2010 - ίντερβιου - όνειρο

2010

Σκέψεις γαμημένες από το χακί, πίκρες, ασπιρίνες, να βγάζω αίμα από το στόμα όπως ο δράκος φωτιές, το αλκοόλ σαν εισιτήριο για το πουθενά, πρόσωπα και ελπίδες, οι δείκτες ήταν μαχαίρια και το ρολόι χασάπικο Boutique ονείρων στο τσιγκέλι. πολλά πολλά δανεικά για φτάσω στο κέντρο της πόλης για διάφορους λόγους, υποσχέσεις που έδωσα για μόνο και μόνο για να ξεγελάσω το κτήνος που με τρώει μέσα μου, μήπως και πάει καμιά βόλτα να φάει κανένα άλλο πούστη παραπέρα. . . στιγμές που βουλιάζεις και βλέπεις τα πράγματα όπως είναι. - η Θήβα και η Ανδρομάχη να παραπατάει και να της πέφτει η κιλότα μέχρι τους αστράγαλους. . . σε ένα στενάκι της πόλης, μεθυσμένες τρέλες σαν εκκλησίες ρημαγμένες απο το χρόνο / μα πάνω από όλα η αίσθηση ότι τα πράγματα πάνε προς στο καλύτερο / μα σε αυτή την διαδρομή πάντα μεσολαβούσε ένας γκρεμός. . .

- και οι τελευταίες τώρα τρεις βδομάδες. - εξαίρεση.

- - - -

ίντερβιου
απόσπασμα

- ποιοι ήταν οι λόγοι που ο Νίκολο Τσίβο αυτοεξορίστηκε στο Νταχάου;

- δεν αυτοεξορίστηκε ακριβώς. είχαμε κάτι πληροφορίες ότι επαναλειτουργεί το κρεματόριο εκεί με κονδύλια πολυεθνικών και πήγε να δει τι γίνεται.

- καίνε πάλι Εβραίους; Θεέ μου το Ολοκ. . . .

- όχι μην ταράζεστε. όχι Εβραίους. Συμβασιούχους μόνο.

- έχει αυτό που λέτε λογική;

- όχι. αλλά ας μην το συζητήσουμε. δεν βγάζει πουθενά. πάντως σε διακόσια χρόνια που θα επανέλθει το οκτάωρο θα μπορούμε να τα πούμε σε νέα βάση.

- το 2010 πως σας φάνηκε;

- δεν μου φάνηκε απλά. μου επιτέθηκε. ήταν η πιο επιβλαβής χρονιά από κάθε πλευρά. ούτε μια πύρρειο Νίκη δεν αξιώθηκα, σαν αυτές τις φανταστικές της Αριστεράς. ελπίζω σε μια καταστροφή τα επόμενα χρόνια μήπως και επέλθει μια συνειδητοποίηση των πραγμάτων΄ με λίγα λόγια να ξανασυστηθούμε και να πούμε λίγα λογάκια που παλιότερα και τώρα δεν περνάνε ούτε απο το μυαλό μας ( κακόφημο μάλλον μέρος το μυαλό. . . .)


- είστε κάπως απαισιόδοξος;

- ίσως, όπως εσείς είστε κλειτοριδική.

- - -

Όνειρο

ο Ribot λίγο πιο πίσω χαϊδεύει την κιθάρα του για την Μαλένα, τα ποτήρια είτε γεμίζουν μόνα τους είτε αόρατοι καλόκαρδοι σερβιτόροι είναι υπέρ του δέοντος περιποιητικοί. Πρόσωπα φαίνονται παντού, ένας που φωνάζει ΑΓΑΠΑΩ τον δέρνουν αλύπητα για την χυδαία λέξη που ξεστόμισε και η Νύχτα συνεχίζεται με ωραίους ρυθμούς, σαν αυτούς της καρδιάς που επανήλθε μετά από ανακοπή. Γαλλικά ακούγονται από παντού, ο Celine τραγουδάει το ειδύλλιο μιας πόρνης και ενός ναύτη. το ακορντεόν από πίσω σαν καμίνι με μελώδίες. οι κουρτίνες κρύβουν την θέα έξω αλλά η λάμψη της φλόγας απ΄ έξω χύνεται μέσα στο δωμάτιο. Στον πολυέλαιο κρέμονται ζευγάρια ερωτευμένα, με πληγές ανοιχτές, και από κάτω τους πετάνε φιστίκια κάποιος εξαφάνισε τα χάπια απο την φοντανιέρα και όλοι τότε παρατηρούν ότι ο Ιούδας λείπει απο την συνάξη. Η ηρεμία στην ψυχή μου συνοδεύεται απο ένα ποτήρι με λογιών λογιών χυμούς και τριάντα παγάκια να κάνουν ένα μαγικό κλινκ κλινκ κλινκ κλινκ κλινκ. . . . το ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ + ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ σώθηκε τελευταία στιγμή απο το χέρια ενός οικολόγου καναβίστα που ήθελε χαρτί και τζιβάνες. Τα βάλανε κοντά στο τραπεζάκι σαν σκαμπουδάκια. Την Piaf την αφήσαμε στο κλουβάκι της και ένας που έμοιαζε τον Τσίβο αγκάλιασε τον εαυτό του και χόρευε, το πιο ωραίο βαλς που είδα ποτέ μου. η Νύχτα προχωρούσε, οι μέρες σε ένα κομπολόι κεχριμπαρένιο με κερένιο σκοινί πέφτανε η μια πάνω στην άλλη.

και αναρωτιόμουν πόση ευτυχία μπορεί να χωνέψει
κάποιος το γέλιο του ακούγεται μέσα του μόνο;

Πολύ. . .απάντησε μια από τις 112 φωνές μέσα μου.

όμορφα.

΄΄Για 'σένα και για απόψε΄΄

φώναξε το όνομα μου
βλέπω το φεγγάρι ακουμπισμένο
απάνω σου να ξεκουράζεται

και σε κάποια, σχεδόν ειδυλλιακή, Νύχτα
κάτι χαζοχαρούμενο και αθώο

μου σκαρώνει χουνέρια που παρατείνουν
την διάρκεια μου

εξατμίζοντας την ματαιότητα.

-

οι πρωταγωνιστές
χθες δεν ήταν τα τρία διπλά Drabuie ( Δεν αγαπώ τα ηδύποτα, γιατί με κάνουν λιώμα. , Γ.Χ. ), δεν ήταν οι πάμφθηνες μπύρες και οι γόπες που τσαλαβουτούσαν στον υπόνομο, ούτε και οι μπάτσοι που μαζέψανε τους πάγκους με τα χαϊμαλιά και φυλούσαν την φάτνη με το Θείο Βρέφος.

οι πρωταγωνιστές
ήταν βασικά Η Μουσική, ο Ντιν Νταν Ντίνος, Η Άγγελος που λύνει και δένει τα φτερά της, ένας φυσαρμονίστας με κουτσουρεμένο όνομα που απαρνήθηκε την δυτικοφερμένη καταγωγή του ( και καλά έκανε ), ο Αστερίκιος, ο Κώστας με το πατίνι του, δυο μαθητριούλες που κρατάνε στα χέρια τους το μέλλον της ελληνικής rock σκηνής και δεν ήπιαν γουλιά γιατί το κρατάνε για την Πρωτοχρονιά, η πρώην εστεμμένη κάποιας καρδιάς, ένας ποιητής που δεν σήκωνε το τηλέφωνο και κάτι άλλοι που δεν τους πρόλαβα.

σαν ένας Θίασος ήμασταν που δεν ζητούσε τα λεφτά ή το χρόνο των τριγύρω. Κάποιοι κοιτούσαν τα πόδια του Ντίν Νταν Ντίνου αλλά εντάξει. . . η Ηλιθιότητα είναι συνταγματικό δικαίωμα του καθενός . .δεν κολλάμε εκεί. - Όσο περνούσε η ώρα βυθιζόμουν σε σκέψεις καθώς μελωδίες γινόντουσαν όλο περισσότερες και εξουσιαστικές προς την καλή διάθεση και το κέφι. - ήταν ωραία πολύ, χώρια που παρα τρίχα θα γεννιόταν ένα μουσικό κίνημα. . . αλλά ας μην υπερβάλω.

Όταν έφυγα άκουγα το Ace of Spades και ο ταξιτζής γούσταρε πολύ.

και μέσα στο κεφάλι μου

ΤΡΑΒΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΥΛΑΡΙ, ηλίθιε μακελάρη, η μεθυσμένη μου σκιά, βίτσια δεν σηκώνει απόψε, τα Βήματα μου δεν είναι σίγουρα, τα λόγια μου δεν αγγίζουν πια τα σύννεφα, λοιπόν εδώ κάτω, χαρούμενα παιδιά πηδάνε πάνω από ένα λάκκο, και εκεί μέσα μέχρι και το πτώμα διασκεδάζει. τα παιδιά δεν σκέφτονται ότι το ΜΕΛΛΟΝ θα είναι απλά μια λέξη χωρίς αντίκρυσμα. Αλλά ο χρόνος περνάει σε δυο μέρες και έρχεται άλλος. ΑΓΑ-ΠΑΩ ΑΡΑ ΕΡΧΟΜΑΙ. . . πρέπει να σωπάσω, να μην χαλάσω. . . το να είσαι Βοσκός στα Συντρίμμια μόνο χρέη και χολή φέρνει. . . μου θύμισες Ντίνο μια κουβέντα μου. . . ΌΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΥΝΩΜΟΤΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ. . . , ποιος αλήτης καιρός με πότισε για να πω αυτό το πράγμα. . .μια απολογία γράφω τοσα χρόνια και περιμένω την καταδίκη μου. Αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα γιατί θα τα καταφέρω. Θα δικαιώσω όσους θέλουν να μου κάνουν κακό, θα μετανιώσουν όσοι θέλανε το καλό μου.

πως το έλεγες ΄΄΄Κανείς ποτέ δεν κατάλαβε κανέναν΄΄. ΄κάτι τέτοια τρομακτικά λες πάντα και δεν αφήνεις τον εαυτό σου να χαλαρώσει. κάνεις μετά κάτι όμορφο και ύστερα το αφήνεις να ρημάξει ή το χαρίζεις σε καμιά Ζωζώ. Στην ψάθα που θα σε ξαπλώσουν να δω αν θα καταφέρεις να πιάσεις κουβέντα με τα βιβλία. Και εμένα ξέγραψε με. . . πάω να θάψω άλλους.

Ο Τσίβο λείπει. . . . από κάπου ακούω για πρώτη φορά το όνομα μου και κάνω ότι το θυμάμαι και πάλι. Αλλά πράγματι το θυμάμαι και πάλι. Ξημέρωμα. . .το συκώτι μου πρέπει να μελετηθεί πάραυτα από κάποιον οινολόγο. Δεν μου το έπρηξε κάποια χολή, ίσως αυτό είναι το πρόβλημά. Σας φαίνονται όλα αυτά στενάχωρα;

είναι οι γιορτές.

ο Τσίβο λείπει. . . θα γελούσε αν ήταν εδώ.

μες στο μυαλό μου

συζητάνε

ένας μεθυσμένος

ένας παράφρων

και ένας κουφός

και οι τρεις έχουν δίκιο.

Николай

η καρδιά χτυπάει σαν ρολόι αλλά χρόνος δεν της μένει
η ζωή ανθίζει αλλά στο βάζο δεν μπαίνει
το κορμί ματώνει αλλά δεν πεθαίνει

( καμιά έξυπνη ομοιοκαταληξία σου περισσεύει
Σύντροφέ Ευγένη; )

τα Καπελάκια δεν σε σκότωσαν χθες Николай. . .ευτύχως που έζησες για να με κεράσεις μετά μια ποτηράρα μπύρα και σαν μαέστρος έμοιαζα που διευθύνει μια άορατη ορχήστρα. με κινήσεις υπολογισμένες σαν πολιτικό έγκλημα τα καλά μου τα παιδιά ακολουθούσαν τις διαταγές μου και το πληκτρολόγιο έμοιαζε σαν πιάνο. Κοπανούσα τα πλήκτρα και το κακό έφευγε προς τα Ανατολάς. Μια μώβ μελωδία έκανε τους τοίχους να βουλώσουν τα αυτιά τους και οι ταπετσαρίες της ψυχής σου άρχισαν να πέφτουν αργά αργά σαν την πρόοδο. Εκεί που θα πας το μόνο που θέλω είναι να γυρίσεις. Εδώ που είμαι το μόνο που θέλω είναι να αρπάξω με τα χέρια μου την γη και να την αναποδογυρίσω όπως ο Τραμπούκος τον Τζαμπαντάν Μάγκα και Πελάτη. Κάτι πολύτιμο πιστεύω θα πέσει εκτός από Ηλιθιότητα και Φιλαργυρία. Απο αυτό το πλιάτσικο ίσως να βγάλουμε τις μπύρες του Χειμώνα. Είναι δύσκολα αυτά τα πράγματα και η Πραγματικότητα πάντα αιφνιδιάζει ( και αηδιάζει ) την Φαντασία που τόσο πιστά υπηρετείς. Ούτε με LSD δεν μπορείς να δεις πια, αυτά που ζούμε ( και μας ζούνε).
Δεν ξέρω αν λειτουργεί το κρεματόριο πια στο Νταχάου, αλλά πάντως σε πολλά κρεματόρια θα παρακαλούσανε πολλοί να μπούνε είτε για κρατούμενοι/εργαζόμενοι, είτε για δεσμοφύλακες / επιστάτες. Για ένα Τίμιο μεροκάματο όλα αυτά. Τίποτα περισσότερο. Και η πρόοδος ακονίζει τα δόντια της πάνω στις διαθέσεις μας και τις αντοχές μας. Μένουν τα χαρτιά που μουντζουρώνουμε ( σε φαστφουντάδικα και άλλους οίκους ανοχής, μετά από μια σεβαστή ποσότητα αλκοόλ) και μερικές μελωδίες να σου λιώνουν την ψυχή - Γλύκα. . . .ΑΑΑ και μια θηλυκή παρουσία, άλλοτε ως διακοσμητικό στο άδειο μας σπίτι, άλλοτε ως αντιπαροχή των ονείρων μας.

Άκου με. . . όλα θα πάνε καλά αρκεί να μην έχεις συγκεκριμένους στόχους και κάποιες φιλοδοξίες. Όχι ΟΜΩΣ να μείνεις αμέτοχος. Απλώς όταν η Υστερία τους κάνει όλους φύκια από την ορμή της, εμείς ας ανάψουμε ένα τσιγάρο και πούμε κάτι για τον καιρό ή για εκείνη με το Αυτοκρατορικό Όνομα που σε έβλεπε σαν Ξερολούκουμο.

Είναι κάποια λύση.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

Υ.Σ.
Ο Lovercraft αγαπούσε τις μαγιονέζες Craft;

Υ.Σ. 2
δεν θα πετύχω
τον γαμημένο τον καλόγερο
που έψησε τον συνονόματο σου
να κάψει
τις Νεκρές Ψυχές και άλλα...
Κάηκε.

Υ.Σ. 3
το Βιβλίο του Bukowski
μην το διαβάσεις μια και όξω
και τρέχετε μετά. . .
μην πάθεις ότι και
ο ( και καλά )
γράφων.

Υ.Σ. 4
crème glacée, mon ami?

Αγγελίνα

Άγγελος που λύνει τα φτερά του

. . . πως τα πνευμόνια μου γεμίζουν χαρά και θέλω να ουρλιάξω να τρομάξουν οι γενναίοι. Η Αθήνα μακριά . .και από το ακουστικό να φαίνεται ότι γυαλίζει το μάτι σου. . . Η Μικρή. . . με κάκια να μου λένε τα τέρατα και ο Θαυμαστός Τσίβο. . . και εγώ να οπλίζομαι με Ειρωνεία απέναντι στις γελοίες κατηγορίες των φαύλων που αγαπάνε μόνο την Μοναδικότητα τους. Επιτήδευση σου καταλογίζουν και εσύ με ένα μοναδικό τρόπο μου λές ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝ. . . μα ομορφιά μου αυτό είναι ευχή. . . τον τελευταίο καιρό. . . δεν το ξέρεις; - και έχεις τόσα αισθήματα μέσα σου. . . ένταση και αγριάδα. . . και ομορφιά που άοπλο με κατακλύζουν και μια σου λέξη με κάνει να ανατινάξω το σύμπαν, να κατακτήσω όλους τους δρόμους στο όνομα σου, να γκρεμίσω το ΄΄ΕΓΩ΄΄ και την μαλάκια τον εγωισμό που κάτι μυαλοκομμένες το θεωρούν πλεονέκτημα. Ας κάτσουν στα κεκτημένα τους. Στα Σιγουρεμένα -έχω-και-δεν-έχω-βόλεμα-άρκει-να-ακούγεται-η-τσιρίδα-μου και δώσε του συνεδριάσεις και όλο τον φραμπαλά. Όλα αυτά μακριά μου.Απελθέτω αφ΄ημών το ποτήριον τούτο, (που δεν μου σερβίρανε άλλωστε ποτέ) που είπε και ο μετέωρος μακρυμάλλης που κάτι Απατεώνες ( βλέπε τον Προπαγάνδα Παύλο ) τον κάνανε Θρησκεία. Αξίωση καμιά. Μόνο την φωνή σου, σε ανύποπτο χρόνο ( και ας είναι ο χρόνος, Τσίβο Νταουχωνιασμένε, μια πλάνη ). Τα λόγια σου ραγίζουν τα ποτήρια που φιλοδοξώ να αδειάσω και τα μπουκάλια τραβάνε κατά τα υπερωκεάνια να βαφτίσουν με τα θραύσματα τους. Εσύ να πιεις ένα Drambuie με παγάκια γλυκό και εγώ δεν θα κρατάω λογαριασμό. . .την εικόνα σου μόνο. . . και το γέλιο σου που είχα λίγες στιγμές την ευθύνη ομορφιά μου. . .

Очи чёрные, очи страстные

και εσύ έσωσες μια ζωή.

απο την Ζυστίν στην Γκιουλμπαχάρ

- φαντάζομαι π. . . .

- γάμησε με. . .

- . . . .

- χαχαχαχαχαχαχααχα. . . γάργαρο γέλιο απο ποτάμια αλκοολ και τα χάπια όλα μα όλα ( δεν κάνω ζαβολιές μην νευριάζεις ) πεταμένα απ΄ το παράθυρο. την πόρτα μας η Τύχη και η Ομορφιά δεν την χτύπησε ποτέ αλλα είχαμε Φαντασία μπόλικη για να ακούσουμε το χτύπημα στην πόρτα. εσύ πατούσες πάνω σε μαύρα εξώφυλλα και γύριζες καθισμένη στο βινύλιο ανάβοντας προνομιακά τσιγάρα. Σκεφτόσουν ότι δεν σου αξίζω, όπως κάθε καλός άνθρωπος με την αρρώστια του,αλλά μετά απο λίγο συνέχιζες να γελάς. Το βραχνό σου γέλιο. . . η Βραχνούλα μου.

- με γάμησες. . .( τσιγάρο απαραίτητο εφέ ανάμεσα στα δάχτυλα της)

- δεν είχα αλλή επιλογή. . .

-. . . . . . .

-χαχαχαχαχαχαχα. . . . αχ, και αν έχεις ένα στρατό από πίσω σου και δέκα αργόσχολους να γδέρνεις κάθε μέρα και αυτοί να σου γράφουν τριάντα οκάδες στίχους στην καθισιά, λουλούδια αν καπνίζεις και βαριά διάφανα αντικείμενα μου πετάς τις νύχτες που προσπαθώ να βρω ένα μέρος να ξημερώσω παίζοντας κρυφτό, αν στα μαλλιά σου πολλοί θα κρεμαστούν και μετέωροι θα κοιτάνε το φεγγάρι - εγώ το φεγγάρι το έχω μέσα στην τσέπη μου ( όχι εκείνη που μου τρύπησες ) και το ρίχνω στην σχισμή σου με τα κέρματα για να δω λίγο απ΄ τον ουρανό σου.

3

1.

. . .φέτος είναι κατάκοιτος σχεδόν ο παππούς και δεν θα τον στολίσουμε με φωτάκια και πλαστικό Αστεράκι στην Κορυφή του. θα αρκεστούμε στο να λουστράρουμε το έπιπλο που κουβαλάνε στον έναν ώμο τέσσερις λεβέντες, για ένα μεροκάματο ίσως. μέχρι τότε έχουμε δρόμο. . . . σήμερα του έλεγα για τον Εμφύλιο και με θράσος μου είπε ότι ήταν στην ανατίναξη του Γοργοποτάμου ( ο γεννηθείς το '30 ) μαζί με τον Άρη και τον Ζέρβα και έναν Άγγλο που δεν θυμόταν το όνομα του. Ωραίες Εποχές παππού. . . - τουλάχιστον τότε ήξερες ποιος θα σε σκοτώσει. . . - του λέω ιστορίες για τον Καββαδία, γελάει. κοιτάει το πακέτο μου, Χρυσά Καρέλια. . . εγώ έκανα τα άσπρα, τα απλά. . . και μου δείχνει τη τραχειοτομή με κάποια ειρωνεία. Εγώ κάνω τα χρυσά, οπότε ο Καρκίνος θα είναι χρυσός. . . του απαντώ και γελάει.

2.

άνοιγες τα χέρια
και με τα ζωγραφισμένα
σου δάκτυλα
μούντζωνες τον ουρανό
για καλημέρα

ύστερα γυρίζεις
σε ΄μένα
και μου λες
ΚΑΛΗΜΕΡΑ

3.

ο Ionesco
o Beckett
o Celine
o Strindberg
o Βουτηράς
ο Bukowski
o Satie
ο Brass
οι Marx
( και όχι ο Κάρολος)
o Достоевский
η Μπέλλου

τα πίνουν κάπου όλοι μαζί. . .

( ποιος, γαμώτο θα πληρώσει
την λυπητερή; )

το ίδιο αστείο δυο φορές

κουρελάκι

θα βρώ τα καλύτερα λόγια για όλους / κακή κουβέντα απο ΄μενα δεν θα ξανακούσεις να ξερνάω αδιακρίτα / και δεν θα πώ ότι πολλοί και χαρούμενοι / ήταν στην Γαλλική Επανάσταση όταν η λεβέντρα Γκιλοτίνα ανέβαινε και κατέβαινε / και κάτω απο χαρά και ευθυμία σκασμένο το κοινό / δεν θα σου πω ό,τι με τρομάζουν / οι διαταγές / ούτε ότι τα ρούχα σου μου στενεύουν την διάθεση / και για αυτό να γδυθείς / θα σωπάσω / αυτοί που θα μιλάνε για μένα / θα τα λένε με τρόπο σαφή / και η ομολογία θα βγεί πιο γρήγορα / - οι συνοπτικές διαδικασίες πάντα ασκούσανε την γοητεία τους στους αυτόχειρες. . . ε ;

''κάνε κάτι σήμερα,για να περάσεις καλά΄΄

1.

ρίξε με κάτω / ο χρόνος περνάει / δεν κοιτάει / ρίξε με κάτω / αδέσποτες όλες γυρνάνε και όμως σημαδεύουν καλά / και εσύ καθαρή / πάντα / εκεί που ο ήλιος δεν φτάνει / ρίξε με κάτω / να σκάψω / θα οχυρωθώ μέσα σου / και κακό / και νέο / άλλο ουδέν δεν θα με πειράξει / οι φίλοι όλοι ξενιτεμένοι / κάποιος θέλει να γυρίσει πίσω / όλοι θέλουν να ζήσουν / είναι γιορτές / και θα σου αγοράσω ένα μπουκάλι ουίσκι / δισταχτικά να μην ζήσουμε σε παρακαλώ / και αν με δεις να πέφτω / ΦΥΓΕ / θα αργήσω να σηκωθώ / κρεμασμένα πάνω μου πολλά / δεν σου πρέπει να τα δεις / το νταλαβέρι με τον Θάνατο είναι προσωπική υπόθεση λένε / η στιγμή του Γεύματος ιερή / μην γκρινιάζεις τότε / μην ρωτάς για το πριν / κανείς που ρώτησε γιατί δεν ωφελήθηκε.

2.

το Παρίσι που ποτέ δεν θα πάω, ( η Πρέβεζα μέσα σου. . . προφητικά με κακία να λες), η Πράγα είναι πιο κοντά με τις φτηνές μπύρες και το Μπουένος Άιρες με τους φίλους μας τους Ναζί που κάνουν Νάζια ( έτσι ήσουν γυμνή, όταν προσπαθούσα να εμβολίσω την αυτοκρατορία σου, ένα Ροζ Ράιχ χωρίς μανιφέστα, μόνο μεθυσμένοι μονόλογοι μες την ιδιοτέλεια και το Παράπονο.)Στο ταξίδι δεν με συγκινεί ούτε η διαδρομή, ούτε ο προορισμός - μόνο το μέσον. Στοιβαγμένοι όλοι σε λεωφορεία τρένα και ιπτάμενες λαμαρίνες, όλοι στο ίδιο μέρος να καταλήγουμε. Άλλους τους περιμένουν, άλλους όχι. οι δεύτεροι θα είναι κάποτε οι πρώτοι. . .

3.

και έρχεται μαυροντυμένος, άφυλος, με την γοητεία που όλοι όσοι
΄΄πήγαν και γύρισαν΄΄
έχουν απάνω τους σαν αρρώστια

όχι για να παίξουμε σκάκι ή να βάλουμε στοίχημα τις ζωές μας
αλλά για να με ρωτήσει
Θα το παλέψεις;

εγώ πετάω το ποτήρι στον τοίχο και του δείχνω τις πληγές μου.

''only the fools know what it means''

στον Παναγιώτη Μπ.

"I have an important message to deliver to all the cute people all over the world. If you're out there and you're cute, maybe you're beautiful. I just want to tell you somethin' — there's more of us UGLY MOTHERFUCKERS than you are, hey-y, so watch out."

Frank Zappa

το μαύρο χιούμορ έχει αρχίσει να γκριζάρει / τα αστεία πρέπει να τα πεις εις διπλούν για να πιάσει ο άλλος το νόημα / το βάθος / μόνο κάτι βλαμμένα / καυλωμένα / πρόσωπα σε κοιτάνε σαν μεζέ που συνοδεύει το ακριβό ζαχαρωμένο πετρέλαιο που σου σερβίρουν / σιγά σιγά νιώθεις να χάνεις αυτά που ήθελες / και δεν έχεις / ξόδευες ότι δεν είχες / είναι αλήθεια / ό,τι δανειζόσουν χάριζες στους αχάριστους και ότι δεν ήθελε κανείς το πετούσες στην αγάπη σου / και εκείνη το έκρυβε κάτω από τα ρούχα της / χαρούμενη και ντροπιασμένη / σαν τον Κάιν και τον Άβελ σε ένα Σώμα / αλήτες τώρα την φλερτάρουν / και εκείνη δυστυχισμένη τους δέχεται στα παλάτια της / μουντζώνοντας την παράγκα σου / τα νεύρα της είναι σαν τις χορδές / της κιθάρας / του Dick Dale / όταν παίζει την Misirlou / αλλά / ξέρει ποιον / βάζει στο μαγαζί της / για αυτό την αγαπάνε οι θεοί και την μισούν οι άγγελοι. . . // γλυκόλογα για τους διαβητικούς και ευχές από τους καταραμένους.

''...και ΄συ ΛΑΕ μαλακισμένε. . .΄΄

- θα σας λιανίσουμε.

- μας ψηφίσατε. . .

- μας κοροϊδέψατε.

- θα μας ξαναψηφίσετε . . .

Πολυξένη

Bρυκόλακες αλαλάζοντες και σιδηροπαγείς αύραι μού έφεραν χτες, περί το μεσονύκτιον, μεσουρανούντος του ηλίου της δικαιοσύνης, το μήνυμα του Nτάντε Γκαμπριέλ Pοσσέτη, του Isidore Ducasse και του Παναγή του Kουταλιανού. H πίκρα μου στάθηκε μεγάλη ! Mέχρι της στιγμής εκείνης επίστευα εις τα προφητικά οράματα των τορναδόρων, πρόσμενα τους χρησμούς των αλλοφρόνων ιππέων, προσδοκούσα τας μεταφυσικάς επεμβάσεις των αγαλμάτων. Mε γαλήνευε η ιδέα του πτώματός μου. H μόνη μου χαρά ήτανε οι πλόκαμοι των μαλλιών της. Έσκυβα ευλαβικά και φιλούσα την άκρια των δακτύλων της. Παιδί ακόμα, στην δύσιν του ηλίου, έτρεχα ωσάν τρελλός να προφτάσω να κλέψω, πριν νυχτώση, τα λησμονημένα σκιάχτρα μέσ' απ' τα χωράφια. Kαι όμως την έχασα, μπορώ να πω μέσ' απ' τα χέρια μου, ωσάν να μην ήταν ποτές παρά ένα απατηλόν όραμα, παρά ένα κοινότατο σφυρί. Στη θέση της βρέθηκε μονάχα ένας καθρέπτης. Kι' όταν έσκυψα να δω μέσα σ' αυτόν τον καθρέφτη, δεν είδ' άλλο τίποτες παρά μόνο δύο μικρά λιθάρια : το ένα ελέγετο Πολυξένη, και το άλλο, Πολυξένη επίσης.

Νίκος Εγγονόπουλος

ψιλά

o Ντίνος είναι στα Βόρεια Πολιτισμένα Κρύα ( η φασιστική καθεαυτό στατιστική μας λέει καμαρωτά ότι στη Σουηδία, κάθε δέκα μέρες μια γυναίκα κακοποιείται μέχρι θανάτου από τον σύζυγο ή σύντροφό της. . . Πολιτισμός γάρ. . .αλλά έχουν καλό σύστημα υγείας....πάω πάσο. . .-) και ο ανεπανάληπτος Τσίβο θα αφήσει τα υπόγεια της ψυχής του στο τόπο που με το σκατόφτυαρο θάβουν τα χρέη και θα τραβήξει για τα κρεματόρια στο Νταχάου - ελπίζω να γυρίσει αρτιμελής και πιο παχύς / η Άγγελος που λύνει τα φτερά της αφήνει την πόλη τέρας για να ΄ρθει στην πόλη - θέλω - να - μοιάσω - στην - πόλη - τέρας / εγώ θα μείνω εδώ / και θα μετράω, θα υπολογίζω, θα βγάζω χωρίς αποδείξεις συμπεράσματα / θα κάνω ότι ζώ εν ολίγοις / και εσύ θα κρατάς ένα τσαμπί σταφύλια τις προκαταλήψεις μου και θα με κακομαθαίνεις//σήμερα έχει ζέστη ανυπόφορη και το παλτό διαμαρτύρεται / η τσάντα επίσης διαμαρτύρεται / είναι φίσκα στα μουτζουρωμένα χαρτιά / και εκεί μέσα ούτε ένα μπουκάλι / από τα ενθύμια που τα βλέπεις για να ξεχνάς τον πόνο που καθόρισε κάθε σκέψη,πράξη, φιλί και την τιμή τους. /// μες στο βιβλιοπωλείο μια ατέλειωτη ουρά / σαν αυτές που θα γίνονται στο μέλλον / στα συσσίτια των αστέγων / σκέφτομαι ότι οι ζητιάνοι μια μέρα που θα ξυπνήσουν ( αν δεν τους έχει ΄΄καθαρίσει΄΄ το κρύο ή ΄΄Πρόνοια΄΄) και πάνε στα πόστα τους / θα βρούνε τις θέσεις τους κατειλημμένες / απο νοικοκυραίους με ενθύμια πλαστικού χρήματος στις τσέπες / το ίδιο θα γίνει και με τους δημοσίους υπαλλήλους / αλλά οι δικές τους θέσεις/ θα είναι πυρπολημένες ή νοικιασμένες σε αυτούς / που αν και περηφανεύονται που είναι όρθιοι / ζηλεύουν αυτούς που κάθονται. //// μου χαλάς λίγο την ψυχή μου, γιατί μου τελείωσαν τα ψιλά;

All night long

ο καλύτερος βιβλιοθηκάριος του κόσμου με σερβίρει / ΟΥΊΣΚΙ που δεν πίνω ποτέ / το νοθεύω για να το αντέξω / όπως όλα / μετά ο Ρωσικός Χορός επί δύο / Tchaikovsky και Waits / όλα ταιριάζουν αυτές τις μέρες και τίποτα / δεν διαφέρει / από τα καταστροφικά παλιά καλοκαίρια / ( το μόνο καλό με τα καλοκαίρια είναι ότι βραδιάζει νωρίς και όλο και λιγότερα ρούχα βλέπεις ) / Ανατινάζομαι / και κανείς χαμπάρι δεν παίρνει / λίγες τύψεις τριμμένες στα πρόσωπα / σκόνη περίεργη στα εσώρουχα / γιατροί και ασημένια χάπια στις τσέπες / ηλιοβασιλέματα και είδωλα αυτών που αγαπήσαμε / αυτών που χάσαμε - επειδή αγαπήσαμε / παράξενο ; / χάλκινες, βαθιές φωνές / Калинка, калинка, калинка моя! В саду ягода малинка, малинка моя! / χάλκινα πνευμόνια / χάλκινες αύρες / τυλίγουν το ένα εκατοστό / της ύπαρξης / αυτών / που πήραν με επιτυχία / εργολαβεία την θλίψη / και για μια Νύχτα Αγάπης / αφήσανε το θλιβερό τους βόλεμα / τους είδα / με περικύκλωσαν / με στρατιωτική ακρίβεια / τους άφησα να με περικυκλώσουν / και όταν ήταν βέβαιοι / ότι με στρίμωξαν / τους το έσκασα / και αυτοί ακόμα πηδάνε / μα δεν με ψάχνουν.

οι στίχοι δεν επαληθεύονται / δεν είναι εξισώσεις ή εγκλήματα / η μουσική δεν ταιριάζει σε αυτή την ζώη / σε καμιά πράξη / μόνο όταν κλείσεις τα μάτια / τότε μόνο / οι νότες ξεκολλάνε απο το χαρτί / γίνονται κραυγές και ύστερα / συνθήματα στους τοίχους / και τρέμόντας / εσύ χαιδεύεις το μάταιο και δεν με ακούς / στα χάρτινα σου γένια / θα βρώ το χάρτη / και που είναι ο Θησαυρός θαμμένος / θα φορέσω εκείνο το φόρεμα που μου αγόρασες απο τα ΕΞΑΡΧΕΙΑ / το ΄΄κουρέλακι ιδανικό για σημαία΄΄ που λες και γελάς μόνος σου / και ΄γω κάνω ότι γελάω μαζί σου / θα περπατήσουμε κάπου / που να μην έχει ζευγάρια / θα είμαστε μόνοι / και μοναδικοί / ελπίζω να ξεχάσεις εκείνον τον τρομερό στίχο του Εγγονόπουλου / ΄΄Mε γαλήνευε η ιδέα του πτώματός μου. ΄΄ / και να μην γαμήσεις μονο το πακέτο απόψε.

κοίτα τους δολοφόνους / κοίτα την λαμπρή δικαιοσύνη / κοίτα τους έρωτες που χύνονται στους δρόμους / που σαν την διάθεση της θάλασσας κανείς δεν μπορεί να προβλέψει / πόσες φορές κράτησες μια Άνοιξη και ένα ηλιοβασίλεμα στα μαλλιά σου φυλακισμένα και όμορφά / πόσες φορές ξέχασες να δώσεις το ενοίκιο / για το σφαγείο που μένουμε / μην μου φωνάζεις για τσιγάρα / δεν έριξα εγώ την βόμβα στο Ναγκασάκι / απλώς άργησα λίγο στο ραντεβού μας.

βηματισμός χωρίς βήμα / αυτή είναι η ζωή σου / κάθεσαι και καταπίνεις καραμέλες για να κοιμηθείς / αν δεν σε αγαπούσα / θα σε λυπόμουν / αλλα δεν σ΄ αγαπάω / και ίσως σε σκοτώσω / μην κλαίς / τίποτα δεν γυρίζει πίσω / και η λογική σου κόντρα στην παράνοια των άλλων - η κολασή μας δεν είναι οι άλλοι, μην ακούς τον βάτραχο, η κόλαση μας είναι ΑΥΤΟΙ. . .ΕΚΕΙΝΟΙ. . .ΟΙ ΔΙΠΛΑ. . . .Η ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ / κοροιδεύεις, λές, και ειρωνεύεσαι τους πάντες / μα το μεγαλύτερο θύμα σου είσαι εσύ / και όλα αυτά μεταξύ μας.

Αναπνέω / καίγεται ο λαιμός μου / και το στέρνο μου / πάρε το πακέτο μου / έχει κάμποσα μέσα / σου χαρίζω τον καρκίνο για απόψε / και για σένα / οι τράκες πρέπει να σταμάτησουν / το ίδιο και η κοροιδία μεταξύ μας / ο Κολασμένος Ρώσος Καλόγερος θα μας σερβίρει / απολαυσέ την Νύχτα / απόψε θα καταπιούμε την Νύχτα / θα είναι ένα κωμειδύλιο / που / αν και με μέτριες ερμηνείες / θα καταπλήξει άπαντες.

All night long
All night long
All night long
All night long. . .

Ύπνος

- Μισό χάπι, γιατρέ μου;

- Μισή χαρά θέλεις να πεις

/ και η άλλη μισή φαρμάκι.

( και όλο σκεφτόμουν τον Αύγουστο του Paveze
και οι βασανιστές ήταν διακριτικοί
κάνανε ησυχία
για να κοιμηθώ.)


- Μισό χάπι γιατρέ μου ;

- Μίσος Μισό, ηλίθιε

/ και εσύ κομμάτια άχρηστα να γυαλίζουν.

( . . .τράβηξαν τις κουρτίνες
έκλεισαν την πόρτα
και τότε πλάγιασα
σε μια καθαρή γωνιά
για πρώτη φορά
να κοιμηθώ. )

Electricity

Captain Beefheart January 15, 1941 – December 17, 2010
Frank Zappa December 21, 1940 – December 4, 1993

Singin through you to me; thunderbolts caught easily
Shouts the truth peacefully Eeeeeee-lec-tri-ci-teeeeeeee

High voltage man kisses night to bring the light to those

who need to hide their shadow deed
Go into bright find the light

and know that friends

don`t mind just how you
grow

midnight cowboy stains in black reads dark roads without a map
To free-seeking electricity

Lighthouse beacon straight ahead

straight ahead across black seas to bring
Seeking eeee-lec-tri-ci-teeeee

High voltage man kisses night

to bring the light to those who need to hide
their shadow-deed hide their shadow-deed

Seek electricity...........

απο το άλμπουμ Safe as Milk,1967

αταξίδευτο

το τελευταίο κόλπο / και δεν έχω λεφτά να πάρω τα όνειρα στις αποσκευές / οι μέρες του Πολυκάστρου και της Ασσύρου πέρασαν ανεπιστρεπτί / μαζί με τα δωρεάν εισιτήρια στα λεωφορεία και τους ελεγκτές που κοιμούνται ήσυχοι χάρις εμένα - ΑΣΤΕΙΟ - / οι μελωδίες κάπου θαμμένες και έχω χάσει το φτυάρι / άδεια κουτάκια παντού που κάποτε είχαν περιεχόμενο / όπως οι άνθρωποι που αγαπούν χωρίς αντάλλαγμα / και πεθαίνουν όπως όλοι / όπως όλοι / δεν αλλάζει αυτό / όπως η ώρα στα ρολόγια / δεν αλλάζει. . .όσα και να χαρίσεις.


και αν μέσα σου / έχεις δυνάμεις απίστευτες / και εγωισμό μεγαλύτερο από την σκιά σου / δεν σε φοβάμαι / εδώ πέρα θα μείνω / τα ταξίδια δεν μου αρέσουν / εδώ πέρα θα μείνω / με λίγη άσφαλτο στην τσέπη / ( χώμα δεν υπάρχει πια ) / και θα περιμένω να ανάψουν φωτιές / πριν το κρυό και η δημοκρατία ( μόνο στις διαδικασίες,βεβαίως ) / τα πάρουν όλα μαζί τους.

το πε η Μαρία. . . ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ, ΕΙΣΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ / και κοιταχτηκαμε τρομαγμένοι / σαν να ήρθανε πάλι αναμνήσεις πούστικες / δερμάτινες και εξουσιαστικές στην διάθεση μας / να μας αφανίσουν πάλι. //

το τελευταίο κόλπο / για άλλους σαν όνειρο / για άλλους σαν εφιάλτης / εμείς στην άκρη / σαν γέροι / σταφιδιασμένοι Κουβανοί και να καπνίζουμε τον ακάπνιστο / χέρια σταυρωμένα / μυαλά σαν ξυράφια / ξέρεις, αυτά που χορταίνει η φαγούρα στις φλέβες / να χαμογελάμε ή να γελάμε σαν τρελοί.

μακάρι κάποιον σίγουρο για τον εαυτό του να τρομάξουμε.

θέλω να σε φιλήσω
όχι στα χείλη
αλλά εκεί
που δεν είσαι καθαρή
από την βρωμιά των άλλων.

( τα ίχνη,οι πατούσες σου
και δαγκωματιές παντού
στο σώμα μου το μουδιασμένο)

εκεί που τριάντα
σαδιστές θεοί
πεθαίνουν
αφού εσύ τους πότισες
με μια παράξενη βροχή.

η πιο ωραία μέρα ξεκίνησε απο χθές

Χειμώνας πιά, Κύριε Χειμωνά. -Ναβαρίνου λευκή. . .κουκουλωμένοι όλοι ( μελλοντικές συλλήψεις ), το 8ωρο μόδα ήταν και πέρασε και κρύο. δυο κοπέλες με χιόνι στα γάντια τους φιλιούνται. με μια ρετσίνα στα γυμνά μου χέρια τις κοιτάζω. . . πάει καλά. - ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ''οι γυναίκες είναι πιο έξυπνες από τους άντρες / γιατί σκέφτονται με την επιδερμίδα τους'' - περπατώντας με δυο ώρες ύπνο, σαν υπνοβάτης ξύπνιος, τα χάπια ίσως βοηθάνε να μην θυμάμαι - στο διάολο ελπίδα μνήμη - στο βιβλιοπωλείο μια κοπέλα ώς 25 χρονών λέει στην υπάλληλο: Ο γιος μου έχει ξεπεράσει πια τον Brecht. Η Μάνα Κουράγιο. Joe Orton, LOOT. . καιρό είχα να γελάσω έτσι. έξυπνο,μαύρο,ζωντανό. . . ( το πήρα και πήγα στην Αντυχώνη,της διάβασα κάποια μέρη καθώς η φωνή μου περνούσε μέσα από μια τεκίλα στις 2 το μεσημέρι όπως το φως μέσα από το γυαλί. της άρεσε και συνέχισε να σερβίρει. υ.σ. της ζήτησα να κοιμηθώ εκεί - τα πόδια μου τρέμανε,είχα ξεχάσει τα χάπια μου - αρνήθηκε αμήχανη με την δικαιολογία ότι θα ερχόταν ο καλός της, ο επίσημος, να την πάρει να ψωνίσουν.το δέχτηκά αμαχητί. όπως όλα. έτσι με χάιδεψε τα γένια και με φίλησε. έριξα λίγα νομίσματα ανάμεσα στα στήθια της για να επαληθεύσω ένα στίχο. γέλασε πάλι. μαύρη κωμωδία. ) μαύρη κωμωδία, σαν μια μαυρούκα που μετά από ένα μήνα απουσίας με θυμάται και με φωνάζει με το όνομα μου και ας έχουν περάσει εκατοντάδες πελάτες. - μια Θεσσαλονίκη παλιά σκασμένη από στρατόπεδα και κατηχητικά και από μπουρδέλα. η παλιά Θεσσαλονίκη. . . Πατέρας:με έπαιρνε η γιαγιά σου και με πήγαινε στο Μοδιάνο. . .ψώνιζε,και μετά πηγαίναμε για μπιφτέκι στου Θάνου ή για πατσά σε ένα απατεώνα που μάζευε όλα τα ψόφια και τα έβραζε. . .γινόταν χαμός στο μαγαζί του. Μετά καμιά δεκαριά χρόνια πήγα με ένα φίλο μου. Είδα το πρώτο μαγαζί σε στυλ μεζέ-κουλτούρα. Τότε κατάλαβα ότι χάλασε η Αγορά. - μου λείπει ο Αδερφός μου - Γιατί δεν πήγες στο σπίτι του Παπαδιαμάντη όταν ήσουν στην Σκιάθο; - Γιατί είχε εισιτήριο. . . - E-Mail - κάποιος μου έστειλε ένα κείμενο στο οποίο με βρίζει γιατί γράφω τα δικά μου,προσωπικά πράγματα και ποιον ενδιαφέρουν. του απάντησα ΚΑΝΕΝΑΝ. . .και να πάει να πηδάει. τώρα το διαβάζει μάλλον αυτό και μάλλον πηδιέται. τον ευχαριστώ για τον χρόνο που μου αφιέρωσε. - από Γενάρη δουλειά. θα οριοθετήσουμε τον χώρο μας ο Ποιητής και ο Πλησίον τον χώρο μας.

το πρωί ήρθα απο το όνειρο γελώντας

εφεδρείες Νίκο, στην πρώτη γραμμή, κομπάρσοι στα θρίλερ που σου αρέσουν και εγώ κοροϊδεύω γιατί τα φοβάμαι. . . ότι δεν μπορώ και δεν αντέχω το κοροϊδεύω . . δεν το σκοτώνω. . . σαν να πετάς κόκκινη μπογιά στο τανκς που σε σημαδεύει. . . . κοροϊδίες . . σε έναν αρραβώνα πήγα κάποτε και μια βδομάδα μετά το ζευγάρι. . . Βατερλό του Βελγίου. . .( λέω Βελγίου γιατί υπάρχουν και άλλα κάπου στο κέντρο και λίγο παραπέρα ).άμα είσαι θετικός άνθρωπος. . . δημιουργικές στιγμές πεταμένες παντού μες στο σπίτι, καμια τριανταριά ποιήματα, ο Erik Satie και ο Proust στην βιβλιοθήκη ( από τις απο τις 9 μέχρι τις 3,αύπνος, να σημειώνω να σημειώνω να σημειώνω. . .και από δίπλα μια κοπέλα να διαβάζει τον Μήνα των Παγωμένων Σταφυλιών, αυτή κερδίζει την Αθανασία, εγώ πονοκέφαλο και ένα μουδιάσμα στην αριστερή πλευρά). τελειώνει όμως....Στα Highlands της Γαλατινης να πάμε και μια στάση στο μνήμα του Άσιμου. . .λίγα λουλουδάκια να αφήσουμε. Θα σου πάρω και τσιγάρα. . .

ομορφιά

γκάριζε,της τρέχανε τα σάλια
και έκανε γκέλ στους τάφους

των ονειρεμένων εραστών τις ορέξεις

φαφούτα και γκρινιάρα
εκ γενετής και εκ πεποιθήσεως

ποδοπατάει τον ποιητή και άλλα άχρηστα

βολτάρει στο μεγαλειώδες
και στο ιδανικό πέριξ της φαντασίας

του καθρέπτη που χορταίνει το φως

η γύμνια της
απόδειξη του πραγματικού

διψασμένη για αίμα / μελωδίες από ένα τριάρι

και το τέλος της
το τέλος μας δηλαδή

στην τελευταία σελίδα / που κάποιος έσκισε με κακία.

Joyce vs Proust

Αντιλαμβάνομαι κάποιες υπόγειες κινήσεις για να συναντηθεί ο υπογράφων το γράμμα αυτό με κάποιον κύριο Marcel Proust που μένει εδώ. Έχω διαβάσει μερικές σελίδες του. Δεν μπορώ να διακρίνω κανένα ιδιαίτερο ταλέντο, αλλα δεν είμαι καλός κριτικός.

Jame Joyce, απο γράμμα σε ένα φίλο του
παρμένο απο το βιβλίο του George Painter

μπαλώματα

1.
μακριά ζωή
τεντωμένη
από τις δυο πλευρές

2.
άσφαιρα τα πυρά
και εκείνος
μισοπεθαμένος

3.
επαναστάσεις
προβλεπόμενες
η οθόνη αναμμένη

4.
ελλείψεις
αντιρρήσεις
στο ενδιάμεσο ευτυχία

5.
διεστραμμένος Μάγος
αναδυόμενος
από καπέλο πραγματικό

6.
μάτια σφραγισμένα
- Βάλς Ουγγρικό -
του φονιά τα βήματα
ανήκουστα
στα αυτιά μου

Γράμμα στην Ζυστίν 15

ξημερώνει. . .ξημερώνει. . . είμαι χαρούμενος. . . τρεις μέρες χωρίς πόνο. . . χωρίς απώλειες. . . ( Tavor, Lexotanil, Tranxene, Stedon, Hipnocedon, Halcion, Normison, Vulbegal) το αίμα κυλάει μέσα μου όπως πρέπει. . . έξω κάνει κρύο. . . άκουγα Listz. . .η καυλωμένη γειτόνισσα που έπαιζε Chopin. . .έφυγε παρέα με έναν κανίβαλο για τόπους πιο κοντά στα όνειρα της. . . καθάρισα το παλτό όπως μου είπες. . .το κοριτσάκι με το φλογοβόλο ίσως επιτεθεί στους αχάριστους φέτος. . . ο Άι Βασίλης ίσως δώσει δυο τρεις γουλιές κονιάκ σε εκείνους που το δέρμα τους έχει παγώσει και η ψυχή τους λαμπάδιασε. . . ο πατέρας λέει ότι θα κάνουμε Βουδούγεννα φέτος και ατημέλητος/κουρασμένος μου φέρνει τσιγάρα κάθε πρωί. . . ένα κρύο ποτήρι γάλα. . . και πενήντα ευχές. . . κανείς δεν είναι μοναδικός/όλοι είναι μόνοι. . . μονόπλευρος ο έρωτας και όλες οι καλές θέσεις πιασμένες. . .η πιο ωραία γυναίκα μιλάει γαλλικά, η καλύτερη δεν μιλάει ποτέ. . . σκέφτηκα ένα ΄΄Σ΄αγαπώ΄΄, το σχεδίασα,έριξα και χρώματα ( λίγο απ΄όλα - όχι μαύρο ) και μόλις το τελείωσα ακούστηκε ένας πυροβολισμός . . ζω και σχεδιάζω άλλες λέξεις. . . ήχοι - αδιάφορο σφύριγμα,πόρτες που βροντούν,γέλια της εκδίκησης και μέταλλα να λιώνουν μπρος την σκιά σου. . . χαμένος χρόνος. . .αλκοολ. . . κάποτε μου είπες ότι τα γεράματα ( αν δεν αυτοκτονήσω ) θα είναι μια καλή δικαιολογία για την ασχήμια μου. . . εξυπνάδες. . .φτηνό αλλά άξιζε τον κόπο μου είπες και συνέχισες να κοιτάς το ταβάνι. . . σου είχα πει ότι μικρός πίστευα ότι οι μικροαστοί είναι κάτι μικρά πλάσματα σαν νάνοι και ότι από εκεί πήραν το όνομα τους. . . δεν έδωσες σημασία. . .άρχισες να ντύνεσαι. . .
κάποιες ρώτησαν ποια είσαι. . .δεν τόλμησα να τους πω ότι δεν υπάρχεις--. . .αλλά αυτό ας μείνει μεταξύ μας. . .

- - -

ξημερώνει και τα παιδιά μαζεύονται σιγά σιγά στο προαύλιο απέναντι απο το σπίτι μου. . . έχω να κοιμηθώ μέρες όμως κατάφερα να μαζέψω χαρές και το αίμα μου κυλάει εκεί που πρέπει. . . και όπως πρέπει. . .

Amici Miei

by Mario Monicelli

ο Monicelli αυτοκτόνησε φέτος, τον Νοέμβρη, πέφτοντας από το παράθυρο του πέμπτου ορόφου του νοσοκομείου που νοσηλευόταν. Έπασχε από καρκίνο του προστάτη. Βρισκόταν στο τελευταίο στάδιο. Λίγο καιρό πριν σε συνέντευξη του είχε πει ότι τα γηρατειά είναι εντάξει μέχρι να γίνεις βάρος στους άλλους. Ήταν 95 ετών.

αίμα κάθε πρωί

όσο περνάει ο καιρός, το παιδί μέσα μας φαίνεται να παίρνει στα χεράκια του το παιχνίδι . . . οι πράξεις δεν έχουν λογική, τα λόγια είναι για μια ώρα ανάγκης στην τσάντα με τα βιβλία. . . χάρισα πολλά αυτές τις μέρες. . . όταν χαρίζεις ένα βιβλίο ένας βιβλιοπώλης σε καταριέται. . . απλωμένα στο τραπέζι. . . φθαρμένα λίγο. . . από την χρήση και μια τεκίλα που δεν βίδωσα το καπάκι καλά και πότισε τα βιβλία που ήταν μες στην τσάντα. . . 120 σελίδες πνεύμα. . .και μισό μπουκάλι οινόπνευμα. . . ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΠΙΝΕΙΣ. . . ναι. . . το συκώτι αναβοσβήνει επικίνδυνα, ο λευκοντυμένος χασάπης μου λέει ότι έχει γίνει κρασάτο. . . εγώ του παίζω θέατρο ότι και αυτό θα περάσει - ο πόνος είναι μια απλή κακοτυχία, όλα θα περάσουν. . .δεν γελάει. . . στα 40 θα σε έχουν φυτέψει. . .λέει. . . αισιόδοξο τον κόβω. . . τελικά έκανα καμιά τριανταριά εξετάσεις και κάπως ο γιατρός ηρέμησε. . . του είπα ότι θα αλλάξω τακτική - ένα χυμό θα ήθελα. . .με πολλά παγάκια. . . η σερβιτόρα με κοιτάει περίεργα. . . παλιότερα σκεφτόταν να μου πετάξει στα μισά της βραδιάς ένα σπίρτο να με κάψει. . .ναι, σκέφτομαι να το ελαττώσω . . υπάρχουν κάποια πράγματα να κάνω. . .γράφω ένα βιβλ. . . άρχισε να γελάει. . . και μου έφερε μια βότκα. . . η σύντροφος μου ήπιε μια γουλιά. . . ή καλύτερα ήπιε με μια γουλιά όλη την βότκα. . . με είχε σώσει. . .

μουσική, κύριοι.

Γιορτή

σήμερα
γιορτή

όπως πριν
δυο χρόνια

και τότε
μια γιορτή
ένα φιλί
και ένα
παιδί
ριγμένο κάτω
και η
Η ΠΟΛΗ ΚΑΙΓΕΤΑΙ. . .

σήμερα γιορτή

όπως τότε
που είχαμε
κάτι παραπάνω
αμφότεροι.

Χρόνια πολλά ΝΙΚΟΛΟ ΤΣΙΒΟ
ας είσαι καλά ακόμα και όταν δεν είσαι.

La Grande Bouffe

by Marco Ferreri

5

στην Κ.

δια την εργασία σας
και για εχθές.

1.

η αριστερή μου πλευρά συνεχίζει να σαπίζει

θάψε θάψε με βαθιά απόψε να ανθίσω

2.

το παραλήρημα τυλίγει ολόκληρο το δωμάτιο

και εσύ

έριξες το πιο ωραίο χρώμα σε τοίχο ετοιμόρροπο

3.

φιλάσθενος και φρεσκοχειρουργημένος

δώσε του

ένα φιλί και μια μάσκα για προστασία

4.

για ποιους απατεώνες τελειώνει η νύχτα;

ποιους θανάτους σημείωσες στην λίστα με τα ψώνια;

5.

μάζεψε τα δηλητήρια από το τραπέζι

μην κλείνεις τα πόδια σου

κάποιος χορεύει,κοιτάει ψηλά, θα ήταν θεός
- δεν είναι

όμως.

Πίστη

ο κόσμος και ο ήλιος θα νικήσουν
το Fur Elize θα ακούγεται απο του υπονόμους
και η άσφαλτος ζαρωμένη πάνω της

να παραπατάμε

σαν να χορεύουμε

ζαλισμένοι από τις ζωγραφιές τις κόκκινες - αίμα στο πινέλο -

να παραμιλάμε
σαν να τραγουδάμε

εξουσία να ΄χουμε μόνο στο σώμα μας - Πόσα δίνεις;

τόσα πάρε από μένα.

ο ουρανός από πάνω καθρέφτης
και η σκέψη μας ραγισματιά του - Εδώ. . .

και ας μην ακούει κανείς.

να γυαλίζεσαι κάθε μέρα
σταγόνες να τρέχουν απ΄ τα χείλη σου

αλκοόλ και σάλιο της οδύνης
όταν ξεγυμνωθείς
όταν σε ξεγυμνώσουν

θα μαζέψω τα ρούχα σου
θα τα βάλω στην κρεμάστρα / την ξύλινη
την προκυμαία σου το κρεβάτι σου
τις θάλασσες σου

εκεί θέλω να καώ
όχι με πολλά λόγια
και πολλά αφεντικά
αισθήματα που δεν πληρώνουν

φοβάμαι

τώρα

εδώ

φοβάμαι

ούτε εκείνα τα πίσω πίσω - κλασσική μουσική, στενά βρώμικα,
ποτήρια εισιτήρια και μπουκάλια Ale Letour,
μάσκες δερμάτινες, τα πρόσωπα που φωτίζαν όλα αυτά.

ούτε την εμπροσθοφυλακή - πρωινά ξυπνήματα
αγάπες μονόπλευρες παρκαρισμένες άβολα
ελπίδα καβαλημένη από την αγωνία.
και ένα ΄΄Πάρε με μαζί σου΄΄.

φοβάμαι

εδώ

τώρα

φοβάμαι

και εσύ με πιστεύεις
όσο πιστεύεις στα φαντάσματα.

ιντερβιού 2

- ζείτε ακόμα ;

- ότι μπορώ κάνω.

- και τι μπορείτε;

- να ζω.

- βέβαια. . .ναι. σας βλέπω σε καλύτερη κατάσταση από το προηγούμενο λεκτικό νταλαβέρι. . .

- η αλλαγή του καιρού. πέφτουν τα φύλλα μου και άλλα περιττά.

- συνεπώς είστε φυτό.

- ασυνεπές φυτό.

- υπάρχουν και συνεπή φυτά;

- ναι. σε υψηλές θέσεις. δεν μπορώ να πω ονόματα. οι μισοί με ταΐζουν

- μάλιστα. τον τελευταίο καιρό, διακρίνω στο ψηφιακό σας τετράδιο, μια στροφή προς πολιτικά ζητήματα, κοινωνικές ανησυχίες και κάποιες ρατσιστικές αναφορές.

- τα κείμενα μου ανέκαθεν ήταν όπως τα περιγράφετε. δεν καταλαβαίνω γιατί τώρα το καταλάβετε.

- δηλαδή όταν γράφεται για σκέλια ειρωνικά και μπέκρες και παρανοϊκές κοπέλες - μηχανές κιμά, μιλάτε για πολιτική, για την κοινωνία;

- σαφώς. όλα αυτά είναι η κοινωνία και τα όνειρα της, συνεπώς η πολιτική.

- τα όνειρα της κοινωνίας είναι η πολιτική;

- η πολιτική είναι το μέσον για το όνειρα της. ένα μπακαλοτέφτερο με διαλεκτική γαρνιτούρα. κάποιες ιδέες για φερετζέ - ανιδιοτέλεια, η όποια έχει γίνει βασικό συστατικό σε κείμενα Επιστημονικής Φαντασίας. ευτυχώς καταρρέει σιγά σιγά αυτό.

- είστε από τα καθίκια που δεν ψήφισαν, να φανταστώ.

- δεν ανήκω στα καθίκια που ψήφισαν τα άλλα καθίκια που εκλέχτηκαν, ναι.

- τα κάθικια είναι οικουμενικό ζήτημα.

- . . .και υπόθεση του καθενός, Ζυστίν ή Γκιουλμπαχάρ. . .

- δεν με λένε έτσι. . .

- δικό σας θέμα.

- ουφ. . . γράφετε τίποτα συγκεκριμένο τελευταία;

- την βιογραφία του Νίκολο ΤσίΒο, του μεγαλύτερου εν ζωή λογοτέχνη στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, τα έχω γράψει όλα, περιμένω να πεθάνει για να γράψω το τέλος.

- άμα πεθάνετε πρώτος ;

- αν καταλάβω ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο, θα τον σκοτώσω. δεν μ΄ αρέσει να αφήνω μισές δουλειές.

- τι σας έκανε να γράψετε την βιογραφία του ; κάποια χρηματικά οφέλη ;

- πρωτίστως, τα χρηματικά οφέλη. αλλά ξέρετε, ο ΤσίΒο είναι ο άνθρωπος που θα ήθελα να ήμουν. Μεγάλειο ο άνθρωπος αυτός, ιταλικό πλακάκι, ολόκληρος, μοκέτα χνουδωτή ατελείωτη προς τον Παράδεισο.

- ενδιαφέρον.

- όσο δεν φαντάζεστε. . .να σας πω ότι ο τόμος θα έχει και φωτογραφίες ντοκουμέντα - ο ΤσίΒο με τον Howard Phillips Lovecraft σε μια εκδρομή στο Ανέλπιστο του χρόνου, καθώς και ένα ηχητικό ντοκουμέντο - μια συζήτηση του Τσίβο και εμού, σε ένα μπορντέλο για τον Celine και τον Richard Matheson.

- πάτε σε μπορντέλα ;

- κάποιες φορές. όταν νιώθω συναισθηματικά κενός. νομίζω ότι εκεί σας πρωτοείδα. . .

- εεεεμ.... αυτή η εμμονή σας με τον Celine. . .

- δεν είναι εμμονή. απλώς όταν διαβάζω ένα κείμενο του, τον νιώθω να μου μιλάει. . .και αυτός ο ονειρικός γρουσούζης τα λέει καλά. δεν είναι ο τύπος που θα ανεβεί σε βάθρο για να ψήσει τον κόσμο. σε στριμώχνει σε με γωνία και στα πετάει στα μούτρα. σαν απελπισμένη πουτάνα άλλα αυτός δεν περιμένει ελεημοσύνη. ίσως ένα μπιφτέκι για να στηλωθεί.

- βλέπετε όνειρα ;

- ναι. αλλά δεν τα θυμάμαι. μόνο λεπτομέρειες μια ξανθιά κοπέλα να τριγυρνάει γυμνή σπίτι μου, ένα χταπόδι καρφωμένο στον τοίχο, παλιές κακές κακές αγαπημένες, ότι οδηγώ ( δεν έχω ιδέα από αυτοκίνητα ) και με κυνηγάει η Αστυνομία ή ότι μπαίνω στο αντίθετο ρεύμα.

- γιατί το ΄΄κακές΄΄ το λέτε ντούμπλεξ.

- γιατί είναι κακές στο τετράγωνο. δεν παραπονιέμαι στην τελική πήρα ότι μου άξιζε. όπως κάθε άνθρωπος που τσαλαβουτάει στην πλάνη και περιμένει όταν ξυπνάει κάτι καλύτερο.

- κάποτε λέγατε ότι κηρύσσεται τον πόλεμο στην πραγματικότητα;

- ναι, με τον Τσίβο, αμφότεροι. είναι θέμα επιβίωσης να μην προλάβει να μας σκοτώσει η πραγματικότητα . . πριν την ρίξουμε μια ανάποδη ( φορώντας δαχτυλίδι ) ή έστω την κάνουμε να τραβάει τα μαλλιά της. εντάξει. . . θα μας καθαρίσει. . . απλώς της γκρινιάζουμε πριν μας φάει.

- και η διαρκής θητεία στο πένθος; τα μαύρα ρούχα ;

- τα μαύρα ρούχα είναι μια απάτη. . . μην τα συσχετίζεται με το πένθος. όσο για το πρώτο σκέλος της ερώτησης σας, αυτή η θητεία οφείλετε σε μια ιδιαιτερότητα μου. οτιδήποτε βλέπω, ακούω, διαβάζω, ζώ, πρώτα το εκτιμώ, το παρακολουθώ με ενδιαφέρον, μπορεί να μου αρέσει, μπορεί και όχι. ταυτόχρονα, μέσα μου, μια δεύτερη φωνή το διαστρεβλώνει, το ρημάζει, το κομματιάζει και το ξαναφτιάχνει από την αρχή, το μετασχηματίζει, το συσχετίζει με κάτι φαινομενικά άσχετο και στο τέλος του γυρνά την πλάτη. οπότε η όποια χαρά που θα συναντήσω δεν διαρκεί πολύ. χρήζω ψυχιατρικής περίθαλψης ; τι λέτε ;

- ίσως. τι να πω ;

- τίποτα. δεν χρειάζεται. . .