Αγγελίνα

Άγγελος που λύνει τα φτερά του

. . . πως τα πνευμόνια μου γεμίζουν χαρά και θέλω να ουρλιάξω να τρομάξουν οι γενναίοι. Η Αθήνα μακριά . .και από το ακουστικό να φαίνεται ότι γυαλίζει το μάτι σου. . . Η Μικρή. . . με κάκια να μου λένε τα τέρατα και ο Θαυμαστός Τσίβο. . . και εγώ να οπλίζομαι με Ειρωνεία απέναντι στις γελοίες κατηγορίες των φαύλων που αγαπάνε μόνο την Μοναδικότητα τους. Επιτήδευση σου καταλογίζουν και εσύ με ένα μοναδικό τρόπο μου λές ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝ. . . μα ομορφιά μου αυτό είναι ευχή. . . τον τελευταίο καιρό. . . δεν το ξέρεις; - και έχεις τόσα αισθήματα μέσα σου. . . ένταση και αγριάδα. . . και ομορφιά που άοπλο με κατακλύζουν και μια σου λέξη με κάνει να ανατινάξω το σύμπαν, να κατακτήσω όλους τους δρόμους στο όνομα σου, να γκρεμίσω το ΄΄ΕΓΩ΄΄ και την μαλάκια τον εγωισμό που κάτι μυαλοκομμένες το θεωρούν πλεονέκτημα. Ας κάτσουν στα κεκτημένα τους. Στα Σιγουρεμένα -έχω-και-δεν-έχω-βόλεμα-άρκει-να-ακούγεται-η-τσιρίδα-μου και δώσε του συνεδριάσεις και όλο τον φραμπαλά. Όλα αυτά μακριά μου.Απελθέτω αφ΄ημών το ποτήριον τούτο, (που δεν μου σερβίρανε άλλωστε ποτέ) που είπε και ο μετέωρος μακρυμάλλης που κάτι Απατεώνες ( βλέπε τον Προπαγάνδα Παύλο ) τον κάνανε Θρησκεία. Αξίωση καμιά. Μόνο την φωνή σου, σε ανύποπτο χρόνο ( και ας είναι ο χρόνος, Τσίβο Νταουχωνιασμένε, μια πλάνη ). Τα λόγια σου ραγίζουν τα ποτήρια που φιλοδοξώ να αδειάσω και τα μπουκάλια τραβάνε κατά τα υπερωκεάνια να βαφτίσουν με τα θραύσματα τους. Εσύ να πιεις ένα Drambuie με παγάκια γλυκό και εγώ δεν θα κρατάω λογαριασμό. . .την εικόνα σου μόνο. . . και το γέλιο σου που είχα λίγες στιγμές την ευθύνη ομορφιά μου. . .

Очи чёрные, очи страстные

και εσύ έσωσες μια ζωή.