2010 - ίντερβιου - όνειρο

2010

Σκέψεις γαμημένες από το χακί, πίκρες, ασπιρίνες, να βγάζω αίμα από το στόμα όπως ο δράκος φωτιές, το αλκοόλ σαν εισιτήριο για το πουθενά, πρόσωπα και ελπίδες, οι δείκτες ήταν μαχαίρια και το ρολόι χασάπικο Boutique ονείρων στο τσιγκέλι. πολλά πολλά δανεικά για φτάσω στο κέντρο της πόλης για διάφορους λόγους, υποσχέσεις που έδωσα για μόνο και μόνο για να ξεγελάσω το κτήνος που με τρώει μέσα μου, μήπως και πάει καμιά βόλτα να φάει κανένα άλλο πούστη παραπέρα. . . στιγμές που βουλιάζεις και βλέπεις τα πράγματα όπως είναι. - η Θήβα και η Ανδρομάχη να παραπατάει και να της πέφτει η κιλότα μέχρι τους αστράγαλους. . . σε ένα στενάκι της πόλης, μεθυσμένες τρέλες σαν εκκλησίες ρημαγμένες απο το χρόνο / μα πάνω από όλα η αίσθηση ότι τα πράγματα πάνε προς στο καλύτερο / μα σε αυτή την διαδρομή πάντα μεσολαβούσε ένας γκρεμός. . .

- και οι τελευταίες τώρα τρεις βδομάδες. - εξαίρεση.

- - - -

ίντερβιου
απόσπασμα

- ποιοι ήταν οι λόγοι που ο Νίκολο Τσίβο αυτοεξορίστηκε στο Νταχάου;

- δεν αυτοεξορίστηκε ακριβώς. είχαμε κάτι πληροφορίες ότι επαναλειτουργεί το κρεματόριο εκεί με κονδύλια πολυεθνικών και πήγε να δει τι γίνεται.

- καίνε πάλι Εβραίους; Θεέ μου το Ολοκ. . . .

- όχι μην ταράζεστε. όχι Εβραίους. Συμβασιούχους μόνο.

- έχει αυτό που λέτε λογική;

- όχι. αλλά ας μην το συζητήσουμε. δεν βγάζει πουθενά. πάντως σε διακόσια χρόνια που θα επανέλθει το οκτάωρο θα μπορούμε να τα πούμε σε νέα βάση.

- το 2010 πως σας φάνηκε;

- δεν μου φάνηκε απλά. μου επιτέθηκε. ήταν η πιο επιβλαβής χρονιά από κάθε πλευρά. ούτε μια πύρρειο Νίκη δεν αξιώθηκα, σαν αυτές τις φανταστικές της Αριστεράς. ελπίζω σε μια καταστροφή τα επόμενα χρόνια μήπως και επέλθει μια συνειδητοποίηση των πραγμάτων΄ με λίγα λόγια να ξανασυστηθούμε και να πούμε λίγα λογάκια που παλιότερα και τώρα δεν περνάνε ούτε απο το μυαλό μας ( κακόφημο μάλλον μέρος το μυαλό. . . .)


- είστε κάπως απαισιόδοξος;

- ίσως, όπως εσείς είστε κλειτοριδική.

- - -

Όνειρο

ο Ribot λίγο πιο πίσω χαϊδεύει την κιθάρα του για την Μαλένα, τα ποτήρια είτε γεμίζουν μόνα τους είτε αόρατοι καλόκαρδοι σερβιτόροι είναι υπέρ του δέοντος περιποιητικοί. Πρόσωπα φαίνονται παντού, ένας που φωνάζει ΑΓΑΠΑΩ τον δέρνουν αλύπητα για την χυδαία λέξη που ξεστόμισε και η Νύχτα συνεχίζεται με ωραίους ρυθμούς, σαν αυτούς της καρδιάς που επανήλθε μετά από ανακοπή. Γαλλικά ακούγονται από παντού, ο Celine τραγουδάει το ειδύλλιο μιας πόρνης και ενός ναύτη. το ακορντεόν από πίσω σαν καμίνι με μελώδίες. οι κουρτίνες κρύβουν την θέα έξω αλλά η λάμψη της φλόγας απ΄ έξω χύνεται μέσα στο δωμάτιο. Στον πολυέλαιο κρέμονται ζευγάρια ερωτευμένα, με πληγές ανοιχτές, και από κάτω τους πετάνε φιστίκια κάποιος εξαφάνισε τα χάπια απο την φοντανιέρα και όλοι τότε παρατηρούν ότι ο Ιούδας λείπει απο την συνάξη. Η ηρεμία στην ψυχή μου συνοδεύεται απο ένα ποτήρι με λογιών λογιών χυμούς και τριάντα παγάκια να κάνουν ένα μαγικό κλινκ κλινκ κλινκ κλινκ κλινκ. . . . το ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ + ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ σώθηκε τελευταία στιγμή απο το χέρια ενός οικολόγου καναβίστα που ήθελε χαρτί και τζιβάνες. Τα βάλανε κοντά στο τραπεζάκι σαν σκαμπουδάκια. Την Piaf την αφήσαμε στο κλουβάκι της και ένας που έμοιαζε τον Τσίβο αγκάλιασε τον εαυτό του και χόρευε, το πιο ωραίο βαλς που είδα ποτέ μου. η Νύχτα προχωρούσε, οι μέρες σε ένα κομπολόι κεχριμπαρένιο με κερένιο σκοινί πέφτανε η μια πάνω στην άλλη.

και αναρωτιόμουν πόση ευτυχία μπορεί να χωνέψει
κάποιος το γέλιο του ακούγεται μέσα του μόνο;

Πολύ. . .απάντησε μια από τις 112 φωνές μέσα μου.

όμορφα.