αταξίδευτο

το τελευταίο κόλπο / και δεν έχω λεφτά να πάρω τα όνειρα στις αποσκευές / οι μέρες του Πολυκάστρου και της Ασσύρου πέρασαν ανεπιστρεπτί / μαζί με τα δωρεάν εισιτήρια στα λεωφορεία και τους ελεγκτές που κοιμούνται ήσυχοι χάρις εμένα - ΑΣΤΕΙΟ - / οι μελωδίες κάπου θαμμένες και έχω χάσει το φτυάρι / άδεια κουτάκια παντού που κάποτε είχαν περιεχόμενο / όπως οι άνθρωποι που αγαπούν χωρίς αντάλλαγμα / και πεθαίνουν όπως όλοι / όπως όλοι / δεν αλλάζει αυτό / όπως η ώρα στα ρολόγια / δεν αλλάζει. . .όσα και να χαρίσεις.


και αν μέσα σου / έχεις δυνάμεις απίστευτες / και εγωισμό μεγαλύτερο από την σκιά σου / δεν σε φοβάμαι / εδώ πέρα θα μείνω / τα ταξίδια δεν μου αρέσουν / εδώ πέρα θα μείνω / με λίγη άσφαλτο στην τσέπη / ( χώμα δεν υπάρχει πια ) / και θα περιμένω να ανάψουν φωτιές / πριν το κρυό και η δημοκρατία ( μόνο στις διαδικασίες,βεβαίως ) / τα πάρουν όλα μαζί τους.

το πε η Μαρία. . . ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ, ΕΙΣΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ / και κοιταχτηκαμε τρομαγμένοι / σαν να ήρθανε πάλι αναμνήσεις πούστικες / δερμάτινες και εξουσιαστικές στην διάθεση μας / να μας αφανίσουν πάλι. //

το τελευταίο κόλπο / για άλλους σαν όνειρο / για άλλους σαν εφιάλτης / εμείς στην άκρη / σαν γέροι / σταφιδιασμένοι Κουβανοί και να καπνίζουμε τον ακάπνιστο / χέρια σταυρωμένα / μυαλά σαν ξυράφια / ξέρεις, αυτά που χορταίνει η φαγούρα στις φλέβες / να χαμογελάμε ή να γελάμε σαν τρελοί.

μακάρι κάποιον σίγουρο για τον εαυτό του να τρομάξουμε.