και πρέπει να πάνε διακοπές. . . με τα όμορφα ταίρια τους. . . ήσυχοι και ο ήλιος πάνω να καίει. . . εγώ στα μετόπισθεν . . εχθές μια κοπέλα από ένα τσούρμο Γερμανών Παραθεριστών Κατακτητών μου ζήτησε να κάτσει δίπλα μου, στο παγκάκι που διάβαζα εφημερίδα - αγόρασα την ΕΣΤΙΑ, μου έκανε εντύπωση το πολυτονικό που χρησιμοποιεί και οι ειδήσεις πριν από 100 τόσα χρόνια. . . αυτό μόνο. . .- δέχτηκα. . . την ρώτησα όμως γιατί θέλει να φωτογραφηθεί δίπλα μου. . . μου είπε ότι είμαι περίεργη εικόνα. . . κάπως έτσι. . . έπρεπε να της ζητήσω λεφτά όπως κάθε τουριστική ατραξιόν. . . . φωτογραφηθήκαμε χάρηκε και έφυγε και αυτή. . . όπως πλησίαζε πάλι το τσούρμο την χαιρέτησα ναζιστικά. . . ''Hail Petra, οι Φτωχομπινέδες, οι Κομπιναδόροι σε χαιρετούν. . .'' γέλασε. . . έμεινα πίσω. . . μέθυσα άσχημα και αλλά δεν παραπατούσα - ο Ορέστης Μακρής έλεγε ότι ένα συχνό λάθος των ηθοποιών που υποδύονται τους μεθυσμένους είναι ότι παραπατάνε. . . ο μεθυσμένος, έλεγε ο Μακρής, έχει το πιο σίγουρο βάδισμα και αυτό επειδή νομίζει ότι χάνει την γη κάτω από τα πόδια του κάνει συνέχεια προσπάθειες, σχεδόν άθλο, να σταθεί.


[ένας άλλος Μακρής, ο Γιώργος, σύμφωνα με τον Ραπ παμ παμ Σαββόπουλο ανέβηκε μια μέρα του ΄68 στην ταράτσα της οικοδομής του, σφαιράτος από την σκάλα υπηρεσίας, εκεί τον βρήκε και τον ρώτησε η σπιτονοικοκυρά του που πάει έτσι φουριόζος. Εκείνος της απάντησε ΄΄Μην ανησυχείτε, θα κατέβω αμέσως΄΄. Και έτσι έπραξε - κατέβηκε αλλά προσγειώθηκε απότομα. . .]


το πως γύρισα σπίτι δεν θυμάμαι. . . αν φτάσεις εκεί που θες δεν σε νοιάζει και τόσο η διαδρομή, εκτός και πιπιλάς την Ιθάκη και σου αρέσει η ανάλυση, τα συμπεράσματα, η δικαίωση, το νόημα . . .


ο αδερφός μου στην Λήμνο φτιάχνει Κανελόνια και Cheese cake σε ένα ερημικό φυλάκιο. . . οι μέρες περνούν και η θητεία του τελειώνει - το ξέρω. . .


στην δικιά μου θητεία - κοντά στο σπίτι μου - είχα μαζέψει καμιά κατοσταριά κασετίνες από καρέλια. . . εκεί θα έγραφα το μυθιστόρημα και ήταν όλοι μέσα, όπως συγκινητικά περιγράφει ο Χειμωνάς στο τέλος του άξεστου Πεισιστράτου του. Τα πακέτα όμως μου τα πέταξανε. . . και μαζί με αυτά όποια όρεξη υπήρχε. . . εδώ και λίγο μαζεύω και πάι κασετίνες χρυσές, όπως και την διάθεση μου.


μετά με τον Ζάππα να σχολιάζει και όλα να φαίνονται τόσο ανυπόφορα και απλά - όμως γελάω γιατί ξέρει τον τρόπο. . . ήξερε πολλά αλλά αυτό δεν φαινόταν από αυτά που έλεγε αλλά από τον τρόπο. μια θάλασσα μουσική όπου όλα διαλύονται και ξαναφτιάχνονται από την αρχή.

το μυθιστόρημα και διαθέσεις. . . θα δείξει. . .