Ήσουν για μένα ο απαρηγόρητος φύλακας
στην αλάνα των ματαιωμένων παιχνιδιών.
Κι ήσουν αυτός
που σήκωσε το βλέμμα του πολύ ψηλά
αφήνοντας το να περιπλανηθεί πολύ πέρα
εκεί που το σκοτάδι είναι φώσφορος.
Και τώρα που' ξεκίνησες για το μεγάλο σου ταξίδι
αφήνοντας προφητικό και αποκαλυπτικό το έργο σου
να συμπυκνώνει φέγγοντας
τον Λόγο της Αμετανόητης Επανάστασης-
εγώ θα σε συναντώ πάντα ντυμένο στα μαύρα,
απόγευμα ανοιξιάτικο, ανακαθισμένο στο κρεβάτι,
καπνίζοντας, με τον ορό στο χέρι,
να συζητάς οικεία μ΄ εκείνη την γυναίκα,
την καθαρίστρια του νοσοκομείου,
που σου εξιστορούσε την ζωή της ξεκαρδισμένη στα γέλια.
Ακούμπησα, θυμάμαι, την γλάστρα στο κομοδίνο.
Και πόσο το ήθελα αυτό το δεντράκι μου είπες,
το έβλεπα στις βιτρίνες των ανθοπωλείων και το ήθελα.
'Έπειτα με σύστησες στην άγνωστη.
Μάζεψε η νεαρή γυναίκα, η Ελένη τα σύνεργα της δουλειάς της,
θα τα ξαναπούμε κύριε Γιώργο σου είπε χαμογελαστή,
και εσύ της έκλεισες το μάτι σαν έφηβος
που συγκατανεύει στο πρώτο του ξύπνημα.
Μείναμε έπειτα οι δυο μας.
Η Ελένη, Μάρω, καταλαβαίνεις;
Αυτή η απλή γυναίκα είναι ο άτλας,
αυτή βαστάει τον Ουρανό.
Και ξέρεις τι παρακαλώ;
Κάποτε να διαβάσει τους <<Χτίστες>>
όπως θα διάβαζε ένα παλιό, λαϊκό,
ευαγγελικό ανάγνωσμα.
Δεν είχα τι να σου αποκριθώ και εσύ με κοίταζες θλιμμένος.
Γιώργο, καλό σου ταξίδι.
Υστερόγραφο:Ένας επικήδειος, υποταγμένος στην τελετουργία του δημόσιου αποχαιρετισμού και εκτεθειμένος στον ναρκισσισμό της θλίψης που καταφεύγει αμήχανα στις λέξεις, δεν μπορεί παρά μόνο την αυτάρεσκη συγκίνηση της στιγμής να αποτυπώσει. Το αληθινό πένθος έρχεται αργότερα. Όπως αργότερα θα έρθει και η ώρα των οφειλών μου στο έργο του Γιώργου Χειμωνά.
Αθήνα
Μάρω Δούκα
από το αφιέρωμα του περιοδικού Οδός Πανός στο Γιώργο Χειμωνά τεύχος Νο109,Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2000
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου