κρεμασμένο πάνω στην καρδιά

νιώθω μοναδικός

δικός σου

και όχι πια μόνος. . .

και οι στιγμές είναι χαϊμαλιά πάνω στο κορμί σου / δεν ξέρω αν χαίρεσαι ή αν υπάρχεις /

ντυμένη αρχαία / όπως ο Πλάτωνας παπαρολογούσε για να έχουν δουλειά οι μετέπειτα

αργόσχολοι / δυσκοίλιοι στα αισθήματα / παραγωγικοί στις λέξεις / έτοιμοι για όλα / να

κατηγορήσουν το κρασί ή τον εγωισμό μας / και τρεκλίζοντας / ανεύθυνα μουνόχειλα / μπορεί

να μας ρίξουν τις ευθύνες. . . . .