Γράμμα στην Ζυστίν 8

όταν καρδιά μου παραπατούσα και έπεφτα στους δρόμους, τότε καταλάβαινα πόσο σίγουρο ήταν το βάδισμα των άλλων...

«H ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία».Αυτό είναι. Σκέψου το και θα σωθείς.

και όμως κάπου στέκει κάποιος και ίσως σε περιμένει να σε χτυπήσει ή να σε σώσει
( η και τα δυο ταυτόχρονα )

δεν ξέρω.

ταλανίζομαι ανάμεσα σε ΄΄ίσως΄΄ και ΄΄πρέπει΄΄.
πονάω και έχω 2 μέρες να πιω
οι ρυθμοί πάνε πιο γρήγορα
και ο κύριος από απέναντι παίζει με τα φώτα.

παρόλα αυτά ( θέλω θέλω θέλω.....) να τα πούμε.