απο την Ζυστίν στην Γκιουλμπαχάρ

- φαντάζομαι π. . . .

- γάμησε με. . .

- . . . .

- χαχαχαχαχαχαχααχα. . . γάργαρο γέλιο απο ποτάμια αλκοολ και τα χάπια όλα μα όλα ( δεν κάνω ζαβολιές μην νευριάζεις ) πεταμένα απ΄ το παράθυρο. την πόρτα μας η Τύχη και η Ομορφιά δεν την χτύπησε ποτέ αλλα είχαμε Φαντασία μπόλικη για να ακούσουμε το χτύπημα στην πόρτα. εσύ πατούσες πάνω σε μαύρα εξώφυλλα και γύριζες καθισμένη στο βινύλιο ανάβοντας προνομιακά τσιγάρα. Σκεφτόσουν ότι δεν σου αξίζω, όπως κάθε καλός άνθρωπος με την αρρώστια του,αλλά μετά απο λίγο συνέχιζες να γελάς. Το βραχνό σου γέλιο. . . η Βραχνούλα μου.

- με γάμησες. . .( τσιγάρο απαραίτητο εφέ ανάμεσα στα δάχτυλα της)

- δεν είχα αλλή επιλογή. . .

-. . . . . . .

-χαχαχαχαχαχαχα. . . . αχ, και αν έχεις ένα στρατό από πίσω σου και δέκα αργόσχολους να γδέρνεις κάθε μέρα και αυτοί να σου γράφουν τριάντα οκάδες στίχους στην καθισιά, λουλούδια αν καπνίζεις και βαριά διάφανα αντικείμενα μου πετάς τις νύχτες που προσπαθώ να βρω ένα μέρος να ξημερώσω παίζοντας κρυφτό, αν στα μαλλιά σου πολλοί θα κρεμαστούν και μετέωροι θα κοιτάνε το φεγγάρι - εγώ το φεγγάρι το έχω μέσα στην τσέπη μου ( όχι εκείνη που μου τρύπησες ) και το ρίχνω στην σχισμή σου με τα κέρματα για να δω λίγο απ΄ τον ουρανό σου.