πότε θα με ερωτευτείς;

στην Μαρία Ε. Κ.

να ήσουνα εξορία να χαθώ
στο άνεμο τα αφήσω όλα
να χαραμιστώ
να κάνω τον ψεύτη
και εσύ να τα ξέρεις
όλα / χωρίς έγκλημα
στα μάτια να με κοιτάς
και να μου λες ΄΄άπλωσε
τα χέρια΄΄ και να με τραντάζεις
όπως ο θάνατος εκείνους που
δεν περιμένουν

μπροστά αυτοί που αντέχουν
και πίσω οι λειψοί να συμπληρώνουν
τον πόνο του ανθρώπου και τα
πράγματα εφέ όπως η κάσα
όπως τα λόγια
όπως ο χρόνος
για ένα τσιγάρο


και οι απαγορεύσεις
να είναι μαζεμένες
και εχθρικές / αλλά εγώ
στο γκρεμό που μου είπες
σπέρνω τις τρέλες
και θερίζω τις αγάπες

με υπομονή και πόνο

εδώ