)(

- Δεν έχουμε λεφτά για να ανακαινίσουμε το σπίτι. Θα βγω στην γύρα να βρω τίποτα να ζωγραφίσουμε το σπίτι. Καθάρισε λίγο. . . Μην πετάξεις τους στίχους. . . Μπορεί να βγάλουμε τίποτα από αυτά. . .


Αποφάσισα να καθαρίσω το σπίτι. Είχα βάλει Pink Floyd και τα μυρμήγκια του σπιτιού είχαν εξαφανιστεί. Μου πήρε κάπου ένα τετράωρο με το σπίτι. Πέταξα πολύ σαβούρα. Κάτι εσώρουχα see through, κάτι στίχους για τον Μεγάλο Συνθέτη, κάτι αποδείξεις από την κάβα, άδεια πακέτα - όλα είχαν από ένα τσιγάρο σαν φυλακτό, δεν το ήξερα και με μάλωσε μετά. Καθάρισα τα τζαμιά και έσβησα τις ηλίθιες ζωγραφιές που είχε αφήσει ο προηγούμενος συγκάτοικος σου. . . Στην κουζίνα έριξα παντού χλωρίνη. Το πάτωμα άρχισε να αφρίζει. πήρα το λάστιχο από το μπάνιο και πλημμύρισα το σπίτι. Άνοιξα τα παράθυρα και περίμενα να στεγνώσει. Σκούπισα και σφουγγάρισα. Κατέβασα τις αφίσες από τον τοίχους, άφησα μόνο δυο, με την Winehouse και τον Che που την είχε για να πετάει βελάκια. Κατέβηκα πέντε έξι φορές να πετάξω τις σακούλες στον κάδο. Στην είσοδο της οικοδομής βρήκα τρία κουτιά με υδρόχρωμα. Κοίταξα τριγύρω, βούτηξα τα δυο, τα έβαλα στο ασανσέρ, έφυγα σφαίρα στον έκτο και κάλεσα το ασανσέρ, οι μπογιές ήρθαν και τις φυγάδεψα σπίτι.


Χτύπησε το τηλέφωνο - ΝΑΙ? ΟΧΙ ΛΕΙΠΕΙ. . . ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ . . ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ. . . ΣΙΓΟΥΡΑ. . . ΝΑΙ. . . ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ;. . . ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΠΟΥ ΝΑ ΤΟ ΧΑΡΙΣΕ. . . ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ. . . ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΟΥ ΖΑΠΠΑ; ΟΧΙ. . . ΜΟΝΟ Ο ΖΑΠΠΑ ΤΑ ΕΧΕΙ. . . ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ; - Το έκλεισε. Πιάνει πάντα αυτό το κόλπο.


Όταν τελείωσα, έβγαλα ένα κουτάκι μπύρα από το ψυγείο. Το κοιτούσα κάπου ένα πεντάλεπτο. Τελικά την άνοιξα και ήπια. Το στομάχι άρχισε να καίγεται. Συνέχισα να πίνω, το κάψιμο γινόταν ανυπόφορο. Κάποτε τελείωσε η μπύρα και το κάψιμο. . . Άνοιξα την τηλεόραση και χάζεψα λίγο. Πέτυχα μια εκπομπή για τον Αναγνωστάκη. Ευτυχώς μιλούσε μόνο αυτός. Μιλούσε αργά και ωραία. Ανθρώπινα.


Μπήκε μέσα με ένα σπασμένο σιδερένιο πολυέλαιο, με γυαλάκια και και σκαλιστά σχέδια΄κάτι μαϊμουδάκια να χορεύουν γύρω από μια τροφαντή καλλονή που κρατούσε ένα τσαμπί μπανάνες. Μαζί με τον πολυέλαιο είχε και μια σακούλα με σοκολάτες και ξηρούς καρπούς.

- Έχει τίποτα καλό;
- Ο Αναγνωστάκης. . . μιλάει.
- Κλείσε την.

Την έκλεισα. Κάθισε και φάγαμε τις σοκολάτες. Δεν μου είπε τίποτα για το σπίτι. ξάπλωσε να κοιμηθεί. Άνοιξα πάλι την τηλεόραση, ο Αναγνωστάκης μιλούσε. ''Όλα μπορούν να γίνουν ποίηση. Δεν υπάρχουν ποιητικά και αντιποιητικά θέματα. Αλλά δεν πιστεύω ότι ο ποιητής μπορεί να συγκινείται εξίσου από όλα.΄΄ λέει.

Της έριξα μια ματιά. Κοιμόταν. Πήρα τον πολυέλαιο, τις μπογιές και τα κατέβασα κάτω. Τις μπογιές τις άφησα εκεί που τις βρήκα. Τον πολυέλαιο τον πέταξα δίπλα από τον κάδο. Κάποια που της έμοιαζε κάπως με ρώτησε γιατί τον πέταξα ΄΄τόσο όμορφο πολυέλαιο΄΄. Της είπα ότι αγόρασα έναν πιο ωραίο. Τον μάζεψε και έφυγε.