Αφιερωμένο 4

στο εγω ποτε δεν εγραφα και μ'έκανες να γραφω

κάνε το κτήνος πέρα

όμως είσαι μέσα
στην κοιλιά του
και σκέφτεσαι

πνίγεσαι
σε εμετούς
από ποτά
κερασμένα

μέσα στην
κοιλιά του
κτήνους
χωρίς συγκάτοικο
χωρίς έρωτα
χωρίς ερωτήματα
και επετείους Πολυτεχνείου
και Ναγκασάκι γωνία

στην κοιλιά
του κτήνους
δεν ήσουν
το κυρίως πιάτο
ούτε καν ορεκτικό
ακάλεστο ρημάδι
σηκώνεις τα μανίκια
καπνίζεις καταπίνεις
πινέζες και ένα σωρό
μαγικά

όμως έξω
από την
κοιλιά του κτήνους
μπορεί να πεθάνεις
να σπουδάσεις να διοριστείς
να έχεις στην τσέπη σου
πολλά αντικλείδια και καρδιές
να λες καλησπέρα και να σου
απαντούν με μια υπόκλιση
να κατακτάς το σύμπαν
με μερικά βήματα να φτάνεις
στο φεγγάρι και πάλι πίσω
με μια αγκαλιά μπύρες
θα σε κοιτάζουν όλοι
οι άνθρωποι από τα
σπασμένα τους παράθυρα
και το χειρότερο συναίσθημα
θα είναι πια η νοσταλγία

για αυτό
και το κτήνος
θα σου λείπει.