ομορφιά

γκάριζε,της τρέχανε τα σάλια
και έκανε γκέλ στους τάφους

των ονειρεμένων εραστών τις ορέξεις

φαφούτα και γκρινιάρα
εκ γενετής και εκ πεποιθήσεως

ποδοπατάει τον ποιητή και άλλα άχρηστα

βολτάρει στο μεγαλειώδες
και στο ιδανικό πέριξ της φαντασίας

του καθρέπτη που χορταίνει το φως

η γύμνια της
απόδειξη του πραγματικού

διψασμένη για αίμα / μελωδίες από ένα τριάρι

και το τέλος της
το τέλος μας δηλαδή

στην τελευταία σελίδα / που κάποιος έσκισε με κακία.