Μέριλιν

με αρρωσταίνουν οι επαναστάσεις

απ΄ τα γραφεία
τα λόγια μεγάλα και όμορφα

ιδεολογίες και οράματα

αυτά που γαζώνουν το κεφάλι

και πρήζουν τα αρχίδια

που μετράνε τον άνθρωπο σαν αριθμό
και το μόνο που μένει στο τέλος είναι ένα κάδρο ενός κεφάλα στο τοίχο πλάι στον Χριστό ή στην Μέριλιν
ή στον πάππου που όλοι αγαπούσαν και κανείς δεν θυμάται

προσωπικά προτιμώ την Μέριλιν πριν την σκάσουν με τα βαρβιτουρικά

όταν ο άνεμος της χάιδευε τα χείλη στα σκέλια της