πολύχρωμα τατουάζ σε ασπρόμαυρο δέρμα

στην Κατερίνα Γερογιάννη

ξεγδύνεσαι και με μισείς
η ώρα περνάει
η επιφάνεια κερδίζει έδαφος
και εσύ φωσφορίζεις

και εσύ, όλα δικά σου

και εκείνος ωραίος
που πιστεύει με βγάζει
λάθος συνέχεια

αν πεθάνω
αν διοριστώ
αν νιώσω λίγη αγάπη

και στο δέρμα μου
φυτρώνουν τα πάντα
και κλαίω χωρίς να με
ακούει κανείς, ποτέ / και μια φορά
που ακούστηκαν οι προσευχές
μου κάηκε όλη η πόλη

γελούσα μόνος μου
όπως ερωτευόμουν και έκανα έρωτα
σε αφίσες τους τοίχους έβλεπες το μέλλον
σου και ένα ΄΄ΓΑΜΙΕΣΤΕ΄΄ αόριστο, προς
κάθε κατεύθυνση. . . .

πότε θα καταπιούμε την νύχτα;