3

1.

. . .φέτος είναι κατάκοιτος σχεδόν ο παππούς και δεν θα τον στολίσουμε με φωτάκια και πλαστικό Αστεράκι στην Κορυφή του. θα αρκεστούμε στο να λουστράρουμε το έπιπλο που κουβαλάνε στον έναν ώμο τέσσερις λεβέντες, για ένα μεροκάματο ίσως. μέχρι τότε έχουμε δρόμο. . . . σήμερα του έλεγα για τον Εμφύλιο και με θράσος μου είπε ότι ήταν στην ανατίναξη του Γοργοποτάμου ( ο γεννηθείς το '30 ) μαζί με τον Άρη και τον Ζέρβα και έναν Άγγλο που δεν θυμόταν το όνομα του. Ωραίες Εποχές παππού. . . - τουλάχιστον τότε ήξερες ποιος θα σε σκοτώσει. . . - του λέω ιστορίες για τον Καββαδία, γελάει. κοιτάει το πακέτο μου, Χρυσά Καρέλια. . . εγώ έκανα τα άσπρα, τα απλά. . . και μου δείχνει τη τραχειοτομή με κάποια ειρωνεία. Εγώ κάνω τα χρυσά, οπότε ο Καρκίνος θα είναι χρυσός. . . του απαντώ και γελάει.

2.

άνοιγες τα χέρια
και με τα ζωγραφισμένα
σου δάκτυλα
μούντζωνες τον ουρανό
για καλημέρα

ύστερα γυρίζεις
σε ΄μένα
και μου λες
ΚΑΛΗΜΕΡΑ

3.

ο Ionesco
o Beckett
o Celine
o Strindberg
o Βουτηράς
ο Bukowski
o Satie
ο Brass
οι Marx
( και όχι ο Κάρολος)
o Достоевский
η Μπέλλου

τα πίνουν κάπου όλοι μαζί. . .

( ποιος, γαμώτο θα πληρώσει
την λυπητερή; )