Philip Dick

Γιατί η κατάστασή μας, η ανθρώπινη κατάσταση, δεν είναι σε τελική ανάλυση ούτε ζοφερή ούτε χωρίς νόημα, αλλά αστεία. Πώς αλλιώς να τη δεις;Οι πιο σοφοί άνθρωποι είναι οι κλόουν, όπως ο Χάρπο Μαρξ, που δεν μιλούν. Αν υπάρχει κάτι που θα ήθελα πραγματικά, είναι να ακούσει ο Θεός όσα δεν λέει ο Χάρπο και να κατανοήσει για ποιο λόγο δεν μιλάει. Θυμηθείτε, ο Χάρπο μπορούσε να μιλήσει, αλλά δεν το έκανε. Ισως δεν είχε τίποτα να πει· τα πάντα είχαν ήδη ειπωθεί. 'Η ίσως αν μιλούσε να μας έδειχνε κάτι τρομερό, κάτι που δεν είχαμε αντιληφθεί ώς τότε. Δεν ξέρω. Ισως εσείς, οι αναγνώστες μου, μπορείτε να μου δώσετε μιαν απάντηση.

παρμένο απο την Ελευθεροτυπία,
μετάφραση Κατερίνα Σχινά.

Αντίστροφη ΑναΜέτρηση - μέρος δεύτερο

είρων,
ουχί ήρωας
ουχί ηρωινομανής

είρων λέμε.


. . . .


της Νύχτας διαρρήκτη
που ισχυρίζεσαι σκοτάδι
γλυκός και απείθαρχος
ως θάνατος δυσανάλογος
της ψυχής μου τρίφτη
της ματιάς κατεδαφιστή.


. . . .

έσβησαν όλοι
απλήρωτοι
με γκρίνιες
μπαλώματα
όσοι τους άκουσαν
έσβησαν και αυτοί

η αλήθεια καρδιές προσβάλει, βλέπεις.

αναστήθηκα
και ντύθηκα πάλι
με εκείνα τα μαύρα
ρούχα που λάμπουν

το πένθος
στα ματάκια σου
χλωμή μου ιδέα
αξεπέραστη
άσε με να παίξω
με τα βυζάκια σου

αλλά
δεν μπορώ
να παραιτηθώ
σε αυτή την μάχη
δεν θα με γαμήσει κανείς

στα σκαλιά του Παραδείσου
ο Διάβολος με την μάπα στα χέρια
χαμογελάει

περιπλανώμενοι
παραπλανημένοι

- πλήρωσε με
- λέρωσε με
- χάιδεψε με

( τι σου χάρισε η τρέλα
που δεν μπορεί να στο κλέψει
η σιωπή

και γιατί είσαι μόνος
και αδειάζεις ποτήρια
όπως ο Ματζίρης
μετράει τα λεφτά
που δεν θα ξοδέψει;)


η μπύρα πανάκριβη
έλα στο καρναβάλι
δεν θα είμαι εκεί

γιατί
πάντα θα καίγεται ο Καρνάβαλος
από τους κανίβαλους που νηστεύουν.

αργή οργή ή Fifty Filthy

όχι πια οργή / μονό πλάνες και η τύχη μου ανάμεσα σε λεχάρια και καπάτσες / ΄΄Γιατρέ μου,βάζω το λάκο / βάζεις το πτώμα;΄΄ / σου λέω να καταργήσουμε για σήμερα την πραγματικότητα και με στέλνεις για τσιγάρα / ξεχνάω την μάρκα σου και έτσι σου αγοράζω ένα γλυφιτζούρι / σκαλίζεις τις τσέπες μου / κονφετι - και πενήντα ερωτικά ποιήματα απλωμένα πάνω σου / λίγη τρέλα και δίπλα το ποτήρι με το παυσίπονο να αφρίζει / εντάξει. . . δεν θα μας σκοτώσουν / μην ανησυχείς / θα είναι οι μέρες χειροποίητα σοκολατάκια. . . .

τα ρούχα σου βρεγμένα
το φεγγάρι από ατσάλι
μπορούμε και το κοιτάζουμε
ακόμα δωρεάν

εικόνα θαμπή
και χάνομαι
κατεβαίνω 10 ορόφους
με την μια
στο ισόγειο / διασκεδάζω
στην γυμνή σου συνωμοσία
δοκιμάζω λίγο από το κόκκινο σου

κοιμήσου εσύ / και άσε εμένα
να ταΐσω απόψε τα θηρία.

την άραξαν τα σκιάχτρα
στο χωράφι / τα κοράκια
μοίραζαν την γη / με
φαντασία περισσή / με
χαϊμαλιά και προσευχή /
τα σπαρτά περιμένανε
τον θεριστή.

εξηγήσεις

οι εξαιρέσεις / που ανθίζουν και μαραίνονται / χωρίς να καταλάβει κανείς τίποτα / μας αναγκάζουν να μην είμαστε απόλυτοι / τι κάνετε ; ρωτάνε / τραυλίζουμε: δεν πετάμε, δεν ξέρουμε που πάμε, ανάθεμα απάνω στην γλώσσα μας και το κορμί να λιγοστεύει κάθε μέρα / περιμένουμε να πέσουν τα ποτήρια, να σπάσουν τα τραπέζια, κερασμένο αλκοόλ εναντίον όλων / ακούω : οι καταραμένοι ποιητές και μια ζωή στο πάτο. . . μην υπερβάλουμε, απλά ήταν γκαντέμηδες και η μαλακία καλά οργανωμένη.

βγάλε λίγο κερί από τα αυτιά σου
να ανάψεις / να ακούσεις τις αγάπες

Παναγιώτης Πολυβίου Σκόρδου ο Β΄

ένα χαμογέλο φτάνει αδερφέ μου / το λέει η παρωδία σου / ο αδερφός σου ο Βασίλης / που αιμορραγούσε παλιά / και όλα τα έβλεπε μεγάλα και φοβόταν / και μετά γκρέμισε τα πάντα / φτηνά και ακριβά / και τώρα μαζεύει και τα κολλάει / επάγγελμα πια η απομυθοποίηση / και η ποίηση το μέσον / για ταξίδι πουθενά / εσύ ξέρεις από ταξίδια και ανθρώπους / εγώ ειρωνείες και τρόπους / περιμένω κάποιον να μου χαϊδέψει το πηγούνι για να πω ένα καλό λόγο / χαζεύω / μαζεύω τις στιγμές που πέφτουν απ΄ τους κρετίνους / κέρδος δεν υπάρχει πουθενά / απέναντι από το σπίτι / παιδιά / τώρα / σε λίγο καιρό / θα πουλάω τον χρόνο μου / θα αποκτήσω πικάπ και λίγα ποτά παραπάνω / ίσως κάποτε μια κοπέλα αδερφέ μου / μου πει / ότι δεν άκουσα ακόμα.

εσύ / μου είχες πει / ότι ο Σαχτούρης φοράει σκουλαρίκι ( για να συμπαρασταθεί στους νέους ) / και το βιβλίο για τον Καββαδία που σου χάρισα το χάρισες ( ή το πούλησες ) στον καπετάνιο σου.

τα στιχάκια μου / Παναγιώτη / είναι τάματα σε μια εικόνα / που δεν προσεύχεται κανείς.

δεν λείπει ποτέ η λύπη

θα βρείς τις λέξεις;

όχι γιατί τα ρούχα σου
τα πετάς από δω και από κει
στην γύρα όταν ψάχνεις
πιάνο να ξαπλώσεις

( πεντάγραμμον σαχλό
νότες αλανιάρες
σε αγάπησα
με τάιζες δεκάρες )

καδένες ασημένιες
σαν θηλιές
από εκεί κρέμεσαι
και με χαιρετάς

μακριά μακριά . . .

από την λύπη.

Valentine's day ή κωμυδείλειο

- μην με υποβιβάζεις σαν άνθρωπο. . .
- κοίτα μην σε υποβιβάσω από τις σκάλες και κατρακύλας . .

- τα κείμενα μου είναι αιχμηρά
το βλέπω. . . . μια ματιά να ρίξω στην μύτη σου

κωμωδία για ερωτευμένους. σε Αγαπώ λέει η Κότα - Το ξέρω απαντά ο Χαλβάς. . . και μετά τραβάνε κατα το κρεβάτι. ένα στρώμα πεταμένο στο πάτωμα. . . κρεβάτι. . . αυτή είναι άχρηστη και αυτός τεμπελοσκύλο. . . πίνει και γράφει. . . σκέφτεται ότι κάποτε οι εκδότες θα τους φέρουνε τον Μπετοβέν τον Λουδοβίκο ή τον Τάκη Σούκα να του μελωποιήσουν τα κουρέλια του. . . έχει και ένα μαγνητόφωνο και ηχογραφεί την σιωπή όταν κάνει έρωτα με την Άχρηστη. . . όταν κάνουν έρωτα ακούνε το 4'33 του John Cage - του συνθέτη, όχι εκείνου από το Mortal Combat. . . - όμως εκείνη δεν είναι τελείως Άχρηστη. ξέρει να του χαμογελά, ξέρει να του μαγειρεύει. . . σηκώνει την κάβα όταν γυρνάει απο την δουλειά, για το συκώτι του και μόνο. . . έχει χρυσή καρδιά. . . ο άλλος δεν το ξέρει. . . αν το ήξερε θα την πουλούσε στους Σαράφηδες. η καλύτερη στιγμή ήταν όταν του έλεγε Σ αγαπώ για τα λεφτά σου. . . ( αυτός ήταν φτωχομπινές του κερατά ) και εκείνος της απαντούσε ΄΄και εγώ ξανθούλα μου. . .΄΄ ( σαν κουρούνας φτερά ήταν τα μαλλιά της).

όμως ας μην λέμε τα σκληρά.
ας αφήσουμε τον άνεμο
να παρασύρει τα κουφάρια
σε εκείνους που τα μεταποιούν

για κάποιους - νεκρούς δίχως άλλο -
η καύλα είναι στην κάβα
και περιμένουν κάποιο νεκρόφιλο
να τους κεράσει μια γουλιά
και η ζωή πως στάζει
σταγόνα σταγόνα.

για κάποιους στο πότε πότε
και στο όπου και όπου

στο τηλέφωνο που το σηκώνεις
και θέλω να βάλω φωτιά την πόλη
- μα οι στάχτες δεν καίγονται
η Ειρήνη δεν έχει χρώματα -
μόνο Τσιμπούκι.

κάτι παραπάνω σήμερα. . . .

η μέρα είναι μουντή, μικρή σήμερα για ΄σενα. τσιγάρα πίνω από χθές, Αιγύπτου. . . που έφερε ο αδερφός μου πριν τέσσερα χρόνια μαζί με κάτι αγαλματάκια Φαραώ χωρίς πληγές. ο αδερφός μου δεν καπνίζει. . . θα ζήσει παραπάνω από εμένα. θα μου κάνει ανήψια και θα λέω στο Τσίβο ΄΄του αδερφού μου τα παιδιά. . .΄΄ και θα κοιτιόμαστε σαν ηλίθιοι. ας μην θυμόμαστε τα παλιά, όποιος θυμάται διεκδικεί πολλά απο το τίποτα ή μια μαλακισμένη θέση στο λεωφορείο της ζωής. εμείς καθαρίζουμε διαστημόπλοια στα χαρτιά μας, ερωτευόμαστε εξωγήινες υπάρξεις και τάζουμε οικόπεδα στις Σελήνης την φωτεινή πλευρά, όχι την άλλη που έγινε δίσκος. . .

αλκοολικός vs πρεζάκια σημειώσατε 1 - 0. ιπτάμενες του ήρθαν στα μούτρα οι μπύρες όταν με μαχαίρι μου ζήτησε το παλτό μου. γύρισα σπίτι μου και τις ήπια μια - μια στην υγειά του. ξύπνησα απόγευμα.

ο έρωτας στην διατίμηση σήμερα. . . Τσίβο, πάμε για κρασί;

ίντερβιου 3

- λέτε ψέμματα;

- μονό στα ίντερβιου. π.χ. πόσα λεφτά βγάζω. . . ποιες γυναίκες είδα γυμνές χωρίς να το ξέρουν. . . για βιβλία που δήθεν έγραψα. . .

- έχετε γράψει βιβλία;

- ένα.

- το οποίο έχει τον τίτλο;

- Σημειώσεις Θαλάμου 245. Τυπώθηκε το 2006. Με δικά μου έξοδα. ένα 40ρι φιλική τιμή απο μια γραφίστρια, ξαδέρφη γνωστού, για δέκα αντίτυπα. τα μοίρασα απο ΄δω και απο κεί. σε κάποιους που έπρεπε να τα πάρουν και σε κάποιους που νόμιζα. . .τέλος πάντων. . . δεν έχω κανένα πια.

- δώσατε αντίτυπο σε κάποιον που θα μπορούσε να τα προωθήσει;

- υπήρχε κάποιος. . . τα είχα ετοιμάσει. . . τα είχα διορθώσει. αλλά τα χάρισα σε μια κοπέλα που με κέρασε μπύρες.

- το μετανιώσατε;

- όχι.

- θα ξαναεκδοθούν;

- έχουν διορθωθεί. έβγαλα κάποια κομμάτια. έβαλα κάποια άλλα. τρεις γυναίκες έχουν αυτές τις διορθώσεις. Μια Ποιήτρια, Μια Ενδυματολόγος και Μια Αριστερή - σαν ανέκδοτο είναι δεν είναι; - αν έχουν καλή καρδιά και μου τα δώσουν πίσω. . . θα ξαναβγεί.

- πράγματι σαν ανέκδοτο. . . ναί.

- δεν σας βλέπω να γελάτε. . .

- δεν γελάω ποτέ. . .

- κρίμα. . .το γέλιο είναι σπουδαίο μουσικό όργανο.

- θα βγάλετε άλλο βιβλίο;

- ναι. ετοιμάζω κάτι 3 χρόνια. υπάρχει πολύ υλικό. τούβλο. πρόσωπα πολλά. μαγαζιά. Θεσσαλονίκη. λίγη Αθήνα και λιγότερη Πρέβεζα.

- Ποιήματα;

- γεγονότα με την μορφή στίχων. σημειώσεις σαν φωτογραφίες και τραγούδια.

- τίτλος;

- ΄΄Τραγούδα ρε. . . μην σε νοιάζουν τα λόγια΄΄.

- δικός σας ο τίτλος;

- όχι. του Charlie Chaplin απο μια ταινία του.

- ποιες είναι οι επιρροές σας;

- θέλετε ονόματα και διευθύνσεις;

- ότι μπορείτε να μου πείτε.

- ο Αυτόχειρας της Πρέβεζας, ο Αυτόχειρας μεταξύ Καπανδριτίου και Καλάμου, ο Καλογήρου που δεν είναι Αυτόχειρας, οι φίλες του, οι ταινίες του Τσιώλη, η μουσική - γράφω και ακούω μουσική, δεν σκέφτομαι πολύ τότε. . . Αμερικάνοι συγγραφείς με αρχηγό τον Buk. o Celine - σας είχα πεί για αυτόν το γιατρό και πολλοί άλλοι που δεν θα γράψει ποτέ κανείς για αυτούς εκτός αν κλέψουν κανένα καρβέλι ψωμί ή σφάξουν κάποιον δημόσιο λειτουργό.

- παρουσιάζεται τον Τσίβο σαν άγιο. ποιοι είναι άγιοι;

- ο Τσίβο, για λόγους που δεν λέγονται, μόνο να τους δεις μπορείς. . . και όσοι πεθαίνουν αβοήθητοι.

- ποια είναι η Ζυστίν, η Γκιουλμπαχαρ;

- κολάζ από όσες γυναίκες γνώρισα. ζούνε όλες τους καλά. αλλά θα ήθελα να πω κάτι άλλο. το ξέρετε από την ήμερα που ξεκίνησε η απεργία των γιατρών έχουν μειωθεί αισθητά οι θάνατοι στα νοσοκομεία;

- έχετε στοιχεία για αυτό που λέτε;

- όχι. αλλά έχει πλάκα.

One Night Stand up Comedy

μου πήραν την σείρα
μου κόψαν την ουρά
και τα φτερά
τα δάνεισα στον
γείτονα μου τον πιλότο.

ματωμένος τώρα
χωρίς σειρά
χωρίς ουρά
χωρίς φτερά
διασκεδάζω κοιλιές, κυρίες
πετώντας φλούδες αστειών
στο δρόμο για να γλυστρίσουν
οι κοιλιές, οι κυρίες

νταραβερίζομαι με φαντασίες
αφήνω ξέστρωτο το κρεβάτι
για να ξαπλώσεις

όταν ροχαλίζεις
σε χτυπάω ελαφρά
στο μέτωπο
πετιέσαι τρομαγμένη
μου ρίχνεις μια ματιά
δολοφονική ματιά
μα ήδη έχω κοιμηθεί
ή πεθάνει.

Γράμμα στην Ιωσηφίνα

υπάρχουν πολλές αλήθειες΄ η σαμπάνια είναι μια καλοστημένη απάτη, η Coca Cola πουλάει και θα πουλάει για πάντα όπως ο Όμηρος και άλλα πολλά. η δεξιά μου πλευρά ζηλεύει την αριστερή που σαπίζει. οι καρδιές γελάνε. . . ξημερώματα, ψυχρούλα και πτώματα στην Κορομηλά - Blacklight δείχνει την σκόνη πάνω μου, οι κοπέλες ήπιαν πολύ, αλλά οι καλύτεροι στίχοι ήταν για σερβιτόρες. . . μόνο αυτές ρωτάνε τι θέλω. . . οι υπόλοιποι δεν κάνουν έρωτα. . . παίζουν έρωτα. . . και ο αυνανισμός κομπάρσος στην ζωή. . . λίγοι ανδρειωμένοι, λιγότεροι ετοιμόλογοι. . . Αλίμονο - χρειάζονται ποιητές σαν το Αρχίλοχο. οι πόροι κλείνουν. . . κρύος ιδρώτας της Μοναξιάς και Κονιάκ 12 αστέρων - ένα μπουκάλι ουρανός - πριν την Μάχη.

την λέει χαζή. το πιστεύω. είναι. . . ντύνεται με κουρέλια. . . που τα βρίσκει; - μεταξύ μάγισσας και παλιάτσου. . . και γράφει. . . γράφει. . . με ένα λόγο επιθετικό, κατά πάντων - ξεκινάει από μέσα της και καίει τα πάντα. είναι 19 χρονών. κοτζάμ περιβόλι κόκκινο. . . όχι ντροπή ή παπαρούνες - κόκκινο απλό. . . έχει και απόψεις. . . και μια φωνή που σπάει μου σπάει τα νεύρα. . . σου λέω. . . αξίζει. . . και ας με λέει αλκοολικό.

πρόταση - να πάρω την Amy Winehouse των Βαλκανίων - χωρίς τον αρραβωνιαστικό της - και να πάμε στις 22 του Ιούνη στην original Amy Winehouse στας Αθήνας. . . θα μας πάει ταξί / θα μας γυρίσει ασθενοφόρο.


προχθές έρχεσαι - έχεις πιει . . με ένα ύφος ΄΄ποιος σκότωσε τον Κένεντι;΄΄ ή ΄΄που πήγαν οι άντρες΄΄. θα σου πω . . τον Κένεντι δεν τον σκότωσε ο Όσβαλντ και οι Άντρες πήγαν για κατούρημα - ξεχάσαν όμως να την βάλουνε μέσα πάλι. . . και ακόμα κατουράνε. . . έφυγες - μετά δυο κομψές κοπέλες απέναντι. . . η μια να με κοιτάει ( ή εγώ να την κοιτάω - ένα μυστήριο αιώνων, ποιος κοίταξε πρώτος. . . ;) όμως ταξίδευαν με τον Θεόφιλο και εγώ μαέστρος στην Μπάντα του Τιτανικού.


υ.σ.
ξύπνησα στις 12 / έκανα πρώτο τραπέζι στον Τσίβο / κοκκινιστό / πριν κάτσουμε να φάμε / βγήκε Ποντικός θεορατος / και ξεκίνησε το Safari μες το σπίτι / ''Έχεις ένα κατοικίδιο τώρα. . .΄΄΄ λέει ο Τσίβο / και γελάει το σίχαμα / το καθάρισε μετά δυο ώρες ο πατέρας / έβγαλε μια ΙΑΧΗ - ΑΑΑΑΑΑΑ.... και το λόγχισε στο κεφάλι / και φάγαμε το κρύο κοκκινιστό / και μας πήρε ο διάολος.

Τσίβο και Σκορδάς

Νύχτα

Άπλωσε τα φτερά σου

Και αγκάλιασε

Αυτόν που ονειρεύεται

Με μάτια κλειστά

Και ψυχή αφυπνισμένη

Με άστρα στολισμένη

Για να δει

Αυτά που η μέρα του στερεί.

Νικόλαος Τσίβο

Αμπότ και Κοστέλο
ή
το Πάνκ δεν ψόφησε
ακόμα

μιλάω πολύ. με ακούς πολύ. ο Buk, o Celine, o Τσιώλης με τον Μπακιρτζή αντάμα, ο Θάνατος μου που θα κλάψεις, η υποταγή μου προς τα μικρά συναισθήματα - τα αληθινά και εσύ απέναντι μου αμίλητος. Μελαγχολικός εσύ γελοίος εγώ. . . Ορφικός εσύ Βακχικός εγώ. . . Βραδύ εσύ Νύχτα εγώ. Στο ίδιο θρανίο πολλά χρόνια. . . Καταδικασμένοι, νυν και αεί συμμαθητές. . . φωνάζω μόνος μου, τρέχω, κάνω θόρυβο. . . ή ένταση σου μέσα σου όμως με σκορπίζει. . . με διαλύει και καταλαβαίνω το μάταιο των προσπαθειών μου. για την Λέπρα είχες πεί ΄΄Είναι Σκληρή Γυναίκα. . . ΄΄. . .πράγματι Νίκο μου. . . / θλίψη βλέπεις στις δικές μου λέξεις, όπως όταν κοιτάω τα μάτια σου και σκέφτομαι ότι τις μεγαλοφυίες της καρυδώνουν πριν φωνάξουν. . . νάρκισσοι διαφεντεύουν το μέλλον μας - ΤΟΜΑΡΙΑ.... με διορθώνεις. Γελάω. . . όχι με ότι μου λες. . .αλλά με τον τρόπο. ο Τρόπος πάντα μας φυλούσε απο την τρέλα. . . ξέραμε να περπατάμε κομψά στην Κόλαση / αν παραπατούσα με συμάζευες. . .όπως τότε που σφάδαζα από τα εντερικά στην Ναβαρίνου και έτρεξες τρομαγμένος να με σηκώσεις. . . . Μάχες. . .Έρωτες . . Θεατρίνοι που νιώθουν καλύτερα όταν μας βλέπουν. . . τουλάχιστον δεν είμαστε σε αυτά τα χάλια λένε. . . τους κάνουμε καλό. . . είμαστε το ηρεμιστικό της ανασφάλειας τους. Δόξα τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, κάνουμε καλό σε κάποιον.

Έχεις καιρό να μεθύσεις και το γέλιο με το τσιγκέλι. . . δεν χαμογελάς. . . στήνω παραστάσεις. . . από το τίποτα. . . . μπροστά σου. . . ξέρεις όλα μου τα κόλπα πια και δεν γελάς. . . τότε ξεσπάω. . . γιατί οι άλλοι γελάνε και ο φίλος μου όχι ; τέρατα. . . δεν είναι γέλιο το δικο τους αυτό. . . είναι ξέσπασμα ηλίθιο για να σκοτώσουν την αμηχανία. . . εσύ όμως όταν γελάς ( και ξέρεις να γελάς, το θυμάμαι) είσαι ένα μικρό παιδί. . . που κάνει ότι δεν ξέρει τίποτα. . . δίχως ίχνος εγωισμού.

χάνομαι κάθε μέρα. χορτάρι να μην φυτρώσει μετά / δεν με νοιάζει. . . όμως εσύ να υπάρχεις / και να ενοχλείς τους αναίσθητους και τις εκάστοτε σίγουρες αυτοκρατορίες τους.

σαπίλες αναλύεις
διαμαντάκια καθώς ψάχνεις
μυρωδιές σκοτεινές / το φως
ακριβό και σπαστικό / τις
πόρνες που λατρεύω δεν
κοιτάς / ούτε αγγίζεις

αναλαμβάνω
τις μικρότητες / να σου
περισσεύουν οι χαρές


στο Πρόβιντενς σου
χρωστάω ταξίδι / λίγα
τσιγάρα / μια βεράντα
στα τελευταία μας /
και μια πρώην Σοβιετική
Τατιάνα να μας σερβίρει
χάπια.

* ένας χρόνος σήμερα
απο την μάχη της Θήβας

''Μην μπλέξεις με ποιητές / μείνε καθαρός....΄΄

. . .είπε μεθυσμένη. το σπίτι διαλυμένο, ένα πακέτο τσιγάρα έμεινε και το κεφάλι μου να υπολογίζει και να θυμάται - ο νόστος του άλγους, πουτάνα νοσταλγία - να πονάει τις εικόνες - καρέ καρέ η ζωή/ατάλαντο μοντάζ - και να θυμάται τις μουσικές από τα σώματα. Επαναλαμβάνομαι σαν φρίκη. . . όμως ένα κείμενο πάντα γράφουμε όπως μια ζωή ζούμε και μια άλλη στα κρυφά. όλοι οι μισάνθρωποι που μουντζούρωναν με αίμα τα χαρτιά, τάιζαν μια γάτα, εγώ ταΐζω εσένα και εσύ με ψάχνεις στα λεξικά. μια ερωτική επιστολή από την εποχή των δεινοσαύρων - 52 σελίδες - την πέταξε η μητέρα. αν υπήρχε ακόμα δεν θα ξανάγραφα. . . ότι θυμάμαι από εκείνη αναμασώ - τις μουντζούρες. τα λάθη της γίνανε στίχοι, οι μακριές προτάσεις με υποσχέσεις για κάτι καλύτερο, μυθιστόρημα. Μύθος. . . ακρωτηριασμένος - απάνω του τρεις Ποιητές, εκείνες που δεν πλήρωσα και κόστισαν πιο ακριβά απ΄ όλες, οι Φίλοι μου, ηθοποιοί που αν και τους γράφω εγώ τα λόγια, εκείνοι επιμένουν να αυτοσχεδιάζουν. Ζούνε βλέπεις, δεν υποδύονται.

. . .και λέμε ότι ζούμε, επιτηδευμένα, τρομακτικά. και λέμε για να λέμε. και τα λόγια μας όπως το χτύπημα στην πόρτα. θα ανοίξει κανείς;

Αντιστροφή ΑναΜέτρηση - μέρος πρώτο

σήμερα
ετοιμάζω Μάχες

σε παράταξη΄
οι ΑΦΟΙ Μάρξ
3 σταγόνες δηλητήριο
2 ευχές ασημένιες
ο Ζάππα
τα σχόλια στην Πραγματικότητα
και η Ειρωνεία του Φανταστικού

τα Οινοπνεύματα Αντιλογίας
- αποτέλεσμα καυλωμένης παραγγελίας -
όχι ανάμεσα κάπου ΑΛΛΑ απέναντι.

από το κατακάθι θα δεις να ξεπετιέται
η ζωή / θα δεις και θα πονέσεις /
μην ξεχάσεις να πάρεις ανάσα
και σε χάσω όπως εκείνος που
έκανε έρωτα στο πιάνο.

μετά

χαΐρι
χαλάλι
χάραμα
χαρακίρι
χαμαλίκι


κάτι από τα χαλάσματα θα φυτρώσει
- δίπλα σου ξαπλώνει και το περιφρονείς
και ανατρέπεις εξουσίες ερωτευμένες
με το εκείνο το ζεστό κενό σου.

βαρέθηκα να κοιτάω λευκές σημαίες
να βουτάω στο μαύρο / και ΄συ να παίζεις
με τα χρώματα / η συμφωνία / αν
θυμάσαι / ήταν να κάνεις εσύ το σχέδιο /
και ΄γω να ρίξω το χρώμα.

βαριά βαριά τα κόκαλα απόψε

ψύχη μου,
κάνε γκελ στο θάνατο.

Κατερίνα Γ.

αγάπη
καντάδες
ο φεγγίτης
που μόνο
εκεί
φαίνεται
ο ουρανός
στάζει
ποίηση
δάκρυ

από τον
φεγγίτη
σε βλέπω
και εγώ
να λες
ότι πεθαίνεις
κάθε μέρα
σαν τα άσματα
τα λουλούδια
που ανθίζουν
σαν εκδικήση

ανύποπτος
τα μυρίζω
και τα κόβω
όπως οι εραστές
σκοτώνουν την ομορφιά
και θέλουν να σπείρουν
χωρίς να οργώσουν

ωραίο το παλτό σου
με περιεχόμενο
πιο ωραίο
σαν τυφλός ηδονοβλεψίας
σε ακούω να γελάς
και νιώθω το χαμόγελό σου
να τσακίζει κάπου
μια ασχήμια προγραμματισμένη παράνοια

5

1.

εμπάθεια / κοκκινισμένοι γοφοί / το σύμπαν συνωμοτεί / αλλά θα τα καταφέρουμε / απόψε / μόνοι σαν δυο φεγγάρια / που τα κοιτάνε περισσότεροι χαζοί / το δράμα ζωγραφισμένο στα χειρόγραφα στο πρόσωπο σου στο πακέτο με τα δώρα στον Χρόνο που έχει μόνο μια εποχή και πάντα βρέχει / ότι με ταΐζεις το καταπίνω αμάσητο / σαν του αλκοόλ τις ομοιοκαταληξιες / το μεταξύ μας μιουζικάλ / αμελωποίητο πορνογράφημα / σαλιάρηδες κρατούν τις τύχες μας στα ξερά τους χέρια / ( όταν δεν πιάνουν το πηγούνι τους - σκεπτόμενοι / χωρίς ποτέ να έχουν φιλήσει / εκείνο το σημείο / που εκπυρσοκροτούνται - δίχως την θέληση τους - τα παιδιά / είμαι πια ένας Κρέοντας χωρίς Αντιγόνη / ολιγαρκής δίχως λαό από πίσω μου / Σκύλος που ξέχασε που έθαψε τα κόκαλα / αδυναμία της φύσης αμελέτητη / φλυαρία για να γίνεται δυσνόητοι.

2.

αντί για προσευχές / τσέπες με προστυχιές / τσίχλες και αστεία γεμάτες / αυτοκτονίες προγραμματισμένες / χορηγία η Ιατρική / η τρελή που σε κοιτάει στο λεωφορείο / και υποπτεύεται αγάπη / όμως δεν ξέρεις να παίζεις κιθάρα / από το συρματόσκοινο που ακροβατούσες / δεν έμαθες να πέφτεις / και έτσι στην ίδια κωμωδία συμμετέχεις / με άλλα λόγια και την υπόθεση ίδια / σφιχτά μουνιά πεισματάρικα / κάποτε να σου μειδιάσουν / αν τους πεις κάποια ιστορία με ψαράδες ή κυνηγούς.

3.

χαντακωμένοι ήταν / από το μίσος τους ζούσαν / ό,τι χάσανε ( ό,τι τους πήρανε δηλαδή ) στην τελική ήταν κέρδος και ξαλάφρωμα / και τώρα χαντακωμένοι / σκάβουν κουρασμένοι / κάτω από το χώμα να βρούνε λίγο φως και θησαυρό κάποιου που τα πήρε μαζί του / λένε / τους άκουσα / ΄΄μην μας ακούτε / σκάβουμε / μια νουβέλα δίχως νου΄΄.

4.

έγκλημα ανεξιχνίαστο η ευτυχία του / η καλή του δίπλα του κοιμόταν / σκεπασμένη με ένα κίτρινο σεντόνι / ροχάλιζε / αποκρουστική / πανωλεθρία ξαπλωμένη δίπλα του / κίνητρό αυνανισμού / κοιμωμένη και πολιτικοποιημένη / παραμιλούσε στον ύπνο της / ονόματα / διευθύνσεις / ρουφιάνευε τα όνειρα της γυμνή και απλωμένη στο κρεββάτι / και ο άλλος έγραφε ποιήματα για να την εκδικηθεί.

5.

έπινε coca - cola. η γαστρορραγία που είχε πάθει δεν τον πτοούσε. . . ο γιατρός του δυο μέρες πριν τον δηλητηριάσει η γυναίκα του, του είπε ότι πρέπει να κόψει τα αναψυκτικά γιατί δεν την βγάζει καθαρή. ο Θεοφάνης ( Θεοφάνη τον λέγανε ) κατεβάσε την κεφάλα του σαν παιδάκι μετά το κατσάδιασμα. έπινε τώρα την coca - cola του σαν να έκανε σκανδαλιά μεγάλη. οι γονείς του είχαν σκοτωθεί σε τροχαίο. ο αδερφός, ο Κύριος Ν. την έκανε λαχείο με καρκίνο ύπουλο στα πνευμόνια. η Νύφη του η Κυρία Κλεοπάτρα του έστελνε βάζα με μέλι κάθε 15 του μήνα. την κοπέλα του την λέγανε Πασιφίλη.

ΗΤΤΗΘΗΚΑ ΝΥΧΤΑ

Τώρα που η καρδιά μου δεν προσφέρεται

σε παρορμητισμούς αλκοόλ

ακόρεστος προστρέχω σε ηλίθιες απελπισίες

υπογράφοντας το Σύμπαν.

Είμαι παντέρημος όσο κι ο φέγγαρος ψηλά-ψηλά

σε στύση φωτός τον Αύγουστο.

Τελετουργώ στη σιωπή χωρίς άμφια.

Νίκος Καρούζος, Ερυθρογράφος
εκδόσεις Απόπειρα, 1988

Sing !!! Never Mind the Words.

να εννοείς
μην ομιλείς

να αγαπάς
μην ξύνεσαι

να ονειρεύεσαι
μην κοιμάσαι

( να θυμάσαι
είναι εγωιστικό
να νιώθεις δυστυχισμένος. . .
υπάρχουν και τα παιδιά στην Αφρική. . .
κάθαρμα βολεμένο )

να φωνάζεις
μην ρεύεσαι

να περιμένεις
'' . . . και δεν ήρθαν ποτέ / και περιμέναμε πάντα
και ήρθαμε στην ώρα μας / και δεν μας περίμενε κανείς΄΄

ευπάθεια στο φως / λίγα τριαντάφυλλα μασημένα / ο αρραβωνιαστικός μου Νίκολαος Τσίβο ο ραδιενεργός και τρια νοίκια απλήρωτα / στο μπορντέλο της καρδιάς μου / το Manual για μια καλύτερη ζωή χαμένο ανάμεσα στην Κυρία Κλεοπάτρα και στα πανάκριβα λαϊκά θεάματα / ο Φουράκης έφυγε και αυτός / όπως και ο Άκης Πάνου / και έμεινα με τον Τσίβο να πετάμε βότσαλα στην θάλασσα αντι για πέτρες στις τράπεζες / και οι αναμνήσεις / απόφοιτες δημοτικού και υστερικές / απάνω στο πατάρι / διαμαρτύρονται για αυτούς ( εμάς ) που τις θυμόμαστε / αλλά σήμερα είναι ωραία Νύχτα ( τα πρωινά κοιμάμαι σαν τους ήρωες του Στόκερ που διαβάζουν και κάποιοι Στόκοι ) / μάνα μας υιοθέτησε και εμάς / η Θεσσαλόνικη δεν μετακινείται / δέχεται αγάλματα από μεσιτικούς πράκτορες του ιμπεριαλισμού / ( ήξερα μια φασιστριούλα που δεν της άρεσε να κρατάει την σημαία / μόνο το κοντάρι ) / τα είχα πει πριν λίγα χρόνια

διαρκής επαναστατική γραφειοκρατεία

των ακέφαλων τρομοκρατία

όσο θα υπάρχουνε πρησμένα γραφεία

τόννοι μελανιασμένων εγγράφων

με τόση έμπνευσή σχεδιασμένα

όση το επιτύμβιο

κάποιου

εθνάρχη ή δολοφόνου

αλλά όσοι με άκουσαν χαμογέλασαν / και τράβηξαν για τις νεκρές τους ερωμένες / με τα δερμάτινα / απάνω σε ένα γραφείο από καραβόξυλο / με περίμεναν να φύγω / έπρεπε όμως να τελειώσω / να υπάρξω /να διαβάσω το ΄΄Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΤΣΑΡΛΣ ΝΤΕΞΤΕΡ ΓΟΥΟΡΝΤ΄΄ του Χαούρδου Φιλλίπου ΄΄Αγαπάω τις μαγιονέζες Craft΄΄ και να χαρίσω ένα βιβλίο στην Ανθρωπότητα / όπως ο Celine ή ο Πετρόπουλος ή ο Σκόρδου / ( πριν κάποιος άτιμος και αλάθητος πατήσει το κουμπί off και σβήσει ο Ήλιος) / για να είναι ευχάριστος ο ύπνος της ( ο ξαπλωμένος Ύπνος - ο Όρθιος είναι υπερδύναμη και δεν έχει ανάγκη χορηγό ) / στους διαδρόμους νοσοκομείων το μέσα μου να σαπίζει / το έξω μου γυάλιζε / και γιατροί και νοσοκόμες με ζήλευαν γιατί ήμουν άρρωστος και αυτοί αρρωστημένοι / τώρα είμαι καλά / ακούω μουσική / δεν πληρώνω φόρους / το στρατιωτικό είναι παρελθόν / ομοφυλόφιλοι ταχιτζήδες με άπληστα ταξίμετρα ( Αριστοτέλους-Κορδελιό, 9 Ευρώ. . . την ράτσα τους μέσα ) με γλυκοκοιτάζουν / κάνω τις γυναίκες να γελάνε / να γελάνε με εμένα / μέχρι να τους βάλω μπροστά ένα καθρέπτη / και τότε απογοητευμένες θα ψάξουν για άλλο / ουρανοξύστη / ( Η Παράγκα του καραγκιόζη κατεδαφίστηκε ) / η Ναβαρίνου είναι Γολγοθάς / αλλά κατηφορίζουμε / υπάρχει ελπίδα και φτηνές μπύρες / πάμθηνες / χρώμα και η Amy Winehouse σε βινύλιο στην βιτρίνα ( κάποτε εκεί είδα και τον Καρούζο αλλά δεν είμαι σίγουρος ) / ένας γεράκος με μια ντενεκοκιθάρα να αυτοσχεδιάζει / ( κάποτε τον κέρασα μια μπύρα και μου φίλησε το χέρι. . .) / βολεύομαι με μετριότητες / μετρημένες / αλλά συναντώ και ανθρώπους που βολτάρουν στο μεγαλείο / και λένε που και που ένα γεια.

( μια καλλίπυγος να μου κλείσει τα μάτια σας παρακαλώ. . . . )

και γαμώ τις τύχες. . .

για έναν παμπάλαιο λογαργιασμό. . . .

μια ζωή πλήρης νυχτών / ανεργίας η ζωή μου / και επειδή / πριν λίγες νύχτες / ήμουν στο τσάκ / να ησυχάσω / μια και καλή / θέλω να σου πώ ότι / ό,τι διάλεξες / μουρτζούφλης / και άσχετος σε ότι πήγαινε λίγο να αναπνεύσει πιο πέρα / από την μπόχα της βεβαιότητας σου / θα το πληρώσεις /( και ας μην υπάρχω στην αργόμισθη πραγματικότητα σου / σαν σκόνη / λέω / ότι / κάποιος νοικοκύρης απο εκείνους / που βλέπεις και προσεύχεσαι / κάποιος θέος που σου χάρισε την σκατοψυχιά σου / για να σε δοκιμάσει / εμένα δεν θα με φάει / αλλά όχι άλλος καήμος / μου τα λέει ο γιατρός) το κλάμα σου δεν το ακούω / δεν νιώθω / πιά / είμαι ανάπηρος και θυμάμαι.

για να τελειώνουμε

με τις μαλακίες

κάποτε, Φαύλο.

οι νεκροί σου
δεν κοιμούνται
πιά

απλώς
κλείνουν
το ένα μάτι
στην τρέλα
και το άλλο
σε 'σένα.

θα διόριζες τον Ρασκόλνικα διευθυντή Οίκου Ευγηρίας;

η σκύλα
ο διάολος
το μπεκρί-μουνί-μεζέ
το σίγουρο βάδισμα του Ορέστη Μακρή
το σάλτο μορτάλε του Γιώργου Μακρή
οι Μούτες του Βασίλη Αυλωνίτη και του Jack Benny
και αίφνης ΄΄ΘΑ ΣΕ ΤΑΙΣΩ ΣΤΙΣ ΓΑΤΕΣ΄΄

σαν ταινία - η Bella Ragazza - και ο απελπισμένος πια ευθυτενής ευαίσθητος Σουλ Νταλ - μοιάζουμε με κάτι πόλεις που χαρίζουν σπίτια αλλά δεν πατά κανείς λόγω ραδιενέργειας - Τσερνομπίλ, Ναγκασάκι, Κορδελιό - το βράδυ όμως, ένα βυσσινί φωσφόριζε για ρομαντικούς καρκινιάρηδες - με παυσίπονα και σπόρια στα παγκάκια, φτιάχνει ατμόσφαιρα - λίγο πριν πάνε οι ψυχές πάνω από την στρατόσφαιρα και κοιτάξουν τα σώματα τα ενωμένα - εξισώσεις υγρές χωρίς επαλήθευση ή επαναλήψεις - Μοναδικές. - - - - - Σπουδή στο Κόκκινο - σημαίες αντι για εσώρουχα, αφίσες αντι για πρόσωπα, ντουβάρια αντί για ιδέες, κουδούνια αντί για μουσική. . . και πάει λέγοντας ( προτιμώ, μεταξύ μας φασιστούλα μαρμαροπελέκητη, το ΄΄και πάει χωρίς να βγάλει άχνα΄΄ ) - - - - - - Σπουδή Στο Μαύρο - έχω πολλά να πω - η αρχή δεν υπήρξε ποτέ, απλώς έβαλες τα ρούχα σου με το που ο Τουκλης μπήκε μέσα στο δωμάτιο και ο Αστικός Εραστής έφυγε από το παράθυρο. . . μετά προσευχήθηκες για κάνα τέταρτο στα αρχίδια του να τον εξευμενίσεις . .σου καθάρισε το πηγούνι, έφτυσε στο στόμα σου και σε αγκάλιασε. Αυτή η απιστία τον βόλεψε καλά. . . και η οδοντοστοιχία σου, το πιο ερωτικό, πάνω σου μετά τα δάχτυλα σου. . .

- - - -

προσπέρασε τον Τσόκλη, του άρεσε ο Μόραλης, ήθελε το κεραμίδι του να το είχε σχεδιάσει ο Πικιώνης. . . βολευόταν όμως και στην γωνιά που του παραχώρησε αυτή η κάργια, ολόιδια η Βασίλισσα Βικτωρία. Το βράδυ μετρούσε του ψύλλους στα ρούχα του και σκεφτόταν την Σιγκαπούρη, την Πάτρα και το Βλαδιβοστόκ - 8 μέρες με το τραίνο. . . . αλλά η κάργια, του έδειξε το όπλο της ΄΄Θές Να Περάσεις Στην Ιστορία Με Μια Τρύπα Στο Κεφάλι;΄΄. Θεοί. . . . από μακριά ήρθαμε / πουθενά θα πάμε.

πτήσεις

τα μάτια σου παράθυρα
και το στόμα σου κατώφλι

τα φτερά σου
λειψά απο τις δαγκωματιές
και όμως πετάς πάνω
απο την πόλη
και προσπαθώ
να σε πετύχω
με ένα στίχο

ανόητα σου κάνω
σήματα καπνού
προσγειώνεσαι δίπλα
μου / μυρίζεις κεράσι
και μου λές
πέφτουν ιστορίες
όταν σκαλίζεις
πληγές

καθόμαστε δίπλα δίπλα
και η Κόλαση μοιάζει
απλά μια ζεστή μέρα.

κρεμασμένο πάνω στην καρδιά

νιώθω μοναδικός

δικός σου

και όχι πια μόνος. . .

και οι στιγμές είναι χαϊμαλιά πάνω στο κορμί σου / δεν ξέρω αν χαίρεσαι ή αν υπάρχεις /

ντυμένη αρχαία / όπως ο Πλάτωνας παπαρολογούσε για να έχουν δουλειά οι μετέπειτα

αργόσχολοι / δυσκοίλιοι στα αισθήματα / παραγωγικοί στις λέξεις / έτοιμοι για όλα / να

κατηγορήσουν το κρασί ή τον εγωισμό μας / και τρεκλίζοντας / ανεύθυνα μουνόχειλα / μπορεί

να μας ρίξουν τις ευθύνες. . . . .