καμμένη γη και όμως φυτρώνει το λουλούδι / ανθίζει / χαϊδεμένο από τις στάχτες / έστω και με αυτές στήνει γιορτή / σε χρεώνει αγάπη / δεν λογαριάζει να χαθεί / μόνο να ξεγελάσει μια απάτη / να γεμίσει μια ζωή / να στολίσει μια ψύχη / μικροκαμωμένο παραμύθι και στο τέλος αλήθειά / άγρια σιωπή / άγρια μουσική...
μουσική....μουσική...
μουσική....ναι,αυτό,αυτό,μουσική,σε παρακαλώ
κι άλλη μουσική για όσο μπορώ να σ' ακούσω.
μέσα από την πιο λυσσασμένη κραυγή σου,από την πιο αγριεμένη μελωδία σου,από τον χωμάτινο ψίθυρο σου, θα ξέρω ότι θα είσαι εκεί και θα γιορτάζεις και θα είμαι ευτυχής που κάνεις αυτό που πραγματικά θες
και αγαπάς....
--
Χρόνια πολλά δεσποινίς Αγγελίνα,
να είσαι καλά
( ακόμα και όταν δεν είσαι ).
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
περίμενα να τελειώσει η μέρα, για να σου πω ότι είναι ό,τι πιο όμορφο μου είπαν σήμερα...
και ίσως ό,τι πιο όμορφο μου είπαν εδώ και καιρό...
ευχαριστώ για τα χρόνια πολλά...
ευχαριστώ που με θυμάσαι...
ευχαριστώ που υπάρχεις
στην υγειά σου!
Φιλε Βασιλη μπορει να εγραψες αυτο τ κειμενο για την αγγελινα αλλα πιστευω οτι μπορεις να καταλαβεις οτι σε καποια σημεια με παιρνει και μενα η μπαλα. Ηξερα οτι εχεις καταλαβει οτι η μουσικη παει παντα διπλα στη ψυχη. Με διαφορες μορφες: εκφραση ψυχης, γιατρικο ψυχης και πολλα αλλα.
"to see the light, is the purest form of reward"Nevermore
Πλησιαζεις...
Δημοσίευση σχολίου